ລະບຽບ^ພວກເລວີ 22 | ພຄພ Bible

1ພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊ 2ໃຫ້ບອກອາໂຣນກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວວ່າ, “ພວກເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງນຳຄວາມອັບອາຍຂາຍໜ້າມາສູ່ນາມຊື່ອັນບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ; ສະນັ້ນ ຈົ່ງພາກັນແຍກອອກຈາກເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ນຳມາຖວາຍແກ່ເຮົານີ້ດ້ວຍຄວາມຢຳເກງ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ. 3ຖ້າເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ໃດເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ ເຂົ້າມາໃກ້ເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ນຳມາຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າມາຮັບໃຊ້ເຮົາທີ່ແທ່ນບູຊາຈັກເທື່ອ. ຂໍ້ຄຳສັ່ງທັງໝົດນີ້ໃຫ້ປະຕິບັດສືບຕໍ່ກັນໄປ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ.

4ບໍ່ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນຄົນໃດຄົນໜຶ່ງ ທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ຫລືຜູ້ທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກຈາກຮ່າງກາຍກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ ຈົນກວ່າລາວຈະບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມກົດບັນຍັດ. ປະໂຣຫິດທຸກຄົນກໍເປັນມົນທິນ ຖ້າແຕະຕ້ອງສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນເຊັ່ນ: ແຕະຕ້ອງຊາກສົບ, ມີນໍ້າກາມທີ່ໄຫລອອກ, 5ແຕະຕ້ອງສັດຫລືຄົນທີ່ເປັນມົນທິນ. 6ປະໂຣຫິດທຸກຄົນທີ່ເປັນມົນທິນກໍຍັງເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ ແລະເຂົາຍັງກິນຂອງຖວາຍອັນສັກສິດບໍ່ໄດ້ ຈົນກ່ວາໄດ້ອາບນໍ້າຊຳລະຮ່າງກາຍແລ້ວ. 7ຫລັງຈາກຕາເວັນຕົກດິນແລ້ວ ລາວກໍບໍ່ເປັນມົນທິນ ແລະລາວອາດກິນຂອງຖວາຍອັນສັກສິດ ຊຶ່ງເປັນອາຫານຂອງລາວໄດ້. 8ລາວຈະຕ້ອງບໍ່ກິນຊີ້ນສັດໃດໆທີ່ຕາຍເອງ ຫລືຖືກສັດປ່າກັດຕາຍ; ອາຫານນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ລາວເປັນມົນທິນ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ.

9ປະໂຣຫິດທຸກຄົນຈະຕ້ອງປະຕິບັດຕາມລະບຽບການຕ່າງໆ ທີ່ເຮົາໄດ້ມອບໃຫ້ນີ້. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະເຮັດຜິດແລະຕາຍ ເພາະໄດ້ຝ່າຝືນລະບຽບການອັນສັກສິດ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍຣິສຸດ.

10ຄົນທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄອບຄົວຂອງປະໂຣຫິດເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະກິນຂອງຖວາຍອັນສັກສິດໄດ້; ນອກນັ້ນບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດຈະກິນໄດ້ ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ນຳປະໂຣຫິດ ຫລືຄົນທີ່ປະໂຣຫິດຈ້າງມາຊ່ວຍວຽກກໍກິນບໍ່ໄດ້. 11ແຕ່ພວກຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ປະໂຣຫິດຊື້ມາດ້ວຍເງິນຂອງຕົນເອງ ຫລືທີ່ເກີດໃນຄອບຄົວ ອາດກິນອາຫານທີ່ປະໂຣຫິດໄດ້ນຳມານັ້ນ. 12ລູກສາວຂອງປະໂຣຫິດທີ່ແຕ່ງງານກັບຄົນທີ່ບໍ່ເປັນປະໂຣຫິດ ບໍ່ອາດກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດໄດ້. 13ແຕ່ລູກສາວຂອງປະໂຣຫິດທີ່ເປັນແມ່ໝ້າຍ ຫລືແມ່ຮ້າງທີ່ຍັງບໍ່ມີລູກ ແລະຜູ້ທີ່ກັບຄືນມາຢູ່ໃນຄອບຄົວພໍ່ທີ່ຢູ່ໃຕ້ຄວາມດູແລຂອງເພິ່ນ ອາດກິນອາຫານທີ່ພໍ່ຂອງຕົນໄດ້ຮັບໃນຖານະເປັນປະໂຣຫິດໄດ້. ຄົນໃນຄອບຄົວຂອງປະໂຣຫິດເທົ່ານັ້ນ ທີ່ກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດໄດ້.

14ຖ້າບຸກຄົນໃດທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນໃນຄອບຄົວຂອງປະໂຣຫິດ ກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ ລາວຕ້ອງຈ່າຍເງິນຄືນໃຫ້ປະໂຣຫິດ ເຕັມລາຄາພ້ອມກັບເພີ່ມອີກຊາວເປີເຊັນ. 15ຝ່າຍປະໂຣຫິດຈະຕ້ອງບໍ່ໝິ່ນປະໝາດຄວາມສັກສິດຂອງເຄື່ອງຖວາຍຕໍ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ 16ໂດຍປະໃຫ້ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດກິນເຄື່ອງຖວາຍອັນສັກສິດ; ເພາະອັນນີ້ເປັນການນຳຄວາມຜິດກັບການລົງໂທດມາໃຫ້ຜູ້ນັ້ນ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະເຮົາເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງຖວາຍສັກສິດ.”

17ພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ສັ່ງໂມເຊ 18ໃຫ້ມອບລະບຽບການທັງໝົດນີ້ ແກ່ອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: “ເມື່ອຄົນອິດສະຣາເອນຫລືຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນອິດສະຣາເອນ ນຳເຄື່ອງມາເພື່ອເຜົາຖວາຍບໍ່ວ່າເພື່ອແກ້ບະບົນ ຫລືດ້ວຍໃຈສັດທາແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ສັດທີ່ຈະຖວາຍນັ້ນຕ້ອງເປັນໂຕທີ່ມີສຸຂະພາບດີແລະບໍ່ມີຕຳໜິ. 19ເຄື່ອງຖວາຍຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບໄດ້ນັ້ນ ກໍຕໍ່ເມື່ອຖວາຍສັດໂຕທີ່ມີສຸຂະພາບດີແລະບໍ່ມີຕຳໜິ. 20ຢ່າເອົາສັດມີຕຳໜິມາຖວາຍ ເພາະວ່າຈະບໍ່ເປັນທີ່ຖືກຍອມຮັບໄດ້. 21ເມື່ອຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງນຳເຄື່ອງມາຖວາຍ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທຳແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອແກ້ບະບົນ ຫລືດ້ວຍໃຈສັດທາກໍດີ ສັດທີ່ຈະຖວາຍນັ້ນຕ້ອງເປັນໂຕທີ່ມີສຸຂະພາບດີແລະບໍ່ມີຕຳໜິ ຈຶ່ງຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບເອົາໄດ້. 22ຢ່າຖວາຍສັດດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ພຣະເຈົ້າຢາເວ ຄື: ສັດຕາບອດ ຫລືຂາພິການ ຫລືມີແປ້ວ ຫລືມີສິ່ງໄຫລອອກ ຫລືເປັນຂີ້ກາກຂີ້ຫິດ. ຢ່າຖວາຍສັດເຫຼົ່ານີ້ເທິງແທ່ນບູຊາເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍດ້ວຍໄຟແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ. 23ສ່ວນການຖວາຍຕາມໃຈສັດທານັ້ນ ພວກເຈົ້າຖວາຍສັດທີ່ເປັນໝັນ ຫລືຕົນໂຕທີ່ບໍ່ສົມບູນໄດ້, ແຕ່ສຳລັບການຖວາຍເພື່ອແກ້ບະບົນນັ້ນຈະບໍ່ເປັນທີ່ຍອມຮັບໄດ້. 24ຢ່າຖວາຍສັດໂຕໃດທີ່ໝາກໄຂ່ຫຳຖືກບີບແຕກ, ຖືກຕັດ, ຖືກຕອນ ຫລືຖືກລອກອອກແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ສິ່ງນີ້ບໍ່ເປັນທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າຢ່າງເດັດຂາດ,

25ຢ່າເອົາສັດທີ່ໄດ້ຈາກຊາວຕ່າງດ້າວ ມາເຮັດພິທີຖວາຍອາຫານແກ່ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ. ສັດເຫຼົ່ານັ້ນຈະຖືວ່າ ເປັນສັດທີ່ບໍ່ປົກກະຕິແລະຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບເອົາບໍ່ໄດ້.”

26-27ພຣະເຈົ້າຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ: “ເມື່ອລູກງົວ ຫລືລູກແກະ ຫລືລູກແບ້ເກີດມາ ຈົ່ງປະໄວ້ຢູ່ກັບແມ່ຂອງມັນເຈັດວັນ; ຕັ້ງແຕ່ວັນທີແປດເປັນຕົ້ນໄປການຖວາຍບູຊາດ້ວຍໄຟແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ຈຶ່ງຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບ. 28ຢ່າເອົາງົວກັບລູກ ຫລືແກະກັບລູກ ຫລືແບ້ກັບລູກຂອງມັນ ຖວາຍບູຊາໃນວັນດຽວກັນ. 29ເມື່ອພວກເຈົ້າຖວາຍບູຊາໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນແກ່ພຣະເຈົ້າຢາເວນັ້ນ ຈົ່ງເຮັດຕາມລະບຽບການນີ້ ເພື່ອການຖວາຍນັ້ນຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບເອົາໄດ້; 30ຈົ່ງກິນເຄື່ອງບູຊາໃນມື້ນັ້ນໂລດ ແລະຢ່າປະໄວ້ຈົນຮອດມື້ອື່ນເຊົ້າ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ.

31ຈົ່ງເຊື່ອຟັງແລະປະຕິບັດຕາມຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ ຝ່າຍເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ. 32ຢ່ານຳຄວາມອັບອາຍຂາຍໜ້າມາສູ່ນາມຊື່ອັນບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ; ເຮົາຕ້ອງເປັນທີ່ບໍຣິສຸດໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະເຮົາເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າບໍຣິສຸດ; 33ແລະເຮົາໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ ກໍເພື່ອເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຢາເວ.”