Net ek en U Here, getrouheid in die geheime plek - PC Pretorius

7 Lewensbesluite vir geestelike krag

Jou aandag

Die Troos van die Psalms in die Stryd van die Lewe

Die krag van ’n biddende vrou

Is ek sout en lig soos die Woord van my vra?

Lewe ek in die Lig van God se Waarheid

Groei in geloof

Die sin van die lewe

Die deur is toe; wat nou?

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="ACT.3">
 <div class="label">3</div><div class="s1">Die genesing van die verlamde man</div><div class="p"> 1Een middag om drie-uur, die tyd van die gebed, was Petrus en Johannes op pad tempel toe. 2Net toe word daar 'n man aangedra wat van sy geboorte af lam was. Sy mense het hom elke dag by die tempelpoort wat Mooipoort genoem is, neergesit om by die tempelgangers te bedel. 3Toe hy vir Petrus en Johannes sien, net voor hulle in die tempel ingaan, het hy van hulle iets gevra. 4Petrus en Johannes kyk hom toe stip aan, en Petrus s&#234;: &#8220;Kyk na ons.&#8221;</div><div class="p"> 5Toe kyk die man na hulle in die hoop dat hy iets van hulle gaan kry. 6Maar Petrus s&#234;: &#8220;Geld het ek nie; maar wat ek het, gee ek vir jou: in die Naam van Jesus Christus van Nasaret, staan op en loop!&#8221;</div><div class="p"> 7Hy vat toe die man se regterhand en help hom op, en onmiddellik het sy voete en enkels sterk geword. 8Hy het opgespring en regop gestaan, en hy kon loop. Daarna het hy saam met hulle in die tempel ingegaan terwyl hy geloop en gespring en God geprys het. 9Al die mense het gesien dat hy loop en God prys; 10maar toe hulle besef dat dit hy is wat voor die tempel by die Mooipoort gesit en bedel het, was hulle baie verbaas en verwonder oor wat daar met hom gebeur het.</div><div class="s1">Petrus se toespraak in die Pilaargang van Salomo</div><div class="p"> 11Die man het vir Petrus en Johannes bly volg, en die mense wat almal uiters verbaas was, het na hulle toe gestroom in die Pilaargang van Salomo, soos dit genoem is. 12Toe Petrus dit sien, het hy hulle toegespreek:</div><div class="p">&#8220;Israeliete, hoekom is julle hieroor verbaas? Wat staar julle ons so aan asof ons deur ons eie krag of vroomheid gemaak het dat hierdie man loop? 13Die God van Abraham, die God van Isak, die God van Jakob, die God van ons voorvaders, het aan Jesus, sy Dienaar, goddelike eer gegee &#8211; aan Hom vir wie j&#250;lle uitgelewer en voor Pilatus verwerp het toe hy beslis het dat Hy vrygelaat moes word. 14Hy was heilig en opreg, maar j&#250;lle het Hom verwerp en gevra dat daar vir julle 'n moordenaar begenadig moet word. 15So het julle Hom, die Leidsman na die lewe toe, doodgemaak, maar God het Hom uit die dood opgewek, en daarvan is ons getuies. 16Deur die geloof in sy Naam het Hy die bene van hierdie man, wat julle sien en ken, sterk gemaak. Die geloof wat van Hom kom, het die man volkome herstel, hier voor julle almal.</div><div class="p"> 17&#8220;Nou weet ek, broers, dat julle net soos julle leiers in onkunde gehandel het. 18Tog het God reeds vroe&#235;r by monde van al die profete aangekondig dat die Christus sou ly. So het Hy dit nou laat gebeur. 19Daarom, bekeer julle en kom tot inkeer. Dan sal God julle sondes uitwis. 20En dan sal daar tye van verkwikking van die Here af kom en sal Hy Jesus stuur, wat vooraf vir julle as die Christus aangewys is. 21Hy moet in die hemel bly totdat God alles nuut gemaak het. Dit het God reeds lank gelede deur sy heilige profete ges&#234;. 22Moses het immers ges&#234;: &#8216;Die Here julle God sal uit julle eie geledere vir julle 'n Profeet soos ek laat voortkom. Gehoorsaam Hom in alles wat Hy vir julle sal s&#234;. 23Elkeen wat nie hierdie Profeet gehoorsaam nie, moet van die volk afgesny word.&#8217; 24En al die profete van Samuel af en daarna, almal wat opgetree het, het ook aangekondig wat in hierdie tyd gebeur. 25Die dinge waarvan die profete gepraat het, is vir julle bedoel, en julle het deel aan die verbond wat God met julle voorvaders gesluit het. Hy het vir Abraham ges&#234;: &#8216;Jou nakomeling sal vir al die volke van die aarde tot 'n se&#235;n wees.&#8217; 26Daarom het God sy Dienaar na die w&#234;reld toe laat kom en Hom heel eerste na julle toe gestuur om vir julle tot 'n se&#235;n te wees deur elkeen van julle van sy verkeerde paaie af terug te bring.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="ACT.4">
 <div class="label">4</div><div class="s1">Petrus en Johannes voor die Joodse Raad</div><div class="p"> 1Petrus en Johannes was nog besig om met die mense te praat toe die priesters, die bevelvoerder van die tempelwag en die Sadduse&#235;rs op Petrus-hulle afstorm. 2Die priesters en die ander was onthuts omdat die apostels die mense geleer het en verkondig het dat die opstanding uit die dood deur Jesus se opstanding 'n werklikheid geword het. 3Hulle het Petrus en Johannes gevange geneem, en hulle, omdat dit al laat was, in die tronk gesit tot die volgende m&#244;re. 4Tog het baie van die mense wat hulle prediking gehoor het, gelowig geword; en die getal gelowiges het aangegroei tot omtrent vyf duisend.</div><div class="p"> 5Die volgende m&#244;re het die raadslede, die familiehoofde en die skrifgeleerdes in Jerusalem vergader. 6Ook die ho&#235;priester Annas, en Kajafas, Johannes, Aleksander en al die ander lede van die ho&#235;priesterlike familie was teenwoordig. 7Hulle het die apostels voor hulle laat bring en hulle ondervra: &#8220;Deur watter krag en in wie se naam het julle dit gedoen?&#8221;</div><div class="p"> 8Toe het Petrus, vol van die Heilige Gees, vir hulle ges&#234;: &#8220;Raadslede van die volk, en familiehoofde, 9julle verhoor ons vandag oor 'n weldaad aan 'n siek man en oor hoe hy gesond gemaak is. 10Julle almal en die hele volk Israel moet weet dat dit in die Naam van Jesus Christus van Nasaret is dat hy hier gesond voor julle staan &#8211; di&#233; Jesus vir wie julle gekruisig het, maar wat God uit die dood opgewek het. 11Hy is</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;die klip wat deur julle, die bouers, afgekeur is.</div><div class="q1">Juis Hy het die belangrikste klip in die gebou geword. </div><div class="b"></div><div class="m"> 12&#8220;H&#253; bring die verlossing en niemand anders nie. Daar is geen ander naam op die aarde aan die mense gegee waardeur God wil dat ons verlos moet word nie.&#8221;</div><div class="p"> 13Die Joodse Raad was verbaas toe hulle Petrus en Johannes se vrymoedigheid sien, want die Raad het geweet dit is maar ongeleerde en eenvoudige mense. Die raadslede het hulle ook herken as volgelinge van Jesus. 14En toe hulle nog boonop die gesonde man by die apostels sien staan, kon hulle niks teen hulle inbring nie. 15Die raadslede het hulle toe beveel om die raadsaal te verlaat en het die saak met mekaar bespreek.</div><div class="p"> 16&#8220;Wat gaan ons met hierdie mense maak?&#8221; het hulle gevra. &#8220;Dat 'n onmiskenbare wonder deur hulle plaasgevind het, is vir al die inwoners van Jerusalem duidelik. Ons kan dit nie ontken nie. 17Maar om te voorkom dat hierdie dinge nog verder onder die volk versprei, moet ons hulle met dreigemente verbied om weer in die Naam van Jesus met iemand te praat.&#8221;</div><div class="p"> 18Daarna het die Raad die apostels weer laat inkom en hulle beveel om glad nie verder in die Naam van Jesus iets te verkondig of te leer nie. 19Maar Petrus en Johannes het vir hulle ges&#234;: &#8220;Julle moet maar self besluit wat voor God reg is: om aan j&#250;lle gehoorsaam te wees of aan God. 20Wat ons betref, dit is onmoontlik om nie te praat oor wat ons gesien en gehoor het nie.&#8221;</div><div class="p"> 21Nadat die Raad die apostels daarby nog ernstig gedreig het, het hulle hulle losgelaat. Hulle het dit gedoen omdat hulle geen rede kon vind om hulle te straf nie en vanwe&#235; die houding van die volk, want al die mense het God geprys oor wat daar gebeur het. 22Die man wat deur hierdie wonder gesond geword het, was immers al oor die veertig.</div><div class="s1">Die gebed van die gelowiges</div><div class="p"> 23Nadat Petrus en Johannes losgelaat is, het hulle na hulle medegelowiges toe gegaan en vir hulle vertel wat die priesterhoofde en die familiehoofde alles vir hulle ges&#234; het. 24Toe hulle dit hoor, het hulle almal saam tot God gebid en ges&#234;: &#8220;Here, dit is U wat die hemel en die aarde en die see en alles wat daar is, gemaak het. 25En U het deur die Heilige Gees by monde van ons voorvader Dawid, u dienaar, ges&#234;:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Waarom het heidennasies te kere gegaan,</div><div class="q1">en het volke sinlose planne beraam?</div><div class="q1"> 26Die konings van die aarde het in opstand gekom,</div><div class="q1">en die heersers het saamgespan</div><div class="q1">teen die Here en teen sy Gesalfde. </div><div class="b"></div><div class="m"> 27&#8220;Dit is wat werklik in hierdie stad gebeur het. Herodes en Pontius Pilatus het met heidennasies en die volk Israel saamgespan teen u heilige Dienaar, Jesus, wat deur U gesalf is, 28en hulle het alles gedoen wat U vooruit beskik en besluit het.</div><div class="p"> 29&#8220;En nou, Here, kyk hoe dreig hulle ons. Gee dat u dienaars met volle vrymoedigheid u woord sal verkondig. 30Laat u hand genesing bring, en laat daar tekens en wonders plaasvind deur die Naam van u heilige Dienaar, Jesus.&#8221;</div><div class="p"> 31Nadat hulle gebid het, het die plek waar hulle bymekaar was, geskud. Hulle is almal met die Heilige Gees vervul en het met vrymoedigheid die woord van God verkondig.</div><div class="s1">Onderlinge mededeelsaamheid</div><div class="p"> 32Die groot getal wat gelowig geword het, was een van hart en siel. Niemand het sy goed net vir homself gehou nie, maar hulle het alles met mekaar gedeel. 33Die apostels het kragdadig getuig dat die Here Jesus uit die dood opgestaan het, en die genade van God was groot oor hulle almal. 34Nie een van hulle het gebrek gely nie, want di&#233; wat grond of huise besit het, het dit verkoop en die verkoopprys daarvan gebring 35en vir die apostels gegee. Di&#233; het dit dan uitgedeel volgens elkeen se behoefte.</div><div class="p"> 36Josef 'n Leviet wat op Siprus gebore is en wat deur die apostels Barnabas genoem is &#8211; dit beteken iemand wat mense moed inpraat &#8211; 37het ook die grond wat hy gehad het, verkoop en die geld gebring en dit vir die apostels gegee.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch5" data-usfm="ACT.5">
 <div class="label">5</div><div class="s1">Ananias en Saffira</div><div class="p"> 1Maar daar was ook 'n sekere man, Ananias, en sy vrou, Saffira, wat 'n eiendom verkoop het. 2Met die medewete van sy vrou het hy van die verkoopprys vir hulleself agtergehou en net 'n gedeelte daarvan gebring en vir die apostels gegee. 3Petrus s&#234; toe vir hom: &#8220;Ananias, hoekom het jy jou deur die Satan laat omhaal om vir die Heilige Gees te lieg en van die verkoopprys van die grond vir jouself agter te hou? 4Die grond was mos joune, en toe dit verkoop is, kon jy met die geld gemaak het wat jy wou. Wat het jou besiel om dit te doen? Jy het nie vir mense gelieg nie maar vir God.&#8221;</div><div class="p"> 5Toe Ananias dit hoor, het hy dood neergeval; en al die ander wat dit gehoor het, het baie bang geword. 6'n Paar van die jonges het nader gekom, hom toegedraai en gaan begrawe.</div><div class="p"> 7Omtrent drie uur later het sy vrou daar aangekom, onbewus van wat gebeur het. 8Petrus vra toe vir haar: &#8220;S&#234; vir my, het julle die grond vir soveel verkoop?&#8221;</div><div class="p">&#8220;Ja,&#8221; s&#234; sy, &#8220;vir soveel.&#8221;</div><div class="p"> 9Toe s&#234; Petrus vir haar: &#8220;Waarom het julle ooreengekom om die Gees van die Here uit te tart? Die mense wat jou man begrawe het, is nou net weer by die deur, en hulle sal jou ook uitdra.&#8221;</div><div class="p"> 10Sy het onmiddellik voor Petrus dood neergeval. Die jongmanne het ingekom, gesien sy is dood, en haar by haar man gaan begrawe.</div><div class="p"> 11Die hele gemeente en al die ander mense wat hiervan gehoor het, het baie bang geword.</div><div class="s1">Baie tekens en wonders</div><div class="p"> 12Deur die apostels het daar baie tekens en wonders onder die volk plaasgevind. En al die gelowiges het gereeld saamgekom in die Pilaargang van Salomo, 13maar van die ander mense het niemand dit gewaag om by hulle aan te sluit nie al het die volk hulle hoog geag. 14Tog is baie mense wat in die Here geglo het, mans sowel as vrouens, algaande by hulle getal gevoeg. 15Die mense het selfs siekes op straat uitgedra en hulle daar op draagbare en beddens neergesit sodat, as Petrus daar verbygaan, al is dit maar net sy skaduwee op party van hulle kon val. 16Daar het ook baie mense van die dorpe in die omgewing van Jerusalem af gekom en siekes gebring en mense wat onder onrein geeste gely het. Hulle is almal gesond gemaak.</div><div class="s1">Die vervolging van die apostels</div><div class="p"> 17Die ho&#235;priester en al sy ondersteuners, wat aan die party van die Sadduse&#235;rs behoort het, is met afguns vervul en het besluit om in te gryp. 18Hulle het die apostels oop en bloot laat vang en in die tronk gestop. 19Maar 'n engel van die Here het in die nag die tronkdeure oopgemaak, die apostels uitgelei en vir hulle ges&#234;: 20&#8220;Gaan staan in die tempel en verkondig aan die volk die volle boodskap van hierdie nuwe lewe.&#8221;</div><div class="p"> 21Hulle het gehoor gegee en die m&#244;re vroeg na die tempel toe gegaan en die mense geleer.</div><div class="p">Intussen het die ho&#235;priester en sy ondersteuners die leiers van Israel vir 'n volle vergadering van die Joodse Raad bymekaargeroep en wagte na die tronk toe gestuur om die apostels te gaan haal.</div><div class="p"> 22Maar toe die wagte daar kom, het hulle hulle nie in die tronk gekry nie. Hulle het teruggekom en vertel: 23&#8220;Ons het die tronk behoorlik toegesluit gekry en die bewaarders op hulle pos voor die deure; maar toe ons oopmaak en ingaan, was daar niemand nie.&#8221;</div><div class="p"> 24Toe die bevelvoerder van die tempelwag en die priesterhoofde dit hoor, was hulle uit die veld geslaan en hulle het gewonder wat van die apostels geword het. 25Net toe kom daar iemand en s&#234; vir hulle: &#8220;Weet julle, die mans vir wie julle in die tronk gesit het, staan daar in die tempel en leer die volk!&#8221;</div><div class="p"> 26Toe het die bevelvoerder en die wagte die apostels gaan haal, maar sonder geweld, omdat hulle bang was die volk steek hulle onder die klippe. 27Hulle het hulle voor die Raad gebring, en die ho&#235;priester s&#234; toe vir hulle: 28&#8220;Het ons julle nie uitdruklik belet om die mense in hierdie Naam te leer nie? En nou l&#234; die hele Jerusalem vol van julle leer! Boonop wil julle ons ook nog verantwoordelik hou vir hierdie man se dood.&#8221;</div><div class="p"> 29Petrus en die ander apostels het geantwoord: &#8220;'n Mens moet eerder aan God gehoorsaam wees as aan mense! 30Die God van ons voorvaders het Jesus uit die dood opgewek nadat julle Hom vermoor het deur Hom aan die kruis te hang. 31God het Hom verhoog tot Leidsman en Verlosser aan sy regterhand, sodat Hy Israel tot bekering kan bring en hulle sondes kan vergewe. 32En ons is getuies hiervan, ons en die Heilige Gees wat deur God gegee is aan di&#233; wat aan Hom gehoorsaam is.&#8221;</div><div class="p"> 33Toe die Raad dit hoor, was hulle woedend, en hulle wou die apostels doodmaak. 34Een van die Farise&#235;rs in die Raad, 'n man met die naam Gamali&#235;l, wat as leermeester van die wet van Moses by die hele volk in ho&#235; aansien was, het toe opgestaan en gevra dat die apostels 'n rukkie buitentoe gevat moet word. 35Daarna s&#234; hy vir die Raad: &#8220;Israeliete, julle moet versigtig wees wat julle met hierdie mense gaan doen. 36'n Tyd gelede was daar die geval van Teudas, wat in opstand gekom en daarop aanspraak gemaak het dat hy iemand van betekenis is. Hy het 'n aanhang gekry van omtrent vier honderd man. Hy is doodgemaak, en al sy volgelinge is verstrooi, en die opstand het op niks uitgeloop nie. 37Daarna was dit Judas die Galile&#235;r, wat in die tyd van die volkstelling in opstand gekom het met 'n deel van die volk agter hom aan. Ook hy is om die lewe gebring, en al sy volgelinge is uitmekaar gejaag. 38Wat die huidige geval betref, my raad aan julle is: Laat staan hierdie mense en laat hulle los, want as wat hulle wil en wat hulle doen, mensewerk is, sal daar niks van kom nie. 39Maar as dit van God kom, sal julle hulle nie kan keer nie. Moenie dat dit dalk later blyk dat julle selfs teen God gestry het nie!&#8221;</div><div class="p">Die Raad het na hom geluister. 40Hulle het die apostels ingeroep, hulle laat slaan en hulle belet om weer in die Naam van Jesus te praat. Daarna het hulle hulle losgelaat.</div><div class="p"> 41Die apostels het van die Raad af weggegaan, bly dat hulle bevoorreg was om ter wille van die Naam van Jesus vernedering te ly. 42En hulle het nie opgehou om die mense elke dag in die tempel en in hulle huise te leer en die evangelie te verkondig dat Jesus die Christus is nie.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch6" data-usfm="ACT.6">
 <div class="label">6</div><div class="s1">Sewe diakens word gekies</div><div class="p"> 1In daardie tyd, toe die gelowiges nog steeds meer geword het, het daar teen die Hebreeussprekendes klagtes gekom van die Griekssprekendes dat hulle weduwees in die daaglikse versorging afgeskeep word. 2Die twaalf apostels roep toe al die gelowiges bymekaar en s&#234; vir hulle: &#8220;Dit is nie reg dat ons die verkondiging van die woord van God verwaarloos om die versorging te kan behartig nie. 3Nou, broers, soek sewe mans onder julle uit wat daarvoor bekend is dat hulle vol van die Heilige Gees is en wysheid het, sodat ons hulle vir hierdie taak kan aanstel. 4Ons sal dan al ons aandag aan gebed en die bediening van die woord bly gee.&#8221;</div><div class="p"> 5Die voorstel het by al die gelowiges byval gevind, en hulle het Stefanus gekies, 'n man met 'n vaste geloof en vol van die Heilige Gees, en verder Filippus, Progorus, Nikanor, Timon, Parmenas, en Nikolaus wat van Antiogi&#235; afkomstig was en vantevore uit die heidendom tot die Jodedom oorgegaan het. 6Die gelowiges het hulle voor die apostels gebring, en di&#233; het vir hulle gebid en hulle die hande opgel&#234;.</div><div class="p"> 7Die woord van God het verder versprei, en die getal gelowiges in Jerusalem het geweldig toegeneem. Selfs 'n groot aantal priesters het gelowig geword.</div><div class="s1">Stefanus word gevange geneem</div><div class="p"> 8Stefanus, aan wie God baie genade en krag gegee het, het groot wonders en tekens onder die volk gedoen. 9Party van die lede van die Sinagoge van die Vrygelate Slawe, soos dit genoem is, wat bestaan het uit Jode wat van Sirene en Aleksandri&#235; afkomstig was, het toe saam met Jode wat van die provinsies Silisi&#235; en Asi&#235; gekom het, met Stefanus begin redeneer. 10Hulle was egter nie opgewasse teen die wysheid wat hy van die Gees ontvang het en waarmee hy gepraat het nie. 11Toe het hulle mense omgekoop om te s&#234;: &#8220;Ons het hom teen Moses en God hoor laster.&#8221;</div><div class="p"> 12Hulle het die volk en die familiehoofde en die skrifgeleerdes opgesweep. Di&#233; het op hom afgestorm, hom gegryp en voor die Joodse Raad gebring 13en vals getuies gekry om te s&#234;: &#8220;Hierdie man wil nie ophou om dinge teen die heilige tempel en die wet van Moses te s&#234; nie. 14Ons het hom hoor s&#234; dat hierdie Jesus van Nasaret die tempel sal afbreek en die voorskrifte wat Moses vir ons gegee het, sal verander.&#8221;</div><div class="p"> 15Toe al die lede van die Raad stip na Stefanus sit en kyk, sien hulle dat sy gesig soos di&#233; van 'n engel lyk.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch7" data-usfm="ACT.7">
