Vajtimet 1
1
Vajtim për qytetin e rrënuar
# 1.0 Kapitujt 1, 2, 3 dhe 4 quhen akrostik. Çdo strofë e tyre fillon me shkronjën vijuese të alfabetit hebraik. Në kap. 3 e njëjta shkronjë përsëritet tri herë rradhazi dhe pastaj vijohet me pasardhësen. Alef
1Ah, sa e vetmuar mbeti qyteza
dikur shumë e populluar!
Mbeti e ve madhështorja ndër kombe,
princesha e krahinave u nënshtrua.
Bet
2Bërtet e qan gjatë natës
me lot për faqe,
nuk gjendet asnjë ngushëllues
ndër të gjithë dashnorët e saj.
E tradhtuan të gjithë miqtë
e iu bënë armiq.
Gimel
3U shpërngul Juda
me pikëllim e skllavërim të rëndë.
Zuri vend ndër kombe,
por nuk gjen prehje.
Të gjithë përndjekësit e kanë shkapërcyer
nëpër ngushtica.
Dalet
4Duke vajtuar janë udhët e Sionit,
se nuk ka kush vjen për festa.
Të gjitha portat i janë rrënuar,
priftërinjtë i rënkojnë,
vashat janë në zi,
se i ra fat i hidhur.
He
5Hakërruesit e saj u bënë kryeprijës,
armiqtë e saj janë të sigurt,
se Zoti e pikëlloi prej shkeljeve të shumta,
fëmijët iu bënë robër para armikut.
Vau
6Vezullimi iku i tëri
prej bijës së Sionit.
Prijësit i janë bërë si drerë
që nuk gjejnë kullotë.
Ikin pa fuqi prej përndjekësve.
Zain
7Zë e kujton Jerusalemi,
në ditët e pikëllimit e të përendjes,
të gjitha begatitë e qëmoçme.
Kur popullsia i ra në dorë armikut,
pa i dalë zot askush,
gërgasësit e panë
e u zgërdhinë me shuarjen e tij.
Het
8Hidhur mëkatoi Jerusalemi,
prandaj u bë ndyrësirë.
E përçmojnë ata që e nderonin,
se ia panë lakuriqësinë.
Edhe ai vetë rënkon e spërdridhet.
Tet
9Tërë papastërti e bëri tunikën
pa u kujtuar për të ardhmen.
U plandos me tmerr
pa asnjë ngushëllim.
«Shikoje, o Zot, pikëllimin tim,
se armiku im u madhërua».
Jod
10Ja, gërgasësi e ka shtrirë dorën
mbi të gjitha begatitë e tij.
Pa kombet tek hynin në shenjtërore,
ata që pate urdhëruar
të mos hynin në bashkësinë tënde.
Kaf
11Krejt popullsia e tij rënkon
duke lypur bukë.
Japin gjënë më të shtrenjtë për ushqim,
që t'u kthehet fryma.
Shiko, o Zot, e vërej
sa jam poshtëruar.
Lamed
12Lojë qenka për të gjithë që kaloni udhës?!
Vëreni e shikoni,
nëse ka brengë si brenga ime,
që më ra mua,
që ma lëshoi Zoti,
kur u ndez zemërimi i tij.
Mem
13Ma lëshoi zjarrin prej së larti,
e ngërtheu në eshtrat e mia.
Më hodhi rrjetën këmbëve,
më ktheu përmbys.
Më bëri të shkretë,
leckë të përmuajshmesh përngaherë.
Nun
14Në zgjedhë m'u lidhën shkeljet,
u thurën me dorën e tij.
Më rëndojnë në qafë,
më është mekur fuqia.
Zoti më la në dorën e tyre
e nuk mund t'u bëj ballë.
Samek
15Sojin e trimave të mi e
e përmbysi Zoti mes meje.
Ai më caktoi një kohë
për të m'i shtypur të rinjtë.
Në tork e shtrydhi Zoti
virgjëreshën, bijën e Judës.
Ain
16Ajo është arsyeja pse qaj.
Sytë më derdhin lot,
se m'u largua ngushëlluesi,
ai që ma përtërin shpirtin.
Bijtë e mi u shkretuan,
se armiku ngadhënjeu.
Fe
17Shtrin duart Sioni,
por nuk ka ngushëllues për të.
Zoti dha urdhër për Jakobin
të rrethohej me armiq.
Jerusalemi u bë leckë të përmuajshmesh mes tyre.
Cade
18Cenova fjalën e tij,
prandaj i drejtë është Zoti.
Dëgjomëni, o popuj të gjithë,
shikojeni brengën time!
Vashëzat e djelmoshat e mi
shkuan në robëri.
Kof
19Kërkova dashnorët e mi,
por më mashtruan.
Priftërinjtë e pleqtë e mi
në qytet u vranë,
tek lypnin të hanin
për të përtërirë frymën.
Resh
20Rënkimin tim shikoje, o Zot!
M'u pështjelluan zorrët,
më dridhet zemra në kraharor,
se u tregova kryeneç.
Përjashta është shpata shfarosëse,
në shtëpi, si të ketë hyrë vdekja.
Sin
21Shëmimin tim e dëgjojnë,
por s'gjendet ngushëllues për mua.
Tërë armiqtë e dëgjuan rënkimin tim,
u gëzuan, se ti e ke shkaktuar.
Sille ditën që pate shpallur
e do të bëhen si unë.
Tau
22Të dalë para teje tërë ligësia e tyre,
vepro me ta siç veprove me mua,
për shkak të tërë shkeljeve të mia,
se të shumta janë rënkimet e mia
e po më lëshon zemra.
Currently Selected:
Vajtimet 1: AL1
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020