1 ກະສັດ 3
3
ໂຊໂລໂມນພາວັນນາອະທິຖານຂໍສະຕິປັນຍາ
(2 ຂຄ 1:3-12)
1ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເປັນພັນທະມິດກັບກະສັດແຫ່ງເອຢິບ ໂດຍການແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງເພິ່ນ. ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ພານາງໄປຢູ່ໃນເມືອງຂອງດາວິດ ຈົນເພິ່ນສ້າງຣາຊວັງ, ວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະກຳແພງອ້ອມນະຄອນເຢຣູຊາເລັມສຳເລັດ. 2ສ່ວນວິຫານເພື່ອພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວກໍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ສ້າງເທື່ອ. ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຊົນຈຶ່ງຍັງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມສະຖານບູຊາເທິງທີ່ສູງຕ່າງໆ. 3ກະສັດໂຊໂລໂມນຮັກພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະປະຕິບັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງກະສັດດາວິດພໍ່ຂອງຕົນ; ແຕ່ເພິ່ນຍັງໄດ້ຂ້າສັດແລະຖວາຍບູຊາຕາມແທ່ນບູຊາຕ່າງໆ ທີ່ເທິງພູເຊັ່ນດຽວກັນ.
4ໃນຄັ້ງໜຶ່ງ ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໄປທີ່ເມືອງກີເບໂອນເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ເພາະແທ່ນບູຊາໃນເມືອງນີ້ມີຊື່ສຽງສຳຄັນຫລາຍ. ໃນເວລາຜ່ານມາ ເພິ່ນເຄີຍຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນບ່ອນນີ້ເປັນພັນໆເທື່ອແລ້ວ. 5ໃນຄືນນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ປາກົດຕໍ່ເພິ່ນທາງຄວາມຝັນ ແລະຖາມເພິ່ນວ່າ, “ເຈົ້າຢາກໄດ້ຫຍັງຈາກເຮົາ?”
6ໂຊໂລໂມນຕອບວ່າ, “ພຣະອົງໄດ້ສຳແດງຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຕໍ່ກະສັດດາວິດພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງເລື້ອຍມາ. ພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນດີ, ຈົງຮັກພັກດີ ແລະສັດຊື່ຕໍ່ຄວາມສຳພັນທີ່ມີກັບພຣະອົງ. ພຣະອົງສືບຕໍ່ສຳແດງຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແລະໝັ້ນຄົງຕໍ່ເພິ່ນ ໂດຍໃຫ້ເພິ່ນມີລູກຊາຍເປັນຜູ້ປົກຄອງສືບແທນເພິ່ນໃນວັນນີ້. 7ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນເປັນກະສັດສືບແທນພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຄືດາວິດ ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍຍັງໜຸ່ມ ແລະບໍ່ຮູ້ຈັກວ່າຈະປົກຄອງຢ່າງໃດ. 8ຂ້ານ້ອຍຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເລືອກໄວ້ໃຫ້ເປັນພວກຂອງພຣະອົງ ຄືພວກສຳຄັນຫລາຍທີ່ມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍຈົນນັບບໍ່ໄດ້. 9ສະນັ້ນ ຂໍພຣະອົງໂຜດໃຫ້ສະຕິປັນຍາແກ່ຂ້ານ້ອຍ ເພື່ອຈະປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢ່າງຍຸດຕິທຳ ແລະເພື່ອຈະຮູ້ຈັກຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຄວາມດີແລະຄວາມຊົ່ວ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນແລ້ວ ຂ້ານ້ອຍຈະປົກຄອງປະຊາຊົນທີ່ສຳຄັນຫລາຍຂອງພຣະອົງນີ້ໄດ້ຢ່າງໃດ?”
10ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພໍໃຈນຳກະສັດໂຊໂລໂມນທີ່ໄດ້ຂໍຮ້ອງຢ່າງນີ້ 11ພຣະອົງກ່າວແກ່ເພິ່ນວ່າ, “ຍ້ອນເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂໍຊີວິດຍືນຍາວ ບໍ່ໄດ້ຂໍຄວາມຮັ່ງມີ ຫລືຂໍຊີວິດຂອງເຫຼົ່າສັດຕູ, ແຕ່ເຈົ້າຂໍສະຕິປັນຍາໃນການປົກຄອງຢ່າງເປັນທຳ 12ເຮົາຈະເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເຈົ້າໄດ້ຂໍມາ. ເຮົາຈະໃຫ້ເຈົ້າມີສະຕິປັນຍາ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈເໜືອກວ່າຄົນໃດໆທີ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດມີສະຕິປັນຍາຄືເຈົ້າອີກຈັກເທື່ອ. 13ເຮົາຍັງຈະໃຫ້ເຈົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າບໍ່ຂໍດ້ວຍ ຄືຕະຫລອດຊົ່ວຊີວິດຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າຈະຮັ່ງມີ ແລະມີກຽດເໜືອກວ່າກະສັດຄົນໃດໆ. 14ຖ້າເຈົ້າເຊື່ອຟັງເຮົາ ແລະຖືຮັກສາບັນດາກົດບັນຍັດທັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ ດັ່ງດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າໄດ້ປະຕິບັດມາ ເຮົາຈະໃຫ້ເຈົ້າມີຊີວິດຍືນຍາວ.”
15ກະສັດໂຊໂລໂມນຮູ້ເມື່ອຂຶ້ນແລະຮູ້ຈັກແຈ້ງວ່າ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ຕົນທາງຄວາມຝັນ. ແລ້ວເພິ່ນກໍກັບຄືນມາທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະໄປຢືນຕໍ່ໜ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທຳ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ເພິ່ນກໍໄດ້ຈັດງານກິນລ້ຽງສຳລັບພວກຂ້າຣາຊການທຸກຄົນຂອງເພິ່ນ.
ໂຊໂລໂມນຕັດສິນຄະດີທີ່ຍາກ
16ມື້ໜຶ່ງ ມີຍິງໂສເພນີສອງຄົນໄດ້ເຂົ້າມາສະເໜີຕົວຕໍ່ກະສັດໂຊໂລໂມນ. 17ຜູ້ທີໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຂ້າແດ່ພະຣາຊາ ຍິງຄົນນີ້ແລະຂ້ານ້ອຍຢູ່ເຮືອນຫລັງດຽວກັນ. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ອອກລູກຢູ່ໃນເຮືອນເປັນຜູ້ຊາຍໃນຂະນະທີ່ນາງກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນ. 18ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ານ້ອຍອອກລູກມາໄດ້ສອງວັນແລ້ວ ວັນທີສາມຍິງຄົນນີ້ກໍອອກລູກເປັນຜູ້ຊາຍຄືກັນ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດຢູ່ໃນເຮືອນ ນອກຈາກພວກຂ້ານ້ອຍພຽງແຕ່ສອງຄົນເທົ່ານັ້ນ. 19ແລ້ວຄືນໜຶ່ງ ຍິງຜູ້ນີ້ກໍໄດ້ນອນເຕັງລູກຂອງຕົນ ຈົນລູກຫາຍໃຈບໍ່ອອກແລະຕາຍໄປ. 20ໃນຕອນກາງຄືນນັ້ນ ນາງໄດ້ລຸກຂຶ້ນມາ ແລະອູ້ມເອົາລູກຂອງຂ້ານ້ອຍອອກຈາກຂ້າງຂອງຂ້ານ້ອຍເອົາໄປໃສ່ບ່ອນນອນຂອງນາງ ໃນຂະນະທີ່ຂ້ານ້ອຍນອນຫລັບຢູ່. ແລ້ວເອົາລູກຊາຍຂອງນາງທີ່ຕາຍແລ້ວນັ້ນ ມາວາງໃສ່ບ່ອນນອນຂອງຂ້ານ້ອຍ. 21ເຊົ້າມື້ໃໝ່ມາ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍລຸກຂຶ້ນມາວ່າຈະເອົານົມໃຫ້ລູກກິນ ກໍເຫັນວ່າລູກຕາຍເສຍແລ້ວ. ເມື່ອຂ້ານ້ອຍເບິ່ງລູກນັ້ນຄັກໆ ກໍເຫັນວ່າບໍ່ແມ່ນລູກຂອງຂ້ານ້ອຍ.”