 <div class="label">7</div><div class="s1">Stefanus se toespraak</div><div class="p"> 1Die ho&#235;priester vra toe vir Stefanus: &#8220;Is dit waar?&#8221;</div><div class="p"> 2Toe s&#234; Stefanus: &#8220;Broers en vaders, luister na my! God, aan wie al die eer toekom, het aan ons voorvader Abraham verskyn toe hy nog in Mesopotami&#235; was, voordat hy in Haran gaan woon het. 3God het vir hom ges&#234;: &#8216;Trek uit jou vaderland uit, weg van jou familie af, en gaan na die land toe wat Ek vir jou sal wys.&#8217; 4Abraham het toe die land van die Galde&#235;rs verlaat en in Haran gaan woon. N&#225; sy pa se dood het God hom daarvandaan laat trek na hierdie land toe waarin julle vandag woon. 5God het hom geen eiendom in hierdie land gegee nie, selfs nie 'n handbreedte daarvan nie. Maar Hy het wel belowe om dit as besitting vir hom te gee, en n&#225; hom vir sy nageslag, alhoewel hy nog nie 'n kind gehad het nie. 6God het s&#243; ges&#234;: &#8216;Sy nageslag sal bywoners wees in 'n land wat aan ander behoort. Daar sal hulle slawe wees en vier honderd jaar lank baie swaar kry. 7Maar Ek sal die nasie straf wat hulle as slawe aanhou.&#8217; Verder het God ges&#234;: &#8216;Daarna sal hulle wegtrek en My op hierdie plek dien.&#8217; 8God het met Abraham 'n verbond gesluit waarvan die besnydenis die teken is. So het dit gekom dat Abraham sy seun Isak op die agste dag na sy geboorte besny het. Isak het dieselfde gedoen met Jakob, en Jakob met die twaalf stamvaders.</div><div class="p"> 9&#8220;Uit jaloesie het die stamvaders vir Josef as slaaf verkoop, en so is hy Egipte toe. Maar God was by hom 10en het hom uit al sy ellende gered. God het aan Josef wysheid gegee, sodat hy in die guns van die farao, die koning van Egipte, gekom het. Die farao het hom as onderkoning van Egipte en as hoof van sy hele koninklike hof aangestel. 11Later het daar hongersnood in die hele Egipte en ook in Kana&#228;n gekom. Die nood was hoog, en ook ons voorouers kon nie kos in die hande kry nie. 12Toe Jakob hoor dat daar kos in Egipte is, het hy ons voorvaders op hulle eerste reis daarheen gestuur. 13Op hulle tweede reis het Josef hom aan sy broers bekend gemaak. Toe het die farao ook van Josef se familie te hore gekom. 14Josef het vir Jakob, sy pa, en die hele familie laat haal, vyf en sewentig mense altesaam. 15Jakob het na Egipte toe gegaan en daar het hy en ons voorvaders gesterwe. 16Hulle liggame is na Sigem toe gebring en begrawe in die graf wat Abraham vir 'n som geld daar in Sigem by die nakomelinge van Hemor gekoop het.</div><div class="p"> 17&#8220;Teen die tyd dat God die belofte wat Hy aan Abraham gegee het, sou uitvoer, het die volk in Egipte reeds tot 'n groot getal aangegroei. 18'n Nuwe koning, wat nie vir Josef geken het nie, het egter in Egipte aan die bewind gekom, 19en hy het 'n slim plan teen ons mense beraam en ons voorouers wreed behandel. Hy het hulle verplig om hulle babatjies buite aan hulle lot oor te laat, sodat hulle nie aan die lewe sou bly nie. 20In di&#233; tyd is Moses gebore, en hy was baie mooi. Drie maande lank is hy in sy ouerhuis versorg, 21en daarna is hy buite aan sy lot oorgelaat. Daar het die farao se dogter hom gekry, en sy het hom as haar eie seun grootgemaak. 22Moses is opgelei in al die wysheid van die Egiptenaars en hy het uitgeblink in woord en daad.</div><div class="p"> 23&#8220;Op veertigjarige leeftyd het die verlange by hom opgekom om te gaan kyk hoe dit met sy mense, die volk Israel, gaan. 24Toe hy sien dat een van hulle deur 'n Egiptenaar mishandel word, het hy die slagoffer gaan help en die misdaad gewreek deur die Egiptenaar dood te slaan. 25Hy het gemeen sy mense sou begryp dat God hom wou gebruik om hulle te red, maar hulle het dit nie verstaan nie. 26Toe hy die volgende dag op twee Israeliete afkom wat baklei, wou hy vrede maak en hy s&#234;: &#8216;Mense, julle is tog broers! Hoekom baklei julle dan met mekaar?&#8217; 27Maar die een wat met die bakleiery begin het, stamp vir Moses opsy en s&#234;: &#8216;Wie het jou as ons leier en as regter oor ons aangestel? 28Wil jy my ook doodslaan, soos jy gister die Egiptenaar doodgeslaan het?&#8217; 29Toe Moses dit hoor, het hy gevlug en 'n bywoner in Midian geword. D&#225;&#225;r is vir hom twee seuns gebore.</div><div class="p"> 30&#8220;Veertig jaar later het 'n engel eendag in die woestyn by Sinaiberg in die vlamme van 'n brandende doringbos aan Moses verskyn. 31Moses was baie verbaas oor wat hy sien, en toe hy nader gaan om te kyk wat dit is, hoor hy die stem van die Here: 32&#8216;Ek is die God van jou voorvaders, die God van Abraham, Isak en Jakob.&#8217; Moses het gebewe en dit nie gewaag om te kyk nie. 33En die Here s&#234; vir hom: &#8216;Trek jou skoene uit, want die plek waarop jy staan, is gewyde grond. 34Die mishandeling van my volk in Egipte het Ek gesien, en hulle gekerm het Ek gehoor. Daarom het Ek gekom om hulle te red. Kom nou nader; Ek wil jou na Egipte toe stuur.&#8217; </div><div class="p"> 35&#8220;Dit is dieselfde Moses vir wie die Israeliete nie wou aanvaar nie en vir wie hulle ges&#234; het: &#8216;Wie het jou as leier en regter aangestel?&#8217; Tog het God juis vir Moses as leier en redder na hulle toe gestuur deur die engel wat in die doringbos aan hom verskyn het. 36So het dit gekom dat Moses hulle uitgelei het. Veertig jaar lank het hy tekens en wonders in Egipte, by die Rooisee en in die woestyn gedoen. 37Dit is dieselfde Moses wat vir die volk Israel ges&#234; het: &#8216;God sal uit julle eie geledere vir julle 'n Profeet soos ek laat voortkom.&#8217; </div><div class="p"> 38&#8220;Dit is hy wat, toe die volk daar in die woestyn bymekaar was, die skakel was tussen ons voorvaders en die engel wat met hom op Sinaiberg gepraat het. Hy het die lewende woorde ontvang om aan ons mee te deel. 39Ons voorvaders wou egter nie na hom luister nie. Hulle het hom verontagsaam en na Egipte terug verlang. 40Toe het hulle vir A&#228;ron ges&#234;: &#8216;Maak vir ons gode wat voor ons uit kan trek, want hierdie Moses wat ons uit Egipte uitgelei het &#8211; ons weet nie wat van hom geword het nie.&#8217; 41Die gevolg was dat hulle destyds 'n afgodsbeeld gemaak het in die vorm van 'n kalf en daaraan offers gebring het en feesgevier het tot eer van hulle eie handewerk. 42Maar God het Hom van hulle afgewend en hulle laat begaan om die sterre te aanbid, soos daar geskrywe staan in die boek van die profete:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Was dit vir My, Israel,</div><div class="q1">dat julle brandoffers en</div><div class="q1">ander diereoffers gebring het</div><div class="q1">gedurende die veertig jaar in die woestyn?</div><div class="q1"> 43Nee! Julle het die tent van Molek saamgeneem</div><div class="q1">en die ster van julle god Refan.</div><div class="q1">Julle het hierdie beelde gemaak om te aanbid.</div><div class="q1">Daarom sal Ek julle tot anderkant Babilon wegstuur. </div><div class="b"></div><div class="p"> 44&#8220;Ons voorvaders het die tent met die getuienis by hulle in die woestyn gehad. Moses het dit op bevel van God gemaak volgens die voorbeeld wat hy gesien het. 45Die volgende geslag het die tent ontvang en dit saamgeneem toe hulle onder leiding van Josua die land in besit geneem het waaruit God die inwoners voor ons voorvaders uit verdrywe het. Dit het daar gebly tot die tyd van Dawid. 46God was vir hom goed, en Dawid het gevra om toegelaat te word om vir God 'n tempel te bou vir gebruik deur die nageslag van Jakob. 47Maar dit was Salomo wat die tempel gebou het. 48God, die Allerhoogste, woon egter nie in geboue wat deur mense gemaak is nie. Soos die profeet dit stel:</div><div class="b"></div><div class="q1"> 49&#8220;Die hemel is my troon</div><div class="q1">en die aarde die rusplek vir my voete, s&#234; die Here.</div><div class="q1">Watter soort huis sal julle tog vir My bou</div><div class="q1">of watter plek as my rusplek?</div><div class="q1"> 50Het Ek nie self al hierdie dinge gemaak nie? </div><div class="b"></div><div class="p"> 51&#8220;Julle hardkoppiges! Julle is heidens in julle harte. Julle is doof vir die woord van God. Julle weerstaan altyd die Heilige Gees. Soos julle voorvaders gemaak het, maak julle ook. 52Was daar ooit 'n profeet wat nie deur julle voorvaders vervolg is nie? Hulle het God se boodskappers doodgemaak wat lank tevore die koms van die Regverdige aangekondig het. Nou het julle self die Regverdige verraai en vermoor. 53Julle is die mense wat deur bemiddeling van engele die wet van God ontvang het, en tog het julle dit nie gehoorsaam nie.&#8221;</div><div class="s1">Stefanus word gestenig</div><div class="p"> 54Toe die lede van die Joodse Raad dit hoor, het hulle van woede op hulle tande gekners. 55Maar Stefanus, vol van die Heilige Gees, het opgekyk na die hemel en die heerlikheid van God gesien en Jesus wat aan die regterhand van God staan.</div><div class="p"> 56&#8220;Kyk,&#8221; het hy ges&#234;, &#8220;ek sien die hemel geopen en die Seun van die mens wat aan die regterhand van God staan.&#8221;</div><div class="p"> 57Toe het hulle hard geskreeu en hulle ore toegedruk. Soos een man het hulle op hom afgestorm, 58hom uit die stad uitgesleep en gestenig. Die getuies het hulle klere neergesit by 'n jongman met die naam Saulus. 59Terwyl hulle vir Stefanus stenig, het hy geroep: &#8220;Here Jesus, ontvang my gees!&#8221;</div><div class="p"> 60Toe het hy op sy knie&#235; neergesak en hard uitgeroep: &#8220;Here, moet hulle tog nie hierdie sonde toereken nie!&#8221;</div><div class="p">Met hierdie woorde het hy gesterwe.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch8" data-usfm="ACT.8">
 <div class="label">8</div><div class="s1">Saulus vervolg die kerk</div><div class="p"> 1Ook Saulus het hierdie moord goedgekeur.</div><div class="p">Daardie dag het daar 'n hewige vervolging van die gemeente in Jerusalem begin. Al die gelowiges behalwe die apostels is uitmekaar gejaag en verstrooi oor die gebiede van Judea en Samaria. 2Godvresende mense het vir Stefanus begrawe en daar is baie oor hom gerou.</div><div class="p"> 3Saulus het die kerk probeer uitroei. Hy het van huis tot huis gegaan, mans en vrouens laat uitsleep en hulle in die tronk laat sit.</div><div class="s1">Die evangelie in Samaria</div><div class="p"> 4Die gelowiges wat uitmekaar gejaag is, het so ver as wat hulle gegaan het, die evangelie verkondig. 5So het dit gebeur dat Filippus by 'n stad in Samaria gekom het en Christus daar verkondig het. 6Toe die mense hoor wat Filippus verkondig en die wonders sien wat hy doen, het hulle aandagtig na sy prediking geluister. 7Onrein geeste het met groot geskreeu uit baie mense uitgegaan, en baie wat verlam en kreupel was, is gesond gemaak. 8Daar was groot blydskap in daardie stad.</div><div class="p"> 9In dieselfde stad was daar 'n man met die naam Simon, wat die inwoners van Samaria met sy toorkunste verstom het. Hy het daarop aanspraak gemaak dat hy iets besonders is, 10en almal, klein en groot, het hom aangehang. Hulle het ges&#234;: &#8220;Hy is wat ons &#8216;Die Groot Krag van God&#8217; noem.&#8221;</div><div class="p"> 11Hy het 'n aanhang onder hulle gekry omdat hy hulle oor 'n lang tydperk met sy toorkunste verstom het. 12Maar toe Filippus die evangelie van die koninkryk van God en die Naam van Jesus Christus aan hulle verkondig het, het hulle gelowig geword, en mans sowel as vrouens is gedoop. 13Selfs Simon het gelowig geword. Hy is gedoop en het Filippus oral vergesel. Hy was verstom oor die groot tekens en kragte wat hy sien gebeur het.</div><div class="p"> 14Toe die apostels in Jerusalem hoor dat die mense in Samaria die woord van God aanvaar het, het hulle vir Petrus en Johannes daarheen gestuur. 15Di&#233; het toe gegaan en vir die mense daar gebid dat hulle die Heilige Gees mag ontvang, 16want die Gees het nog nie op een van hulle gekom nie; hulle was net in die Naam van die Here Jesus gedoop. 17Die apostels het hulle die hande opgel&#234;, en hulle het die Heilige Gees ontvang.</div><div class="p"> 18Toe Simon sien dat die mense die Gees ontvang as die apostels hulle die hande opl&#234;, het hy hulle geld aangebied 19en ges&#234;: &#8220;Gee my ook hierdie bevoegdheid sodat elkeen wat ek die hande opl&#234;, die Heilige Gees kan ontvang.&#8221;</div><div class="p"> 20Maar Petrus antwoord hom: &#8220;Gaan na die verderf met jou geld en al! Dink jy jy kan die gawe van God met geld koop? 21In hierdie werk is daar vir jou geen plek nie, want jou gesindheid teenoor God is nie reg nie. 22Bekeer jou van hierdie dwaling en bid tot die Here: miskien sal Hy jou hierdie gesindheid van jou hart vergewe. 23Ek sien jy is deur afguns vergiftig en deur die sonde verstrik.&#8221;</div><div class="p"> 24Toe s&#234; Simon vir die apostels: &#8220;Bid j&#250;lle tog vir my tot die Here, sodat niks van wat julle ges&#234; het, my tref nie.&#8221;</div><div class="p"> 25So het die apostels dan kragtig getuienis gelewer en die woord van die Here verkondig. Hulle het na Jerusalem toe teruggegaan en onderweg die evangelie in baie dorpe van die Samaritane verkondig.</div><div class="s1">Filippus en die Etiopi&#235;r</div><div class="p"> 26'n Engel van die Here het vir Filippus ges&#234;: &#8220;Maak jou klaar en gaan teen die middag na die pad wat van Jerusalem af Gasa toe loop.&#8221; Dit is 'n stil pad.</div><div class="p"> 27Filippus het toe klaargemaak en gegaan.</div><div class="p">'n Ontmande Etiopi&#235;r wat 'n ho&#235; pos beklee het aan die hof van die kandake, soos die koningin van Etiopi&#235; genoem is, en wat haar geldsake beheer het, het na Jerusalem toe gekom om te aanbid. 28Hy was nou op pad terug en het op sy wa gesit en lees uit die profeet Jesaja. 29Toe s&#234; die Gees vir Filippus: &#8220;Gaan loop saam met daardie wa.&#8221;</div><div class="p"> 30Filippus het daarheen gehardloop en gehoor dat die man uit die profeet Jesaja lees. Hy vra toe vir hom: &#8220;Verstaan u wat u lees?&#8221;</div><div class="p"> 31Die Etiopi&#235;r antwoord: &#8220;Hoe sou ek kon as niemand dit vir my uitl&#234; nie?&#8221;</div><div class="p">Hy het Filippus gevra om op te klim en by hom te kom sit. 32Die Skrifgedeelte wat hy gelees het, was dit:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Soos 'n skaap is Hy gelei om geslag te word;</div><div class="q1">en soos 'n lam wat stil is as hy geskeer word,</div><div class="q1">het Hy nie sy mond oopgemaak nie.</div><div class="q1"> 33In sy vernedering het daar nie reg aan Hom geskied nie.</div><div class="q1">Wie sal van sy nageslag kan vertel?</div><div class="q1">Sy lewe op aarde word be&#235;indig.&#8221; </div><div class="b"></div><div class="p"> 34Die amptenaar vra toe vir Filippus: &#8220;S&#234; vir my, asseblief, van wie praat die profeet hier, van homself of van iemand anders?&#8221;</div><div class="p"> 35Filippus het by hierdie Skrifgedeelte begin en die evangelie oor Jesus aan hom verkondig.</div><div class="p"> 36Onderweg kom hulle toe by water aan, en die amptenaar s&#234;: &#8220;Hier is water. Wat verhinder dat ek gedoop word?&#8221; </div><div class="p"> 38Toe het hy die wa laat stilhou. Filippus en die hofdienaar het albei in die water in gegaan, en Filippus het hom gedoop. 39Toe hulle uit die water kom, het die Gees van die Here vir Filippus weggeneem. Die amptenaar het hom nie meer gesien nie en het sy reis met blydskap voortgesit.</div><div class="p"> 40Filippus is later in Asdod aangetref. Hy het daarvandaan deur al die dorpe gegaan totdat hy in Sesarea gekom het, en oral het hy die evangelie verkondig.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="ACT.9">
 <div class="label">9</div><div class="s1">Saulus se bekering</div><div class="r">(Vgl. Hand. 22:6-16; 26:12-18)</div><div class="p"> 1Intussen het Saulus soos 'n besetene voortgegaan om die volgelinge van die Here met die dood te dreig. Hy het na die ho&#235;priester toe gegaan 2en van hom bekendstellingsbriewe aan die sinagoges in Damaskus gevra. Sy doel was om al die aanhangers van die leer van die Here wat hy daar kry, mans sowel as vrouens, gevange te neem en na Jerusalem toe te bring.</div><div class="p"> 3Toe hy op reis naby Damaskus kom, het daar skielik 'n lig uit die hemel op hom gestraal. 4Hy het op die grond neergeval en 'n stem vir hom hoor s&#234;: &#8220;Saul, Saul, waarom vervolg jy My?&#8221;</div><div class="p"> 5&#8220;Wie is U, Here?&#8221; vra hy toe.</div><div class="p">&#8220;Ek is Jesus,&#8221; antwoord Hy. &#8220;Dit is vir My wat jy vervolg. 6Maar staan op en gaan na die stad toe. Daar sal vir jou ges&#234; word wat jy moet doen.&#8221;</div><div class="p"> 7Die mense wat saam met hom op pad was, het sprakeloos gestaan. Hulle het die stem gehoor maar niemand gesien nie. 8Toe Saulus van die grond af opstaan en sy o&#235; oopmaak, kon hy nie sien nie. Hulle het sy hand gevat en hom na Damaskus toe gelei. 9Drie dae lank kon hy nie sien nie en het hy niks ge&#235;et of gedrink nie.</div><div class="p"> 10In Damaskus was daar 'n sekere volgeling van Jesus met die naam Ananias. Die Here het hom in 'n gesig geroep: &#8220;Ananias!&#8221;</div><div class="p">&#8220;Hier is ek, Here,&#8221; het hy geantwoord.</div><div class="p"> 11En die Here s&#234; vir hom: &#8220;Gaan dadelik na Reguitstraat toe en vra by Judas se huis na 'n man van Tarsus met die naam Saulus. Hy is besig om te bid 12en hy het in 'n gesig 'n man met die naam Ananias sien inkom wat hom die hande opl&#234; sodat hy weer kan sien.&#8221;</div><div class="p"> 13Maar Ananias s&#234;: &#8220;Here, ek het al by baie mense van hierdie man gehoor en van al die kwaad wat hy die mense wat in U glo, in Jerusalem aangedoen het. 14En nou is hy hier met volmag van die priesterhoofde om almal gevange te neem wat u Naam aanroep.&#8221;</div><div class="p"> 15Toe s&#234; die Here vir hom: &#8220;Gaan daarheen, want Ek het hom gekies as my werktuig om my Naam uit te dra onder die heidennasies en hulle konings en ook onder Israel. 16Ek self sal vir hom wys hoeveel hy vir my Naam moet ly.&#8221;</div><div class="p"> 17Ananias het toe gegaan en in daardie huis gekom. Hy het Saulus die hande opgel&#234; en ges&#234;: &#8220;Saul, broer, die Here Jesus wat aan jou verskyn het toe jy op pad hierheen was, het my na jou toe gestuur sodat jy weer kan sien en met die Heilige Gees vervul kan word.&#8221;</div><div class="p"> 18Onmiddellik het daar iets soos skille van Saulus se o&#235; afgeval en kon hy weer sien. Toe het hy opgestaan en hy is gedoop; 19en hy het ge&#235;et en sy kragte herwin.</div><div class="s1">Saulus preek in Damaskus</div><div class="p">Saulus het 'n paar dae daar by die gelowiges in Damaskus gebly 20en dadelik in die sinagoges begin verkondig dat Jesus die Seun van God is. 21Almal wat dit gehoor het, was verbaas en het ges&#234;: &#8220;Is dit nie die man wat in Jerusalem die mense wat hierdie Naam aanroep, wou uitroei nie? En het hy nie ook hierheen gekom om hulle gevange te neem en voor die priesterhoofde te bring nie?&#8221;</div><div class="p"> 22Maar Saulus het al hoe kragtiger gepreek en die Jode wat in Damaskus woon, in die war gebring deur te bewys dat Jesus die Christus is.</div><div class="p"> 23Na verloop van tyd het die Jode saamgesweer om Saulus te vermoor, 24maar hy het van hulle plan te hore gekom. Dag en nag was hulle by die stad se poorte op die uitkyk om hom dood te maak. 25Maar sy medegelowiges het hom een nag geneem en in 'n mandjie laat afsak deur 'n opening in die stadsmuur.</div><div class="s1">Saulus in Jerusalem</div><div class="p"> 26Saulus het na Jerusalem toe gegaan en het geprobeer om daar by die volgelinge van Jesus aan te sluit, maar almal was vir hom bang, omdat hulle nie kon glo dat hy 'n volgeling van Jesus is nie. 27Barnabas het hom egter oor Saulus ontferm en hom na die apostels toe gebring. Hy het vir hulle vertel hoe Saulus op die pad die Here gesien het en dat die Here met hom gepraat het, en hoe hy in Damaskus openlik in die Naam van Jesus gepreek het. 28Saulus het toe oral in Jerusalem saam met hulle rondgegaan en openlik in die Naam van die Here gepreek. 29Hy het ook met die Griekssprekende Jode gepraat en met hulle geredeneer; maar hulle het hom probeer vermoor. 30Toe die gelowiges dit agterkom, het hulle hom na Sesarea toe geneem en hom daarvandaan na Tarsus toe weggestuur.</div><div class="p"> 31In die hele Judea, Galilea en Samaria het die kerk 'n tyd van rus en vrede belewe. Dit het gevestig geraak en in gehoorsaamheid aan die Here gelewe. Die kerk is deur die Heilige Gees versterk, en die ledetal het toegeneem.</div><div class="s1">Die genesing van Eneas</div><div class="p"> 32Petrus het baie rondgereis en het op 'n keer ook by die gelowiges gekom wat in Lidda gewoon het. 33Daar het hy 'n man met die naam Eneas te&#235;gekom wat verlam en al ag jaar lank bedl&#234;end was.</div><div class="p"> 34&#8220;Eneas,&#8221; s&#234; Petrus toe vir hom, &#8220;Jesus Christus maak jou gesond. Staan op en maak jou bed op.&#8221;</div><div class="p">Hy het dadelik opgestaan. 35Al die mense van Lidda en die Saronvlakte het hom gesien en hulle tot die Here bekeer.</div><div class="s1">Die opwekking van Tabita</div><div class="p"> 36In Joppe was daar 'n gelowige vrou met die naam Tabita, in Grieks Dorkas. Sy was altyd besig om goed te doen en die armes te help. 37Juis in die tyd toe Petrus in Lidda was, het sy siek geword en gesterwe. Hulle het haar gewas en in 'n bokamer neergel&#234;. 38Aangesien Lidda naby Joppe is en die gelowiges gehoor het dat Petrus daar is, het hulle twee mans na hom toe gestuur met die versoek: &#8220;Kom tog gou na ons toe oor.&#8221;</div><div class="p"> 39Petrus het dadelik saam met hulle gegaan en toe hy daar kom, het hulle hom na die bokamer toe geneem. Al die weduwees het by hom kom staan en snikkend vir hom die klere gewys wat Dorkas gemaak het toe sy nog gelewe het. 40Nadat Petrus almal uitgestuur het, het hy gekniel en gebid. Toe het hy na die liggaam gedraai en ges&#234;: &#8220;Tabita, staan op!&#8221;</div><div class="p">Sy het haar o&#235; oopgemaak en toe sy vir Petrus sien, het sy regop gesit. 41Hy het haar met die hand help opstaan, die weduwees en die ander gelowiges geroep en haar lewend voor hulle gebring. 42Die hele Joppe het hiervan gehoor, en baie mense het tot geloof in die Here gekom.</div><div class="p"> 43Petrus het geruime tyd daar in Joppe gebly by 'n sekere Simon, 'n leerlooier.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch10" data-usfm="ACT.10">
