مَتّی 26
26
نکشه کَتل عیسی
1وختی عیسی همۀ ایی گَپُنُ تَمُن ایکه، به شاگردُنُ خو ایگو: 2«اَدونین که دو رو دگه، عید پِسَخِن و به پُس انسان تحویل اَدِن تا به صلیب ایبِکِشَن.»
3پَ کاهنوی گَپ که عالموی معبد هَستَرِن و شیخوی کوم، توو کاخ کاهن گَپو که قیافا نُمِشَه، جمع بودِن 4و با هم نَکشه شُکِشی که بی سر و صدا، به عیسی بِگِرِنُ ایبُکُشِن. 5ولی اُشُ شاگو: «ایی کار رو توو روزُی عید نبایه اَنجُم هادِیم، تا نَکه یه وَه مردم شورشت بُکنِن.»
تدهین عیسی توو داهات بِیت‌عَنْیا
6وختی که عیسی تو داهات بِیت‌عَنْیا توو لَهَر شَمعون جُذامیَ، 7یه زن پهلوش هُند. اُ زِنو یه ظرف مرمری که توش عطر خیلی گِرونیَ با خوش ایواردَه و موکعی که عیسی سَرِسُفره نِشتَه، عطرُ رو سرِ عیسی ایرِخت. 8شاگردُن وختی اییُ شُدی جَهلی بودِنُ، شُگُفت: «به چه عطرُ هدر اَدادِی؟ 9شِبوده ایی عطرُ با یه کیمَتِ خُبی بُفروشی و پولش رو به فَخیرُ هادِی.» 10ولی عیسی اییُ ایفَهمی و بهشُ ایگو: «به چه به ایی زن ناراحت اَکِردِین؟ اُ کار خُبی به مه ایکِردِن. 11چونکه به فَخیرُن همیشه با خوتُ تُهَستِن، ولی به مه همیشه تُنین. 12ایی زن با رِختِن ایی عطر رو جُن مه، به مه بِی دفن آماده ایکِردِن. 13حکیکتاً به شما اَگَم، هر جای دنیا که ایی انجیل اعلام بَشِت، کاری که ایی زن ایکه هم به یادش گُفتَه اِبو.»
یهودا به عیسی تحویل اَدِت
14اُغایه یهودایِ اَسخَریوط که یه تا اَ دوازده شاگرد هَستَه، پهلو کاهنوی گَپ رَه 15و بهشُ ایگو: «اگه به عیسی تحویلتُ هادَم، به مه چه اَدِین؟» اُشُ سی سکه نُگره به یهودا شُدا. 16اَ اُ لحظه، یهودا دُمبال فرصت هَستَه تا به عیسی تحویل هادِه.
شُمِ پِسَخ با شاگردُ
17روز اَوِّل عید نُن بی خمیر مایه، شاگردُن پهلوی عیسی هُندِن و شُپُرسی: «تَوا کَمجا بهت آماده بُکنیم تا شُمِ عید پِسَخُ بُخاری؟» 18عیسی بهشُ ایگو که به شهر، پهلو فلانی بِرِن و بهش بگن: «استاد اَگِت: ”وخت مه نِزیک بودِن. شُم پِسَخُ با شاگردُنُم توو لَهَر تو اَخارُم.“» 19شاگردُن همو کاری که عیسی ایگُفتَه، اَنجُم شُدا و شُمِ پِسَخُ آماده شُکِه.
20موکعی که هوا تار شِبو، عیسی با دوازده شاگردُ خو سرِ سفره نِشتَ. 21موکِع شُم خاردِن، عیسی ایگو: «حکیکتاً بهتُ اَگَم، یه تا اَ شما به مه تحویل دشمن اَدِت.» 22شاگردُن خیلی ناراحت بودِنُ همه یه تا یه تا اَ عیسی شُپُرسی: «سرورُم مه که اُ نَهُم؟» 23عیسی جواب ایدا: «اُ که دَسُ خو وا مه تو یه ظرف ایکِردِن، همو به مه تحویل اَدِت. 24همطو که توو نوشته‌ئُوی مقدّس شُنِوِشتِن، پُس انسان اَرِت، ولی وُی به حال کسی که به پُس انسان تحویل دشمن اَدِت. به اُ بِهتِه هَستَه که اصلا وا دنیا نَهُندَه.» 25یهودا، همو کسی که به عیسی تحویل ایدا، اَ عیسی ایپُرسی: «استاد! مِئُم؟» عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو!»
