مَتّی 27
27
به عیسی تحویل پیلاتُس اَدِن
1وختی روز ایزَه، همۀ کاهنوی گَپ که عالموی معبد هَستَرِن و شیخوی کوم جمع بودِنُ، با هم شور شُزَه که به عیسی بُکُشِن. 2پَ به عیسی دَس بسته شُبُرد و به پیلاتُس، فَرمُندار رومی تحویل شُدا.
3موکعی که یهودا، کسی که به عیسی تحویل ایدا، ایدی که به عیسی محکوم شُکِردِن، اَ کِردَه خو پِشِیمون بو و اُ سی سکه نُگرهُ به کاهنوی گَپ و شیخُ بَریگَردُند و ایگو: 4«گناه اُمکه چون باعث رِختِن خون یه آدم بی گناه بودُم.» اُشُ به یهودا جواب شُدا: «به ما چه؟ خوت اَدونی!» 5اُغایه یهودا سکه ئُوی نُگرهُ توو معبد روی زمین ایرِخت و اَ اُ جا در بو، بِی خوش دار ایزه. 6ولی کاهنوی گَپ سکه‌ئُویِ نُگرهُ اَ زمین جمع شُکِه، شُگُفت: «شرعاً روا نین که ایی سکه ئُو توو خزونه معبد بُنوسیم، چون ایی پول خونِن.» 7پَ اُشُ مشورت شُکِه و با اُ سکه‌ئُو، زمین کوزه گرُ شُخِری تا اُجائو کَبرستون غریبه‌ئُو بُکنِن. 8وا خاطر همی تا اِمرو هم به اُ جا «زمین خون» اَگِن. 9پَ ایطو، اُچه اَ طریق اِرمیای پیغُمبَر گُفتَه بودَه، اَنجُم بو که: «اُشُ سی سکه نُگرهُ شُسِی، یعنی اُ کیمَتی که کوم یهود روی اُ شُناها، 10و با اُ زمین کوزه‌گَرُ شُخِری، همطو که خداوند به مه دستور ایدا.»
عیسی مُکابل پیلاتُس
11عیسی رو وا رو پیلاتُس، فَرمُندار رومی ووستا. فَرمُندار اَ عیسی ایپُرسی: «تو پادشاه یهودیوئی؟» عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو!» 12ولی موکعی که کاهنوی گَپ و شیخُ، به عیسی تهمت شازَه، عیسی هیچ جوابی اینَدا. 13اُوخت پیلاتُس به عیسی ایگُفت: «ناشنُتی که چِکَک به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟» 14ولی عیسی حتی به یه تا اَ تهمتشُ هم جواب اینَدا، یه طوری که فَرمُندار خیلی تعجب ایکه.
15تو موکِع عید پِسَخ رسم هَستَه که فَرمُندار یه تا زندونی که مردم شاوا بهشُ آزاد بُکنت. 16اُ موکَع یه زندونی معروف هَستَه که نُمی باراباسَ. 17پَ موکعی که مردم جمع بودِن، پیلاتُس اَ اُشُ ایپُرسی: «تاوا به کِ بهتُ آزاد بُکنُم، به باراباس یا به عیسی که بهش مسیح اَگَن؟» 18ایی گَپُ وا ایی خاطر ایزَه که شَدونِست به عیسی اَ رو دیدن کوری به اُ تحویل شُدادَه. 19و غیر اَ اُ موکعی که پیلاتُس جائی که حکم شَکِه نِشتَه، زَنش یه پیغُم به اُ ایفِرِستا که ایگُفتَه «تو با ایی مرد صالح کاری اِتنِبو، چون اِمرو یه خُوی دربارَش اُمدی که، خیلی تو خُو اذیت بودُم.» 20ولی کاهنوی گَپ و شیخُ، به مردم کانع شُکِه تا آزادی باراباس و مرگ عیسی رو بُخوان. 21فَرمُندار دوبارَه بهشُ ایگُفت: «به کَم یه تا اَ ایی دو نُفر تاوا تا بهتُ آزاد بُکنُم؟» مردم جواب شُدا: «به باراباس.» 22پیلاتُس بهشُ ایگُفت: «پَ با عیسایی که بهش مسیح اَگَن، چه بُکنُم؟» مردم همه شُگُفت: «به اُ به صلیب ایبِکَش.» 23پیلاتُس ایگُفت: «به چه؟ مگه چه بدی ایکِردِن؟» ولی اُشُ بلندتِه جار شُزَه که: «به اُ به صلیب ایبِکَش!»