 <div class="label">10</div><div class="s1">Petrus en Kornelius</div><div class="p"> 1In Sesarea was daar 'n man met die naam Kornelius, 'n kaptein in die sogenaamde Italiaanse regiment. 2Hy was godsdienstig en godvresend, hy en sy hele huisgesin. Hy het baie gedoen om die armes onder die Joodse volk te help en het gereeld tot God gebid.</div><div class="p"> 3Een middag teen drie-uur het hy in 'n gesig duidelik 'n engel van God na hom toe sien kom wat na hom roep: &#8220;Kornelius!&#8221;</div><div class="p"> 4Kornelius het hom verskrik aangekyk en gevra: &#8220;Wat is dit, Meneer?&#8221;</div><div class="p">Die engel s&#234; toe vir hom: &#8220;God het gelet op jou gebede en op wat jy vir die armes doen, en Hy het aan jou gedink. 5Stuur nou dadelik mense na Joppe toe en laat daar 'n sekere Simon haal wat ook Petrus genoem word. 6Hy is tuis by 'n ander Simon, 'n leerlooier, wat by die see woon.&#8221;</div><div class="p"> 7Nadat die engel wat met hom gepraat het, weggegaan het, het Kornelius twee van sy huisbediendes en een van sy lyfwagte, 'n godsdienstige soldaat, geroep. 8Hy het hulle alles vertel en hulle na Joppe toe gestuur. 9Die volgende dag teen twaalfuur die middag, toe hulle op hulle reis al naby die dorp was, het Petrus opgegaan na die dakstoep van die huis om te bid. 10Hy het later honger geword en hy wou iets h&#234; om te eet. Terwyl die mense die ete klaargemaak het, het hy in geesvervoering geraak. 11Hy het die hemel oop gesien en iets soos 'n groot doek wat aan sy vier punte neergelaat word, sien afkom grond toe. 12Daarin was van al die viervoetige en die kruipende diere van die aarde en van al die wilde vo&#235;ls. 13Hy hoor toe 'n stem vir hom s&#234;: &#8220;Kom, Petrus, slag en eet.&#8221;</div><div class="p"> 14Maar Petrus s&#234;: &#8220;Nooit nie, Here! Ek het nog nooit iets ge&#235;et wat onheilig of onrein is nie.&#8221;</div><div class="p"> 15Hy hoor die stem toe weer, die tweede keer, vir hom s&#234;: &#8220;Wat God rein verklaar het, mag jy nie onrein ag nie.&#8221;</div><div class="p"> 16Dit het drie keer gebeur, en daarna is die doek weer in die hemel opgetrek.</div><div class="p"> 17Terwyl Petrus nog wonder oor die betekenis van die gesig wat hy gesien het, kom die mans wat deur Kornelius gestuur is, by die voordeur aan. Hulle was op soek na die huis van Simon 18en doen toe navraag of Simon wat ook Petrus genoem word, daar tuis is. 19Terwyl Petrus nog nadink oor die gesig, s&#234; die Gees vir hom: &#8220;Daar is drie mans wat jou soek. 20Kom, gaan ondertoe en moenie aarsel om saam met hulle te gaan nie, want Ek het hulle gestuur.&#8221;</div><div class="p"> 21Petrus het ondertoe gegaan en vir die mans ges&#234;: &#8220;Hier is ek. Dis vir my wat julle soek. Waarom is julle hier?&#8221;</div><div class="p"> 22Hulle antwoord: &#8220;Kaptein Kornelius, 'n opregte en godvresende man vir wie die hele Joodse volk ho&#235; agting het, het 'n openbaring deur 'n heilige engel gekry dat hy u na sy huis toe moet laat haal om te hoor wat u te s&#234; het.&#8221;</div><div class="p"> 23Petrus nooi hulle toe in en gee vir hulle huisvesting.</div><div class="p">Die volgende dag het hy en 'n paar van die gelowiges in Joppe saam met hulle gegaan 24en 'n dag later in Sesarea aangekom. Kornelius het hulle al verwag en het sy familie en huisvriende reeds bymekaar geroep. 25Toe Petrus daar kom, het Kornelius hom tegemoet gegaan en eerbiedig voor hom gekniel. 26Maar Petrus het hom laat opstaan en ges&#234;: &#8220;Staan op! Ek is self ook maar net 'n mens.&#8221;</div><div class="p"> 27Terwyl Petrus met Kornelius praat, gaan hy die huis binne, waar hy baie mense bymekaar aantref, 28en hy s&#234; vir hulle: &#8220;Julle weet dat 'n Jood nie met iemand van 'n ander volk mag omgaan of by hom in die huis mag kom nie, maar God het vir my gewys dat ek geen mens as onheilig of onrein mag beskou nie. 29Daarom het ek sonder om te&#235; te stribbel, gekom toe julle my laat haal het. S&#234; nou vir my waarom julle my laat haal het.&#8221;</div><div class="p"> 30Kornelius antwoord: &#8220;Vier dae gelede so teen drie-uur die middag was ek in my huis besig om te bid. Toe staan daar skielik 'n man met blink klere voor my, 31en hy s&#234;: &#8216;Kornelius, God het jou gebed verhoor en gelet op wat jy vir die armes doen. 32Stuur iemand na Joppe toe en laat vir Simon, wat ook Petrus genoem word, daar haal. Hy is tuis by 'n ander Simon, 'n leerlooier, wat by die see woon.&#8217; 33Ek het dadelik mense na u toe gestuur, en u was so goed om te kom. Ons is nou almal hier in die teenwoordigheid van God om te hoor wat die Here alles aan u opgedra het.&#8221;</div><div class="s1">Petrus se toespraak by Kornelius</div><div class="p"> 34Toe het Petrus aan die woord gekom en ges&#234;: &#8220;Waarlik, ek begryp nou eers dat God nie onderskeid maak nie, 35maar in enige volk die mense aanneem wat Hom vereer en doen wat reg is. 36Julle weet dat God aan Israel sy woord gestuur het, naamlik die evangelie van vrede wat Jesus Christus gebring het. Hierdie Jesus is Here van almal. 37Julle weet ook van die gebeurtenisse dwarsdeur die hele Joodse land. Dit het in Galilea begin n&#225; die doop wat Johannes verkondig het. 38Julle weet van Jesus van Nasaret, dat God Hom met die Heilige Gees gesalf en met krag toegerus het. Hy het rondgegaan, oral goeie werke gedoen en almal gesond gemaak wat in die mag van die duiwel was, want God was by Hom.</div><div class="p"> 39&#8220;En ons is getuies van alles wat Hy in die Joodse land en in Jerusalem gedoen het. Hulle het Hom doodgemaak deur Hom aan die kruis te hang. 40Maar God het Hom op die derde dag uit die dood opgewek en Hom laat verskyn, 41nie aan die hele volk nie, maar net aan ons vir wie God reeds gekies het om getuies daarvan te wees, ons wat n&#225; sy opstanding uit die dood saam met Hom ge&#235;et en gedrink het. 42Hy het ons opdrag gegee om aan die volk te verkondig en te bevestig dat dit Hy is wat deur God aangestel is as Regter oor lewendes en dooies. 43Van Hom getuig al die profete dat elkeen wat in Hom glo, vergewing van sondes deur sy Naam ontvang.&#8221;</div><div class="s1">Mense wat nie Jode is nie, ontvang die Heilige Gees</div><div class="p"> 44Terwyl Petrus nog praat, het die Heilige Gees op almal gekom wat na die woord geluister het. 45-46Toe die Joodse gelowiges wat saam met Petrus gekom het, hoor hoe die mense ongewone tale of klanke gebruik en God prys, was hulle baie verbaas dat die Heilige Gees as gawe uitgestort is ook op mense wat nie Jode is nie. En Petrus s&#234;: 47&#8220;Hierdie mense het net soos ons die Heilige Gees ontvang. Wat kan dan verhinder dat hulle nou met water gedoop word?&#8221;</div><div class="p"> 48Toe het hy beveel dat hulle in die Naam van Jesus Christus gedoop moet word. Daarna het hulle hom gevra om 'n paar dae by hulle te bly.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="ACT.11">
 <div class="label">11</div><div class="s1">Petrus verantwoord hom voor die gemeente in Jerusalem</div><div class="p"> 1Die apostels en die ander gelowiges in Judea het gehoor dat mense wat nie Jode is nie, ook die woord van God aangeneem het. 2Toe Petrus dan in Jerusalem kom, het die Joodse gelowiges hom verwyt: 3&#8220;Jy het mense besoek wat nie besny is nie en het selfs saam met hulle ge&#235;et.&#8221;</div><div class="p"> 4Petrus het toe vir hulle alles mooi uiteengesit: 5&#8220;Ek was in Joppe besig om te bid toe ek in geesvervoering 'n gesig gesien het,&#8221; het hy ges&#234;. &#8220;Ek het iets soos 'n groot doek wat aan sy vier punte neergelaat word, uit die hemel sien afkom, en dit het tot by my gekom. 6Toe ek goed daarna kyk, sien ek daarin viervoetige diere van die aarde, wilde en kruipende diere, en wilde vo&#235;ls. 7Ek het toe 'n stem gehoor wat vir my s&#234;: &#8216;Kom, Petrus, slag en eet.&#8217; 8Maar ek het geantwoord: &#8216;Nooit nie, Here! Ek het nog nooit my mond aan iets gesit wat onrein of onheilig is nie.&#8217; 9'n Tweede keer het ek die stem uit die hemel gehoor: &#8216;Wat God rein verklaar het, mag jy nie onrein ag nie.&#8217; 10Dit het drie keer gebeur, en daarna is alles weer in die hemel opgetrek.</div><div class="p"> 11&#8220;Terselfdertyd het daar drie mans wat van Sesarea af na my toe gestuur is, by die huis aangekom waar ons tuis was. 12Die Gees het vir my ges&#234; dat ek nie moet aarsel om saam met hulle te gaan nie. Ek en hierdie ses broers is toe saam met hulle, en ons het in Kornelius se huis ingegaan. 13Hy het vir ons vertel hoe hy die engel in sy huis sien staan het, wat vir hom ges&#234; het: &#8216;Stuur iemand na Joppe toe en laat vir Simon daar haal wat ook Petrus genoem word. 14Hy het 'n boodskap vir jou waardeur jy gered sal word, jy en jou hele huisgesin.&#8217;</div><div class="p"> 15&#8220;Skaars het ek begin praat, of die Heilige Gees kom op hulle net soos op ons in die begin. 16Toe dink ek aan die woorde wat die Here ges&#234; het: &#8216;Johannes het wel met water gedoop, maar julle sal met die Heilige Gees gedoop word.&#8217; 17Hulle het net soos ons in die Here Jesus Christus geglo, en God het aan hulle ook dieselfde gawe as aan ons gegee. Wie was ek dan om God te probeer verhinder?&#8221;</div><div class="p"> 18Toe die gelowiges dit hoor, was hulle tevrede. Hulle het God geprys en ges&#234;: &#8220;God het selfs mense wat nie Jode is nie, tot inkeer gebring om aan hulle die lewe te gee.&#8221;</div><div class="s1">Die gemeente in Antiogi&#235;</div><div class="p"> 19Deur die vervolging wat na Stefanus se dood ontstaan het, is die gelowiges uitmekaar gejaag. Party van hulle het na Fenisi&#235;, Siprus en Antiogi&#235; toe gegaan, maar hulle het die woord aan niemand anders as net aan Jode verkondig nie. 20Onder die vlugtelinge was daar sekere mense wat van Siprus en Sirene afkomstig was en wat in Antiogi&#235; gekom en daar ook aan die Griekssprekendes die evangelie dat Jesus die Here is, verkondig het. 21Die Here het die gelowiges gehelp, sodat daar baie mense tot geloof gekom en hulle tot die Here bekeer het.</div><div class="p"> 22Die berig hieroor het die gemeente in Jerusalem bereik, en hulle het vir Barnabas na Antiogi&#235; toe gestuur. 23Toe hy daar kom, was hy bly om te sien hoe God in sy genade onder hulle gewerk het, en hy het hulle almal aangespoor om met hart en siel aan die Here getrou te bly. 24Barnabas was 'n goeie man, vol van die Heilige Gees en met 'n vaste geloof.</div><div class="p">'n Aansienlike groep mense is tot geloof in die Here gebring, 25en Barnabas is na Tarsus toe om vir Saulus te gaan soek. 26Toe hy hom kry, het hy hom na Antiogi&#235; toe gebring, en hulle twee het 'n hele jaar lank saam in die gemeente gewerk en baie mense onderrig. In Antiogi&#235; is die gelowiges die eerste keer Christene genoem.</div><div class="p"> 27In di&#233; tyd het daar profete van Jerusalem af na Antiogi&#235; toe gekom. 28Een van hulle, met die naam Agabus, is deur die Gees gelei om te voorspel dat 'n groot hongersnood die hele w&#234;reld sou tref. Dit het dan ook in die tyd van keiser Claudius gebeur. 29Die gelowiges het toe besluit dat elkeen na sy vermo&#235; sou bydra tot 'n hulpfonds wat vir hulle medegelowiges wat in Judea woon, gestuur sou word. 30Hulle het dit gedoen en die geld met Barnabas en Saulus aan die ouderlinge in Jerusalem gestuur.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="ACT.12">
 <div class="label">12</div><div class="s1">Jakobus word doodgemaak en Petrus gevange geneem</div><div class="p"> 1In di&#233; tyd het koning Herodes party van die gemeentelede laat vang en hulle mishandel. 2Hy het vir Jakobus die broer van Johannes met die swaard laat doodmaak.</div><div class="p"> 3Toe Herodes sien dat dit by die Jode byval vind, het hy nog verder gegaan en ook vir Petrus gevange laat neem. Dit het tydens die fees van die ongesuurde brood gebeur. 4Nadat Herodes vir Petrus laat vang het, het hy hom in die tronk gesit en hom deur vier afdelings van vier soldate elk laat bewaak. Herodes wou hom n&#225; die paasfees voor die volk bring. 5So is hy dan in die tronk bewaak, maar die gemeente het aanhoudend vir hom tot God gebid.</div><div class="s1">Petrus word uit die tronk bevry</div><div class="p"> 6Die nag voordat Herodes hom voor die volk sou bring, het Petrus tussen twee soldate geslaap. Hy was met twee kettings geboei, en voor die deur het wagte die tronk bewaak.</div><div class="p"> 7Meteens staan daar 'n engel van die Here en skyn daar 'n lig in die sel. Die engel vat toe aan Petrus se sy om hom wakker te maak en s&#234; vir hom: &#8220;Staan gou op.&#8221;</div><div class="p">Onmiddellik het die boeie van sy hande afgeval. 8Toe s&#234; die engel vir hom: &#8220;Maak jou gordel vas en trek jou skoene aan.&#8221;</div><div class="p">Petrus het dit gedoen, en toe s&#234; die engel vir hom: &#8220;Trek jou bokleed aan en kom saam met my.&#8221;</div><div class="p"> 9Petrus het agter die engel aan uitgegaan sonder om te besef dat hy werklik bevry word. Vir hom het dit gelyk asof hy 'n gesig sien. 10Hulle is by die eerste wag verby en ook by die tweede, en toe hulle by die ysterdeur kom wat na die stad toe lei, het dit vanself vir hulle oopgegaan. Toe hulle buite kom en 'n ent met die straat af was, het die engel vir Petrus skielik verlaat. 11Toe dring dit tot Petrus deur wat met hom gebeur het en hy dink: nou besef ek eers regtig dat die Here sy engel gestuur het om my uit die hande van Herodes te red en van alles wat die Joodse volk van plan was om te doen.</div><div class="p"> 12Met di&#233; gedagte is hy na die huis van Maria, die moeder van Johannes wat ook Markus genoem is, waar baie gelowiges saam was om te bid. 13Hy het aan die voordeur geklop, en 'n diensmeisie met die naam Rod&#233; het kom hoor wie dit is. 14Toe sy Petrus se stem herken, was sy so bly dat sy nie die deur oopgemaak het nie, maar binnetoe gehardloop het om te vertel dat Petrus by die deur staan. 15Maar hulle s&#234; vir haar: &#8220;Jy is mal.&#8221;</div><div class="p">Toe sy egter daarmee volhou, s&#234; hulle: &#8220;Dan is dit sy gees.&#8221;</div><div class="p"> 16Intussen het Petrus aangehou klop. Toe hulle die deur oopmaak en hom sien, was hulle baie verbaas. 17Hy het met sy hand vir hulle gewys om stil te bly en vir hulle vertel hoe die Here hom uit die tronk uitgelei het.</div><div class="p">&#8220;Vertel dit vir Jakobus en die ander gelowiges,&#8221; het hy ges&#234; en na 'n ander plek toe vertrek.</div><div class="p"> 18Toe dit dag word, was die soldate nie min ontsteld oor wat van Petrus geword het nie. 19Herodes het hom laat soek, en omdat hulle hom nie kon kry nie, het hy die wagte verhoor en bevel gegee dat hulle doodgemaak moet word.</div><div class="p">Hierna het Herodes van Judea af na Sesarea toe gegaan en 'n tyd daar gebly.</div><div class="s1">Herodes se dood</div><div class="p"> 20Die mense van Tirus en Sidon het hulle die woede van Herodes op die hals gehaal. Daarom het hulle saam 'n afvaardiging na hom toe gestuur. Nadat hulle vir Blastus, die koning se kamerheer, op hulle hand gekry het, het hulle vrede gevra, omdat hulle land van die koning s'n afhanklik was vir lewensmiddele. 21Op die vasgestelde dag het Herodes sy ampsklere aangetrek, op sy troon gaan sit en hulle toegespreek. 22Die mense het toe geskreeu: &#8220;Dit is 'n god wat praat, nie 'n mens nie!&#8221;</div><div class="p"> 23Op daardie selfde oomblik het 'n engel van die Here hom getref, omdat hy nie die eer aan God gegee het nie. Herodes is deur wurms verteer, en het gesterwe.</div><div class="p"> 24Maar die woord van God het verder versprei en veld gewen.</div><div class="p"> 25Barnabas en Saulus het teruggekom nadat hulle hulle opdrag in Jerusalem uitgevoer het, en hulle het vir Johannes, wat ook Markus genoem is, met hulle saamgevat.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="ACT.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">Eerste sendingreis: Barnabas en Saulus word uitgestuur</div><div class="p"> 1Onder die profete en leraars in die gemeente in Antiogi&#235; was Barnabas, Simeon wat ook Niger genoem is, Lucius van Sirene, Manaen wat saam met die heerser Herodes grootgeword het, en Saulus. 2Toe hulle op 'n keer bymekaar was om die Here te dien en om te vas, het die Heilige Gees ges&#234;: &#8220;Sonder Barnabas en Saulus vir My af om die werk te doen waarvoor Ek hulle geroep het.&#8221;</div><div class="p"> 3Nadat die gemeente gevas en gebid en hulle die hande opgel&#234; het, het die gemeente hulle laat gaan.</div><div class="s1">Barnabas en Saulus preek op Siprus</div><div class="p"> 4So is Barnabas en Saulus deur die Heilige Gees uitgestuur. Hulle het na Seleuki&#235; toe gegaan en daarvandaan na Siprus toe oorgevaar 5en in Salamis aangekom. Daar het hulle die woord van God in die Joodse sinagoges verkondig. Hulle het Johannes by hulle gehad om hulle te help.</div><div class="p"> 6Daarna het hulle die hele eiland deurgegaan tot by Pafos, waar hulle 'n Joodse towenaar met die naam Barjesus te&#235;gekom het, wat voorgegee het dat hy 'n profeet is. 7Hy was by die goewerneur, Sergius Paulus, wat 'n verstandige man was. Die goewerneur het vir Barnabas en Saulus laat roep, want hy wou graag die woord van God hoor. 8Die towenaar, Elimas, soos hy in Grieks genoem is, het hulle egter te&#235;gestaan omdat hy wou verhoed dat die goewerneur in Jesus glo. 9Maar Saulus, dit is Paulus, vol van die Heilige Gees, het hom skerp aangekyk 10en ges&#234;: &#8220;Duiwelskind! Deurtrapte skelm en bedrie&#235;r! Vyand van alles wat reg is! Sal jy ophou om in die pad van die Here te staan! 11Die Here gaan jou nou straf. Jy sal blind word en die son 'n tyd lank nie sien nie.&#8221;</div><div class="p">Onmiddellik het alles vir hom vaag en donker geword, en hy het rondgetas na iemand om hom aan die hand te lei. 12Die goewerneur was diep onder die indruk van die leer van die Here, en toe hy sien wat gebeur het, het hy gelowig geword.</div><div class="s1">Paulus en Barnabas in Antiogi&#235; in Pisidi&#235;</div><div class="p"> 13Paulus en sy reisgenote het met 'n skip van Pafos af vertrek en by Perge in Pamfili&#235; aangekom. Daar het Johannes hulle verlaat en na Jerusalem toe teruggegaan. 14Maar hulle het die reis van Perge af voortgesit en in Antiogi&#235; in Pisidi&#235; gekom.</div><div class="p">Op die sabbatdag het hulle na die sinagoge toe gegaan en daar gaan sit. 15N&#225; die voorlesing uit die wet en die profete het die raadslede van die sinagoge hulle laat weet: &#8220;Broers, as julle vir die volk 'n woord van bemoediging het, praat maar.&#8221;</div><div class="p"> 16Paulus het opgestaan, met 'n handbeweging aandag gevra en ges&#234;: &#8220;Israeliete en godvresendes, luister! 17Die God van hierdie volk Israel het ons voorvaders uitgekies en hulle 'n groot volk gemaak toe hulle as vreemdelinge in Egipte gewoon het. Hy het hulle deur sy groot mag daarvandaan uitgelei 18en hulle in die woestyn ongeveer veertig jaar lank geduldig verdra. 19Daarna het Hy sewe nasies in die land Kana&#228;n uitgewis en hulle land aan die Israeliete gegee. 20Dit alles het omtrent vier honderd en vyftig jaar lank geduur.</div><div class="p">&#8220;Daarna het Hy rigters oor die land laat regeer tot die tyd van die profeet Samuel. 21Toe die Israeliete daarna 'n koning wou h&#234;, het God vir Saul, seun van Kis uit die stam Benjamin, aan hulle gegee. Hy het veertig jaar lank geregeer. 22Nadat God hom van sy amp onthef het, het Hy Dawid as koning oor hulle aangestel. Van hom het God ges&#234;: &#8216;Ek het in Dawid seun van Isai 'n man na my hart gevind. Hy sal al my opdragte uitvoer.&#8217; 23Uit hierdie man se nageslag het God, volgens sy belofte, Jesus as Verlosser vir Israel laat voortkom. 24Voor Jesus se koms het Johannes die hele Israel opgeroep om hulle te bekeer en te laat doop. 25En toe hy aan die einde van sy loopbaan gekom het, het hy ges&#234;: &#8216;Wie dink julle is ek? Ek is nie Hy nie. Maar kyk, Hy kom n&#225; my. Ek is selfs nie werd om sy skoene los te maak nie.&#8217;</div><div class="p"> 26&#8220;Broers, nakomelinge van Abraham, en julle, godvresendes, aan ons het God hierdie boodskap van die verlossing gestuur. 27Die inwoners van Jerusalem en hulle leiers het vir Jesus nie erken nie. Deur Hom te veroordeel het hulle die uitsprake van die profete, wat elke sabbatdag voorgelees word, in vervulling laat gaan. 28En alhoewel hulle geen grond vir die doodstraf kon kry nie, het hulle tog vir Pilatus gevra om Jesus om die lewe te bring. 29Nadat hulle aan Jesus alles gedoen het wat van Hom in die Skrif geskrywe staan, is Hy van die kruis afgehaal en begrawe. 30Maar God het Hom uit die dood opgewek. 31Hy het in die loop van baie dae aan die mense verskyn wat saam met Hom van Galilea af na Jerusalem toe gegaan het. Hierdie mense is nou sy getuies by die volk.</div><div class="p"> 32&#8220;En nou verkondig ons aan julle die goeie boodskap dat God die belofte aan die voorvaders 33vir ons, hulle nageslag, vervul het deur Jesus uit die dood te laat opstaan. So staan daar dan ook in die tweede psalm geskrywe:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Jy is my Seun,</div><div class="q1">vandag het Ek aan jou die lewe gegee. </div><div class="b"></div><div class="m"> 34&#8220;God het Hom uit die dood laat opstaan, en daarom sal Hy nooit vergaan nie. Dit het God met die volgende woorde ges&#234;:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Ek sal vir julle die heilige en betroubare beloftes</div><div class="q1">vervul wat Ek aan Dawid toeges&#234; het. </div><div class="b"></div><div class="m"> 35&#8220;Daarom s&#234; God ook op 'n ander plek:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;U sal nie toelaat dat u troue dienaar vergaan nie. </div><div class="b"></div><div class="m"> 36&#8220;En volgens die besluit van God het Dawid tog gesterwe nadat hy die mense van sy tyd gedien het. Hy is by sy voorvaders begrawe, en sy liggaam het vergaan. 37Maar Jesus se liggaam het nie vergaan nie; God het Hom uit die dood opgewek.</div><div class="p"> 38-39&#8220;Daarom, broers, moet julle goed weet dat wat aan julle verkondig word, die vergewing van sondes deur H&#243;m is, en dat elkeen wat glo, deur Hom vrygespreek word van alle sondes. Die wet van Moses kon julle nie vryspreek nie. 40Pas dan op dat wat die profete ges&#234; het, nie met julle gebeur nie:</div><div class="b"></div><div class="q1"> 41&#8220;Kyk, julle verag God!</div><div class="q1">Julle sal verstom staan en te gronde gaan,</div><div class="q1">want in julle tyd doen Ek iets</div><div class="q1">wat julle beslis nie sal glo</div><div class="q1">as iemand dit vir julle vertel nie! &#8221;</div><div class="b"></div><div class="p"> 42Terwyl hulle die sinagoge verlaat, het die mense vir Paulus en Barnabas gevra om hulle die volgende sabbatdag meer van hierdie dinge te vertel. 43Nadat die sinagoge uit was, het baie van die Jode en van die mense wat vantevore uit die heidendom tot die Jodedom oorgegaan het, saam met Paulus en Barnabas gegaan. Di&#233; het met hulle gepraat en hulle aangemoedig om op die genade van God te bly vertrou.</div><div class="p"> 44Die volgende sabbatdag het byna die hele stad bymekaargekom om die woord van die Here te hoor. 45Toe die Jode die groot opkoms sien, is hulle met afguns vervul en het hulle telkens Paulus se woorde te&#235;gespreek en hom beledig. 46Paulus en Barnabas het reguit vir hulle ges&#234;: &#8220;Die woord van God moes eerste aan julle verkondig word. Maar omdat julle dit verwerp en daarmee beslis dat julle die ewige lewe nie werd is nie, gaan ons nou na die mense toe wat nie Jode is nie, 47want so lui die Here se opdrag aan ons:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Ek het U gegee as 'n lig vir die nasies,</div><div class="q1">sodat U verlossing kan bring tot in die uithoeke van die aarde. &#8221;</div><div class="b"></div><div class="p"> 48Toe die heidene dit hoor, was hulle baie bly oor die woord van die Here en het hulle dit toegejuig. Almal wat vir die ewige lewe bestem was, het gelowig geword. 49Die woord van die Here het dwarsdeur die hele streek versprei. 50Maar die Jode het vooraanstaande godvresende vroue en toonaangewende burgers van die stad teen Paulus en Barnabas opgesweep. Hulle is vervolg en uit die streek verdrywe. 51Hulle het toe as gebaar teen die stad die stof van hulle voete afgeskud en na Ikonium toe gegaan. 52Die gelowiges in Antiogi&#235; was vol blydskap en vol van die Heilige Gees.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="ACT.14">