26موکعی که خوراک شاخا، عیسی نُن ایسِیُ و بعد اَ ایی که شُکر ایکه، پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا و ایگو: «بِسِی بُخاری؛ ایی بدنِ مِن.» 27بعد عیسی پیاله ئو ایسِی و بعد اَ شُکر کِردِن به شاگردُن ایدا و ایگو: «همۀ شما اَ ایی بُخاری. 28چونکه ایی خونِ مِن که بِی عهد جدید رِختَه اِبو. خونِ مه رِختَه اِبو تا گناهوی خیلی اَ آدمُ بخشیده بَشِت. 29به شما اَگَم که، مه دگه اَ ایی ثمر انگور ناخوارُم تا اُ روزی که تو پادشاهی بَپ آسَمُنیم، تازش با شما بُخارُم.»
30اُشُ بعد اَ خوندنِ سرودِ حمد و ثنا، به طَرَه کوه زیتون راه کَفتِن.
پیشگویی حاشا کِردِن پطرس
31اُغایه عیسی به شاگردُن ایگو: «اِمشُو همتُ بِی مه ول اَکُنین. چون توو نوشته‌ئُوی مقدّس نوشته بودِن،
«”به سالار کَهرُ اَزَنُم
و کَهروی گَلَه پخش اَبِن.“
32ولی بعد اَ ایی که زنده بودُم، کَبل اَ شما به منطکه جلیل اَرَم.» 33پطرس جواب ایدا: «اگه همه هم به تو ول بُکنِن، مه هیچِوَه وِلِت ناکُنُم.» 34عیسی به پطرس ایگو: «حکیکتاً بهت اَگَم، همی اِمشُو کَبل اَ ایکه کُروس بُنگ هادِت، سه بار به مه حاشا اَکُنی!» 35پطرس به عیسی ایگو: «حتی اگه لازم بَشِت با تو بِمِرُم هم، حاشات ناکُنُم.» همۀ شاگردُن هم همی گَپُ شُزَه.
دعای عیسی تو باغ جِتْسیمانی
36اُغایه عیسی با شاگردُنُ خو به جائی به نُم جِتْسیمانی رَه و بهشُ ایگو: «شما ایجا بینینگی تا مه یه خو اُراتِه بِرَمُ، اُجا دعا بُکنُم.» 37عیسی به پطرس و یَعکوب و یوحنا، پُسُوی زِبِدی با خوش ایبُرد. عیسی ناراحت و پریشون بو، 38بعد به اُشُ ایگو: «جُن مه تا حد مرگ غمگینِن؛ ایجا بِشی و با مه بیدار بُمونی.» 39بعد عیسی یه خوردَه جلوته رَه و روخو روی زمین ایناها و ایطو دعا ایکه: «ای بَپِ مه، اگه ممکنِن ایی پیاله عذاب اَ مه بگذره، ولی بازم خواسته مه اَنجُم نَبَشِت بلکه خواسته تو اَنجُم بَشِت.» 40بعد عیسی پهلو شاگردُنُ خو برگشت و ایدی که اُشُ خوافتَن. پَ به پطرس ایگو: «تُناتونِست یه ساعت با مه بیدار بُمونین؟ 41بیدار بُمونین و دعا بُکنین تا امتحان نَبَشین. حکیکتاً که روح مُشتاقِن، ولی جسم لَوِزِن.» 42پَ عیسی بار دوّم رَه و ایطو دعا ایکه: «ای بَپِ مه، اگه ممکن نی که ایی پیاله عذابُ تا اُمنَخاردِن اَ مه بگذره، پَ اراده تو اَنجُم بَشِت.» 43دوبارَه عیسی برگشت و ایدی که اُشُ خوافتَن، چون چِهمُنِشُ سنگین بودَه. 44پَ دوبارَه به اُشُ ول ایکه و رَه و دُفه سوّم هم، همو دعا رو تکرار ایکه. 45بعد عیسی پهلو شاگردُن هُند و بهشُ ایگو: «هِنوزا خوافتِین و استراحت نَکِردین؟ بیگینین ساعتی که تعیین بودَه نِزیکِن و به پُسِ انسان تحویل گناهکارُن اَدَن. 46هُرُسی، بِرِیم. بیگینین کسی که به مه شا تحویل هادِت، اَهُندِن.»
