ຢາໂກໂບ 2
2
ຕັກເຕືອນບໍ່ໃຫ້ເລືອກໜ້າຄົນ
1ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍຂອງເຮົາເອີຍ ໃນຖານະທີ່ພວກເຈົ້າເປັນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງເຮົາທັງຫລາຍ ຜູ້ຊົງສະຫງ່າຣາສີນັ້ນ ຢ່າມີການເລືອກໜ້າຄົນ. 2ຖ້າວ່າມີຄົນຫນຶ່ງຖືແຫວນຄຳ ແລະແຕ່ງຕົວງົດງາມເຂົ້າມາໃນທີ່ປະຊຸມຂອງພວກເຈົ້າ ແລະມີຄົນທຸກຈົນຜູ້ໜຶ່ງນຸ່ງເຄື່ອງເປື້ອນເປິເຂົ້າມາເໝືອນກັນ. 3ຖ້າພວກເຈົ້າຈະສົນໃຈໃນຄົນທີ່ແຕ່ງຕົວງົດງາມນັ້ນ ແລະທັງກ່າວທັກທາຍປາໄສຮັບຕ້ອນຜູ້ນັ້ນວ່າ, “ເຊີນນັ່ງບ່ອນເໝາະສົມນີ້ເທີ້ນ,” ແລະໃນຂະນະດຽວກັນນັ້ນ ເຈົ້າຈະກ່າວແກ່ຄົນທຸກຈົນນັ້ນວ່າ, “ໃຫ້ເຈົ້າຢືນຢູ່ຫັ້ນ,” ຫລື “ໃຫ້ເຈົ້ານັ່ງທີ່ຕັ່ງຮອງຕີນເຮົານີ້.” 4ຖ້າເຮັດດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າເປັນຜູ້ແບ່ງຊັ້ນວັນນະ ແລະກາຍເປັນຜູ້ຕັດສິນຄົນ ດ້ວຍຄວາມຄິດອັນຊົ່ວບໍ່ແມ່ນບໍ?
5ພີ່ນ້ອງທີ່ຮັກທັງຫລາຍຂອງເຮົາເອີຍ, ຈົ່ງຟັງເທີ້ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເອົາຄົນທຸກຈົນໃນໂລກນີ້ ໃຫ້ເປັນຄົນຮັ່ງມີຝ່າຍຄວາມເຊື່ອ ແລະໃຫ້ເປັນຜູ້ຮັບແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ ທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາໄວ້ສຳລັບຄົນທີ່ຮັກພຣະອົງ. 6ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ໝິ່ນປະໝາດຄົນທຸກຈົນ ແມ່ນຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ກົດຂີ່ພວກເຈົ້າ ແລະຈັບພວກເຈົ້າຂຶ້ນສານ ບໍ່ແມ່ນຄົນຮັ່ງມີນັ້ນບໍ? 7ບໍ່ແມ່ນພວກເຂົານັ້ນຫລື ທີ່ເວົ້າໝິ່ນປະໝາດຕໍ່ພຣະນາມອັນປະເສີດ ຊຶ່ງພວກເຈົ້າກໍເປັນຂອງພຣະອົງ?
8ຖ້າເຈົ້າທັງຫລາຍເຮັດຕາມພຣະຣາຊບັນຍັດໂດຍຄົບຖ້ວນຕາມພຣະຄຳພີ ຂໍ້ທີ່ວ່າ, “ຈົ່ງຮັກເພື່ອນບ້ານເໝືອນຮັກຕົນເອງ.” ພວກເຈົ້າກໍເຮັດຖືກຕ້ອງແລ້ວ. 9ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າເລືອກຊັ້ນວັນນະ ພວກເຈົ້າກໍເຮັດຜິດໃນຖານເຮັດບາບ ແລະກົດບັນຍັດກໍລົງໂທດພວກເຈົ້າໃນຖານເປັນຜູ້ຝ່າຝືນກົດບັນຍັດ. 10ຜູ້ໃດທີ່ຝ່າຝືນກົດບັນຍັດຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງ ຜູ້ນັ້ນກໍຜິດໃນຖານຝ່າຝືນກົດບັນຍັດທັງໝົດ. 11ດ້ວຍວ່າ, ພຣະອົງຜູ້ທີ່ກ່າວວ່າ, “ຢ່າຫລິ້ນຊູ້ສູ່ຜົວເມຍ” ກໍຍັງຊົງກ່າວອີກວ່າ, “ຢ່າຂ້າຄົນ.” ເຖິງແມ່ນວ່າ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຫລິ້ນຊູ້ສູ່ຜົວເມຍ ແຕ່ໄດ້ຂ້າຄົນ ເຈົ້າກໍກາຍເປັນຜູ້ທີ່ຝ່າຝືນກົດບັນຍັດແລ້ວ. 12ເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງເວົ້າແລະເຮັດ ເໝືອນຢ່າງຄົນທີ່ກຳລັງຈະໄດ້ຮັບການພິພາກສາ ດ້ວຍກົດທີ່ໃຫ້ມີເສລີພາບ. 13ເພາະວ່າ ໃນການພິພາກສາ ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຊົງສຳແດງຄວາມເມດຕາ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມເມດຕາ ສ່ວນຄວາມເມດຕາ ຍ່ອມມີໄຊຊະນະເໜືອການພິພາກສາ.