24پَ وختی پیلاتُس ایدی که تلاشی بی فُیدَن و حتی ممکنِن شورشت بَشِت، دستور ایدا هُوو بیارِن و جلوی چِهم جماعت دَسُ خو ایشوشت و ایگو: «خون ایی مرد وا گردن مه نی. خوتُ اَدونی!» 25مردم همه جواب شُدا: «خون اُ وا گردن ما و چوکُنُمُ بَشِت!» 26اُغایه پیلاتُس، به باراباس بهشُ آزاد ایکه و به عیسی شلاق ایزَه و تحویلشُ ایدا تا به صلیب ایبِکِشِن.
عیسی رِشخَند اِبو
27سربازوی فَرمُندار، به عیسی به دالُن کاخِ فَرمُندار شُبُرد و همۀ سربازُ دور عیسی جمع بودِن. 28اُشُ به عیسی لُخت شُکِه ئو یه شِنِل سُرخی وا گِری شُکِه. 29اَ خار یه تا تاج درست شُکِه و رو سر عیسی شُناها و یه عصا اَ نی وا دَسِ راستی شُدا. جلوش زانو شُزَهُ با رِشخَند بهش شاگو: «سلام، ای پادشاه یهودیُ!» 30رو عیسی تُفکه شُکَردیُ و عصایی که دستی شُدادَه اَزی شُگِهُ تو سَری شُزَه. 31بعد اَ ایکه به عیسی رِشخَند شُکِه، اُ شِنِل رو اَ گَری در شُوا و جِمه خویی گَری شُکِه. بعد ایشُبُرد تا بِی اُ به صلیب ایبِکَشَن.
صلیب بودِن عیسی
32موکعی که توو راه هَستَرِن، یه مردی که اِسمی شَمعونَ و مالِ قیرَوانَ گیر شُوا و به اُ مجبور شُکِه صلیب عیسی رو بِسِت. 33وختی اُشُ به جائی به نُم جُلجُتا، که معنیش جایِ جُمجُمَه هَستَه، رِسیدن، 34به عیسی شرابی شُدا که با زرداب کُطییَ، ولی وختی عیسی اُ رو مِزَه ایکه، اینَخواست بُخارِه. 35موکعی که به عیسی صلیب شُکِه، سربازُ سرِ بَش کِردِنِ جِمه اَش بینُ خو کُرعَه شُکَردُن 36بعد هم اُجا نِشتَنُ و نِگَهبُنی شُدا. 37اُشُ جرم عیسی رو هم روی یه تخته شُنِوِشتُ بالا سَری شُزَه، که نِوِشتَش اییَ: «ایی عیسان، پادشاه یهودیُ.»
38به دو تا راهزَن هم با عیسی صلیب شُکِه یه تا طَرَه راست عیسی و اُ یه تا طَرَه چپِشَ. 39کسوئی که اَ اُجا رد شابو به عیسی دِشمُن شادا و سرُ خو تکون شادا و 40شاگو: «تویی که تَگُفت معبدُ ویرون اَکُنیُ تو سه رو اَ سر نو معبدُ درست اَکُنی، حالا به خوت نجات هادَه! اگه پُس خدایی اَ صلیب زیر بُدو!» 41همیطو هم کاهنوی گَپ، معلموی تورات و شیخُ، به عیسی رِشخَندی شاکِه، شاگو: 42«به بکیه نجات ایدا! ولی به خوش ناتون نجات هادِه! اگه پادشاه کوم یهودِن، اَ صلیب زیر بیاد تا ما به اُ ایمُن بیاریم. 43مگه به خدا توکل اینَهَه؟ پَ اگه خدا دوستش ایشَه باشتا نجاتش هادِه، چون شَگُو: ”مه پُسِ خدام“!» 44اُ دو تا راهزنُ که با عیسی صلیب بودَرِن هم همیطو به عیسی دِشمُن شادا.