تسلیم بودِن عیسی و گرفتار بودِنی
47عیسی هِنوزا گَپ شَزَه که یهودا یه تا اَ اُ دوازده شاگرد، واکل گروه گَپی با شمشیر و چُماق هُندِن. اُشُ اَ طَرَه کاهنوی گَپ و شیخوی کوم هَستَرِن. 48یهودا، کسی که به عیسی تحویل ایدا، به اُشُ نِشُنه ایدادَه و ایگُفتَه: «به اُ که ماچ اَکُنُم، هَمُن؛ ایبیگیری.» 49یهودا یه راست پهلوی عیسی هُند و ایگو: «سلام، استاد!» و بِی اُ ماچ ایکه. 50عیسی به یهودا ایگو: «ای رِفیک، کاری که به اَنجُم دادنش هُندِی اَنجُم هادَه.» اُغایه اُ گروه هُندِن و سرِ عیسی رختِنُ ایشُگِفت. 51همی موکَع، یه تا اَ کسوئی که با عیسی هَستَه شمشیرُ خو در ایوا و به طَرَه نوکر کاهن گَپو ایکِشی. شمشیر به گوش اُ نوکر ایخا و گوشش ایبُری. 52ولی عیسی به اُ ایگو: «شمشیر خو غلاف بُکن؛ چون هَرکَ شمشیر بِکَشِه، با شمشیر هم هلاک اِبو. 53گَمُن اَکُنی ناتونُم اَ بَپِ آسَمُنی خو بُخوام که تو یه لحظه بِشتِه اَ دوازده تا لشکر فرشته به کمک مه بفرسته؟ 54ولی اُ موکَع چطو نوشته‌ئُوی مقدّس بایه اَنجُم بَشِت که اَگِت بایه ایی اِتفاک بِکِت؟» 55اُغایه عیسی به اُ جماعت ایگو: «مگه مه راهزنُم که با شمشیر و چُماق به گِفتِنُم هُندِی؟ مه هر رو توو معبد مَنِشت و تعلیم مَدا ولی به مه تُنَگِفت. 56ولی همۀ ایی اِتفاکُ کَفت تا نوشته‌ئُوی مقدّس پیغُمبَرُن اَنجُم بَشِت.» اُغایه همۀ شاگردُن، به عیسی ولی شُکِه، در رفتِن.
عیسی مُکابل قیافا و شورای یهود
57بعد، اُشُ که به عیسی شُگِفتَه به اُ پهلو قیافا، کاهن گِپو شُبُرد. اُجا معلمون تورات و شیخوی کوم جمع بودَرِن. 58پطرس اَ دور دُمبال عیسی شَرَه تا به دالُن لَهَر کاهن گِپو رِسی. بعد داخل بو و با نِگَهبُنُ نِشت تا بیگینه آخِر ایی کار چه اِبو. 59کاهنوی گَپ و همۀ اعضای شورا دُمبال شهادت دورو به ضدّ عیسی هَستَرِن تا به اُ بُکُشِن؛ 60با ایی که شاهدوی دوروغکایی زیادی هُندِن، ولی شُنِتونِست دلیلی به محکوم کِردِنِ عیسی به مرگ پیدا بُکنِن. بالأخره دو نُفر هُندِنُ 61شُگُفت: «ایی مرد ایگو، ”مه اِتونُم معبد خدائو ویرون بُکنُم و توو سه رو دوبارَه اُ رو اَ سر نو درست بُکنُم.“» 62اُغایه کاهن گِپو پا بو و به عیسی ایگو: «هیچ جوابی نادِی؟ ایی چِن که ایی مردُ به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟» 63ولی عیسی ساکت مُند. کاهن گِپو به عیسی ایگو: «به خدای زنده کَسَمِت اَدَم، اگه تو مسیح موعود، پُسِ خدایی به ما بِگَه؟» 64عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو! ولی به شما اَگَم که اَ ایی به بعد، به پُس انسان اَگینی که دَسِ راست خدای کادِر نِشتِن و روی ابروی آسَمُن اَتات.» 65اُغایه کاهن گِپو یَکّه خو ایدِرد و ایگو: «کُفر ایگو! دگه شاهد ماوا چه بُکنیم؟ همی حالا کُفر گُفتِنی تُشنُت، 66حکم شما چِن؟» اُشُ جواب شُدا: «حَکِشِن که بِمِرِت!» 67اُغایه توو روی عیسی تُفکه شُکَردُندُ داری شازَه. بعضیُ هم به اُ چَکی شُزَه 68اُشُ هم شاگو: «ای مسیح، بِی ما نبوّت بُکن! بِگَه کِ به تو دارِت ایزَه؟»