 <div class="label">14</div><div class="s1">Paulus en Barnabas in Ikonium</div><div class="p"> 1In Ikonium het Paulus en Barnabas op dieselfde manier opgetree. Hulle het weer na die Joodse sinagoge toe gegaan en daar gepreek, met die gevolg dat 'n groot aantal Jode en Grieke gelowig geword het. 2Maar die Jode wat nie die boodskap wou aanneem nie, het die gemoedere van die heidene opgesweep en hulle teen die gelowiges aangehits. 3Ten spyte hiervan het die apostels 'n geruime tyd in die stad gebly en in vertroue op die Here onbevrees gepreek. Die Here het ook die boodskap van sy genade bevestig deur die apostels tekens en wonders te laat doen. 4Die inwoners van die stad was verdeeld, party vir die Jode en party vir die apostels. 5Die heidene en die Jode saam met hulle leiers het egter oproerig begin word en wou hulle aanrand en stenig. 6Toe die apostels dit agterkom, het hulle na Listra en Derbe en omgewing gevlug. Dit was twee stede in Likaoni&#235;. 7Daar het hulle toe die evangelie verkondig.</div><div class="s1">Paulus en Barnabas in Listra</div><div class="p"> 8In Listra was daar 'n man met gebreklike voete. Hy was van sy geboorte af verlam en kon nooit loop nie. 9Hy het geluister terwyl Paulus praat. Paulus het stip na hom gekyk en gesien dat hy die geloof het om gesond gemaak te word. 10Toe roep hy na hom: &#8220;Staan regop, op jou voete!&#8221;</div><div class="p">Die man het opgespring en hy kon loop. 11Toe die mense sien wat Paulus gedoen het, roep hulle in Likaonies uit: &#8220;Die gode het soos mense geword en het na ons toe afgekom!&#8221;</div><div class="p"> 12Hulle het vir Barnabas Zeus genoem en vir Paulus Hermes, omdat hy die woordvoerder was. 13Die priester van die Zeustempel, net buitekant die stad, het bulle en blomkranse na die stadspoort toe gevat, en hy wou saam met die mense offers aan die apostels gaan bring. 14Toe die apostels, Barnabas en Paulus, daarvan hoor, het hulle hulle klere geskeur en tussen die mense ingespring en geskreeu: 15&#8220;Mense, wat vang julle nou aan? Ons is maar net sulke mense soos julle. Ons bring vir julle die goeie boodskap dat julle hierdie sinlose gode moet laat staan en julle tot die lewende God bekeer. Dit is Hy wat die hemel en die aarde en die see en alles wat daar is, gemaak het. 16Hy het in die verlede alle nasies toegelaat om hulle eie koers te gaan, 17maar tog bekend gemaak dat dit Hy is wat die goeie dinge gee: Hy het vir julle re&#235;n van die hemel af gegee en gereelde oeste; Hy het julle volop kos gegee en julle gelukkig gemaak.&#8221;</div><div class="p"> 18Maar selfs met hierdie woorde kon die apostels nouliks voorkom dat die mense aan hulle offers bring.</div><div class="p"> 19Toe het daar Jode van Antiogi&#235; en Ikonium af gekom en die mense na hulle kant toe oorgehaal. Hulle het Paulus met klippe gegooi en hom uit die stad gesleep onder die indruk dat hy dood is. 20Daar het die gelowiges rondom hom kom staan, en hy het opgestaan en weer die stad ingegaan. Die volgende dag het hy en Barnabas na Derbe toe vertrek.</div><div class="s1">Paulus en Barnabas keer na Antiogi&#235; in Siri&#235; terug</div><div class="p"> 21Paulus en Barnabas het die evangelie ook in Derbe verkondig, en baie mense het daar gelowig geword.</div><div class="p">Daarna het hulle na Listra, Ikonium en Antiogi&#235; toe teruggegaan. 22Hulle het die gelowiges geestelik versterk en hulle aangespoor om getrou te bly in die geloof. &#8220;Ons sal eers deur baie verdrukking moet gaan voordat ons in die koninkryk van God kom,&#8221; het hulle ges&#234;.</div><div class="p"> 23In elke gemeente het hulle ouderlinge gekies. Nadat die gemeente gebid en gevas het, het die apostels hulle opgedra aan die Here, in wie hulle nou geglo het.</div><div class="p"> 24Die apostels het verder deur Pisidi&#235; na Pamfili&#235; toe gegaan. 25Daar het hulle in Perge die woord verkondig en daarna na Attali&#235; toe vertrek. 26Daarvandaan is hulle met 'n skip terug na Antiogi&#235; toe, waar hulle aan die genade van God opgedra was vir die werk wat hulle nou voltooi het. 27By hulle aankoms het hulle die gemeente bymekaargeroep en vir hulle vertel wat God alles deur hulle gedoen het en dat Hy vir die heidene die deur van die geloof oopgemaak het. 28Die apostels het 'n geruime tyd daar by die gelowiges deurgebring.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="ACT.15">
 <div class="label">15</div><div class="s1">Die vergadering in Jerusalem</div><div class="p"> 1Daar het mense van Judea af gekom en die gelowiges wysgemaak: &#8220;As julle nie die gebruik van Moses nakom deur julle te laat besny nie, kan julle nie gered word nie.&#8221;</div><div class="p"> 2Toe Paulus en Barnabas hulle daarteen verset en in 'n heftige meningsverskil met hulle betrokke geraak het, is daar besluit dat hulle twee en nog 'n paar ander van die gemeente na die apostels en ouderlinge in Jerusalem moet gaan in verband met hierdie vraagstuk.</div><div class="p"> 3Nadat die gemeente hulle van die nodige vir die reis voorsien het, het hulle deur Fenisi&#235; en Samaria gegaan en vertel van die bekering van die heidene. Hieroor was al die gelowiges baie bly.</div><div class="p"> 4Toe hulle in Jerusalem aankom, is hulle deur die gemeente, die apostels en die ouderlinge verwelkom. Hulle het vertel wat God alles deur hulle gedoen het, 5maar party van die gelowiges wat vroe&#235;r Farise&#235;rs was, het na vore gekom en ges&#234;: &#8220;Die bekeerlinge moet besny word en aanges&#234; word om die wet van Moses te onderhou.&#8221;</div><div class="p"> 6Die apostels en die ouderlinge het toe bymekaargekom om hierdie vraagstuk te bespreek. 7Na 'n lang bespreking het Petrus opgestaan en vir hulle ges&#234;: &#8220;Broers, julle weet dat God my lankal uit julle geledere gekies het om die evangelie aan die heidennasies te verkondig sodat hulle kan glo. 8En God, wat die harte ken, het dit bevestig deur die Heilige Gees aan hulle te gee net soos aan ons. 9Hy het geen onderskeid tussen ons en hulle gemaak nie: Hy het ook hulle harte deur die geloof gereinig. 10Waarom wil julle dan nou God se geduld op die proef stel deur op die nek van die gelowiges uit die heidennasies 'n juk te l&#234; wat ons voorvaders nie in staat was om te dra nie en ons ook nie? 11Nee! Ons, en ook hierdie gelowiges, glo dat ons net deur die genade van die Here Jesus gered word.&#8221;</div><div class="p"> 12Daarna het al die mense stilgebly en na Barnabas en Paulus geluister. Hulle het vertel van die tekens en wonders wat God deur hulle onder die heidennasies gedoen het.</div><div class="p"> 13Toe hulle klaar was, s&#234; Jakobus: &#8220;Broers, luister na my! 14Simon het verduidelik hoe dit God self is wat begin het om na die heidennasies om te sien deur vir Hom 'n volk uit hulle te versamel. 15Die profete s&#234; dieselfde. Daar staan geskrywe:</div><div class="b"></div><div class="q1"> 16&#8220;Daarna sal Ek terugkom,</div><div class="q1">en Ek sal die vervalle huis van Dawid weer opbou,</div><div class="q1">en Ek sal sy bouvalle herstel</div><div class="q1">en dit weer regmaak,</div><div class="q1"> 17sodat al die ander mense die Here kan soek,</div><div class="q1">ja, al die heidennasies</div><div class="q1">wat Ek geroep het om my eiendom te wees,</div><div class="q1">s&#234; die Here wat hierdie dinge doen. </div><div class="b"></div><div class="p"> 18&#8220;Dit is van ouds af bekend. 19Daarom meen ek dat ons dit nie moeilik moet maak vir die heidene wat hulle tot God bekeer nie. 20Maar ons moet vir hulle skrywe om nie vleis te eet wat aan 'n afgod geoffer is nie, want dit is onrein; dat hulle onsedelikheid moet vermy, geen dier wat verwurg is, moet eet nie, en ook nie bloed nie. 21Hierdie voorskrifte van Moses word immers van ouds af in elke stad aan die mense voorgehou. Elke sabbatdag word dit in die sinagoges voorgelees.&#8221;</div><div class="s1">Die besluit van die vergadering</div><div class="p"> 22Daarna het die apostels en die ouderlinge saam met die hele gemeente besluit om mense uit hulle geledere saam met Paulus en Barnabas na Antiogi&#235; toe te stuur. Hulle het vir Judas, wat ook Barsabbas genoem is, en vir Silas gekies, manne wat die agting van die gelowiges geniet het. 23Hulle het die volgende brief saamgestuur:</div><div class="b"></div><div class="pi">&#8220;Van die apostels en die ouderlinge, julle broers.</div><div class="pi">&#8220;Aan die gelowiges uit die heidendom in Antiogi&#235;, Siri&#235; en Silisi&#235;.</div><div class="pi">&#8220;Groete.</div><div class="pi"> 24&#8220;Ons het gehoor dat daar mense van ons af gekom het wat julle verwar en ontstel het deur dinge te s&#234; waarvoor hulle geen opdrag van ons ontvang het nie. 25Daarom het ons eenparig besluit om manne te kies en na julle toe te stuur. Hulle vergesel ons geliefde Barnabas en Paulus, 26wat hulle lewe gewaag het vir die Naam van ons Here Jesus Christus. 27Ons stuur nou vir Judas en Silas om ook mondeling hierdie dinge aan julle oor te dra. 28Die Heilige Gees en ons het besluit om geen verdere las op julle te l&#234; as net hierdie noodsaaklike dinge nie: 29dat julle nie vleis moet eet wat aan 'n afgod geoffer is nie, ook nie bloed nie en ook geen dier wat verwurg is nie, en dat julle onsedelikheid moet vermy. As julle julle van hierdie dinge weerhou, doen julle reg.</div><div class="pi">&#8220;Hartlike groete.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="p"> 30Die afgevaardigdes het afskeid geneem en na Antiogi&#235; toe gegaan. Daar het hulle al die gelowiges bymekaar laat kom en die brief oorhandig. 31Die gelowiges het dit gelees en was baie bly oor die bemoedigende boodskap. 32Judas en Silas, wat self ook profete was, het lank met die gelowiges gepraat en hulle bemoedig en geestelik versterk. 33Nadat Judas en Silas geruime tyd daar gebly het, het hulle teruggegaan en die groete van die gelowiges oorgedra aan di&#233; wat hulle afgevaardig het. </div><div class="p"> 35Paulus en Barnabas het 'n tyd lank in Antiogi&#235; gebly en saam met baie ander onderrig gegee en die woord van die Here verkondig.</div><div class="s1">Tweede sendingreis: Paulus en Barnabas skei van mekaar</div><div class="p"> 36'n Tydjie later het Paulus vir Barnabas ges&#234;: &#8220;Kom ons gaan kyk hoe gaan dit met die gelowiges in al die stede waar ons die woord van die Here verkondig het.&#8221;</div><div class="p"> 37Barnabas wou vir Johannes, wat ook Markus genoem is, met hulle saamneem. 38Maar Paulus het gedink dit is nie reg om die man saam te neem wat hulle in Pamfili&#235; verlaat het en nie end-uit die werk saam met hulle gedoen het nie. 39Hieroor het hulle so skerp verskil dat hulle van mekaar geskei het. Barnabas het toe vir Markus geneem en met 'n skip na Siprus toe vertrek. 40Paulus het vir Silas gekies en vertrek, nadat hulle deur die gelowiges aan die genade van die Here toevertrou is. 41Hy het deur Siri&#235; en Silisi&#235; gereis en die gemeentes geestelik versterk.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch16" data-usfm="ACT.16">
 <div class="label">16</div><div class="s1">Timoteus sluit by Paulus aan</div><div class="p"> 1Paulus het in Derbe gekom en daarna in Listra. D&#225;&#225;r was 'n gelowige met die naam Timoteus. Sy ma, ook 'n gelowige, was 'n Joodse vrou en sy pa 'n Griek. 2Die gelowiges in Listra en Ikonium het net goed van hom gepraat. 3Omdat Paulus vir Timoteus met hom wou saamneem, het hy hom besny. Dit het hy gedoen ter wille van die Jode wat in daardie gebied gewoon het, want hulle het almal geweet sy pa is 'n Griek.</div><div class="p"> 4Soos hulle van stad tot stad gereis het, het hulle die besluite wat die apostels en ouderlinge in Jerusalem geneem het, aan die gelowiges oorgedra en hulle beveel om daarvolgens te handel. 5So is die gemeentes in die geloof versterk, en die getal gelowiges het by die dag groter geword.</div><div class="s1">Die gesig in Troas</div><div class="p"> 6Hulle het daarna deur die gebied van Frigi&#235; en Galasi&#235; gereis, omdat die Heilige Gees hulle verhinder het om die woord in die provinsie Asi&#235; te verkondig. 7Toe hulle by die grens van Misi&#235; kom, het hulle na Bitini&#235; toe probeer gaan, maar die Gees van Jesus het hulle dit nie toegelaat nie. 8Hulle het toe deur Misi&#235; gereis en na Troas toe gegaan. 9Daar het Paulus in die nag in 'n gesig 'n Masedoniese man gesien wat by hom staan en hom smeek: &#8220;Kom oor na Masedoni&#235; toe en help ons.&#8221;</div><div class="p"> 10Nadat Paulus die gesig gesien het, het ons so gou as moontlik gereed gemaak en na Masedoni&#235; toe vertrek, omdat ons tot die oortuiging gekom het dat God ons geroep het om die evangelie aan hulle daar te verkondig.</div><div class="s1">Lidia se bekering</div><div class="p"> 11Ons het van Troas af weggevaar en reguit koers gehou na Samotrake en die volgende dag na Neapolis toe. 12Daarvandaan is ons na Filippi toe, 'n belangrike stad in daardie deel van Masedoni&#235; en ook 'n Romeinse kolonie. In hierdie stad het ons 'n paar dae gebly.</div><div class="p"> 13Op die sabbatdag is ons na die rivier toe buitekant die stadspoort, omdat ons gedink het daar sou 'n Joodse bidplek wees. Ons het gaan sit en met die vroue gepraat wat daar bymekaar was. 14Een van di&#233; wat geluister het, was 'n vrou met die naam Lidia, wat die Joodse geloof aangeneem het. Sy het handel gedrywe met pers wolmateriaal en was van Tiatira afkomstig. Die Here het haar vir Paulus se woorde ontvanklik gemaak. 15Sy en haar huisgesin is toe gedoop. Daarna het sy ons uitgenooi en ges&#234;: &#8220;Aangesien julle daarvan oortuig is dat ek in die Here glo, kom gaan by my tuis.&#8221;</div><div class="p">En sy het ons oorreed om dit te doen.</div><div class="s1">In die tronk in Filippi</div><div class="p"> 16Terwyl ons eendag na die bidplek toe op pad was, het ons 'n slavin te&#235;gekom in wie daar 'n waars&#234;ersgees was. Deur waars&#234;ery het sy vir haar eienaars baie geld verdien. 17Sy het agter Paulus en ons aangeloop en aanhoudend geskreeu: &#8220;Hierdie mense is dienaars van God, die Allerhoogste! Hulle vertel vir julle hoe julle gered kan word.&#8221;</div><div class="p"> 18Sy het dit baie dae na mekaar gedoen totdat Paulus dit nie langer kon hou nie. Hy het omgedraai en vir die gees ges&#234;: &#8220;Ek beveel jou in die Naam van Jesus Christus: Gaan uit haar uit!&#8221;</div><div class="p">Die gees het op daardie selfde oomblik uit haar uitgegaan.</div><div class="p"> 19Toe haar eienaars sien dat sy nie meer geld vir hulle kan inbring nie, het hulle vir Paulus en Silas gegryp en hulle na die owerheid toe op die stadsplein gesleep. 20Hulle het hulle voor die stadsbestuur gebring en ges&#234;: &#8220;Hierdie mense is Jode wat moeilikheid maak in ons stad. 21Hulle wil vir ons gebruike leer wat ons as Romeine nie kan aanvaar of navolg nie.&#8221;</div><div class="p"> 22Die skare het ook teen hulle gekant geraak. Die stadsbestuur het toe hulle klere van hulle laat afskeur en beveel dat hulle lyfstraf moet kry. 23Nadat hulle baie geslaan is, is hulle in die tronk gegooi, en die bewaarder het opdrag gekry om hulle streng te bewaak. 24Op hierdie bevel het hy hulle in die binneste sel opgesluit en hulle voete in die houtblok vasgeklem.</div><div class="p"> 25Teen middernag was Paulus en Silas besig om te bid en tot lof van God te sing. Die ander gevangenes het na hulle geluister. 26Skielik kom daar 'n groot aardbewing wat die fondamente van die tronk geskud het. Al die deure van die tronk het onmiddellik oopgegaan, en al die gevangenes se boeie het losgeraak. 27Die bewaarder het wakker geskrik, en toe hy die deure van die tronk sien oopstaan, het hy sy swaard uitgetrek om homself om die lewe te bring, want hy het gedink die gevangenes het ontsnap. 28Maar Paulus het baie hard vir hom geskreeu: &#8220;Moenie jouself doodmaak nie! Ons is nog almal hier.&#8221;</div><div class="p"> 29Toe het die bewaarder 'n lig gevra, die sel ingestorm en bewend voor Paulus en Silas neergeval. 30Hy het hulle buitekant toe gevat en gevra: &#8220;Menere, wat moet ek doen om gered te word?&#8221;</div><div class="p"> 31Hulle antwoord hom: &#8220;Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word, jy en jou huisgesin.&#8221;</div><div class="p"> 32Hulle het toe die woord van die Here aan hom en aan al die mense in sy huis verkondig. 33Op daardie uur van die nag het hy vir Paulus en Silas geneem en hulle wonde gewas. Hy en al sy mense is daar en dan gedoop. 34Toe bring hy hulle na sy huis toe en sit vir hulle 'n ete voor. Hy en sy hele huisgesin was vol blydskap omdat hulle nou in God geglo het.</div><div class="p"> 35Die volgende m&#244;re het die stadsbestuur polisie gestuur met die boodskap: &#8220;Laat daardie mense los.&#8221;</div><div class="p"> 36Die bewaarder het toe die boodskap aan Paulus oorgedra en ges&#234;: &#8220;Die stadsbestuur het laat weet dat julle losgelaat moet word. Julle kan nou gaan, en voorspoed op julle reis!&#8221;</div><div class="p"> 37Maar Paulus s&#234; vir die polisie: &#8220;Ons is sonder verhoor in die openbaar geslaan en in die tronk gestop, ons wat Romeinse burgers is. En nou wil hulle ons stilletjies hier wegkry. O nee! Laat hulle self kom en ons uitlei.&#8221;</div><div class="p"> 38Die polisie het dit toe vir die stadsbestuur gaan vertel. Di&#233; het groot geskrik toe hulle hoor dit is Romeinse burgers. 39Hulle het gegaan en om verskoning gevra, hulle uit die tronk uitgelei en hulle versoek om die stad te verlaat.</div><div class="p"> 40Nadat hulle uit die tronk gekom het, is hulle na Lidia se huis toe, waar hulle die gelowiges gesien en bemoedig het. Daarna het Paulus-hulle vertrek.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch17" data-usfm="ACT.17">
 <div class="label">17</div><div class="s1">Die oproer in Tessalonika</div><div class="p"> 1Paulus-hulle het deur Amfipolis en Apolloni&#235; na Tessalonika toe gereis, waar daar 'n Joodse sinagoge was. 2Soos dit Paulus se gewoonte was, het hy daarheen gegaan en op drie sabbatdae na mekaar uit die Skrif met die Jode geredeneer. 3Hy het die Skrif uitgel&#234; en daaruit aangetoon dat die Christus moes ly en uit die dood moes opstaan. &#8220;Hierdie Jesus wat ek aan julle verkondig,&#8221; het hy ges&#234;, &#8220;H&#253; is die Christus.&#8221;</div><div class="p"> 4Party van die Jode het oortuig geraak en by Paulus en Silas aangesluit. 'n Groot aantal godvresende Grieke en 'n aansienlike getal vooraanstaande vroue het ook nog bygekom.</div><div class="p"> 5Maar die Jode was hieroor afgunstig en het met die hulp van 'n klomp nikswerd leegl&#234;ers 'n betoging op tou gesit wat die stad in oproer gebring het. Hulle het na Jason se huis toe opgeruk en wou vir Paulus en Silas h&#234; om hulle voor die volk te bring. 6Toe die Jode hulle nie kry nie, sleep hulle vir Jason en 'n paar ander gelowiges na die stadsbestuur toe en skreeu: &#8220;Dit is die mense wat die hele w&#234;reld in beroering bring. Hulle is nou hier in ons stad, 7en Jason het vir hulle huisvesting gegee. Hulle handel almal in stryd met die keiser se wette en s&#234; dat daar 'n ander koning is, Jesus!&#8221;</div><div class="p"> 8Die mense en die stadsbestuur was ontsteld toe hulle dit hoor, 9maar nadat hulle van Jason en die ander gelowiges die nodige waarborg gekry het, is hulle losgelaat.</div><div class="s1">Paulus en Silas in Berea</div><div class="p"> 10Sodra dit donker was, het die gelowiges vir Paulus en Silas na Berea toe gestuur. Daar aangekom, het hulle na die Joodse sinagoge toe gegaan.</div><div class="p"> 11Die mense daar was ontvankliker as di&#233; in Tessalonika. Hulle het met groot belangstelling na die woord geluister en elke dag die Skrif ondersoek om te sien of dit is soos Paulus s&#234;. 12Baie van die Jode het gelowig geword en ook heelparty van die Grieke, mans sowel as vooraanstaande vroue.</div><div class="p"> 13Toe die Jode in Tessalonika egter hoor dat Paulus die woord van God ook in Berea verkondig, het hulle ook d&#225;&#225;r oproer gaan stook en die mense opgesweep. 14Die gelowiges het dadelik vir Paulus na die kus toe laat wegbring, maar Silas en Timoteus het daar agtergebly. 15Die mense wat vir Paulus begelei het, het hom tot by Atene gebring en toe teruggegaan met die opdrag van Paulus aan Silas en Timoteus om so gou as moontlik na hom toe te kom.</div><div class="s1">Paulus in Atene</div><div class="p"> 16Terwyl Paulus in Atene vir Silas en Timoteus wag, het hy baie verontwaardig geword toe hy sien hoe vol afgodsbeelde die stad is. 17Hy het in die sinagoge met die Jode en die godvresendes geredeneer en elke dag op die stadsplein met die verbygangers gepraat. 18'n Paar wysgere, Epikure&#235;rs en Sto&#239;syne, het met hom gestry. Party het ges&#234;: &#8220;Wat sou hierdie praatjiesmaker tog wil s&#234;?&#8221; Ander het ges&#234;: &#8220;Dit lyk of hy 'n boodskapper van vreemde gode is.&#8221; Dit was omdat Paulus die evangelie van Jesus en sy opstanding verkondig het.</div><div class="p"> 19Hulle het hom na die Areopagus toe geneem en ges&#234;: &#8220;Kan ons te wete kom wat hierdie nuwe leer is wat jy verkondig? 20Party van die dinge wat jy s&#234;, klink vir ons vreemd, en ons wil graag weet wat dit beteken.&#8221;</div><div class="p"> 21Die Ateners in die algemeen en die uitlanders wat daar gewoon het, het hulle tyd aan niks anders bestee as om iets nuuts te s&#234; of te hoor nie. 22Paulus het toe in die middel van die Areopagus gaan staan en ges&#234;: &#8220;Ateners, ek sien dat julle in alle opsigte baie godsdienstig is. 23Terwyl ek deur julle stad geloop en kyk het na die plekke waar julle aanbid, het ek ook 'n altaar gekry waarop geskrywe staan: &#8216;Aan 'n onbekende god.&#8217;</div><div class="p">&#8220;Nou ja, wat julle aanbid sonder om daarvan kennis te h&#234;, verkondig ek aan julle. 24God, wat die w&#234;reld met alles wat daarin is, gemaak het, H&#253; is die Here van hemel en aarde, en Hy woon nie in tempels wat deur mense gemaak is nie. 25Hy het ook nie nodig dat mense Hom versorg nie. Inteendeel, dit is Hy wat aan almal lewe en asem en alles gee. 26Uit een mens het Hy al die nasies gemaak. Hy het hulle gemaak om oor die hele aarde te woon. Hy het bepaal hoe lank hulle sal bestaan en waar hulle sal woon. 27God het hulle gemaak om Hom te soek, al sou hulle ook moes rondtas om Hom te vind. Hy is nie ver van enigeen van ons af nie, 28want deur Hom lewe ons, beweeg ons en bestaan ons. Of soos party van julle digters ook ges&#234; het: &#8216;Ons stam ook van Hom af.&#8217; 29Aangesien ons dan self van God afstam, moet ons nie dink dat die Godheid aan beelde van goud, silwer of klip gelyk is nie. Dit is bloot skeppinge van menslike vaardigheid en verbeelding.</div><div class="p"> 30&#8220;God het die tye van onkunde oorgesien, maar nou roep Hy al die mense oral op om hulle te bekeer, 31want Hy het 'n dag bepaal waarop Hy regverdig oor die w&#234;reld gaan oordeel deur 'n Man wat Hy uitgekies het. As bewys daarvan vir almal, het Hy Hom uit die dood laat opstaan.&#8221;</div><div class="p"> 32Toe hulle van die opstanding uit die dood hoor, het party hom uitgelag, maar party het ges&#234;: &#8220;Ons sal jou weer hieroor wil hoor.&#8221;</div><div class="p"> 33So het Paulus van hulle af weggegaan. 34'n Paar mense het egter gelowig geword en by hom aangesluit. Onder hulle was daar Dionisius, 'n lid van die Areopagus, en 'n vrou met die naam Damaris en nog ander saam met hulle.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="ACT.18">