مرگ عیسی
45اَ ساعت دوازده ظهر تا ساعت سه پِسین کُلِ اُ سرزمین تار بو. 46نِزیکِ ساعت سه عیسی با صدای بلند داد ایزَه: «ایلی، ایلی، لَمّا سَبَقْتَنی؟» یعنی «خدای مه، خدای مه، به چه به مه ول اِدکِردِن؟» 47بعضی اَ کسوئی که اُجا ووستادَرِن موکعی که اییُ شُشنُت، شُگُفت: «ایی مرد به الیاس پیغُمبَر جار اَزدِن.» 48یه تا اَ اُشُ درجا دُوی، یه اسفنج ایوا و اَ شراب تُرش کِردَه پُر ایکهُ سر یه دار ایزَه و جلوِ لُوِ عیسی ایبُرد تا بُخارِه. 49ولی بکیه شُگُفت: «صبر بُکنین، بُوال بیگینیم الیاس پیغُمبَر اَتا نجاتش هادِه؟» 50عیسی یه بار دگه با صدای بلند غار ایزَه و جُن ایدا. 51همو موکَع، پردۀ معبد اَ بالا تا پایین دو پَرک بو. زمین لرزی و سنگُ تَرَک ایخا. 52کَبرُ هم واز بودِن و خیلی اَ آدموی مقدّس که مُردَرِن، زنده بودِن. 53اُشُ اَ کَبرُ در هُندِن و بعد اَ زنده بودِنِ عیسی، به شهر مقدّس یعنی اورشلیم رفتِن و به خوشُ به خیلیُ نِشُن شُدا. 54وختی که اُ افسر رومی و کسوئی که باهاش نِگَهبُنی عیسی رو شادا، زلزله و همۀ اِتفاکویی که کَفتَهُ شُدی، تِرس وا جُنِشُ کَ و شُگُفت: «حکیکتاً که اُ پُسِ خدائَه.» 55اُجا زنوی زیادی هم هَستَرِن که اَ دور نگاه شاکِه. اُشُ اَ منطکه جلیل دُمبال عیسی هُندَرِن و به عیسی خذمت شاکِه. 56بین ایی زنُ ایشُ هم هَستَرِن میریَم مَجدَلیّه، میریَم مُم یَعکوب و ایسُف، و مُمِ یَعکوب و یوحنا، پُسُوی زِبِدی.
دفن عیسی
57غایه غروب، یه مرد پولدار که مالِ رامَه هَستَه و نُمی ایسُفَ، هُند، اُ هم یه تا اَ شاگردویِ عیسی هَستَه، 58ایسُف پهلوی پیلاتُس، فَرمُندار رومی رَه و جسد عیسی رو ایخواست. پیلاتُس فَرمُن ایدا که جسد رو بهش هادِن. 59ایسُف به جسد ایسِی و تو یه کَفَن کتونی تمیز ایپیچی 60و به اُ توو یه مقبره جدید، که به خوش توو یه شغی ایتراشتَ اینِها. بعد ایسُف یه سنگ گَپ هُل ایدا و جلو در مقبره ایناها ئو رَه. 61میریَمِ مَجدَلیّه و اُ یه تا میریَم، اُجا جلوی مقبره نِشتَرَن.
نِگَهبُنی اَ مقبره
62یه رو بعد اَ ’روز آماده بودِن بی عید پِسَخ‘، کاهنوی گَپ و عالموی فرقه فَریسی پهلوی پیلاتُس جمع بودِن، اُشُ شُگُفت: 63«کُربان! وا یادُمُ اَتا که اُ شیاد وختی زنده هَستَه، ایگو ”مه بعد اَ سه رو زنده اَبُم.“ 64پَ دستور هادَه که تا روز سوّم به مقبره نِگَهبُنی هادن، که نَکه یه وَه شاگردُنِش بیان جسدُ بُدُزِن و به مردم بگن که اُ اَ مُردَئُن زنده بودِن، که اگه ایطو بَشِت، ایی فریب آخِر اَ فریب اَوِّلی هم بدته اِبو.» 65پیلاتُس جواب ایدا: «شما خوتُ سربازوی نِگَهبُن تُهَه. بِرِی و هر چِکَک تاوا نِگَهبُنی هادِی.» 66پَ اُشُ رفتِن و سنگ مقبرهُ مُهرِ لاک شُکِه و نِگَهبُنویی اُجا شُناها تا حواسشُ بِی مقبره بَشِت.