پطرس به عیسی حاشا اَکُنت
69همی موکَع پطرس صَرا توو دالُن نِشتَه که یه نزیله جَوُن پهلوش هُند و ایگو: «تو هم با عیسای جلیلی هَستِری!» 70ولی پطرس جلوِ همه حاشا ایکه و ایگو: «نادونُم چه اَگُفتی!» 71پَ پطرس وا طَرَه در لَهَر رَه. اُجا یه نزیله جَوُن دگه به اُ ایدی و به کسوئی که اُجا ووستادَرِن ایگو: «ایی مرد هم با عیسای ناصری هَستَه!» 72پطرس دوبارَه حاشا ایکه و کَسَم ایخا که «مه به ایی مرد ناشناسُم.» 73یه خو بعد تِه، اُ جمعی که اُجا ووستادَرِن جلو هُندِن و به پطرس شُگُفت: «شَکی نین که تو هم یه تا اَ اُشُویی! اَ لَهجَت معلومِن!» 74اُغایه پطرس بِی خوش نَعلت ایکه و کَسَم ایخا ایگو: «مه به ایی مرد ناشناسُم!» همو لحظه کروس بُنگ ایدا. 75اُغایهَ که پطرس گَپُنِ عیسی رو وا یادی هُند که بهش ایگُفتَه: «کَبل اَ ایی که کروس بُنگ هادِت، سه بار به مه حاشا اَکُنی!» پَ پطرس در بو و زار زار گیریک ایکه.
Currently Selected:
مَتّی 26: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَتّی 26
26
نکشه کَتل عیسی
1وختی عیسی همۀ ایی گَپُنُ تَمُن ایکه، به شاگردُنُ خو ایگو: 2«اَدونین که دو رو دگه، عید پِسَخِن و به پُس انسان تحویل اَدِن تا به صلیب ایبِکِشَن.»
3پَ کاهنوی گَپ که عالموی معبد هَستَرِن و شیخوی کوم، توو کاخ کاهن گَپو که قیافا نُمِشَه، جمع بودِن 4و با هم نَکشه شُکِشی که بی سر و صدا، به عیسی بِگِرِنُ ایبُکُشِن. 5ولی اُشُ شاگو: «ایی کار رو توو روزُی عید نبایه اَنجُم هادِیم، تا نَکه یه وَه مردم شورشت بُکنِن.»
تدهین عیسی توو داهات بِیت‌عَنْیا
6وختی که عیسی تو داهات بِیت‌عَنْیا توو لَهَر شَمعون جُذامیَ، 7یه زن پهلوش هُند. اُ زِنو یه ظرف مرمری که توش عطر خیلی گِرونیَ با خوش ایواردَه و موکعی که عیسی سَرِسُفره نِشتَه، عطرُ رو سرِ عیسی ایرِخت. 8شاگردُن وختی اییُ شُدی جَهلی بودِنُ، شُگُفت: «به چه عطرُ هدر اَدادِی؟ 9شِبوده ایی عطرُ با یه کیمَتِ خُبی بُفروشی و پولش رو به فَخیرُ هادِی.» 10ولی عیسی اییُ ایفَهمی و بهشُ ایگو: «به چه به ایی زن ناراحت اَکِردِین؟ اُ کار خُبی به مه ایکِردِن. 11چونکه به فَخیرُن همیشه با خوتُ تُهَستِن، ولی به مه همیشه تُنین. 12ایی زن با رِختِن ایی عطر رو جُن مه، به مه بِی دفن آماده ایکِردِن. 13حکیکتاً به شما اَگَم، هر جای دنیا که ایی انجیل اعلام بَشِت، کاری که ایی زن ایکه هم به یادش گُفتَه اِبو.»