 <div class="label">18</div><div class="s1">Paulus in Korinte</div><div class="p"> 1Hierna het Paulus Atene verlaat en na Korinte toe gegaan. 2Daar het hy vir Akwila, 'n Jood wat in Pontus gebore is, ontmoet. Hy het kort tevore saam met sy vrou, Priscilla, uit Itali&#235; daar aangekom, nadat keiser Claudius beveel het dat al die Jode Rome moet verlaat. Paulus het hulle gaan opsoek, 3en omdat hulle net soos hy tentmakers van beroep was, het hy by hulle ingetrek en saam met hulle gewerk. 4Maar elke sabbatdag het hy in die sinagoge met die mense geredeneer en Jode en Grieke probeer oortuig.</div><div class="p"> 5Nadat Silas en Timoteus van Masedoni&#235; af gekom het, het Paulus al sy tyd bestee aan die prediking om die Jode daarvan te oortuig dat Jesus die Christus is. 6Maar toe hulle hulle aanhou verset en hom beledig, het hy die stof van sy klere afgeskud en vir hulle ges&#234;: &#8220;As julle verlore gaan, is dit julle eie skuld. Ek aanvaar nie die verantwoordelikheid daarvoor nie. Van nou af gaan werk ek onder mense wat nie Jode is nie.&#8221;</div><div class="p"> 7Toe het hy die sinagoge verlaat en na die huis toe gegaan van 'n godvresende man met die naam Titius Justus. Sy huis was net langs die sinagoge. 8Krispus, die hoof van die sinagoge, en sy hele huisgesin het tot geloof in die Here gekom. Ook baie ander mense in Korinte wat die boodskap gehoor het, het gelowig geword en is gedoop.</div><div class="p"> 9Een nag het die Here in 'n gesig vir Paulus ges&#234;: &#8220;Moenie bang wees nie; hou aan met preek en moenie stilbly nie, 10want Ek is by jou. Niemand sal jou aanval of jou kwaad aandoen nie, want in hierdie stad behoort baie mense aan My.&#8221;</div><div class="p"> 11Paulus het 'n jaar en ses maande lank daar gebly en die mense onderrig in die woord van God.</div><div class="p"> 12Nadat Gallio goewerneur van Agaje geword het, het die Jode egter soos een man teen Paulus in opstand gekom en hom voor die hof gebring. 13&#8220;Hierdie man,&#8221; het hulle ges&#234;, &#8220;probeer die mense oorhaal om God op 'n manier te vereer wat in stryd is met ons wet.&#8221;</div><div class="p"> 14Paulus wou praat, maar toe s&#234; Gallio vir die Jode: &#8220;As dit oor 'n onreg of 'n ernstige misdaad gegaan het, was dit my plig om geduldig na julle Jode te luister. 15Maar aangesien dit 'n geredekawel is oor woorde en name en julle eie wet, moet julle self daaroor beslis. In sulke sake wil ek nie regter wees nie.&#8221;</div><div class="p"> 16Daarna het hy hulle uit die hof uitgejaag. 17Hulle het toe almal vir Sostenes, die hoof van die sinagoge, gegryp en hom net daar voor die regbank aangerand. Gallio het hom egter niks daaraan gesteur nie.</div><div class="s1">Paulus kom terug na Antiogi&#235; toe</div><div class="p"> 18Nadat Paulus nog 'n tyd lank daar by die gelowiges in Korinte gebly het, het hy van hulle afskeid geneem en saam met Priscilla en Akwila na Siri&#235; toe vertrek. Voordat hy in Kenchre&#235; aan boord gegaan het, het hy sy hare laat afsny, omdat 'n gelofte wat hy afgel&#234; het, vervul was.</div><div class="p"> 19By hulle aankoms in Efese het Paulus sy reisgenote verlaat en in die sinagoge ingegaan, waar hy met die Jode geredeneer het. 20Hulle het hom gevra om langer te bly, maar hy wou nie. 21Hy het van hulle afskeid geneem en ges&#234;: &#8220;As God wil, kom ek na julle toe terug.&#8221;</div><div class="p">Hy het van Efese af weggegaan 22en in Sesarea aangekom. Daarvandaan het hy Jerusalem toe gegaan en die gemeente gegroet, en toe na Antiogi&#235; toe vertrek, 23waar hy 'n tyd lank gebly het.</div><div class="s1">Derde sendingreis</div><div class="p">Daarna het hy weer vertrek en deur die landstreek van Galasi&#235; en Frigi&#235; gereis. Oral het hy die gelowiges geestelik versterk.</div><div class="s1">Apollos preek in Efese</div><div class="p"> 24Intussen het daar 'n Jood met die naam Apollos, wat in Aleksandri&#235; gebore is, in Efese aangekom. Hy was 'n begaafde spreker met 'n deeglike kennis van die Skrif. 25Hy het in die leer van die Here onderrig ontvang en het met groot geesdrif gepraat en aan ander noukeurig alles oor Jesus geleer; maar die doop waarvan hy geweet het, was net di&#233; van Johannes. 26Hy het met vrymoedigheid in die sinagoge begin preek. Toe Priscilla en Akwila hom hoor, het hulle hom huis toe geneem en vir hom die leer van God nog duideliker gemaak.</div><div class="p"> 27Toe Apollos na Agaje toe wou gaan, het die gelowiges hom aangemoedig en vir hom 'n brief saamgegee aan die gelowiges daar om te versoek dat hulle hom vriendelik moet ontvang. Daar aangekom, was hy tot groot hulp vir di&#233; wat deur die genade van God gelowig geword het, 28want hy het die Jode in die openbaar kragtig weerl&#234; en uit die Skrif bewys dat Jesus die Christus is.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="ACT.19">
 <div class="label">19</div><div class="s1">Paulus in Efese</div><div class="p"> 1Terwyl Apollos in Korinte was, het Paulus deur die binneland gereis en in Efese gekom. Daar het hy 'n groepie gelowiges gekry 2vir wie hy gevra het: &#8220;Het julle die Heilige Gees ontvang toe julle gelowig geword het?&#8221;</div><div class="p">&#8220;Ons het nog nie eens gehoor of die Heilige Gees al gekom het nie,&#8221; het hulle geantwoord.</div><div class="p"> 3&#8220;Watter soort doop het julle dan ontvang?&#8221; vra hy toe.</div><div class="p">&#8220;Die doop van Johannes,&#8221; antwoord hulle.</div><div class="p"> 4Daarop s&#234; Paulus: &#8220;Johannes het die mense gedoop as hulle hulle bekeer het. Maar hy het vir die volk ges&#234; dat hulle in die Een moet glo wat n&#225; hom kom, dit is in Jesus.&#8221;</div><div class="p"> 5Toe hulle dit hoor, het hulle hulle in die Naam van die Here Jesus laat doop. 6Paulus het hulle ook die hande opgel&#234;. Toe het die Heilige Gees op hulle gekom, en hulle het ongewone tale of klanke gebruik, en hulle het geprofeteer. 7Hulle was altesaam omtrent twaalf.</div><div class="p"> 8Paulus het drie maande lank met vrymoedigheid in die sinagoge geredeneer oor die koninkryk van God en die mense daarvan probeer oortuig. 9Maar party was koppig en wou hulle nie laat oortuig nie. Hulle het ook in die openbaar die leer van die Here belaglik probeer maak. Toe het Paulus hulle verlaat en die gelowiges afsonderlik geneem en daagliks in die saal van Tirannus besprekings gehou. 10Dit het twee jaar lank so aangehou, sodat al die inwoners van die provinsie Asi&#235;, Jode sowel as Grieke, die woord van die Here gehoor het.</div><div class="s1">Die seuns van Skeva</div><div class="p"> 11God het deur Paulus wonderbaarlike dinge gedoen. 12Selfs doeke of voorskote wat aan sy lyf geraak het, is op siekes gesit en dan het hulle siektes verdwyn; en die bose geeste het uit hulle uitgegaan.</div><div class="p"> 13Party Jode wat rondgegaan het om bose geeste te besweer, het dit ook gewaag om die Naam van die Here Jesus daarvoor te gebruik. Hulle het ges&#234;: &#8220;Ek besweer julle in die Naam van di&#233; Jesus wat deur Paulus verkondig word.&#8221; 14Dit was die sewe seuns van 'n Joodse priesterhoof, Skeva, wat dit gedoen het.</div><div class="p"> 15Maar een van die bose geeste het vir hulle ges&#234;: &#8220;Jesus ken ek, en van Paulus weet ek, maar julle, wie is julle?&#8221;</div><div class="p"> 16Die man met die bose gees spring toe onder hulle in en oorweldig hulle. Hy was te sterk vir hulle, sodat hulle kaal en stukkend geslaan uit daardie huis gevlug het.</div><div class="p"> 17Al die Jode en Grieke wat in Efese gewoon het, het daarvan te hore gekom. Vrees het hulle almal oorval, en die Naam van die Here Jesus is geprys. 18Baie van die mense wat gelowig geword het, het ook gekom en al hulle towerpraktyke openlik bely en bekend gemaak. 19Heelparty van die mense wat toorkunste beoefen het, het hulle boeke gebring en voor almal verbrand. Hulle het die waarde daarvan bereken en gevind dat dit vyftig duisend silwermuntstukke werd was.</div><div class="p"> 20So het die woord van die Here sy krag getoon en al hoe verder versprei.</div><div class="s1">Die oproer in Efese</div><div class="p"> 21Na hierdie gebeurtenisse het Paulus besluit om deur Masedoni&#235; en Agaje te reis en na Jerusalem toe te gaan. &#8220;Nadat ek daar was,&#8221; het hy ges&#234;, &#8220;moet ek Rome ook besoek.&#8221;</div><div class="p"> 22Hy het twee van sy helpers, Timoteus en Erastus, vooruit gestuur Masedoni&#235; toe, maar self nog 'n tyd lank in die provinsie Asi&#235; agtergebly.</div><div class="p"> 23Juis toe het daar 'n groot opskudding ontstaan oor die leer van die Here. 24'n Silwersmid met die naam Demetrius het silwerbeelde van die tempel van Artemis gemaak en vir die vakmanne 'n goeie verdienste verskaf. 25Hy roep hulle en ander mense wat soortgelyke werk doen, toe bymekaar en s&#234; vir hulle: &#8220;Mense, julle weet dat ons voorspoed van hierdie werk afhang. 26Julle sien en hoor self dat hierdie Paulus daarin geslaag het om nie net in Efese vir hom 'n groot aanhang te kry nie, maar ook in byna die hele provinsie Asi&#235;. Hy s&#234; dat goed wat met die hand gemaak word, nie gode is nie. 27Ons bedryf staan in gevaar om 'n slegte naam te kry. En nie net dit nie. Die gevaar is ook dat die tempel van die groot godin Artemis sy betekenis sal verloor en dat sy van haar grootheid berowe sal word, hierdie godin wat in die hele provinsie Asi&#235; en oor die hele w&#234;reld vereer word.&#8221;</div><div class="p"> 28By die aanhoor hiervan het hulle woedend geword en geskreeu: &#8220;Groot is Artemis van die Efesi&#235;rs!&#8221;</div><div class="p"> 29Die oproer het oor die hele stad uitgebrei. Soos een man het die mense na die amfiteater toe gestorm. Hulle het vir Gaius en Aristargos, twee Masedoni&#235;rs wat saam met Paulus gereis het, gegryp en saamgesleep.</div><div class="p"> 30Paulus wou self met die skare gaan praat, maar die gelowiges wou hom dit nie toelaat nie. 31Ook het party van die ho&#235; amptenare van die provinsie Asi&#235; wat goedgesind was teenoor Paulus, vir hom 'n boodskap gestuur om hom te waarsku om nie na die amfiteater toe te gaan nie.</div><div class="p"> 32Almal het deurmekaar geskreeu, en die hele vergadering was in die war. Die meeste mense het nie geweet hoekom hulle daar bymekaar was nie. 33Toe die Jode vir Aleksander vorentoe stoot, het party van die mense vir hom ges&#234; wat aan die gang is. Hy het met sy hand gewys dat hy iets vir die volk wil s&#234;. 34Maar toe hulle merk dat hy 'n Jood is, het hulle almal byna twee uur lank uit een mond aangehou skreeu: &#8220;Groot is Artemis van die Efesi&#235;rs!&#8221;</div><div class="p"> 35Uiteindelik het die stadsklerk daarin geslaag om die skare tot bedaring te bring. &#8220;Efesi&#235;rs,&#8221; het hy ges&#234;, &#8220;watter mens weet nou nie dat die stad van die Efesi&#235;rs die beskermer is van die tempel van die groot Artemis en van haar beeld wat uit die hemel geval het nie? 36Niemand kan dit betwis nie. Bedaar dus en moenie iets oorhaastigs doen nie. 37Julle het hierdie mans hierheen gebring alhoewel hulle nie die tempel berowe of ons godin belaster het nie. 38Die hofsittings word gehou, en daar is regters. As Demetrius en sy vakmanne 'n klag teen iemand het, laat hulle mekaar daar gaan aankla. 39En as julle verder wil gaan, moet die saak op 'n wettige volksvergadering behandel word, 40want ons loop gevaar om van opstand aangekla te word oor die dinge wat vandag hier gebeur het. Daar is geen rede vir hierdie oploop nie, en ons sal dit nie kan verantwoord nie.&#8221;</div><div class="p">Deur dit te s&#234;, het hy die byeenkoms uitmekaar laat gaan.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="ACT.20">
 <div class="label">20</div><div class="s1">Paulus gaan na Masedoni&#235; en Griekeland toe</div><div class="p"> 1Nadat die oproer bedaar het, het Paulus die gelowiges bymekaargeroep en hulle moed ingepraat. Daarna het hy hulle gegroet en Masedoni&#235; toe vertrek. 2Op sy reis deur daardie gebiede het hy die gelowiges telkens met sy prediking bemoedig.</div><div class="p">Hy kom toe in Griekeland aan, 3waar hy drie maande gebly het. Toe hy op vertrek gestaan het Siri&#235; toe, het hy van 'n Joodse komplot teen hom te hore gekom en besluit om deur Masedoni&#235; terug te gaan.</div><div class="p"> 4Pirrus se seun Sopater van Berea het saam met Paulus gereis, en ook Aristargos en Sekundus, albei van Tessalonika, Gaius van Derbe, en Timoteus, asook Tigikus en Trofimus, albei van die provinsie Asi&#235;. 5Hulle het vooruitgegaan en in Troas vir ons gewag. 6Na die fees van die ongesuurde brood het ons van Filippi af met 'n skip vertrek en vyf dae later by hulle in Troas aangekom. Daar het ons sewe dae gebly.</div><div class="s1">Paulus in Troas</div><div class="p"> 7Ons het die Sondag bymekaargekom vir die gemeenskaplike maaltyd. Paulus het die gelowiges toegespreek, en aangesien hy die volgende dag sou vertrek, het hy tot middernag aangehou. 8Daar was heelwat lampe in die bovertrek waar ons bymekaar was.</div><div class="p"> 9'n Jongman met die naam Eutigus het op die vensterbank gesit. Hoe langer Paulus gepraat het, hoe vaker het Eutigus geword. Hy het naderhand vas aan die slaap geraak en uit die derde verdieping tot op die grond geval. Toe hulle hom optel, was hy dood.</div><div class="p"> 10Paulus het ondertoe gegaan, hom oor Eutigus uitgestrek en hom teen hom vasgedruk en ges&#234;: &#8220;Moet julle nie ontstel nie. Hy lewe!&#8221;</div><div class="p"> 11Paulus het weer boontoe gegaan, brood gebreek en ge&#235;et. Hy het nog lank met hulle gepraat, tot dagbreek, en daarna vertrek. 12Die mense het toe die seun lewend weggebring huis toe.</div><div class="p">Hulle was buitengewoon bemoedig deur alles.</div><div class="s1">Die reis van Troas na Milete</div><div class="p"> 13Ons het vooruit per skip na Assus toe vertrek, waar ons vir Paulus aan boord sou neem. Dit was sy opdrag, omdat hy self oor land daarheen wou gaan. 14Toe hy ons in Assus kry, het ons hom aan boord geneem en na Mitilene toe gevaar. 15Daarvandaan het ons die volgende dag verder gevaar en tot regoor Chios gekom. Die dag daarna het ons Samos bereik en nog 'n dag later Milete.</div><div class="p"> 16Paulus het besluit om by Efese verby te vaar, sodat hy nie tyd in die provinsie Asi&#235; sou verloor nie, want hy was haastig om, as dit kon, op pinksterdag in Jerusalem te wees.</div><div class="s1">Paulus spreek die ouderlinge van Efese toe</div><div class="p"> 17Van Milete af het Paulus 'n boodskap na Efese toe gestuur om die ouderlinge van die gemeente te laat roep. 18Toe hulle by hom kom, s&#234; hy vir hulle: &#8220;Julle weet hoe ek die hele tyd, van die eerste dag af dat ek in die provinsie Asi&#235; gekom het, onder julle geleef het; 19hoe ek die Here in alle nederigheid gedien het te midde van droefheid weens die vervolginge wat ek deur die komplotte van die Jode moes verduur. 20Julle weet dat ek niks teruggehou het wat vir julle voordelig kon wees nie, toe ek by julle in die openbaar gepreek en julle in julle huise onderrig het. 21Ek het sowel die Jode as die Grieke ernstig vermaan om hulle tot God te bekeer en in ons Here Jesus te glo.</div><div class="p"> 22&#8220;En nou gaan ek Jerusalem toe, daartoe gedring deur die Gees. Wat d&#225;&#225;r met my sal gebeur, weet ek nie. 23Ek weet dat die Heilige Gees my in elke stad verseker dat gevangenskap en vervolging op my wag. 24Maar al is my lewe vir my kosbaar, reken ek dit van geen belang nie as ek maar net my lewenstaak kan voltooi en die dienswerk wat ek van die Here Jesus gekry het, kan klaar maak: dit is om die evangelie van God se genade te verkondig.</div><div class="p"> 25&#8220;Ek het onder julle almal rondgegaan en die koninkryk van God verkondig, maar nou weet ek dat julle my nie weer sal sien nie. 26Daarom verklaar ek vandag dat dit nie my skuld is as enigeen van julle verlore gaan nie, 27want ek het nie nagelaat om die heilsplan van God in sy volle omvang aan julle te verkondig nie. 28Pas julle self op en die hele kudde wat die Heilige Gees onder julle sorg gestel het. Soos wagters 'n kudde versorg, so moet julle die gemeente van God versorg wat Hy vir Hom verkry het deur die bloed van sy eie Seun. 29Ek weet dat daar n&#225; my vertrek wrede wolwe onder julle sal indring, en hulle sal die kudde nie ontsien nie. 30Ja, uit julle eie geledere sal daar mense na vore kom wat met leuens die gelowiges agter hulle aan sal probeer verlei. 31Wees waaksaam. Onthou dat ek elkeen van julle drie jaar lank onderrig het, aanhoudend, dag en nag, baie keer met trane. 32Maar nou vertrou ek julle aan God toe en aan die woord van sy genade. Die woord is magtig om julle op te bou en julle in die se&#235;ninge te laat deel wat Hy aan al die gelowiges as erfdeel belowe het.</div><div class="p"> 33&#8220;Ek het niemand se geld of klere begeer nie. 34Julle weet self dat ek vir myself en vir die mense wat saam met my was, gesorg het deur met hierdie twee hande van my te werk. 35Deur my voorbeeld het ek in elke opsig vir julle gewys dat ons hard moet werk sodat ons die armes kan help. Onthou die woorde van die Here Jesus. Hy het self ges&#234;: Om te gee, maak 'n mens gelukkiger as om te ontvang.&#8221;</div><div class="p"> 36Nadat Paulus dit ges&#234; het, het hy saam met hulle almal gekniel en gebid. 37Almal het baie gehuil en hom omhels en gesoen. 38Hulle was veral hartseer omdat hy ges&#234; het dat hulle hom nie weer sou sien nie.</div><div class="p">Daarna is hulle saam met hom na die skip toe.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="ACT.21">
 <div class="label">21</div><div class="s1">Paulus reis Jerusalem toe</div><div class="p"> 1Nadat ons swaar van hulle afskeid geneem het, het ons aan boord gegaan. Ons het reguit koers gehou en by die eiland Kos aangekom. Die volgende dag het ons Rodos bereik en daarvandaan by Patara aangekom. 2Daar het ons 'n skip gekry wat na Fenisi&#235; toe sou vaar, en ons het aan boord gegaan en weggevaar. 3Ons het Siprus in sig gekry en is aan die suidekant daarvan verby Siri&#235; toe. In Tirus, waar die skip sy vrag moes aflaai, het ons afgeklim. 4Ons het die gelowiges daar opgesoek en sewe dae by hulle gebly. Deur die Gees gelei, het hulle vir Paulus ges&#234; om nie Jerusalem toe te gaan nie. 5Maar toe die sewe dae verby was, het ons verder gereis, en hulle is almal met hulle vrouens en kinders saam met ons tot buitekant die stad. Ons het op die strand gekniel en gebid 6en van mekaar afskeid geneem. Daarna het ons aan boord gegaan, en hulle het omgedraai huis toe.</div><div class="p"> 7Van Tirus af het ons die seereis voortgesit na Ptolema&#239;s toe. Daar het ons die gelowiges gegroet en 'n dag by hulle gebly. 8Die volgende dag het ons vertrek en in Sesarea aangekom. Ons het die evangelis Filippus, een van die sewe , opgesoek en by hom tuis gegaan. 9Hy het vier ongetroude dogters gehad wat die gawe besit het om te profeteer.</div><div class="p"> 10Nadat ons reeds 'n hele paar dae daar was, het daar 'n profeet met die naam Agabus van Judea af aangekom. 11Hy het na ons toe gekom, Paulus se gordel gevat, sy eie hande en voete daarmee vasgebind en ges&#234;: &#8220;So s&#234; die Heilige Gees: Die Jode sal in Jerusalem die eienaar van hierdie gordel net so vasbind en hom aan die heidene uitlewer.&#8221;</div><div class="p"> 12Toe ons dit hoor, het ons en die mense daar vir Paulus gesmeek om nie Jerusalem toe te gaan nie. 13Toe antwoord Paulus: &#8220;Waarom wil julle my hart sag maak met julle trane? Ter wille van die Naam van die Here Jesus is ek bereid om in Jerusalem nie net gevange geneem te word nie, maar selfs ook te sterwe.&#8221;</div><div class="p"> 14Toe ons hom nie kon oorreed nie, het ons daarin berus en ges&#234;: &#8220;Laat die wil van die Here geskied.&#8221;</div><div class="p"> 15Na 'n paar dae het ons ons voorbereidings afgehandel en na Jerusalem toe vertrek. 16Party van die gelowiges het van Sesarea af saam met ons gegaan. Hulle het ons by Mnason gebring, wat oorspronklik van Siprus afkomstig was en wat van vroeg af reeds 'n gelowige was. By hom sou ons tuis gaan.</div><div class="s1">Paulus besoek vir Jakobus</div><div class="p"> 17By ons aankoms in Jerusalem het die broers ons hartlik ontvang.</div><div class="p"> 18Die volgende dag het ons saam met Paulus na Jakobus toe gegaan. Al die ouderlinge was daar teenwoordig. 19Paulus het hulle gegroet en in besonderhede vertel wat God deur sy diens onder die heidene gedoen het.</div><div class="p"> 20Toe hulle dit hoor, het hulle God geprys en vir Paulus ges&#234;: &#8220;Jy sien, broer, hier is duisende Jode wat gelowig geword het, maar almal onderhou die wet van Moses nog stiptelik. 21Hulle het gehoor dat jy al die Jode wat onder die heidene woon, leer om van die wet van Moses af te sien. Jy sou hulle geleer het om nie meer hulle kinders te laat besny nie en om nie die Joodse gebruike te onderhou nie.</div><div class="p"> 22&#8220;Wat moet ons nou doen? Hulle sal beslis te hore kom dat jy hier is. 23Maak nou soos ons vir jou s&#234;. Hier by ons is daar vier mans wat 'n gelofte afgel&#234; het. 24Neem hulle saam met jou vir die reinigingshandeling en betaal die koste daarvan, sodat hulle hulle hare kan laat afsny. Dan sal almal weet dat nie een van die gerugte wat oor jou versprei word, waar is nie, maar dat jy self die wet onderhou. 25Ons het tog al vir die gelowiges wat vroe&#235;r heidene was, laat weet van ons besluit dat hulle nie vleis wat aan 'n afgod geoffer is, en bloed en 'n dier wat verwurg is, moet eet nie, en dat hulle onsedelikheid moet vermy.&#8221;</div><div class="p"> 26Die volgende dag het Paulus die manne geneem en die reinigingshandeling saam met hulle verrig. Hy het tempel toe gegaan en kennis gegee op watter dag die reiniging verby sou wees, wanneer die offer vir elkeen van hulle gebring sou word.</div><div class="s1">Paulus word by die tempel gevange geneem</div><div class="p"> 27Toe die sewe dae van die reiniging byna om was, het Jode van die provinsie Asi&#235; vir Paulus by die tempel gesien. Hulle het die hele skare aangehits en vir Paulus gegryp. 28&#8220;Israeliete, kom help!&#8221; het hulle geskreeu. &#8220;Hier is die man wat ons volk, die wet van Moses en die tempel oral aanval. Nou het hy boonop nog Grieke in die tempel ingebring en hierdie heilige plek ontheilig.&#8221;</div><div class="p"> 29Hulle het dit ges&#234; omdat hulle vantevore vir Trofimus van Efese saam met Paulus in die stad gesien het en gedink het dat Paulus hom in die tempel in geneem het.</div><div class="p"> 30Die hele stad het in beroering gekom. Die mense het saamgedrom, vir Paulus gegryp en hom uit die tempel uitgesleep. Die deure is dadelik agter hulle toegesluit. 31Die mense wou hom net doodmaak. 'n Boodskap is toe na die kommandant van die Romeinse garnisoen toe gestuur dat die hele Jerusalem in oproer is. 32Hy het onmiddellik met soldate en offisiere na die oproer toe gehardloop. Toe die skare die kommandant en sy soldate sien, het hulle opgehou om vir Paulus te slaan. 33Die kommandant het na Paulus toe gegaan, hom gevange geneem en beveel dat hy met twee kettings geboei moet word. Daarna het hy probeer vasstel wie die man is en wat hy gedoen het.</div><div class="p"> 34Die skare het so deurmekaar geskreeu dat hy in die lawaai nie kon uitvind wat presies aan die gang is nie. Hy het toe beveel dat Paulus na die kaserne toe gevat moet word. 35By die trap van die kaserne het die gepeupel so saamgedrom dat die soldate Paulus moes dra, 36want al die mense het agterna geloop en geskreeu: &#8220;Weg met hom!&#8221;</div><div class="s1">Paulus verdedig homself</div><div class="p"> 37Net voor hulle Paulus die kaserne wou inbring, s&#234; hy vir die kommandant: &#8220;Mag ek u iets vra?&#8221;</div><div class="p">Daarop s&#234; die kommandant: &#8220;Ken jy Grieks? 38Dan is jy nie die Egiptenaar wat 'n rukkie gelede in opstand gekom en met vier duisend terroriste die woestyn in getrek het nie?&#8221;</div><div class="p"> 39Daarop antwoord Paulus hom: &#8220;Ek is 'n Jood van Tarsus in Silisi&#235;, 'n burger van 'n belangrike stad. Laat my asseblief toe om die volk toe te spreek.&#8221;</div><div class="p"> 40Die kommandant het ingewillig, en Paulus het op die trap gaan staan en met sy hand vir die mense gewys om stil te bly. Toe dit baie stil geword het, het hy hulle in Hebreeus toegespreek.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch22" data-usfm="ACT.22">
