Новы год, новыя ласкіУзор

Калі нам наканаваная вечнасьць, дык ня мае сэнсу жыць толькі дзеля цяперашніх патрэбаў і жаданьняў.

У гэтым няма сумневу – Біблія зьяўляецца шырокапэрспэктыўнай кнігай, якая заклікае нас да шырокапэрспэктыўнага жыцьця. Яна павялічвае элястычнасьць нашага розуму, прымушаючы нас разважаць пра рэчы, што існавалі да стварэньня сьвету й тысячагодзьдзямі ў вечнасьці. Біблія папросту не дазваляе нам жыць, не турбуючыся пра будучыню. Яна не пакідае нам месца зьвесьці нашыя думкі, жаданьні, словы й учынкі да якой бы ні было спантаннай думкі, эмоцыі або патрэбы, якая апаноўвае нас у хоць-які дадзены адрэзак часу. У адну хвіліну, вашыя думкі могуць падацца вам важнейшымі за тое, чым яны ёсьць на самай справе. У адну хвіліну, вашыя эмоцыі могуць падацца вартымі даверу больш за тое, чым яны ёсьць на самай справе. У адну хвіліну, вашыя патрэбы могуць падацца больш істотнымі за тое, чым яны ёсьць на самай справе.
Нам наканавана жыць, памятаючы пра пачатак ды канец. І мы павінны жыць менавіта так, бо ўсё, што мы робім, павінна мець сувязь з Богам пачатку й канцу, бо Ён стварыў нас дзеля Сябе.

Цяжка жыць, памятаючы пра вечнасьць. Жыцьцё сапраўды зноў ды зноў зводзіцца да аднаго моманту. Існуюць такія моманты, калі здаецца, што найважнейшая рэч у жыцьці – выбрацца з гэтага дарожнага затору, выйграць гэтую спрэчку або задаволіць гэтае сэксуальнае жаданьне. Існуюць такія моманты, калі нашае шчасьце й задаволенасьць зводзяцца да прыдбаньня гэных чаравікаў або смачнай ежы ўсяго толькі за дзесяць хвілінаў адсюль. Існуюць такія моманты, калі тое, кім мы ёсьць і кім ёсьць Бог і ўсё астатняе папросту зьнікае ў віры цяперашніх думак, пачуцьцяў або патрэбаў. Існуюць такія моманты, калі мы губляемся пасярод Божае гісторыі. Мы губляем розум, вычуцьцё кірунку й памяць пра Яго.

Бог нагадвае нам, што тое – ня ўсё, што ёсьць; што мы былі створаныя і створаныя нанова ў Хрысьце Ісусе дзеля вечнасьці. Ён нагадвае нам ня жыць дзеля цяперашніх скарбаў: «Не зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і іржа нішчаць, і дзе злодзеі падкопваюць і крадуць; але зьбірайце сабе скарбы ў небе, дзе ані моль, ані іржа ня нішчаць, і дзе злодзеі не падкопваюць і не крадуць» (Мацьвея 6:19-20).

Паразважайце на гэтым: калі Бог ужо даў вам месца ў вечнасьці, дык Ён ужо таксама даў вам і ўсю ласку, патрэбную вам на гэтым шляху, іначай вы ніколі б ня здолелі трапіць туды. Існуе ласка для нашых капрызных і расьцярушаных сэрцаў. Існуе ратунак для нашага эгаізму й недахопу ўвагі. Вечны Бог дае нам вечную ласку, каб мы маглі жыць, памятаючы пра вечнасьць.