یهودا به عیسی تحویل اَدِت
14اُغایه یهودایِ اَسخَریوط که یه تا اَ دوازده شاگرد هَستَه، پهلو کاهنوی گَپ رَه 15و بهشُ ایگو: «اگه به عیسی تحویلتُ هادَم، به مه چه اَدِین؟» اُشُ سی سکه نُگره به یهودا شُدا. 16اَ اُ لحظه، یهودا دُمبال فرصت هَستَه تا به عیسی تحویل هادِه.
شُمِ پِسَخ با شاگردُ
17روز اَوِّل عید نُن بی خمیر مایه، شاگردُن پهلوی عیسی هُندِن و شُپُرسی: «تَوا کَمجا بهت آماده بُکنیم تا شُمِ عید پِسَخُ بُخاری؟» 18عیسی بهشُ ایگو که به شهر، پهلو فلانی بِرِن و بهش بگن: «استاد اَگِت: ”وخت مه نِزیک بودِن. شُم پِسَخُ با شاگردُنُم توو لَهَر تو اَخارُم.“» 19شاگردُن همو کاری که عیسی ایگُفتَه، اَنجُم شُدا و شُمِ پِسَخُ آماده شُکِه.
20موکعی که هوا تار شِبو، عیسی با دوازده شاگردُ خو سرِ سفره نِشتَ. 21موکِع شُم خاردِن، عیسی ایگو: «حکیکتاً بهتُ اَگَم، یه تا اَ شما به مه تحویل دشمن اَدِت.» 22شاگردُن خیلی ناراحت بودِنُ همه یه تا یه تا اَ عیسی شُپُرسی: «سرورُم مه که اُ نَهُم؟» 23عیسی جواب ایدا: «اُ که دَسُ خو وا مه تو یه ظرف ایکِردِن، همو به مه تحویل اَدِت. 24همطو که توو نوشته‌ئُوی مقدّس شُنِوِشتِن، پُس انسان اَرِت، ولی وُی به حال کسی که به پُس انسان تحویل دشمن اَدِت. به اُ بِهتِه هَستَه که اصلا وا دنیا نَهُندَه.» 25یهودا، همو کسی که به عیسی تحویل ایدا، اَ عیسی ایپُرسی: «استاد! مِئُم؟» عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو!»
26موکعی که خوراک شاخا، عیسی نُن ایسِیُ و بعد اَ ایی که شُکر ایکه، پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا و ایگو: «بِسِی بُخاری؛ ایی بدنِ مِن.» 27بعد عیسی پیاله ئو ایسِی و بعد اَ شُکر کِردِن به شاگردُن ایدا و ایگو: «همۀ شما اَ ایی بُخاری. 28چونکه ایی خونِ مِن که بِی عهد جدید رِختَه اِبو. خونِ مه رِختَه اِبو تا گناهوی خیلی اَ آدمُ بخشیده بَشِت. 29به شما اَگَم که، مه دگه اَ ایی ثمر انگور ناخوارُم تا اُ روزی که تو پادشاهی بَپ آسَمُنیم، تازش با شما بُخارُم.»
30اُشُ بعد اَ خوندنِ سرودِ حمد و ثنا، به طَرَه کوه زیتون راه کَفتِن.
پیشگویی حاشا کِردِن پطرس
31اُغایه عیسی به شاگردُن ایگو: «اِمشُو همتُ بِی مه ول اَکُنین. چون توو نوشته‌ئُوی مقدّس نوشته بودِن،
«”به سالار کَهرُ اَزَنُم
و کَهروی گَلَه پخش اَبِن.“
32ولی بعد اَ ایی که زنده بودُم، کَبل اَ شما به منطکه جلیل اَرَم.» 33پطرس جواب ایدا: «اگه همه هم به تو ول بُکنِن، مه هیچِوَه وِلِت ناکُنُم.» 34عیسی به پطرس ایگو: «حکیکتاً بهت اَگَم، همی اِمشُو کَبل اَ ایکه کُروس بُنگ هادِت، سه بار به مه حاشا اَکُنی!» 35پطرس به عیسی ایگو: «حتی اگه لازم بَشِت با تو بِمِرُم هم، حاشات ناکُنُم.» همۀ شاگردُن هم همی گَپُ شُزَه.