 <div class="label">22</div><div class="s1">Paulus vertel van sy bekering</div><div class="r">(Vgl. Hand. 9:1-19; 26:12-18)</div><div class="p"> 1&#8220;Broers en vaders, luister na wat ek nou tot my verdediging vir julle wil s&#234;.&#8221;</div><div class="p"> 2Toe hulle hoor dat hy Hebreeus praat, het hulle nog stiller geword.</div><div class="p"> 3Hy gaan toe voort: &#8220;Ek is 'n Jood wat in Tarsus in Silisi&#235; gebore is, maar ek het hier in Jerusalem grootgeword. As leerling van Gamali&#235;l is ek volgens die streng opvatting van die wet van die voorvaders opgevoed, en ek was net so 'n kampvegter vir God soos julle almal vandag is. 4Ek wou die mense wat die leer van Christus volg, totaal uitroei. Mans sowel as vrouens het ek gevange geneem en in tronke laat stop. 5Dit kan die ho&#235;priester en die hele Joodse Raad bevestig. Van hulle het ek selfs bekendstellingsbriewe aan die Joodse broers in Damaskus gekry om ook daar hierdie mense in hegtenis te gaan neem en Jerusalem toe te bring om gestraf te word.</div><div class="p"> 6&#8220;Terwyl ek op reis was en naby Damaskus gekom het, het daar teen die middag skielik 'n sterk lig uit die hemel op my gestraal. 7Ek het op die grond neergeval en 'n stem vir my hoor s&#234;: &#8216;Saul, Saul, waarom vervolg jy My?&#8217; 8&#8216;Wie is U, Here?&#8217; het ek gevra. &#8216;Ek is Jesus van Nasaret,&#8217; het Hy my geantwoord. &#8216;Dit is vir My wat jy vervolg.&#8217;</div><div class="p"> 9&#8220;Die mense wat saam met my was, het wel die lig gesien, maar nie die stem verstaan van Hom wat met my gepraat het nie. 10Toe vra ek: &#8216;Wat moet ek doen, Here?&#8217; Die Here s&#234; toe vir my: &#8216;Staan op en gaan na Damaskus toe. D&#225;&#225;r sal alles vir jou ges&#234; word wat God bepaal het dat jy moet doen.&#8217;</div><div class="p"> 11&#8220;Die skerp lig het my blind gemaak, en my reisgenote moes my aan die hand lei. So het ek in Damaskus aangekom. 12'n Sekere Ananias, 'n man wat getrou volgens die wet van Moses gelewe het en by al die Jode in die stad hoog aangeskrewe was, 13het na my toe gekom. Hy het by my kom staan en ges&#234;: &#8216;Saul, broer, jy kan weer sien!&#8217; En dadelik kon ek hom sien. 14Toe s&#234; hy: &#8216;Die God van ons voorvaders het jou uitgekies om sy wil te ken, die Regverdige te sien en sy stem te hoor, 15want jy sal vir alle mense sy getuie wees van wat jy gesien en gehoor het. 16En nou, waarom nog wag? Kom, laat jou doop en jou sondes afwas nadat jy sy Naam aangeroep het.&#8217;</div><div class="p"> 17&#8220;Ek het na Jerusalem toe teruggegaan, en terwyl ek by die tempel besig was om te bid, het ek in geesvervoering geraak 18en die Here gesien wat vir my ges&#234; het: &#8216;Maak gou en gaan dadelik uit Jerusalem weg. Die mense hier sal nie aanvaar wat jy oor My getuig nie.&#8217; 19Toe het ek ges&#234;: &#8216;Ja, Here, hulle weet dat ek die man is wat oral in die sinagoges die mense wat in U glo, laat vang en laat slaan het. 20En toe Stefanus, u getuie, se bloed vergiet is, het ek self daarby gestaan. Ek het dit goedgekeur en sy moordenaars se klere opgepas.&#8217; 21Toe het die Here vir my ges&#234;: &#8216;Jy moet hiervandaan weggaan, want Ek wil jou ver weg stuur, na die heidene toe.&#8217; &#8221;</div><div class="s1">Paulus en die Romeinse kommandant</div><div class="p"> 22Meer as dit wou die skare nie hoor nie, en hulle het begin skreeu: &#8220;Weg met hom! So 'n man behoort nie te bly lewe nie!&#8221;</div><div class="p"> 23Die skare het geskreeu, hulle klere uitgepluk en stof in die lug opgegooi. 24Die kommandant het toe beveel dat Paulus in die kaserne ingebring moet word en dat hy gegesel moet word om vas te stel hoekom die skare hom so uitgejou het. 25Hulle het hom alreeds vir die geseling vasgebind gehad toe Paulus vir die kaptein wat daarby staan, vra: &#8220;Mag julle 'n Romeinse burger gesel, en boonop nog sonder verhoor?&#8221;</div><div class="p"> 26Toe die kaptein dit hoor, gaan hy na die kommandant toe en s&#234;: &#8220;Wat gaan u doen? Hierdie man is 'n Romeinse burger.&#8221;</div><div class="p"> 27Die kommandant gaan vra toe vir Paulus: &#8220;S&#234; vir my, is jy 'n Romeinse burger?&#8221;</div><div class="p">&#8220;Ja,&#8221; antwoord Paulus.</div><div class="p"> 28Toe s&#234; die kommandant: &#8220;Ek het 'n groot som geld betaal om die burgerreg te verkry.&#8221;</div><div class="p">En Paulus s&#234;: &#8220;Maar ek het dit deur geboorte gekry.&#8221;</div><div class="p"> 29Die soldate wat vir Paulus moes gesel, het hom dadelik losgemaak, en selfs die kommandant het bang geword toe hy besef dat Paulus 'n Romeinse burger is en dat hy hom laat boei het.</div><div class="p"> 30Omdat die kommandant presies te wete wou kom wat die Jode teen Paulus het, het hy die volgende dag bevel gegee dat die priesterhoofde en die hele Joodse Raad bymekaar moet kom. Hy het Paulus laat haal en voor hulle gebring.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch23" data-usfm="ACT.23">
 <div class="label">23</div><div class="s1">Paulus voor die Joodse Raad</div><div class="p"> 1Paulus het die lede van die Joodse Raad vierkantig in die o&#235; gekyk en ges&#234;: &#8220;Broers, ek het heeltemal 'n skoon gewete oor hoe ek tot vandag toe my lewe in diens van God gelei het.&#8221;</div><div class="p"> 2Toe beveel die ho&#235;priester Ananias die mense wat by Paulus staan, om hom op sy mond te slaan. 3Daarop s&#234; Paulus vir hom: &#8220;God sal jou slaan, jou skynheilige! Jy sit hier om my volgens ons wet te verhoor, maar in stryd met die wet beveel jy dat ek geslaan moet word.&#8221;</div><div class="p"> 4Die mense wat by Paulus staan, s&#234; toe vir hom: &#8220;Skel jy die ho&#235;priester van God uit?&#8221;</div><div class="p"> 5Daarop antwoord hy: &#8220;Ek het nie geweet dat hy die ho&#235;priester is nie, broers. Dit &#237;s soos daar geskrywe staan: Jy mag nie 'n leier van jou volk beledig nie. &#8221;</div><div class="p"> 6Paulus het geweet dat die Raad deels uit Sadduse&#235;rs en deels uit Farise&#235;rs bestaan. Hy roep toe in die Raad uit: &#8220;Broers, ek is 'n Farise&#235;r en ek kom uit 'n familie van Farise&#235;rs. Dit is oor die verwagting dat die dooies weer sal opstaan dat ek verhoor word.&#8221;</div><div class="p"> 7Toe hy dit s&#234;, het daar rusie tussen die Farise&#235;rs en die Sadduse&#235;rs ontstaan, en die vergadering het verdeeld geraak. 8Die Sadduse&#235;rs ontken dat daar 'n opstanding uit die dood is en dat daar engele en geeste bestaan, maar die Farise&#235;rs aanvaar wel albei hierdie dinge. 9'n Hewige woordewisseling het toe ontstaan. 'n Paar skrifgeleerdes van die party van die Farise&#235;rs het opgespring, heftig beswaar gemaak en ges&#234;: &#8220;Ons het niks teen hierdie man nie. Miskien het daar 'n gees of 'n engel met hom gepraat.&#8221;</div><div class="p"> 10Die rusie het so hewig geword dat die kommandant bang was dat hulle Paulus uitmekaar sou skeur. Daarom het die kommandant sy soldate beveel om hom tussen hulle te gaan uithaal en terug te bring na die kaserne toe.</div><div class="p"> 11Daardie nag het die Here by Paulus gestaan en vir hom ges&#234;: &#8220;Hou moed! Hier in Jerusalem het jy vir My getuig. So moet jy dit in Rome ook nog doen.&#8221;</div><div class="s1">Die komplot teen Paulus</div><div class="p"> 12Die volgende dag het die Jode 'n komplot teen Paulus gesmee. Hulle het gesweer dat hulle nie sou eet of drink voordat hulle hom doodgemaak het nie. 13Daar was meer as veertig mense wat so saamgesweer het. 14Hulle het na die priesterhoofde en die familiehoofde toe gegaan en ges&#234;: &#8220;Ons het 'n dure eed afgel&#234; dat ons niks oor ons lippe sal neem voordat ons Paulus doodgemaak het nie. 15Julle moet nou namens die Joodse Raad die versoek aan die kommandant rig dat Paulus weer voor julle gebring moet word. Julle kan voorgee dat julle sy saak noukeuriger wil ondersoek. Ons is reg om hom op pad hierheen dood te maak.&#8221;</div><div class="p"> 16Maar die seun van Paulus se suster het gehoor van die plan om hom voor te l&#234; en kaserne toe gekom en dit vir Paulus gaan vertel. 17Toe laat Paulus een van die kapteins roep en s&#234; vir hom: &#8220;Vat hierdie jongman asseblief na die kommandant toe, want hy het 'n boodskap vir hom.&#8221;</div><div class="p"> 18Hy vat hom toe na die kommandant toe en s&#234;: &#8220;Paulus, die gevangene, het my laat roep en my gevra om hierdie jongman na u toe te bring. Hy het iets om vir u te s&#234;.&#8221;</div><div class="p"> 19Die kommandant vat hom toe aan die hand, gaan met hom eenkant en vra vir hom: &#8220;Wat is dit wat jy my wil vertel?&#8221;</div><div class="p"> 20Hy het geantwoord: &#8220;Die Jode het saamgesweer om u te vra om Paulus m&#244;re weer voor die Raad te bring, sogenaamd om sy saak noukeuriger te ondersoek. 21U moet hulle tog nie glo nie, want meer as veertig van hulle wil hom voorl&#234;. Hulle het gesweer dat hulle nie sal eet of drink voordat hulle hom doodgemaak het nie. Hulle sit klaar en hulle wag nou net dat u hulle versoek moet toestaan.&#8221;</div><div class="p"> 22Die kommandant s&#234; toe vir hom: &#8220;Moet vir niemand s&#234; dat jy dit vir my vertel het nie.&#8221;</div><div class="p">En hy het hom toe laat gaan.</div><div class="s1">Paulus word na Feliks toe gestuur</div><div class="p"> 23Die kommandant het toe twee kapteins geroep en hulle beveel: &#8220;Maak twee honderd soldate, sewentig perderuiters en twee honderd spiesvegters gereed om teen nege-uur vanaand na Sesarea toe te vertrek. 24Sorg dat daar rydiere is, sodat Paulus veilig na Feliks, die goewerneur, oorgebring kan word.&#8221;</div><div class="p"> 25Toe skrywe hy 'n brief met die volgende inhoud:</div><div class="b"></div><div class="pi"> 26&#8220;Van Claudius Lisias.</div><div class="pi">&#8220;Aan die hooggeagte goewerneur Feliks.</div><div class="pi">&#8220;Groete.</div><div class="pi"> 27&#8220;Die Jode het hierdie man gevang en hulle het op die punt gestaan om hom dood te maak toe ek met my soldate ingegryp en hom gered het, omdat ek te wete gekom het dat hy 'n Romeinse burger is. 28Omdat ek wou uitvind wat hulle beskuldiging teen hom is, het ek hom voor hulle Raad gebring. 29Dit blyk dat hulle hom aankla oor twispunte in verband met hulle wet, maar dat hy niks gedoen het wat die dood of tronkstraf verdien nie. 30Toe aan my meegedeel is dat daar 'n komplot teen die man gesmee is, het ek hom dadelik na u toe gestuur. Vir sy aanklaers het ek ges&#234; om hulle klagte aan u voor te l&#234;.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="p"> 31Die soldate het hulle opdrag uitgevoer en Paulus dwarsdeur die nag begelei tot in Antipatris. 32Die volgende dag het hulle die ruitery met Paulus verder laat gaan en self teruggekeer kaserne toe. 33Die ruitery het in Sesarea aangekom, die brief aan die goewerneur afgelewer en Paulus aan hom oorhandig. 34Hy het die brief gelees en vir Paulus gevra van watter provinsie hy afkomstig is. Toe hy hoor dat hy van Silisi&#235; af kom, 35het hy ges&#234;: &#8220;Ek sal jou verhoor sodra jou aanklaers kom.&#8221;</div><div class="p">Daarna het hy beveel dat Paulus in die paleis van Herodes bewaak moet word.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="ACT.24">
 <div class="label">24</div><div class="s1">Die saak teen Paulus voor Feliks</div><div class="p"> 1Vyf dae later het die ho&#235;priester Ananias saam met 'n paar van die familiehoofde en 'n advokaat, Tertullus, daar aangekom. Hulle het voor die goewerneur verskyn om hulle aanklag teen Paulus in te dien. 2Paulus is ingeroep, en Tertullus het met die aanklag voor Feliks begin: &#8220;U Edele, onder u lewe ons in rus en vrede, en deur u beleid het daar verbeteringe vir hierdie volk ingetree. 3Dit erken ons altyd en oral met diep dankbaarheid.</div><div class="p"> 4&#8220;Ek wil u nie onnodig vermoei nie. Ek versoek u om met u kenmerkende welwillendheid na 'n kort uiteensetting van ons saak te luister.</div><div class="p"> 5&#8220;Ons beskou hierdie man as 'n gevaar vir die samelewing. Hy bring skeuring in die Joodse geledere dwarsdeur die w&#234;reld. Hy is 'n leier van die dwaalrigting van die Nasareners. 6Toe hy probeer het om selfs die tempel te ontheilig, het ons hom gevange geneem. 8As &#250; hom oor al hierdie dinge verhoor, kan u te wete kom waarom ons hom aankla.&#8221;</div><div class="p"> 9Hiermee het die Jode saamgestem en hulle het bevestig dat dit so is.</div><div class="p"> 10Op 'n teken van die goewerneur het Paulus begin praat:</div><div class="p">&#8220;Ek weet dat u al jare lank hierdie mense se regter is. Daarom verdedig ek my saak voor u met vertroue.</div><div class="p"> 11&#8220;U kan self vasstel dat ek maar sowat twaalf dae gelede in Jerusalem aangekom het om daar te aanbid. 12Niemand het my in die tempel of in die sinagoges of &#234;rens in die stad gekry dat ek met iemand gestry of die skare tot oproer aangehits het nie. 13Die beskuldigings wat hulle nou teen my inbring, kan hulle ook nie vir u bewys nie.</div><div class="p"> 14&#8220;Dit erken ek wel voor u: Ek dien die God van my voorvaders volgens die leer van Christus wat hulle 'n dwaalrigting noem. Ek glo nog steeds alles wat in die wet en die profete geskrywe staan. 15Ek het my hoop op God gestel, en net soos hulle verwag ek dat alle mense, goeies en slegtes, uit die dood sal opstaan. 16Daarom doen ek ook my uiterste bes om altyd 'n skoon gewete voor God en die mense te h&#234;.</div><div class="p"> 17&#8220;Na baie jare het ek teruggekom om my mense met 'n geldelike bydrae te help en om aan God te offer. 18Toe ek met die offers besig was, het hulle my in die tempel gekry. Ek was klaar met die reinigingshandeling, en daar was nie 'n skare of 'n gedrang om my nie. 19Daar was net 'n paar Jode van die provinsie Asi&#235;. Dit is eintlik hulle wat hier voor u moes gewees het om my aan te kla, as hulle iets teen my kan inbring. 20Of laat hierdie mense dan nou s&#234; aan watter misdaad ek in my verhoor voor die Joodse Raad skuldig bevind is. 21Al wat ek daar vir hulle ges&#234; het, was: Ek staan vandag hier voor julle tereg omdat ek aan die opstanding van die dooies glo.&#8221;</div><div class="p"> 22Hier het Feliks, wat die besonderhede in verband met die leer van Christus taamlik goed geken het, die verhoor onderbreek. &#8220;Wanneer Lisias, die kommandant, kom, sal ek julle saak afhandel,&#8221; het hy ges&#234;.</div><div class="p"> 23Hy het die kaptein beveel om Paulus nog aan te hou, maar om hom minder streng te behandel en sy mense ook toe te laat om vir hom te sorg.</div><div class="s1">Paulus word aangehou</div><div class="p"> 24Na 'n paar dae het Feliks en sy Joodse vrou, Drusilla, vir Paulus laat haal om meer van hom te hoor oor die geloof in Christus Jesus. 25Paulus het met hom gepraat oor 'n lewe in gehoorsaamheid aan God, oor selfbeheersing en oor die komende oordeel. Dit het Feliks laat bang word, en hy het ges&#234;: &#8220;Dit is nou genoeg! Gaan maar terug, en as ek tyd het, sal ek jou weer laat roep.&#8221;</div><div class="p"> 26Hy het die hele tyd ook gehoop Paulus sou hom omkoopgeld aanbied om los te kom. Daarom het hy hom so dikwels moontlik laat haal om met hom te praat.</div><div class="p"> 27Twee jaar later is Feliks deur Porcius Festus opgevolg. En omdat Feliks die Jode 'n guns wou bewys, het hy Paulus as gevangene agtergelaat.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch25" data-usfm="ACT.25">
 <div class="label">25</div><div class="s1">Paulus beroep hom op die keiser</div><div class="p"> 1Drie dae na sy aankoms in die provinsie het Festus van Sesarea af Jerusalem toe gegaan. 2Die priesterhoofde en die leiers van die Jode het voor hom verskyn en 'n aanklag teen Paulus ingebring. Hulle het hom ernstig versoek 3om hulle 'n guns te bewys en Paulus na Jerusalem toe te laat haal. Hulle het dit gevra omdat hulle hom op pad daarheen in 'n hinderlaag wou doodmaak. 4Festus het egter geantwoord: &#8220;Paulus word in Sesarea aangehou, en ek is van plan om binnekort daarheen terug te gaan. 5Julle bekwaamste manne kan dan saam met my gaan en hom aankla as hy iets verkeerds gedoen het.&#8221;</div><div class="p"> 6Hy het 'n dag of ag, hoogstens tien, daar deurgebring en toe na Sesarea toe teruggegaan. Die dag na sy aankoms daar het hy op die regbank gaan sit en beveel dat Paulus voor hom gebring moet word. 7Toe Paulus binnekom, het die Jode wat van Jerusalem af gekom het, om hom gaan staan en hom van 'n hele klomp ernstige dinge beskuldig, wat hulle nie kon bewys nie. 8Paulus het hom toe verdedig: &#8220;Ek het niks verkeerds teen die Joodse wet of die tempel of die keiser gedoen nie.&#8221;</div><div class="p"> 9Maar Festus wou die Jode 'n guns bewys en s&#234; vir Paulus: &#8220;Sou jy bereid wees dat ek jou oor hierdie saak in Jerusalem gaan verhoor?&#8221;</div><div class="p"> 10Paulus antwoord hom: &#8220;Ek staan tereg voor die keiserlike regbank. Hier moet ek verhoor word. Ek het die Jode geen kwaad aangedoen nie. Dit weet u self baie goed. 11As ek skuldig is en iets gedoen het wat die doodstraf verdien, is ek bereid om te sterwe. Maar as daar niks in hulle beskuldigings teen my steek nie, kan niemand my as guns aan hulle uitlewer nie. Ek beroep my op die keiser.&#8221;</div><div class="p"> 12Nadat Festus die saak met sy raadgewers bespreek het, het hy geantwoord: &#8220;Jy het jou op die keiser beroep; na die keiser toe sal jy gaan.&#8221;</div><div class="s1">Paulus voor Agrippa en Bernice</div><div class="p"> 13Na verloop van tyd het koning Agrippa en Bernice na Sesarea toe gekom om Festus te verwelkom. 14Hulle het 'n paar dae daar deurgebring, en Festus het Paulus se saak by die koning ter sprake gebring: &#8220;Hier is iemand wat deur Feliks as gevangene agtergelaat is. 15By my aankoms in Jerusalem het die priesterhoofde en die familiehoofde van die Jode 'n aanklag teen hom ingebring en my gevra om hom skuldig te bevind. 16Ek het hulle geantwoord dat dit nie die Romeinse gebruik is om 'n beskuldigde as guns uit te lewer nie. Hy moet eers geleentheid kry om hom voor sy aanklaers teen hulle beskuldiging te verdedig. 17Toe hulle hierheen gekom het, het ek sonder uitstel die volgende dag op die regbank gaan sit en bevel gegee dat die man voor my gebring moet word. 18Sy aanklaers het om hom gaan staan en hom beskuldig, maar nie van ernstige misdade soos ek verwag het nie. 19Dit het alles gegaan oor twisvrae in hulle eie godsdiens en oor 'n sekere Jesus wat dood is, maar van wie Paulus beweer dat hy lewe. 20Omdat ek nie geweet het hoe om hierdie saak te hanteer nie, het ek gevra of hy gewillig sou wees om Jerusalem toe te gaan en daar oor hierdie dinge verhoor te word. 21Maar Paulus het hom op die keiser beroep. Hy wou liewer gevangene bly en deur die keiser verhoor word. Ek het toe beveel dat hy aangehou moet word totdat ek hom na die keiser toe kan stuur.&#8221;</div><div class="p"> 22Agrippa s&#234; toe vir Festus: &#8220;Ek sou self ook graag die man wil hoor.&#8221;</div><div class="p">&#8220;M&#244;re kan u hom hoor,&#8221; antwoord Festus.</div><div class="p"> 23Die volgende dag het Agrippa en Bernice met groot vertoon die saal binnegekom in geselskap van die generaals en die vooraanstaande inwoners van die stad. Op Festus se bevel is Paulus ingebring. 24Toe s&#234; Festus: &#8220;Koning Agrippa en almal hier teenwoordig, kyk, dit is die man teen wie al die Jode in Jerusalem en hier 'n aanklag by my ingebring het. Hulle het geskreeu dat hy nie langer behoort te lewe nie. 25Ek kon egter nie vasstel dat hy iets gedoen het wat die doodstraf verdien nie. Aangesien hy hom op die keiser beroep het, het ek besluit om hom daarheen te stuur. 26Maar ek weet eintlik nie wat ek vir die keiser moet skrywe nie. Daarom het ek hom voor u gebring, en veral voor u, koning Agrippa, sodat ek n&#225; die ondersoek iets kan h&#234; om te skrywe. 27Dit is sinloos, lyk dit vir my, om 'n gevangene te stuur sonder om die aanklag teen hom duidelik aan te gee.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch26" data-usfm="ACT.26">