Currently Selected:
مَتّی 27: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَتّی 27
27
به عیسی تحویل پیلاتُس اَدِن
1وختی روز ایزَه، همۀ کاهنوی گَپ که عالموی معبد هَستَرِن و شیخوی کوم جمع بودِنُ، با هم شور شُزَه که به عیسی بُکُشِن. 2پَ به عیسی دَس بسته شُبُرد و به پیلاتُس، فَرمُندار رومی تحویل شُدا.
3موکعی که یهودا، کسی که به عیسی تحویل ایدا، ایدی که به عیسی محکوم شُکِردِن، اَ کِردَه خو پِشِیمون بو و اُ سی سکه نُگرهُ به کاهنوی گَپ و شیخُ بَریگَردُند و ایگو: 4«گناه اُمکه چون باعث رِختِن خون یه آدم بی گناه بودُم.» اُشُ به یهودا جواب شُدا: «به ما چه؟ خوت اَدونی!» 5اُغایه یهودا سکه ئُوی نُگرهُ توو معبد روی زمین ایرِخت و اَ اُ جا در بو، بِی خوش دار ایزه. 6ولی کاهنوی گَپ سکه‌ئُویِ نُگرهُ اَ زمین جمع شُکِه، شُگُفت: «شرعاً روا نین که ایی سکه ئُو توو خزونه معبد بُنوسیم، چون ایی پول خونِن.» 7پَ اُشُ مشورت شُکِه و با اُ سکه‌ئُو، زمین کوزه گرُ شُخِری تا اُجائو کَبرستون غریبه‌ئُو بُکنِن. 8وا خاطر همی تا اِمرو هم به اُ جا «زمین خون» اَگِن. 9پَ ایطو، اُچه اَ طریق اِرمیای پیغُمبَر گُفتَه بودَه، اَنجُم بو که: «اُشُ سی سکه نُگرهُ شُسِی، یعنی اُ کیمَتی که کوم یهود روی اُ شُناها، 10و با اُ زمین کوزه‌گَرُ شُخِری، همطو که خداوند به مه دستور ایدا.»
عیسی مُکابل پیلاتُس
11عیسی رو وا رو پیلاتُس، فَرمُندار رومی ووستا. فَرمُندار اَ عیسی ایپُرسی: «تو پادشاه یهودیوئی؟» عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو!» 12ولی موکعی که کاهنوی گَپ و شیخُ، به عیسی تهمت شازَه، عیسی هیچ جوابی اینَدا. 13اُوخت پیلاتُس به عیسی ایگُفت: «ناشنُتی که چِکَک به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟» 14ولی عیسی حتی به یه تا اَ تهمتشُ هم جواب اینَدا، یه طوری که فَرمُندار خیلی تعجب ایکه.
15تو موکِع عید پِسَخ رسم هَستَه که فَرمُندار یه تا زندونی که مردم شاوا بهشُ آزاد بُکنت. 16اُ موکَع یه زندونی معروف هَستَه که نُمی باراباسَ. 17پَ موکعی که مردم جمع بودِن، پیلاتُس اَ اُشُ ایپُرسی: «تاوا به کِ بهتُ آزاد بُکنُم، به باراباس یا به عیسی که بهش مسیح اَگَن؟» 18ایی گَپُ وا ایی خاطر ایزَه که شَدونِست به عیسی اَ رو دیدن کوری به اُ تحویل شُدادَه. 19و غیر اَ اُ موکعی که پیلاتُس جائی که حکم شَکِه نِشتَه، زَنش یه پیغُم به اُ ایفِرِستا که ایگُفتَه «تو با ایی مرد صالح کاری اِتنِبو، چون اِمرو یه خُوی دربارَش اُمدی که، خیلی تو خُو اذیت بودُم.» 20ولی کاهنوی گَپ و شیخُ، به مردم کانع شُکِه تا آزادی باراباس و مرگ عیسی رو بُخوان. 21فَرمُندار دوبارَه بهشُ ایگُفت: «به کَم یه تا اَ ایی دو نُفر تاوا تا بهتُ آزاد بُکنُم؟» مردم جواب شُدا: «به باراباس.» 22پیلاتُس بهشُ ایگُفت: «پَ با عیسایی که بهش مسیح اَگَن، چه بُکنُم؟» مردم همه شُگُفت: «به اُ به صلیب ایبِکَش.» 23پیلاتُس ایگُفت: «به چه؟ مگه چه بدی ایکِردِن؟» ولی اُشُ بلندتِه جار شُزَه که: «به اُ به صلیب ایبِکَش!»