22ແຕ່ຍິງຜູ້ທີສອງໄດ້ເວົ້າຂຶ້ນວ່າ, “ລູກຜູ້ຍັງມີຊີວິດຢູ່ນີ້ແມ່ນລູກຂອງຂ້ອຍ ແລະຜູ້ຕາຍແມ່ນລູກຂອງເຈົ້າ.”
ຍິງຜູ້ທຳອິດຕອບວ່າ, “ລູກຜູ້ຕາຍແມ່ນລູກຂອງເຈົ້າ ຜູ້ຍັງມີຊີວິດຢູ່ນີ້ແມ່ນລູກຂອງຂ້ອຍ.”
ທັງສອງໄດ້ຖົກຖຽງກັນຢູ່ຕໍ່ໜ້າກະສັດ.
23ແລ້ວກະສັດໂຊໂລໂມນກໍເວົ້າວ່າ, “ແຕ່ລະຄົນໃນພວກເຈົ້າຕ່າງກໍທວງເອົາວ່າ ລູກຜູ້ຍັງມີຊີວິດຢູ່ນີ້ແມ່ນລູກຂອງຕົນ ແລະຜູ້ຕາຍແມ່ນລູກຂອງຜູ້ອື່ນ.” 24ດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງສັ່ງຄົນໄປເອົາດາບມາ ພໍເມື່ອເຂົາເອົາດາບມາແລ້ວ 25ເພິ່ນກໍສັ່ງວ່າ, “ຈົ່ງຕັດເດັກນ້ອຍຜູ້ຍັງມີຊີວິດຢູ່ນັ້ນອອກເປັນສອງຕ່ອນ ແລະປັນໃຫ້ຍິງທັງສອງຄົນນີ້ຜູ້ລະຕ່ອນ.”
26ຜູ້ເປັນແມ່ແທ້ມີຈິດໃຈເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກຕໍ່ລູກຊາຍຂອງຕົນ ຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບກະສັດວ່າ, “ຂ້າແດ່ພະຣາຊາ ກະລຸນາຢ່າຂ້າເດັກນີ້ເລີຍ ເອົາໃຫ້ນາງສາ.”
ແຕ່ຍິງຄົນອື່ນໄດ້ບອກວ່າ, “ຢ່າເອົາມັນໃຫ້ຜູ້ໃດເລີຍ ຕັດເປັນສອງຕ່ອນສາ.”
27ແລ້ວກະສັດໂຊໂລໂມນກໍສັ່ງວ່າ, “ຢ່າຂ້າເດັກນ້ອຍນັ້ນ ເອົາໃຫ້ຍິງຜູ້ທີໜຶ່ງນັ້ນສາ ເພາະນາງເປັນແມ່ທີ່ແທ້ຈິງຂອງເດັກ.”
28ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຍິນຄຳຕັດສິນຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນແລ້ວ ພວກເຂົາທຸກຄົນຕ່າງກໍໃຫ້ຄວາມນັບຖືຢ່າງສູງສົ່ງ ແລະຢ່າງເຕັມຈິດເຕັມໃຈແກ່ເພິ່ນ ເພາະພວກເຂົາຮູ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າໃຫ້ເພິ່ນໄດ້ຮັບສະຕິປັນຍາເພື່ອຕັດສິນຄະດີຢ່າງຍຸດຕິທຳ.
Currently Selected:
1 ກະສັດ 3: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.