مزامیر ۳۵
۳۵
خوداوندأ، کی ایسه تی مأنستن؟
داوودٚ مزمور.
۱ اَی خوداوند، به ضدٚ اوشأنی بوبو کی به ضدٚ من ایسیدی،
و جنگ بوکون کسأنی اَمرأ کی می مره جنگیدی.
۲ تی کوجه سپر و پیله سپرَ اوسأن؛
می کومکٚ رِه ویریز.
۳ تی نیزه‌یَ راستَ کون
رایَ دٚوٚد اوشأنی رِه کی مرَ دونبألَ کونیدی.
می جانَ بوگو:
«تی نجات منم.»
۴ اوشأنی کی خوأییدی مرَ بوکوشید
شرمنده و خجالت زده بیبید؛
اوشأنی کی مِره نقشه کشیدی
وأگردید و روسوا بیبید!
۵ هَچین کولوشٚ مأنستن بیبید بادٚ ورجأ،
هَطویی کی خوداوندٚ فرشته اوشأنَ دورَ کونه؛
۶ اوشأنٚ رأیأن لیز و تاریک ببه،
هَطویی کی خوداوندٚ فرشته اوشأنَ دونبألَ کونه.
۷ چره کی هَچین می رأ سر، دام جیگا بدَه‌ییدی
کی اونَ بیخودی می کوشتنٚ وأسی بکنده‌بید.
۸ ببه کی نأنسته‌بو هلاکَ بید
و هو دامٚ دورون کی مِره جیگا بدَه‌ییدی، گیرفتارَ بید؛
ببه اونٚ دورون دکفید و جٚه بین بیشید.
۹ او وخت می جان خوداوندٚ وأسی شادی کونه
و اونٚ نجاتٚ وأسی‌یم ذوق کونه.
۱۰ تومامٚ می عوصم و اعضا گه:
«اَی خوداوند، کی ایسه تی مأنستن؟
تو کی ستمکشٚ آدمَ جٚه خودش قویترٚ آدمٚ دسٚ جأ خلاصَ کونی،
و فقیر و ستمکشٚ آدمَ جٚه دسٚ اونی کی خوأیه اوشأنٚ مال و منالَ بدوزأنه.»
۱۱ شاهدأنی کی اَشأنٚ دیل سیاه دمرده ویریزیدی؛
چیزأنی می جأ وأزخوأست کونیدی کی من خبر نأرم.
۱۲ می خُبی‌یَ بدی اَمرأ جواب دهیدی
و می دیل و جان ناامیدَ به.
۱۳ ولی او وختی کی اوشأن ناخوش احوال بید،
من عزاداری لیباس دوکودیم،
روزه گیفتنٚ اَمرأ مرَ فروتن چأکودم.
وختی می دوعا بی‌جواب وأگردستی،
۱۴ او کسی مأنستن ماتم گیفتیم کی خو رِفِق و برأرٚ رِه ماتم گیره.
او کسی‌یَ مأنستن کی خو مارٚ رِه گریه و زاری بوکونه
اَن همه غم و دردٚ وأسی نتأنستیم می سرَ راستَ کونم.
۱۵ ولی او وختی کی بکفتم، اوشأن شادی اَمرأ همدیگرٚ مره جمَ بوستید؛
رذلٚ آدمأنم می دور و ور جمَ بوستید،
و کسأنی کی نشنأختیم بدونٚ اَنکی ایتأ پیچه بِئسید، مرَ تیکه‌پارَه کودیدی.
۱۶ نجستٚ آدمأنٚ مأنستن کی مهمانی‌یأنٚ دورون مردومأنَ دس پرَ گیریدی،
می وأسی غیظٚ اَمرأ خوشأنٚ گازأنَ سر بسر سابستیدی.
۱۷ اَی خوداوند، تا کِی خوأیی فندری؟!
می جانَ اَشأنٚ حمله جأ نجات بدن،
و می زندگی‌یَ جٚه شیرأنٚ دَهن.
۱۸ پیله جمعیتٚ دورون ترَ شوکر کونم؛
ایتأ عالمه مردومأنٚ میأن ترَ ستایش کونم.
۱۹ ونأل می خیانتکارٚ دوشمنأن
می ضد شادی بوکونید
و اوشأنی کی بیخودی می جأ نیفرت دأریدی
مرَ رخشنَ گیریدی، همدیگرَ چش‍مک بزنید.
۲۰ چره کی صلح و صفا اَمرأ گب نزنیدی
بلکی اوشأنی رِه کی اَ سرزیمینٚ دورون آرام زندگی کودَن دریدی
جوفت و کلکٚ مره نقشه کشیدی.
۲۱ خوشأن دَهنَ می وأسی وازَ کونیدی و گیدی: «هه هه!
اَمی چومأنٚ اَمرأ بیده‌ییمی.»
۲۲ اَی خوداوند، تو اَ ایتفاقأنَ بیده‌یی،
ساکیتَ نوأ بوستن!
اَی سرور، می جأ دور نوأ ایسَن!
۲۳ ویریز، می جأ دفاع بوکون!
اَی خودا، می سرور، می دادَ فأرس!
۲۴ اَی یهوه، می خودا، تی عیدالتٚ وأسی می حقَ فیگیر؛
ونأل می ضد شادی بوکونید.
۲۵ ونأل خوشأنٚ دیلٚ میأن بیگید :«آها، اَمی ناجه‌یَ فأرسه‌ییم!»
ونأل بیگید: «اونَ دوروسته فٚوٚرستیم!»
۲۶ اوشأنی کی می موصیبتٚ وأسی شادی کونیدی
خودشأن، شرمنده و خجالت زده بیبید؛
اوشأنی کی خوشأنَ می جُلُو گولاز کونیدی
شرم و روسوایی اوشأنٚ لیباسی ببه کی دوکونیدی.
۲۷ ولی اوشأنی کی دوس دأریدی می بی‌گوناهی ثابت ببه
ایجگره اَمرأ شادی بوکونید و خوشحال بیبید.»
همه‌تأ زمأت بیگید: «چقدر بوزرگه خوداوندی
کی خو خادمٚ جان‌ساقی و خوشبختی جأ لذت بره.»
۲۸ می زوان تی عیدالتَ اعلام کونه،
و تومامٚ روز ترَ ستایش کونه.
Currently Selected:
مزامیر ۳۵: گیلکی (رشتی)
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2010-2019 Gilak Media