24پَ وختی پیلاتُس ایدی که تلاشی بی فُیدَن و حتی ممکنِن شورشت بَشِت، دستور ایدا هُوو بیارِن و جلوی چِهم جماعت دَسُ خو ایشوشت و ایگو: «خون ایی مرد وا گردن مه نی. خوتُ اَدونی!» 25مردم همه جواب شُدا: «خون اُ وا گردن ما و چوکُنُمُ بَشِت!» 26اُغایه پیلاتُس، به باراباس بهشُ آزاد ایکه و به عیسی شلاق ایزَه و تحویلشُ ایدا تا به صلیب ایبِکِشِن.
عیسی رِشخَند اِبو
27سربازوی فَرمُندار، به عیسی به دالُن کاخِ فَرمُندار شُبُرد و همۀ سربازُ دور عیسی جمع بودِن. 28اُشُ به عیسی لُخت شُکِه ئو یه شِنِل سُرخی وا گِری شُکِه. 29اَ خار یه تا تاج درست شُکِه و رو سر عیسی شُناها و یه عصا اَ نی وا دَسِ راستی شُدا. جلوش زانو شُزَهُ با رِشخَند بهش شاگو: «سلام، ای پادشاه یهودیُ!» 30رو عیسی تُفکه شُکَردیُ و عصایی که دستی شُدادَه اَزی شُگِهُ تو سَری شُزَه. 31بعد اَ ایکه به عیسی رِشخَند شُکِه، اُ شِنِل رو اَ گَری در شُوا و جِمه خویی گَری شُکِه. بعد ایشُبُرد تا بِی اُ به صلیب ایبِکَشَن.
صلیب بودِن عیسی
32موکعی که توو راه هَستَرِن، یه مردی که اِسمی شَمعونَ و مالِ قیرَوانَ گیر شُوا و به اُ مجبور شُکِه صلیب عیسی رو بِسِت. 33وختی اُشُ به جائی به نُم جُلجُتا، که معنیش جایِ جُمجُمَه هَستَه، رِسیدن، 34به عیسی شرابی شُدا که با زرداب کُطییَ، ولی وختی عیسی اُ رو مِزَه ایکه، اینَخواست بُخارِه. 35موکعی که به عیسی صلیب شُکِه، سربازُ سرِ بَش کِردِنِ جِمه اَش بینُ خو کُرعَه شُکَردُن 36بعد هم اُجا نِشتَنُ و نِگَهبُنی شُدا. 37اُشُ جرم عیسی رو هم روی یه تخته شُنِوِشتُ بالا سَری شُزَه، که نِوِشتَش اییَ: «ایی عیسان، پادشاه یهودیُ.»
38به دو تا راهزَن هم با عیسی صلیب شُکِه یه تا طَرَه راست عیسی و اُ یه تا طَرَه چپِشَ. 39کسوئی که اَ اُجا رد شابو به عیسی دِشمُن شادا و سرُ خو تکون شادا و 40شاگو: «تویی که تَگُفت معبدُ ویرون اَکُنیُ تو سه رو اَ سر نو معبدُ درست اَکُنی، حالا به خوت نجات هادَه! اگه پُس خدایی اَ صلیب زیر بُدو!» 41همیطو هم کاهنوی گَپ، معلموی تورات و شیخُ، به عیسی رِشخَندی شاکِه، شاگو: 42«به بکیه نجات ایدا! ولی به خوش ناتون نجات هادِه! اگه پادشاه کوم یهودِن، اَ صلیب زیر بیاد تا ما به اُ ایمُن بیاریم. 43مگه به خدا توکل اینَهَه؟ پَ اگه خدا دوستش ایشَه باشتا نجاتش هادِه، چون شَگُو: ”مه پُسِ خدام“!» 44اُ دو تا راهزنُ که با عیسی صلیب بودَرِن هم همیطو به عیسی دِشمُن شادا.