دعای عیسی تو باغ جِتْسیمانی
36اُغایه عیسی با شاگردُنُ خو به جائی به نُم جِتْسیمانی رَه و بهشُ ایگو: «شما ایجا بینینگی تا مه یه خو اُراتِه بِرَمُ، اُجا دعا بُکنُم.» 37عیسی به پطرس و یَعکوب و یوحنا، پُسُوی زِبِدی با خوش ایبُرد. عیسی ناراحت و پریشون بو، 38بعد به اُشُ ایگو: «جُن مه تا حد مرگ غمگینِن؛ ایجا بِشی و با مه بیدار بُمونی.» 39بعد عیسی یه خوردَه جلوته رَه و روخو روی زمین ایناها و ایطو دعا ایکه: «ای بَپِ مه، اگه ممکنِن ایی پیاله عذاب اَ مه بگذره، ولی بازم خواسته مه اَنجُم نَبَشِت بلکه خواسته تو اَنجُم بَشِت.» 40بعد عیسی پهلو شاگردُنُ خو برگشت و ایدی که اُشُ خوافتَن. پَ به پطرس ایگو: «تُناتونِست یه ساعت با مه بیدار بُمونین؟ 41بیدار بُمونین و دعا بُکنین تا امتحان نَبَشین. حکیکتاً که روح مُشتاقِن، ولی جسم لَوِزِن.» 42پَ عیسی بار دوّم رَه و ایطو دعا ایکه: «ای بَپِ مه، اگه ممکن نی که ایی پیاله عذابُ تا اُمنَخاردِن اَ مه بگذره، پَ اراده تو اَنجُم بَشِت.» 43دوبارَه عیسی برگشت و ایدی که اُشُ خوافتَن، چون چِهمُنِشُ سنگین بودَه. 44پَ دوبارَه به اُشُ ول ایکه و رَه و دُفه سوّم هم، همو دعا رو تکرار ایکه. 45بعد عیسی پهلو شاگردُن هُند و بهشُ ایگو: «هِنوزا خوافتِین و استراحت نَکِردین؟ بیگینین ساعتی که تعیین بودَه نِزیکِن و به پُسِ انسان تحویل گناهکارُن اَدَن. 46هُرُسی، بِرِیم. بیگینین کسی که به مه شا تحویل هادِت، اَهُندِن.»
تسلیم بودِن عیسی و گرفتار بودِنی
47عیسی هِنوزا گَپ شَزَه که یهودا یه تا اَ اُ دوازده شاگرد، واکل گروه گَپی با شمشیر و چُماق هُندِن. اُشُ اَ طَرَه کاهنوی گَپ و شیخوی کوم هَستَرِن. 48یهودا، کسی که به عیسی تحویل ایدا، به اُشُ نِشُنه ایدادَه و ایگُفتَه: «به اُ که ماچ اَکُنُم، هَمُن؛ ایبیگیری.» 49یهودا یه راست پهلوی عیسی هُند و ایگو: «سلام، استاد!» و بِی اُ ماچ ایکه. 50عیسی به یهودا ایگو: «ای رِفیک، کاری که به اَنجُم دادنش هُندِی اَنجُم هادَه.» اُغایه اُ گروه هُندِن و سرِ عیسی رختِنُ ایشُگِفت. 51همی موکَع، یه تا اَ کسوئی که با عیسی هَستَه شمشیرُ خو در ایوا و به طَرَه نوکر کاهن گَپو ایکِشی. شمشیر به گوش اُ نوکر ایخا و گوشش ایبُری. 52ولی عیسی به اُ ایگو: «شمشیر خو غلاف بُکن؛ چون هَرکَ شمشیر بِکَشِه، با شمشیر هم هلاک اِبو. 53گَمُن اَکُنی ناتونُم اَ بَپِ آسَمُنی خو بُخوام که تو یه لحظه بِشتِه اَ دوازده تا لشکر فرشته به کمک مه بفرسته؟ 54ولی اُ موکَع چطو نوشته‌ئُوی مقدّس بایه اَنجُم بَشِت که اَگِت بایه ایی اِتفاک بِکِت؟» 55اُغایه عیسی به اُ جماعت ایگو: «مگه مه راهزنُم که با شمشیر و چُماق به گِفتِنُم هُندِی؟ مه هر رو توو معبد مَنِشت و تعلیم مَدا ولی به مه تُنَگِفت. 56ولی همۀ ایی اِتفاکُ کَفت تا نوشته‌ئُوی مقدّس پیغُمبَرُن اَنجُم بَشِت.» اُغایه همۀ شاگردُن، به عیسی ولی شُکِه، در رفتِن.