ຄວາມເຊື່ອ ແລະການປະຕິບັດ
14ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍຂອງເຮົາເອີຍ, ຖ້າຄົນໜຶ່ງເວົ້າວ່າຕົນມີຄວາມເຊື່ອ ແຕ່ບໍ່ມີການປະຕິບັດ ຈະມີປະໂຫຍດຫຍັງ? ຄວາມເຊື່ອແບບນັ້ນ ຈະເຮັດໃຫ້ລາວພົ້ນໄດ້ບໍ? 15ຖ້າພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຄົນໃດ ບໍ່ມີເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມແລະຂາດເຂີນອາຫານປະຈຳວັນ, 16ແລະມີຄົນໃດໃນພວກເຈົ້າເວົ້າແກ່ເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງໄປເປັນສຸກເທີ້ນ ຂໍໃຫ້ອົບອຸ່ນແລະກິນອີ່ມ,” ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ສິ່ງຂອງທີ່ເຂົາຕ້ອງການສຳລັບຕົວນັ້ນ ຈະເປັນປະໂຫຍດອັນໃດ? 17ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມເຊື່ອກໍຢ່າງດຽວກັນ ຖ້າບໍ່ມີການປະຕິບັດ ກໍຕາຍແລ້ວ.
18ແຕ່ບາງຄົນຈະກ່າວວ່າ, “ຝ່າຍເຈົ້າ ເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອ ແຕ່ຝ່າຍຂ້ອຍມີການປະຕິບັດ.” ຈົ່ງສະແດງໃຫ້ເຮົາເຫັນຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າ ຊຶ່ງບໍ່ມີການປະຕິບັດ ແລະຝ່າຍເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຈົ້າເຫັນຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ ດ້ວຍການປະຕິບັດຂອງເຮົານັ້ນ. 19ຝ່າຍພວກເຈົ້າທີ່ເຊື່ອວ່າ ມີພຣະເຈົ້າແຕ່ອົງດຽວນັ້ນກໍດີຢູ່ແລ້ວ, ສ່ວນພວກຜີມານຮ້າຍກໍເຊື່ອເໝືອນກັນ ແລະມັນກໍຢ້ານຈົນຕົວສັ່ນ. 20ໂອ ຄົນໂງ່ເອີຍ, ເຈົ້າຢາກຮຽນຮູ້ຫລືວ່າ ຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ມີການປະຕິບັດນັ້ນກໍໄຮ້ຜົນ? 21ອັບຣາຮາມບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາຖືກພຣະເຈົ້າຊົງຮັບວ່າ ເປັນຄົນຊອບທຳຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ ກໍໂດຍການປະຕິບັດຂອງເພິ່ນ ໃນການຖວາຍອີຊາກລູກຊາຍຂອງເພິ່ນເທິງແທ່ນບູຊາ. 22ເຈົ້າກໍເຫັນແລ້ວວ່າ ຄວາມເຊື່ອກັບການປະຕິບັດຂອງເພິ່ນ ກໍໄປຄວບຄູ່ກັນ, ຄວາມເຊື່ອຂອງເພິ່ນຖືກເຮັດໃຫ້ດີຄົບຖ້ວນໄດ້ ກໍໂດຍການປະຕິບັດ, 23ແລະກໍສຳເລັດຕາມທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີວ່າ, “ອັບຣາຮາມເຊື່ອພຣະເຈົ້າ ແລະຍ້ອນຄວາມເຊື່ອນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງຮັບວ່າເພິ່ນເປັນຄົນຊອບທຳ.” ດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງເອີ້ນອັບຣາຮາມວ່າ, “ສະຫາຍຂອງພຣະເຈົ້າ.” 24ເຈົ້າທັງຫລາຍກໍເຫັນແລ້ວວ່າ ຜູ້ໃດຈະໄດ້ຊົງຖືວ່າເປັນຄົນຊອບທຳ ກໍເນື່ອງດ້ວຍຄວາມເຊື່ອທີ່ມີການປະຕິບັດ ແລະບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມເຊື່ອພຽງຢ່າງດຽວ.
25ໃນທຳນອງດຽວກັນກັບນາງຣາຮາບ ຍິງໂສເພນີໄດ້ຮັບຕ້ອນຜູ້ສົ່ງຂ່າວ ແລ້ວໃຫ້ພວກເພິ່ນກັບເມືອເສຍທາງອື່ນ ກໍໄດ້ຊົງຖືວ່າຊອບທຳ ເນື່ອງດ້ວຍການປະຕິບັດບໍ່ແມ່ນບໍ?
26ເຫດວ່າ ຮ່າງກາຍທີ່ບໍ່ມີຈິດວິນຍານ ກໍຕາຍແລ້ວສັນໃດ ຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ມີການປະຕິບັດ ກໍຕາຍແລ້ວສັນນັ້ນເໝືອນກັນ.
Currently Selected:
ຢາໂກໂບ 2: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.
