Вызваліцца ад стрэсуУзор

Пакіньце падмацоўваць стрэс

Здаецца, што выраз “Я пад стрэсам” стаў сёньня стандартным прывітаньнем накшталт “Я заняты”. І шчыра кажучы, мы часта выкарыстоўваем стрэс як крыніцу ганарыстасьці. Казаць, што мы пад стрэсам, дазваляе нам адчуваць сябе важнымі, бо нават калі нам не падабаецца як мы сябе адчуваем пад стрэсам, нам падабаецца, як тое павышае наш статус. 

У нашым пасьпешлівым сьвеце стрэс ужо нармальная зьява. Ён пачаў губляць свае нэгатыўныя канатацыі і заміж таго пачаў асацыявацца з руплівай працай, амбіцыяй ды посьпехам. Мы мяркуем, што пасьпяховыя людзі — гэта людзі пад стрэсам, таму мы стараемся ўсё больш. А калі ў нас няма стрэсу, то мы адчуваем сябе гультаяватымі або абыякавымі. 

І што ў выніку? Мы бясконца намагаемся зрабіць больш ды больш, што ў сваю чаргу вядзе да — вы правільна адгадалі — большага стрэсу. У нас больш забавязкаў, чым мы можам выканаць, бо мы ня здольныя сказаць “не”; мы пагаджаемся на павярхоўныя адносіны празь інтэрнэт заміж выдзяленьня часу на гутаркі, поўныя значэньня; і мы ўсё больш атаясамліваемся са стрэсам. 

Але жыцьцё поўнае стрэсу ніколі не было Божым намерам для нас. Ісус сказаў, што наш вораг прыходзіць толькі дзеля таго, каб скрасьці, забіць і загубіць. Падаецца экстрэмальным, але ж стрэс сапраўды можа ў нас красьці. Ён крадзе сон. Ён крадзе радасьць. Ён крадзе прадуктыўнасьць. І ўся гэтая занятасьць, што жывіць наш стрэс, можа настолькі прыцягнуць нашую ўвагу да жыцьцёвых дробязяў, што мы прапускаем вялікія пляны, што Бог мае дзеля нас. 

Але Ісус сказаў, што Ён прыйшоў дзеля таго, каб мы мелі жыцьцё і мелі ўдосталь. Ісус прыйшоў, несучы супакой ды дастатак, што ёсьць адваротным жыцьцю пад стрэсам (“туга сьцягнутаму” жыцьцю). 

Таму надышоў час пераасэнсаваць стрэс. Пакіньма даваць стрэсу моц. Пакіньма выкарыстоўваць яго ў якасьці права на выхваленьне. Замест таго, пачнем выкарыстоўваць адсутнасьць стрэсу як нагоду не здавацца, быць адрознымі ды дзяліцца нашай верай. 

Калі ўсе навокал топяцца ў стрэсе, мы абяром заставацца спакойнымі ды памятаць, што Бог дагэтуль ёсьць Богам. Калі ўсе навокал заўсёды спаборнічаюць ды параўноўваюць сябе зь іншымі людзьмі, мы будзем сьвяткаваць ды падтрымліваць адзін аднога. Калі ўсе навокал адчуваюць сябе ашаломленымі ды безнадзейнымі, мы будзем людзьмі, якія маюць столькі надзеі, што нявернікі будуць глядзець на нас і пытацца, чаму мы маем гэткую надзею. 

Мы можам вызваліцца ад стрэсу, калі мы пакінем сілкаваць яго і пачнем вяртацца да крыніцы ўсяе моцы — нашага Бога. То пакіньма жыць пад стрэсам, а замест таго даверымся Божаму Слову і будзем жыць поўным жыцьцём.

Абмяркуйце наступнае:

• Што, на вашую думку, зьяўляецца коранем вашага стрэсу? 


• Як, на вашую думку, выглядала б вашае жыцьцё бяз стрэсу? 


• Якім чынам вы можаце пакінуць падмацоўваць стрэс?