عیسی مُکابل قیافا و شورای یهود
57بعد، اُشُ که به عیسی شُگِفتَه به اُ پهلو قیافا، کاهن گِپو شُبُرد. اُجا معلمون تورات و شیخوی کوم جمع بودَرِن. 58پطرس اَ دور دُمبال عیسی شَرَه تا به دالُن لَهَر کاهن گِپو رِسی. بعد داخل بو و با نِگَهبُنُ نِشت تا بیگینه آخِر ایی کار چه اِبو. 59کاهنوی گَپ و همۀ اعضای شورا دُمبال شهادت دورو به ضدّ عیسی هَستَرِن تا به اُ بُکُشِن؛ 60با ایی که شاهدوی دوروغکایی زیادی هُندِن، ولی شُنِتونِست دلیلی به محکوم کِردِنِ عیسی به مرگ پیدا بُکنِن. بالأخره دو نُفر هُندِنُ 61شُگُفت: «ایی مرد ایگو، ”مه اِتونُم معبد خدائو ویرون بُکنُم و توو سه رو دوبارَه اُ رو اَ سر نو درست بُکنُم.“» 62اُغایه کاهن گِپو پا بو و به عیسی ایگو: «هیچ جوابی نادِی؟ ایی چِن که ایی مردُ به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟» 63ولی عیسی ساکت مُند. کاهن گِپو به عیسی ایگو: «به خدای زنده کَسَمِت اَدَم، اگه تو مسیح موعود، پُسِ خدایی به ما بِگَه؟» 64عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو! ولی به شما اَگَم که اَ ایی به بعد، به پُس انسان اَگینی که دَسِ راست خدای کادِر نِشتِن و روی ابروی آسَمُن اَتات.» 65اُغایه کاهن گِپو یَکّه خو ایدِرد و ایگو: «کُفر ایگو! دگه شاهد ماوا چه بُکنیم؟ همی حالا کُفر گُفتِنی تُشنُت، 66حکم شما چِن؟» اُشُ جواب شُدا: «حَکِشِن که بِمِرِت!» 67اُغایه توو روی عیسی تُفکه شُکَردُندُ داری شازَه. بعضیُ هم به اُ چَکی شُزَه 68اُشُ هم شاگو: «ای مسیح، بِی ما نبوّت بُکن! بِگَه کِ به تو دارِت ایزَه؟»
پطرس به عیسی حاشا اَکُنت
69همی موکَع پطرس صَرا توو دالُن نِشتَه که یه نزیله جَوُن پهلوش هُند و ایگو: «تو هم با عیسای جلیلی هَستِری!» 70ولی پطرس جلوِ همه حاشا ایکه و ایگو: «نادونُم چه اَگُفتی!» 71پَ پطرس وا طَرَه در لَهَر رَه. اُجا یه نزیله جَوُن دگه به اُ ایدی و به کسوئی که اُجا ووستادَرِن ایگو: «ایی مرد هم با عیسای ناصری هَستَه!» 72پطرس دوبارَه حاشا ایکه و کَسَم ایخا که «مه به ایی مرد ناشناسُم.» 73یه خو بعد تِه، اُ جمعی که اُجا ووستادَرِن جلو هُندِن و به پطرس شُگُفت: «شَکی نین که تو هم یه تا اَ اُشُویی! اَ لَهجَت معلومِن!» 74اُغایه پطرس بِی خوش نَعلت ایکه و کَسَم ایخا ایگو: «مه به ایی مرد ناشناسُم!» همو لحظه کروس بُنگ ایدا. 75اُغایهَ که پطرس گَپُنِ عیسی رو وا یادی هُند که بهش ایگُفتَه: «کَبل اَ ایی که کروس بُنگ هادِت، سه بار به مه حاشا اَکُنی!» پَ پطرس در بو و زار زار گیریک ایکه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company