 <div class="label">26</div><div class="s1">Paulus verdedig hom voor Agrippa</div><div class="p"> 1Agrippa s&#234; toe vir Paulus: &#8220;Jy kan maar jou saak stel.&#8221;</div><div class="p">Met 'n handbeweging het Paulus sy verdediging begin: 2&#8220;Koning Agrippa, ek ag my gelukkig dat ek my vandag juis voor u teen al die beskuldigings van die Jode kan verdedig, 3veral omdat u so goed bekend is met al die Joodse gebruike en twisvrae. Ek versoek u dus om geduldig na my te luister.</div><div class="p"> 4&#8220;Al die Jode ken my geskiedenis van jongs af. Van die begin af het ek tussen my volk en in Jerusalem gewoon. 5Hulle ken my al lankal en kan getuig, as hulle wil, dat ek my hele lewe lank lid was van die Farise&#235;rs, die strengste party van ons godsdiens. 6En nou staan ek tereg omdat ek my hoop gevestig het op die belofte wat God aan ons voorvaders gemaak het. 7Ons twaalf stamme dien God nougeset dag en nag juis omdat hulle die hoop het dat Hy sal doen wat Hy belowe het. Oor hierdie hoop, U Majesteit, word ek deur die Jode beskuldig. 8Waarom is dit vir u en ander onmoontlik om te glo dat God dooies opwek?</div><div class="p"> 9&#8220;Ek het self gedink dat ek alles in my vermo&#235; moes doen teen die Naam van Jesus van Nasaret. 10Dit het ek toe ook in Jerusalem gedoen. Met die magtiging van die priesterhoofde het ek baie van die gelowiges in tronke gestop, en as hulle die doodstraf opgel&#234; word, het ek daarmee saamgestem. 11Dikwels het ek hulle in al die sinagoges laat straf om hulle te dwing om hulle geloof af te sweer. Ek het hulle so gehaat dat ek hulle selfs in die buitelandse stede vervolg het.</div><div class="p"> 12&#8220;Terwyl ek hieroor na Damaskus toe op reis was, met volmag en in opdrag van die priesterhoofde, 13het ek, U Majesteit, helder oordag langs die pad 'n lig gesien wat uit die hemel gekom het. Dit was helderder as die son en dit het op my en my reisgenote geskyn. 14Ons het almal op die grond neergeval, en ek het 'n stem in Hebreeus vir my hoor s&#234;: &#8216;Saul, Saul, waarom vervolg jy My? Jy maak jou net seer deur jou te verset.&#8217; 15&#8216;Wie is U, Here?&#8217; vra ek toe. &#8216;Ek is Jesus,&#8217; s&#234; die Here. &#8216;Dit is vir My wat jy vervolg. 16Maar staan op, staan regop. Ek het aan jou verskyn om jou as my dienaar aan te stel. Jy moet getuie wees van wat jy van My gesien het en van wat Ek jou nog sal laat sien. 17Ek sal jou beskerm teen die volk Israel en teen die heidennasies na wie toe Ek jou stuur. 18Jy moet hulle o&#235; oopmaak sodat hulle hulle van die duisternis tot die lig en van die mag van die Satan tot God kan bekeer. Deur in My te glo, sal hulle sondes vergewe word en sal hulle deel word van die volk van God.&#8217;</div><div class="p"> 19&#8220;Van toe af, koning Agrippa, was ek nie aan die gesig uit die hemel ongehoorsaam nie. 20Ek het eers vir die mense in Damaskus en in Jerusalem en toe deur die hele Judea en daarna vir die heidennasies gepreek dat hulle tot inkeer moet kom en hulle tot God moet bekeer; en dit moet hulle bewys met dade wat by die bekering pas. 21Daarom het die Jode my by die tempel aangeval en probeer vermoor. 22Omdat God my tot vandag toe bewaar het, staan ek hier as sy getuie voor klein en groot. Ek verkondig maar net waarvan die profete en Moses gepraat het: 23Die Christus moes ly en die eerste wees wat uit die dood opstaan. Daardeur sou Hy aan die Jode en aan die heidennasies die lig bring.&#8221;</div><div class="p"> 24Terwyl Paulus hom nog so verdedig, skreeu Festus: &#8220;Jy's mal, Paulus! Jou groot geleerdheid maak jou mal!&#8221;</div><div class="p"> 25Maar Paulus s&#234;: &#8220;Ek is nie mal nie, U Edele, maar onder die leiding van die Heilige Gees praat ek die waarheid wat elkeen kan verstaan. 26Die koning weet van hierdie dinge, en daarom praat ek openhartig met hom. Ek is seker dat dit nie sy aandag ontgaan het nie, want dit het nie &#234;rens in 'n hoekie gebeur nie. 27Koning Agrippa, glo u die profete? Ek weet u glo.&#8221;</div><div class="p"> 28Agrippa s&#234; toe vir Paulus: &#8220;Jy dink seker jy kan my sommer gou-gou 'n Christen maak.&#8221;</div><div class="p"> 29&#8220;Of dit nou gou-gou gebeur of langer duur,&#8221; antwoord Paulus, &#8220;ek bid God dat nie net u nie, maar almal wat vandag na my luister, sal word wat ek is, natuurlik net sonder hierdie boeie.&#8221;</div><div class="p"> 30Die koning het opgestaan en saam met hom ook die goewerneur en Bernice, met hulle gevolg. 31Toe hulle uitgaan, s&#234; hulle vir mekaar: &#8220;Hierdie man het niks gedoen wat die dood of tronkstraf verdien nie.&#8221;</div><div class="p"> 32Agrippa s&#234; toe vir Festus: &#8220;Hierdie man kon vrygelaat gewees het as hy hom nie op die keiser beroep het nie.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch27" data-usfm="ACT.27">
 <div class="label">27</div><div class="s1">Paulus se reis na Rome toe</div><div class="p"> 1Toe ons vertrek na Itali&#235; toe bepaal was, het hulle Paulus en 'n paar ander gevangenes aan Julius, 'n offisier van die keiserlike regiment, oorhandig. 2Ons het weggevaar aan boord van 'n skip van Adramittium wat by die hawens van die provinsie Asi&#235; sou aandoen. Saam met ons was Aristargos, 'n Masedoni&#235;r van Tessalonika. 3Ons het die volgende dag in Sidon aangekom. Julius was tegemoetkomend teenoor Paulus en het hom toegelaat om sy vriende te besoek. Hulle het hom van die een en ander voorsien.</div><div class="p"> 4Ons het daarvandaan weggevaar en ons is aan die beskutte kant van Siprus verby, omdat die wind teen ons was. 5Met Silisi&#235; en Pamfili&#235; aan ons regterkant het ons die see oorgesteek en Mira in Lisi&#235; bereik. 6Daar het die offisier 'n Aleksandrynse skip gekry wat na Itali&#235; toe sou vaar, en ons daarop gesit.</div><div class="p"> 7Ons het dae lank stadig gevaar en met moeite regoor Knidus gekom. Toe die wind ons nie toegelaat het om verder op di&#233; koers voort te gaan nie, het ons aan die beskutte kant van Kreta by Salmone verby gevaar. 8Ons het met moeite langs die kus op gevaar en 'n plek met die naam Mooi Hawens bereik, naby die stad Lasea.</div><div class="p"> 9Ons het baie tyd verloor, en dit het al gevaarlik geword vir skeepvaart, want dit het al begin winter word. Paulus waarsku hulle toe: 10&#8220;Manne, ek sien dat ons vaart van nou af gevaarlik sal wees en dat daar nie net groot skade aan die vrag en die skip gaan kom nie, maar ook lewensverlies.&#8221;</div><div class="p"> 11Die Romeinse offisier het egter meer waarde geheg aan die mening van die kaptein en die eienaar van die skip as aan wat Paulus ges&#234; het. 12Die hawe was nie geskik om daar te oorwinter nie, en die meeste wou liewer daarvandaan wegvaar en probeer om Feniks te bereik. Feniks was 'n hawe van Kreta wat suidwes en noordwes see toe oop l&#234;. Daar sou hulle kon oorwinter.</div><div class="s1">Die storm op see</div><div class="p"> 13'n Ligte bries het uit die suide begin waai, en die manne het gedink dat hulle hulle plan sou kon uitvoer. Die anker is gelig, en hulle het so na moontlik aan die kus van Kreta gevaar. 14Maar dit was nie lank nie toe waai daar 'n stormwind van die land af, die Noordoos, genoem die Eurakilon. 15Die wind het die skip meegesleur. Omdat dit onmoontlik was om die skip se boeg wind op te hou, het ons dit opgegee en wind af gedrywe. 16Ons het 'n bietjie beskutting gevind toe ons onderkant die eilandjie Kauda langs kom. Daar kon ons darem met moeite die bootjie van die skip in veiligheid bring. 17Nadat die matrose die bootjie opgehaal het, het hulle as noodmaatre&#235;l 'n paar toue styf onder om die skip vasgemaak. Omdat hulle bang was dat die skip op die sandbanke van die Sirtis verpletter sou word, het hulle die dryfanker laat sak en die skip sommerso laat drywe.</div><div class="p"> 18Omdat ons baie swaar gekry het in die storm, het hulle die volgende dag die skip se vrag oorboord begin gooi. 19Die dag daarna het hulle eiehandig ook die skip se toerusting in die see gegooi. 20Dae lank was die son en die sterre nie te sien nie en het die geweldige wind voortgewoed. Uiteindelik het ons alle hoop laat vaar om gered te word.</div><div class="p"> 21Nadat hulle 'n lang tyd nie meer ge&#235;et het nie, het Paulus tussen hulle gaan staan en ges&#234;: &#8220;Manne, julle moes na my geluister het en nie van Kreta af weggevaar het nie. Dan sou ons hierdie ramp en skade vrygespring het. 22Maar selfs in hierdie omstandighede vra ek julle: Hou moed! Niemand van julle sal sy lewe verloor nie. Net die skip sal vergaan. 23Verlede nag het daar 'n engel aan my verskyn van die God aan wie ek behoort en wat ek dien. 24Die engel het vir my ges&#234;: &#8216;Moenie bang wees nie, Paulus. Jy moet nog voor die keiser verskyn. En ter wille van jou spaar God in sy goedheid die lewe van almal wat hier saam met jou op die skip is.&#8217; 25Daarom, hou moed, manne! Ek vertrou op God dat alles net so sal gebeur soos Hy vir my ges&#234; het. 26Dit is so bestem dat ons &#234;rens op 'n eiland moet strand.&#8221;</div><div class="p"> 27Die veertiende nag dat ons so op die Adriatiese See rondgeslinger is, teen middernag, het die matrose vermoed dat ons naby land kom. 28Hulle het 'n dieplood uitgegooi en 'n diepte van ses en dertig meter gekry. 'n Bietjie verder het hulle weer die dieplood uitgegooi, en toe was dit sewe en twintig meter. 29Hulle was bang die skip loop op die rotse en het toe vier ankers by die agterstewe van die skip uitgegooi en gewens dit moet dag word. 30Die matrose wou wegkom van die skip af en het die bootjie in die see neergelaat onder die voorwendsel dat hulle ankers by die boeg van die skip wou laat sak. 31Paulus s&#234; toe vir die offisier en sy soldate: &#8220;As hierdie matrose nie aan boord bly nie, kan julle nie gered word nie.&#8221;</div><div class="p"> 32Toe het die soldate die toue van die bootjie afgekap en hom in die see laat val.</div><div class="p"> 33Net toe dit begin lig word, het Paulus almal aangespoor om te eet: &#8220;Vandag is dit al veertien dae dat julle in spanning wag sonder om iets te eet. 34Daarom raai ek julle aan om nou te eet. Julle het dit nodig om gered te word. Niemand van julle sal 'n haar van sy kop verloor nie.&#8221;</div><div class="p"> 35Nadat Paulus dit ges&#234; het, het hy brood geneem, God in die teenwoordigheid van almal gedank, dit gebreek en begin eet. 36Hulle het almal moed geskep en self ook begin eet. 37Ons was altesaam twee honderd ses en sewentig mense aan boord. 38Nadat hulle genoeg ge&#235;et het, het hulle die vrag koring in die see gegooi en so die skip nog ligter gemaak.</div><div class="s1">Die skipbreuk</div><div class="p"> 39Toe dit dag word, kon hulle nie die land herken nie, maar hulle het 'n baai met 'n strand gesien. Hulle besluit toe om die skip daar te laat strand as hulle kon. 40Hulle het die ankers afgekap en in die see gelos. Terselfdertyd het hulle die toue wat die stuurspane vashou, losgemaak en die voorseil gehys, sodat die wind die skip strand toe kon voer. 41Maar die skip het op 'n sandbank geloop en gestrand. Die boeg het vasgesteek en kon nie beweeg nie. Die agterstewe is deur die geweld van die golwe stukkend geslaan. 42Die soldate het besluit om die gevangenes dood te maak, sodat niemand van hulle dalk kon uitswem en ontsnap nie. 43Maar die Romeinse offisier wou Paulus red en het hulle verhinder om dit te doen. Hy het die mense wat kon swem, beveel om eerste oorboord te spring en land toe te swem. 44Die ander moes dan volg deur aan planke en ander wrakstukke vas te klou. Op hierdie manier het almal veilig aan land gekom.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch28" data-usfm="ACT.28">
 <div class="label">28</div><div class="s1">Paulus op die eiland Malta</div><div class="p"> 1Nadat ons veilig aan wal gekom het, het ons gehoor dat dit die eiland Malta is. 2Die mense daar was baie vriendelik teenoor ons. Omdat dit begin re&#235;n het en koud was, het hulle 'n vuur aangesteek en ons almal daarby verwelkom. 3Paulus het 'n klomp hout bymekaargemaak en op die vuur gegooi. Van die hitte het daar 'n slang uitgekom, en dit het aan sy hand vasgebyt. 4Toe die mense die slang aan Paulus se hand sien hang, s&#234; hulle vir mekaar: &#8220;Hierdie man moet beslis 'n moordenaar wees. Al is hy uit die see gered, wil die goddelike wraak hom nie laat lewe nie.&#8221;</div><div class="p"> 5Paulus het egter die slang in die vuur afgeskud en niks oorgekom nie. 6Hulle het gewag dat hy moet opswel of skielik dood neerslaan, maar nadat hulle 'n lang ruk gewag het en gesien het dat daar niks ongewoons met hom gebeur nie, het hulle van mening verander en ges&#234; hy is 'n god.</div><div class="p"> 7Daar was 'n plaas in daardie omgewing wat aan die hoof van die eiland, 'n man met die naam Publius, behoort het. Hy het ons vriendelik ontvang en ons drie dae lank as sy gaste gehuisves. 8Publius se pa was in die bed, siek aan maagkoors. Paulus het na hom toe gegaan, en nadat hy gebid het, het hy hom die hande opgel&#234; en hom gesond gemaak.</div><div class="p"> 9Na hierdie voorval het ook die ander siekes op die eiland na Paulus toe gekom, en hy het hulle gesond gemaak. 10Hulle het ons met baie geskenke vereer, en toe ons vertrek, het hulle ons van alles voorsien wat ons nodig gehad het.</div><div class="s1">Van Malta af Rome toe</div><div class="p"> 11Na drie maande het ons vertrek met die Dioskuri, 'n Aleksandrynse skip, wat daar oorwinter het. 12Ons het in Sirakuse gekom en drie dae daar oorgebly.</div><div class="p"> 13Daarvandaan het ons verder gevaar en in Regium gekom. Die volgende dag het daar 'n suidewind begin waai, en na twee dae was ons in Puteoli. 14Daar het ons gelowiges te&#235;gekom wat ons uitgenooi het om sewe dae by hulle te bly. En so is ons na Rome toe. 15Die gelowiges daar het van ons gehoor, en party van hulle het ons by die Appiusmark kom ontmoet en party by die Drie Herberge. Toe Paulus hulle sien, het hy God gedank en moed geskep.</div><div class="s1">Paulus in Rome</div><div class="p"> 16Na ons aankoms in Rome het Paulus die vergunning gekry om op sy eie te woon met 'n soldaat om hom te bewaak.</div><div class="p"> 17Drie dae later het hy die Joodse leiers na hom toe uitgenooi. Toe hulle bymekaargekom het, het hy vir hulle ges&#234;: &#8220;Broers, ek het niks teen ons volk of teen die gebruike van ons voorvaders gedoen nie, en tog is ek in Jerusalem gevange geneem en aan die Romeine uitgelewer. 18Hulle het my verhoor en wou my loslaat omdat daar geen rede was om my ter dood te veroordeel nie. 19Maar omdat die Jode daarteen beswaar gemaak het, is ek gedwing om my op die keiser te beroep. Dit beteken egter nie dat ek 'n aanklag teen my volk gaan inbring nie. 20Dit is dan die rede waarom ek u laat roep het om u te ontmoet en met u te praat. Ek is in hierdie boeie ter wille van Hom vir wie Israel verwag.&#8221;</div><div class="p"> 21Toe s&#234; hulle vir hom: &#8220;Ons het geen briewe oor u van Judea af gekry nie, en nie een van ons broers het berig oor u gebring of iets kwaads van u ges&#234; nie. 22Ons wil graag hoor wat u dink, want al wat ons weet, is dat daar oral teenstand teen hierdie rigting is.&#8221;</div><div class="p"> 23Hulle het toe 'n datum met hom afgespreek, en op daardie dag het daar nog meer mense na die plek toe gekom waar hy gebly het. Van vroeg die m&#244;re tot laat die aand het Paulus die koninkryk van God vir hulle verduidelik en hulle uit die wet van Moses en uit die profete probeer oortuig van Jesus. 24Deur sy uiteensetting het daar party oortuig geraak, maar ander wou nie glo nie. 25Hulle was dit nie met mekaar eens nie en het weggegaan, maar Paulus het nog eers d&#237;t vir hulle ges&#234;: &#8220;Hoe waar is dit tog wat die Heilige Gees by monde van die profeet Jesaja vir julle voorvaders ges&#234; het! 26Hy het ges&#234;:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Gaan na hierdie volk toe en s&#234; vir hulle:</div><div class="q1">Julle sal hoor en hoor en tog niks verstaan nie;</div><div class="q1">en kyk en kyk en tog niks sien nie.</div><div class="q1"> 27Hierdie volk se verstand is afgestomp:</div><div class="q1">hulle het hulle ore toegedruk en hulle o&#235; toegemaak,</div><div class="q1">sodat hulle nie</div><div class="q1">met hulle o&#235; kan sien</div><div class="q1">en met hulle ore kan hoor</div><div class="q1">en met hulle verstand verstaan</div><div class="q1">en hulle bekeer en Ek hulle gesond maak nie. </div><div class="b"></div><div class="m"> 28&#8220;Julle moet nou goed verstaan dat God se boodskap van redding na die heidennasies toe gestuur word. H&#250;lle sal luister.&#8221; </div><div class="p"> 30Paulus het 'n volle twee jaar lank in die huis gebly wat hy gehuur het, en hy het almal ontvang wat hom kom besoek het. 31Hy het die koninkryk van God verkondig en die mense alles oor die Here Jesus Christus geleer. Dit het hy gedoen met die grootste vrymoedigheid en sonder enige verhindering.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="ROM.1">
 <div class="label">1</div><div class="p"> 1Van Paulus, 'n dienaar van Christus Jesus, geroep om apostel te wees, afgesonder vir die evangelie van God.</div><div class="p"> 2Hierdie evangelie het Hy vooruit deur sy profete in die Heilige Skrif aangekondig, 3en dit handel oor sy Seun. As mens is Hy uit die geslag van Dawid gebore; 4op grond van sy opstanding uit die dood is Hy deur die Heilige Gees aangewys as die Seun van God wat met mag beklee is, Jesus Christus ons Here. 5Deur Hom het ek die genade ontvang om apostel te wees onder al die heidennasies, om tot eer van sy Naam mense tot geloof en so tot gehoorsaamheid te bring. 6Julle is hierby inbegrepe; ook julle is geroep om aan Jesus Christus te behoort.</div><div class="p"> 7Aan almal in Rome vir wie God liefhet en wat Hy geroep het om aan Hom te behoort.</div><div class="p">Genade en vrede vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus!</div><div class="s1">Paulus se dank, verlange en verpligting</div><div class="p"> 8Allereers dank ek my God deur Jesus Christus oor julle almal, want in die hele w&#234;reld praat die mense oor julle geloof. 9God, wat ek met hart en siel dien deur die evangelie van sy Seun te verkondig, is my getuie dat ek gedurig in my gebede aan julle dink. 10Elke keer as ek bid, vra ek God of Hy dit nie uiteindelik vir my moontlik wil maak om julle te besoek nie. 11Ek sien baie daarna uit om julle te besoek, want ek wil 'n geestelike gawe aan julle oordra om julle te versterk. 12Ek bedoel dat, as ek by julle is, ons deur mekaar se geloof bemoedig kan word, ek deur julle s'n en julle deur myne.</div><div class="p"> 13Broers, ek wil h&#234; julle moet weet dat, hoewel ek tot nog toe verhinder is, ek my dikwels voorgeneem het om julle te besoek om ook by julle, net soos by die ander heidennasies, mense vir Christus te wen. 14Ek staan onder 'n verpligting teenoor Grieke en nie-Grieke, teenoor ontwikkeldes en ongeleerdes, 15en vandaar my begeerte om ook aan julle in Rome die evangelie te verkondig.</div><div class="p"> 16Ek skaam my nie oor die evangelie nie, want dit is 'n krag van God tot redding van elkeen wat glo, in die eerste plek die Jood, maar ook die nie-Jood. 17In die evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo. Dit is soos daar geskrywe staan: &#8220;Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat hy glo, sal lewe.&#8221; </div><div class="s1">Die sonde en die straf</div><div class="p"> 18God openbaar vanuit die hemel sy toorn oor al die goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense wat die waarheid deur hulle ongeregtigheid probeer onderdruk. 19Wat 'n mens van God kan weet, was immers binne hulle bereik, want God het dit binne hulle bereik gebring. 20Van die skepping van die w&#234;reld af kan 'n mens uit die werke van God duidelik aflei dat sy krag ewigdurend is en dat Hy waarlik God is, hoewel dit dinge is wat 'n mens nie met die oog kan sien nie. Vir hierdie mense is daar dus geen verontskuldiging nie, 21omdat, al weet hulle van God, hulle Hom nie as God eer en dank nie. Met hulle redenasies bereik hulle niks nie, en deur hulle gebrek aan insig bly hulle in die duister. 22Hulle gee voor dat hulle verstandig is, maar hulle is dwaas. 23In die plek van die heerlikheid van die onverganklike God stel hulle beelde wat lyk soos 'n verganklike mens of soos vo&#235;ls of diere of slange.</div><div class="p"> 24Daarom gee God hulle aan die drange van hulle hart oor en aan sedelike onreinheid, sodat hulle hulle liggame onder mekaar onteer. 25Dit is hulle wat die waarheid van God verruil vir die leuen. Hulle dien en vereer die skepsel in plaas van die Skepper, aan wie die lof toekom vir ewig. Amen. 26Daarom gee God hulle oor aan skandelike drifte. Hulle vroue verander die natuurlike omgang in 'n teen-natuurlike omgang. 27Net so laat vaar die mans ook die natuurlike omgang met die vrou en brand van begeerte vir mekaar. Mans pleeg skandelikhede met mans en bring oor hulleself die verdiende straf vir hulle perversiteit. 28En omdat hulle dit van geen belang ag om God te ken nie, gee Hy hulle oor aan hulle verdraaide opvattings, sodat hulle doen wat onbetaamlik is. 29Hulle is een en al ongeregtigheid, slegtheid, hebsug en gemeenheid; hulle is vol jaloesie, moord, twis, bedrog en kwaadwilligheid. Hulle skinder en 30praat kwaad; hulle haat God, hulle is hooghartig, aanmatigend, verwaand; hulle is mense wat kwaad uitdink, ongehoorsaam aan hulle ouers; 31hulle is onverstandig, onbetroubaar, liefdeloos, hardvogtig. 32Hulle is mense wat die verordening van God ken dat di&#233; wat sulke dinge doen, die dood verdien, en tog doen hulle nie net self hierdie dinge nie, maar hulle vind dit ook goed as ander dit doen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="ROM.2">
 <div class="label">2</div><div class="s1">Die regverdige oordeel van God</div><div class="p"> 1Daarom is daar vir jou geen verontskuldiging nie, vir jou, mens wat 'n ander veroordeel, wie jy ook al is. Deurdat jy oor 'n ander 'n oordeel uitspreek, veroordeel jy jouself, want jy wat veroordeel, doen dieselfde dinge. 2Ons weet dat God regverdig handel wanneer Hy mense wat sulke dinge doen, veroordeel. 3Maar jy, mens, wat ander veroordeel wat sulke dinge doen, en jy doen dit self, verbeel jy jou dat jy aan die oordeel van God sal ontkom? 4God is ryk in goedheid, verdraagsaamheid en geduld! S&#234; dit vir jou niks nie? Besef jy nie dat God jou deur sy goedheid tot bekering wil lei nie? 5Maar deur jou verharding en jou onbekeerlike hart is jy besig om vir jouself straf op te gaar vir die oordeelsdag, wanneer God sy regverdige oordeel sal uitspreek. 6Hy sal elkeen vergeld volgens sy dade: 7aan di&#233; wat in goeddoen volhard en op di&#233; manier soek na ewige heerlikheid, eer en onverganklikheid, gee Hy die ewige lewe; 8maar di&#233; wat uit selfsug ongehoorsaam is aan die waarheid en toegee aan die ongeregtigheid, straf Hy in sy toorn. 9Lyding en benoudheid bring Hy oor die lewe van elke mens wat kwaad doen, in die eerste plek oor di&#233; van die Jood, maar ook oor di&#233; van die nie-Jood. 10Ewige heerlikheid, eer en vrede skenk Hy aan elkeen wat goed doen, in die eerste plek aan die Jood, maar ook aan die nie-Jood. 11God trek immers niemand voor nie.</div><div class="s1">Die besit van die wet stel jou nie vry van straf nie</div><div class="p"> 12Almal wat sonder die wet van Moses gesondig het, sal ook sonder die wet verlore gaan; en almal wat onder die wet gesondig het, oor hulle sal volgens die wet geoordeel word. 13Nie di&#233; wat die wet hoor, word deur God vrygespreek nie, maar di&#233; wat doen wat die wet s&#234;, sal vrygespreek word. 14Wanneer heidene, wat nie die wet het nie, tog vanself dinge doen wat die wet vereis, is hulle vir hulleself 'n wet al het hulle nie die wet nie. 15Die optrede van sulke mense bewys dat die eise van die wet in hulle harte geskrywe staan. Ook hulle gewetens getuig daarvan wanneer hulle in 'n innerlike tweestryd deur hulle gedagtes aangekla of vrygespreek word. 16Dit sal aan die lig kom op die dag wanneer God deur Christus Jesus oor die verborge dinge van die mense sal oordeel, ooreenkomstig die evangelie wat ek verkondig.</div><div class="s1">Die Jode en die wet</div><div class="p"> 17Jy, jy s&#234; jy is 'n Jood, jy verlaat jou op die wet van Moses, jy beroem jou daarop dat God jou God is, 18jy ken sy wil en jy onderskei die dinge waar dit werklik op aankom, omdat jy deur die wet onderrig word. 19Jy is daarvan oortuig dat jy 'n gids vir die blindes is, 'n lig vir di&#233; wat in die duisternis is, 20'n leermeester van di&#233; wat onkundig is, 'n onderwyser van di&#233; wat niks weet nie, omdat die wet vir jou die samevatting is van kennis en waarheid &#8211; 21jy dan, wat 'n ander leer, leer jy jouself? Jy wat preek dat 'n mens nie mag steel nie, steel jy nie? 22Jy wat s&#234; 'n mens mag nie egbreuk pleeg nie, pleeg jy nie egbreuk nie? Jy wat 'n afsku het van afgode, beroof jy nie hulle tempels nie? 23Jy wat jou op die wet beroem, doen jy God nie oneer aan deur sy wet te oortree nie? 24Inderdaad, soos daar geskrywe staan, &#8220;as gevolg van julle optrede word die Naam van God deur die heidennasies belaster.&#8221; </div><div class="s1">Die besnydenis sonder meer het nie waarde nie</div><div class="p"> 25Die besnydenis het waarde alleen as jy die wet van Moses onderhou. Maar as jy die wet voortdurend oortree, is jou besnydenis niks anders as onbesnedenheid nie. 26As die onbesnedene die voorskrifte van die wet onderhou, sal God dan nie sy onbesnedenheid as besnedenheid reken nie? 27Ja, iemand wat kragtens sy afkoms 'n onbesnedene is, maar tog die wet onderhou, sal jou selfs veroordeel, vir jou wat met wetsvoorskrifte en besnydenis en al die wet oortree. 28Nie hy is 'n Jood wat dit uiterlik is nie, en nie dit is besnedenheid wat uiterlik aan die liggaam gedoen is nie. 29Nee, hy is 'n Jood wat dit innerlik is, en dit is besnedenheid wat in die hart gedoen is deur die Gees, nie volgens die wetsvoorskrifte nie. So iemand ontvang lof, nie van mense nie, maar van God.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="ROM.3">