مرگ عیسی
45اَ ساعت دوازده ظهر تا ساعت سه پِسین کُلِ اُ سرزمین تار بو. 46نِزیکِ ساعت سه عیسی با صدای بلند داد ایزَه: «ایلی، ایلی، لَمّا سَبَقْتَنی؟» یعنی «خدای مه، خدای مه، به چه به مه ول اِدکِردِن؟» 47بعضی اَ کسوئی که اُجا ووستادَرِن موکعی که اییُ شُشنُت، شُگُفت: «ایی مرد به الیاس پیغُمبَر جار اَزدِن.» 48یه تا اَ اُشُ درجا دُوی، یه اسفنج ایوا و اَ شراب تُرش کِردَه پُر ایکهُ سر یه دار ایزَه و جلوِ لُوِ عیسی ایبُرد تا بُخارِه. 49ولی بکیه شُگُفت: «صبر بُکنین، بُوال بیگینیم الیاس پیغُمبَر اَتا نجاتش هادِه؟» 50عیسی یه بار دگه با صدای بلند غار ایزَه و جُن ایدا. 51همو موکَع، پردۀ معبد اَ بالا تا پایین دو پَرک بو. زمین لرزی و سنگُ تَرَک ایخا. 52کَبرُ هم واز بودِن و خیلی اَ آدموی مقدّس که مُردَرِن، زنده بودِن. 53اُشُ اَ کَبرُ در هُندِن و بعد اَ زنده بودِنِ عیسی، به شهر مقدّس یعنی اورشلیم رفتِن و به خوشُ به خیلیُ نِشُن شُدا. 54وختی که اُ افسر رومی و کسوئی که باهاش نِگَهبُنی عیسی رو شادا، زلزله و همۀ اِتفاکویی که کَفتَهُ شُدی، تِرس وا جُنِشُ کَ و شُگُفت: «حکیکتاً که اُ پُسِ خدائَه.» 55اُجا زنوی زیادی هم هَستَرِن که اَ دور نگاه شاکِه. اُشُ اَ منطکه جلیل دُمبال عیسی هُندَرِن و به عیسی خذمت شاکِه. 56بین ایی زنُ ایشُ هم هَستَرِن میریَم مَجدَلیّه، میریَم مُم یَعکوب و ایسُف، و مُمِ یَعکوب و یوحنا، پُسُوی زِبِدی.
دفن عیسی
57غایه غروب، یه مرد پولدار که مالِ رامَه هَستَه و نُمی ایسُفَ، هُند، اُ هم یه تا اَ شاگردویِ عیسی هَستَه، 58ایسُف پهلوی پیلاتُس، فَرمُندار رومی رَه و جسد عیسی رو ایخواست. پیلاتُس فَرمُن ایدا که جسد رو بهش هادِن. 59ایسُف به جسد ایسِی و تو یه کَفَن کتونی تمیز ایپیچی 60و به اُ توو یه مقبره جدید، که به خوش توو یه شغی ایتراشتَ اینِها. بعد ایسُف یه سنگ گَپ هُل ایدا و جلو در مقبره ایناها ئو رَه. 61میریَمِ مَجدَلیّه و اُ یه تا میریَم، اُجا جلوی مقبره نِشتَرَن.
نِگَهبُنی اَ مقبره
62یه رو بعد اَ ’روز آماده بودِن بی عید پِسَخ‘، کاهنوی گَپ و عالموی فرقه فَریسی پهلوی پیلاتُس جمع بودِن، اُشُ شُگُفت: 63«کُربان! وا یادُمُ اَتا که اُ شیاد وختی زنده هَستَه، ایگو ”مه بعد اَ سه رو زنده اَبُم.“ 64پَ دستور هادَه که تا روز سوّم به مقبره نِگَهبُنی هادن، که نَکه یه وَه شاگردُنِش بیان جسدُ بُدُزِن و به مردم بگن که اُ اَ مُردَئُن زنده بودِن، که اگه ایطو بَشِت، ایی فریب آخِر اَ فریب اَوِّلی هم بدته اِبو.» 65پیلاتُس جواب ایدا: «شما خوتُ سربازوی نِگَهبُن تُهَه. بِرِی و هر چِکَک تاوا نِگَهبُنی هادِی.» 66پَ اُشُ رفتِن و سنگ مقبرهُ مُهرِ لاک شُکِه و نِگَهبُنویی اُجا شُناها تا حواسشُ بِی مقبره بَشِت.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company