 <div class="label">3</div><div class="s1">Die oordeel van God is nie in stryd met die voorreg van die Jode nie</div><div class="p"> 1Het dit dan enige voordeel om 'n Jood te wees, en het die besnydenis enige nut? 2Ja, baie, in allerlei opsigte. Die belangrikste is dat God sy woorde aan die Jode toevertrou het. 3Maar wat nou as sommige nie getrou gebly het nie? Sal hulle ontrou die trou van God laat ophou? 4Beslis nie. Dit staan vas dat God betroubaar is en elke mens 'n leuenaar, soos daar geskrywe staan:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;U is regverdig wanneer U uitspraak doen</div><div class="q1">en U wen u saak wanneer U aangekla word.&#8221; </div><div class="b"></div><div class="p"> 5Ons verkeerde dade laat dus blyk dat God regverdig is. Wat sal ons daarvan s&#234;? Ek redeneer soos mense gewoonlik redeneer. Is God dan nie onregverdig as Hy ons straf nie? 6Beslis nie. Hoe sou God anders oor die w&#234;reld kan oordeel? 7Maar as my leuenagtigheid die betroubaarheid van God duideliker aan die lig gebring het en so dien tot eer van God, waarom word ek dan nog as sondaar veroordeel? 8Beteken dit dat ons s&#234;: Laat ons die verkeerde doen sodat die goeie daaruit kan voortkom? Daar is mense wat ons dit wel lasterlik in die mond l&#234;, maar hulle kry die oordeel wat hulle verdien.</div><div class="s1">Niemand is regverdig nie</div><div class="p"> 9Waarop kom dit neer? Is ons as Jode dan beter as die ander? Glad nie, want ons het al bewys dat Jode en nie-Jode almal in die mag van die sonde is. 10Daar staan immers geskrywe:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Daar is nie een wat regverdig is nie, selfs nie een nie, </div><div class="q1"> 11daar is nie een wat verstandig is nie; </div><div class="q1">daar is nie een wat na die wil van God vra nie. </div><div class="b"></div><div class="q1"> 12&#8220;Almal het afgedwaal,</div><div class="q1">almal het ontaard. </div><div class="q1">Daar is nie een wat goed doen nie,</div><div class="q1">selfs nie een nie. </div><div class="b"></div><div class="q1"> 13&#8220;Hulle keel is 'n oop graf,</div><div class="q1">met hulle tonge bedrieg hulle. </div><div class="q1">Oor hulle lippe kom woorde so giftig soos slange, </div><div class="q1"> 14hulle mond is vol vervloeking en bitterheid. </div><div class="b"></div><div class="q1"> 15&#8220;Hulle voete is vinnig om bloed te vergiet.</div><div class="q1"> 16Hulle laat 'n spoor van verwoesting en ellende agter. </div><div class="q1"> 17Die pad van vrede het hulle nie leer ken nie, </div><div class="q1"> 18ontsag vir God het hulle nie. &#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 19Dit weet ons: alles wat Moses se wet s&#234;, s&#234; hy vir di&#233; wat die wet het. Niemand sal hom dus kan verweer nie, en die hele w&#234;reld is strafwaardig voor God. 20Daarom sal geen mens op grond van wetsonderhouding deur God vrygespreek word nie; inteendeel, deur die wet leer 'n mens wat sonde is.</div><div class="s1">God verlos die mens</div><div class="p"> 21Maar nou het die vryspraak deur God waarvan die wet en die profete getuig, in werking getree. Dit is die vryspraak wat nie verkry word deur die wet te onderhou nie, 22maar deur in Jesus Christus te glo. God gee dit sonder onderskeid aan almal wat glo. 23Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie, 24maar hulle word, sonder dat hulle dit verdien, op grond van sy genade vrygespreek vanwe&#235; die verlossing deur Jesus Christus. 25-26Hom het God gegee as offer wat deur sy bloed versoening bewerk het vir di&#233; wat glo. Hierdeur het God getoon wat sy vryspraak behels: Hy het die sondes wat Hy voorheen in sy verdraagsaamheid tydelik ongestraf laat bly het, vergewe. Maar Hy het ook getoon wat sy vryspraak in die teenswoordige tyd behels: Hy oordeel regverdig deurdat Hy elkeen vryspreek wat in Jesus glo.</div><div class="p"> 27Het ons nou iets uit onsself om op te roem? Nee, dit is uitgesluit. Deur watter wet? Di&#233; van die werke? Nee, deur di&#233; van die geloof. 28Ons betoog is tog dat 'n mens vrygespreek word omdat hy glo, nie omdat hy die wet onderhou nie. 29Of is God net God van die Jode, nie ook van die heidennasies nie? Ja, ook van die heidennasies, 30want daar is net een God. Hy sal die besnedenes deur die geloof en die onbesnedenes deur dieselfde geloof vryspreek. 31Hef ons dan deur die geloof die wet op? Beslis nie. Ons laat die wet juis tot sy reg kom.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="ROM.4">
 <div class="label">4</div><div class="s1">Die voorbeeld van Abraham</div><div class="p"> 1Wat moet ons nou s&#234; was die geval met ons stamvader Abraham? 2As Abraham op grond van sy dade vrygespreek is, dan het hy 'n rede gehad om te roem. Maar nie by God nie! 3Wat s&#234; die Skrif? &#8220;Abraham het in God geglo, en God het hom vrygespreek.&#8221; 4'n Arbeider se loon word nie vir hom as 'n guns gegee nie, maar as iets wat hom toekom. 5Maar die mens wat nie op wetsonderhouding staatmaak nie, maar wat glo in Hom wat die goddelose vryspreek, hy kry die vryspraak deur sy geloof. 6So s&#234; ook Dawid dat di&#233; mens gese&#235;nd is wat deur God vrygespreek word buite wetsonderhouding om:</div><div class="b"></div><div class="q1"> 7&#8220;Gese&#235;nd is die mense wie se oortredinge nie gestraf word nie en wie se sonde vergewe word.</div><div class="q1"> 8Gese&#235;nd is die mens vir wie die Here die sonde nie toereken nie.&#8221; </div><div class="b"></div><div class="p"> 9Het hierdie uitspraak oor wie gese&#235;nd is, net betrekking op die besnedenes of ook op die onbesnedenes? Ons s&#234; weer: &#8220;Deurdat Abraham geglo het, het God hom vrygespreek.&#8221; 10Wanneer het dit gebeur? Toe hy reeds besny was of toe hy nog onbesnede was? Dit was nie toe hy besnede was nie, maar toe hy nog onbesnede was. 11Hy het die besnydenis as 'n teken ontvang. Dit is 'n se&#235;l wat bewys dat God hom vrygespreek het deurdat hy geglo het toe hy nog onbesnede was. Die doel daarmee was dat hy die vader sou wees van almal wat glo al is hulle nie besny nie. Hulle word dus ook deur God vrygespreek deurdat hulle glo. 12Ons voorvader Abraham sou ook die vader wees van di&#233; besnedenes wat nie net besny is nie, maar ook glo, soos hy geglo het toe hy nog onbesnede was.</div><div class="s1">Wat belowe is, word deur die geloof verkry</div><div class="p"> 13Dit is trouens nie omdat Abraham die wet van Moses onderhou het dat aan hom en sy nageslag die belofte gegee is dat hy die w&#234;reld as besitting sal ontvang nie, maar omdat hy vrygespreek is deurdat hy geglo het. 14As mense deur wetsonderhouding deelgenote van die belofte sou kon word, sou die geloof sy betekenis verloor het en die belofte sy krag. 15Die wet bring juis die straf van God, want waar daar nie 'n wet is nie, is daar ook geen oortreding van die wet nie. 16Daarom het die belofte deur die geloof, en dus uit genade, tot Abraham gekom sodat dit van krag sou bly vir sy hele nageslag. En sy nageslag is nie net di&#233; wat die wet ontvang het nie, maar ook di&#233; wat glo, soos Abraham geglo het. Hy is immers die vader van ons almal, 17soos daar geskrywe staan: &#8220;Ek het jou die vader van baie nasies gemaak.&#8221; D&#237;t is hy in die o&#235; van God in wie hy geglo het, God wat dooies lewend maak en dinge wat nie bestaan nie, tot stand bring deur sy woord. 18Toe daar geen hoop meer was nie, het Abraham nog gehoop en geglo, en so die vader van baie nasies geword volgens die belofte: &#8220;So sal jou nageslag wees.&#8221; 19Al was hy sowat honderd jaar en al het hy dus goed besef dat sy liggaam reeds gedaan was en dat Sara te oud was om kinders te h&#234;, het sy geloof nie verswak nie. 20Hy het nie in ongeloof begin twyfel aan die belofte van God nie, maar hy is in sy geloof versterk en het aan God die eer gegee. 21Hy was ook ten volle daarvan oortuig dat God mag het om te doen wat Hy beloof het. 22Deurdat Abraham geglo het, het God hom dus vrygespreek.</div><div class="p"> 23Dat hy vrygespreek is deurdat hy geglo het, is nie net ter wille van hom opgeteken nie, 24maar ook ter wille van ons wat vrygespreek sal word, &#243;ns wat in God glo wat vir Jesus, ons Here, uit die dood opgewek het. 25Hy is vanwe&#235; ons oortredings oorgelewer en Hy is opgewek sodat ons vrygespreek kan word.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch5" data-usfm="ROM.5">
 <div class="label">5</div><div class="s1">Die vrug van die vryspraak</div><div class="p"> 1God het ons dan nou vrygespreek deurdat ons glo. Daarom is daar nou vrede tussen ons en God deur ons Here Jesus Christus. 2Deur Hom het ons in die geloof ook die vrye toegang verkry tot hierdie genade waarin ons nou vasstaan. En ons verheug ons ook in die hoop om deel te h&#234; aan die heerlikheid van God. 3Dit is egter nie al nie. Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, 4en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; 5en di&#233; hoop beskaam nie, want God het sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het. 6Toe ons nog magteloos was, het Christus immers reeds op die bestemde tyd vir goddeloses gesterwe. 7'n Mens gee tog nie sommer jou lewe prys nie, selfs nie vir 'n regverdige nie. Ja tog, vir 'n goeie mens sal iemand miskien nog die moed h&#234; om te sterwe. 8Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was. 9Aangesien ons nou vrygespreek is op grond van sy versoeningsdood, staan dit soveel vaster dat ons deur Hom ook van die straf van God gered sal word. 10Aangesien ons, toe ons nog vyande was, deur die dood van sy Seun met God versoen is, staan dit soveel vaster dat ons, noudat ons versoen is, deur die lewe van sy Seun gered sal word. 11Maar dit is nie al nie. Ons verheug ons ook in God deur ons Here Jesus Christus, deur wie ons nou die versoening ontvang het.</div><div class="s1">Adam en Christus</div><div class="p"> 12Verder nog d&#237;t: Deur een mens het die sonde in die w&#234;reld gekom en deur die sonde die dood, en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het. 13Die sonde was al in die w&#234;reld nog voordat die wet van Moses gegee is, maar sonde word nie toegereken as daar nie 'n wet is nie. 14Nietemin het die dood heerskappy gevoer van Adam af tot by Moses, ook oor mense wat nie gesondig het op dieselfde manier as di&#233; waarop Adam oortree het nie.</div><div class="p">Daar is ooreenkoms tussen Adam en Hom wat sou kom, 15maar met die genadegawe is dit anders as met die oortreding. Deur die oortreding van een mens het baie gesterf, maar die genade van God en die gawe wat deur die genade van die een Mens, Jesus Christus, gekom het, is veel oorvloediger aan baie geskenk. 16En met die gawe van God is dit anders as met die sonde van die een mens. Op die oortreding van die een mens het die oordeel gevolg en dit het tot veroordeling gelei, maar op die baie oortredings het die genadegawe gevolg en dit het tot vryspraak gelei. 17Deur die oortreding van die een mens het die dood begin heerskappy voer deur hierdie een mens, maar deur die Een, Jesus Christus, is veel meer bereik: di&#233; wat die oorvloed van genade en die vryspraak as gawe ontvang het, sal lewe en heerskappy voer.</div><div class="p"> 18Soos een oortreding gelei het tot veroordeling vir alle mense, so het een daad van gehoorsaamheid dus ook gelei tot vryspraak en lewe vir almal. 19Soos baie deur die ongehoorsaamheid van een mens sondaars geword het, so ook sal baie deur die gehoorsaamheid van die een Mens vrygespreek word. 20Die wet het bygekom om die oortredinge nog meer te maak; en hoe meer die sonde geword het, hoe oorvloediger het die genade geword. 21Die doel was dat, soos die sonde deur die dood heerskappy gevoer het, die genade deur die vryspraak ook heerskappy kan voer en tot die ewige lewe kan lei deur Jesus Christus ons Here.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch6" data-usfm="ROM.6">
 <div class="label">6</div><div class="s1">Dood vir die sonde, maar lewend vir God</div><div class="p"> 1Wat moet ons nou hiervan s&#234;? Moet ons aanhou sonde doen sodat die genade kan toeneem? 2Beslis nie. Hoe kan ons wat dood is vir die sonde, nog daarin voortlewe? 3Of weet julle nie dat ons almal wat in Christus Jesus gedoop is, in sy dood gedoop is nie? 4Deur die doop is ons immers saam met Hom in sy dood begrawe, sodat, soos Christus deur die wonderbaarlike magsdaad van die Vader uit die dood opgewek is, ons ook so 'n nuwe lewe kan lei. 5Aangesien ons met Hom een geword het in sy dood, sal ons sekerlik ook met Hom een wees in sy opstanding. 6Ons weet tog dat die sondige mens wat ons was, saam met Christus gekruisig is, sodat ons sondige bestaan be&#235;indig kon word. Ons is dus nie langer slawe van die sonde nie. 7Iemand wat gesterf het, is immers vry van die mag van die sonde. 8Ons het saam met Christus gesterwe; daarom glo ons dat ons ook saam met Hom sal lewe. 9Ons weet dat Christus wat uit die dood opgewek is, nie weer kan sterwe nie; die dood het nie meer mag oor Hom nie. 10Hy het gesterwe en is eens en vir altyd vir die sonde dood. Nou lewe Hy, en Hy lewe vir God. 11Julle moet dus altyd onthou dat ook j&#250;lle vir die sonde dood is, maar vir God lewe, omdat julle een is met Christus Jesus.</div><div class="p"> 12Moet dan nie toelaat dat die sonde nog langer oor julle heerskappy voer en julle die begeertes van julle sterflike aardse bestaan laat gehoorsaam nie. 13Julle moet geen deel van julle liggame in diens van die sonde stel as 'n werktuig om goddeloosheid te bedrywe nie. Nee, stel julle in diens van God as mense wat dood was maar lewend gemaak is, en stel elke deel van julle liggame in diens van God as werktuig om te doen wat God wil. 14Die sonde moet nie meer baas wees oor julle nie, want julle staan nie onder die wet van Moses nie, maar onder die genade.</div><div class="s1">In diens van wat God wil</div><div class="p"> 15Wat beteken dit? Kan ons nou maar sonde doen omdat ons nie onder die wet van Moses staan nie maar onder die genade? Beslis nie. 16Julle weet tog: as julle julle aan iemand onderwerp om hom as slawe te gehoorsaam, is julle die slawe van di&#233; een aan wie julle gehoorsaam is. As dit die sonde is, beteken dit vir julle die dood; as dit gehoorsaamheid aan God is, beteken dit vryspraak en lewe. 17Maar ons dank God dat julle wat slawe van die sonde was, van harte gehoorsaam geword het aan die leer soos julle dit deur die oorlewering ontvang het. 18Ons dank God dat julle van die sonde vrygemaak is en slawe van God geword het wat sy wil doen. 19Weens julle beperkte begrip gebruik ek 'n beeld uit die alledaagse lewe: soos julle elke deel van julle liggame in diens van sedelike onreinheid en wetteloosheid gestel het en losbandig gelewe het, so moet julle nou elke deel van julle liggame in diens van God stel om heilig te lewe. 20Toe julle slawe van die sonde was, was julle nie in diens van God nie. 21Wat was die vrug wat di&#233; dinge waaroor julle nou skaam kry, t&#243;&#233; vir julle opgelewer het? Die uiteinde van di&#233; dinge is die dood. 22Maar nou &#8211; julle is vrygemaak van die sonde en in diens van God gestel en die vrug daarvan is dat julle geheilig word, en die uiteinde is die ewige lewe. 23Die loon wat die sonde gee, is die dood; die genadegawe wat God gee, is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch7" data-usfm="ROM.7">
 <div class="label">7</div><div class="s1">Bevry van die wet en in diens van God, diensbaar aan Christus</div><div class="p"> 1Julle weet, broers &#8211; en ek praat met mense wat op hoogte is van die wet van Moses &#8211; dat die wet gesag het oor 'n mens so lank as hy lewe. 2Die getroude vrou, byvoorbeeld, is deur die wet aan haar man gebind so lank as hy lewe. As haar man te sterwe kom, is sy onthef van die wet wat haar aan haar man gebind het. 3Maar as sy 'n ander man se vrou word so lank as haar man lewe, sal sy as 'n egbreekster beskou word. As haar man gesterf het, is sy egter vry van die wet en is sy nie 'n egbreekster as sy 'n ander man se vrou word nie. 4Dit is ook die geval met julle, my broers. Deur julle verbondenheid met die liggaam van Christus het julle gesterwe en staan julle nie meer onder die wet nie. Julle behoort nou aan iemand anders, aan Hom wat uit die dood opgewek is. Daarom moet ons nou 'n vrugbare lewe lei in diens van God. 5Toe ons nog 'n sondige lewensbestaan gevoer het, was die sondige hartstogte wat deur die wet wakker gemaak is, in elke deel van ons liggame werksaam en het ons vrugte gedra in diens van die dood. 6Maar nou is ons vrygemaak van die wet, want ons het gesterf en staan nie meer onder die wet waardeur ons gebind was nie. Nou kan ons dien in die nuwe bedeling van die Gees, nie in die ou bedeling van wetsvoorskrifte nie.</div><div class="s1">Die wet en die sonde</div><div class="p"> 7Wat is dan ons gevolgtrekking? Dat die wet van Moses sonde is? Beslis nie. Inteendeel, ek sou nie geweet het wat sonde is nie, as dit nie deur die wet was nie. Ek sou byvoorbeeld nie geweet het dat dit sonde is om te begeer nie as die wet nie ges&#234; het: &#8220;Jy mag nie begeer nie.&#8221; 8Maar deur hierdie gebod het die sonde 'n vastrapplek gekry en elke soort begeerte in my aan die gang gesit, want sonder die wet is die sonde dood. 9Voorheen, toe die wet nie daar was nie, het ek gelewe, maar toe die gebod gekom het, het die sonde begin lewe, 10en ek het gesterwe. Dit het geblyk dat die gebod wat bedoel was om vir my die lewe te bring, vir my die dood beteken. 11Die sonde wat deur die gebod 'n vastrapplek gekry het, het my deur die gebod mislei en my doodgemaak.</div><div class="p"> 12Die wet is dus heilig, en sy voorskrifte is heilig en reg en goed.</div><div class="p"> 13Beteken dit dat iets wat goed is, vir my die dood gebring het? Beslis nie. Inteendeel, die sonde het vir my die dood gebring. Dit het die sonde gedoen deur iets wat goed is, sodat die sonde in sy ware aard as sonde bekend sou word en dit deur die gebod sou blyk hoe skrikwekkend die sonde werklik is. 14Ons weet tog die wet is geestelik, maar ek is aards en soos 'n slaaf aan die sonde verkoop. 15Ek begryp self nie wat ek doen nie, want wat ek wil doen, dit doen ek nie, maar wat ek haat, juis dit doen ek. 16Dat ek nie wil doen wat ek doen nie, beteken dat ek toegee dat die wet goed is.</div><div class="p"> 17Maar nou is dit nie meer ek wat dit doen nie, maar die sonde wat in my woon. 18Ek weet immers dat die goeie nie in my woon nie, nie in my sondige aard nie. Daar is by my wel die wil om die goeie te doen, maar ek doen dit nie. 19Die goeie wat ek wil doen, doen ek nie, maar die slegte wat ek nie wil doen nie, dit doen ek. 20En as ek nou doen wat ek nie wil doen nie, dan is dit nie meer ek wat dit doen nie, maar die sonde wat in my woon.</div><div class="p"> 21So vind ek dan hierdie wet in my: ek wil die goeie doen, maar al wat ek doen, is die slegte. 22Diep in my wese vind ek vreugde in die wet van God, 23maar ek vind in my doen en late 'n ander wet, wat stryd voer teen die wet van my gees. Dit maak my 'n gevangene van die wet van die sonde wat in my doen en late aan die werk is.</div><div class="p"> 24Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos? 25Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.</div><div class="p">So is dit dus met my gesteld: met my gees dien ek die wet van God, maar in my doen en late die wet van die sonde.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkROM">
 <div class="chapter ch8" data-usfm="ROM.8">
 <div class="label">8</div><div class="s1">Lewe deur die Gees</div><div class="p"> 1Daar is dus nou geen veroordeling vir di&#233; wat in Christus Jesus is nie. 2Die wet van die Gees wat aan jou in Christus Jesus die lewe gee, het jou vrygemaak van die wet van sonde en dood. 3Wat die wet nie by magte was om te doen nie, omdat dit weens ons sondige natuur te swak was, dit het God gedoen. Hy het met die sonde afgereken deur sy eie Seun in dieselfde gestalte as die sondige mens te stuur; so het Hy die sonde in die sondige bestaan van die mens veroordeel. 4Nou kan ons aan die eise van die wet voldoen, &#243;ns wat ons lewe nie deur ons sondige natuur laat beheers nie, maar deur die Gees. 5Di&#233; wat hulle deur hulle sondige natuur laat beheers, hou hulle besig met die dinge van die sondige natuur, maar di&#233; wat hulle deur die Gees laat beheers, hou hulle besig met die dinge van die Gees. 6Die dinge waarmee die sondige natuur van die mens hom besig hou, loop uit op die dood, maar die dinge waarmee die Gees Hom besig hou, bring lewe en vrede. 7Die dinge waarmee die sondige natuur van die mens hom besig hou, is immers vyandskap teen God. Die sondige natuur onderwerp hom nie aan die wet van God nie, dit kan trouens ook nie. 8Di&#233; wat hulle deur hulle sondige natuur laat beheers, kan nie die wil van God doen nie.</div><div class="p"> 9Julle word egter nie deur julle sondige natuur beheers nie, maar deur die Gees, want die Gees van God woon in julle. As iemand die Gees van Christus nie het nie, behoort hy nie aan Christus nie. 10Omdat Christus in julle is, gee die Gees aan julle die lewe op grond van God se vryspraak, hoewel die liggaam vir die dood bestem is as gevolg van die sonde. 11Omdat die Gees van Hom deur wie Jesus uit die dood opgewek is, in julle woon, sal Hy deur wie Christus uit die dood opgewek is, ook julle sterflike liggame lewend maak deur sy Gees wat in julle woon.</div><div class="p"> 12Daarom dan, broers, staan ons onder 'n verpligting, maar nie teenoor ons sondige natuur om daarvolgens te lewe nie. 13As julle julle lewe deur die sondige natuur laat beheers, gaan julle die dood tegemoet, maar as julle deur die Gees 'n einde maak aan julle sondige praktyke, sal julle lewe. 14Almal wat hulle deur die Gees van God laat lei, is kinders van God. 15Die Gees wat aan julle gegee is, maak julle nie tot slawe nie en laat julle nie weer in vrees lewe nie; nee, julle het die Gees ontvang wat julle tot kinders van God maak en wat ons tot God laat roep: &#8220;Abba!&#8221; Dit beteken Vader. 16Hierdie Gees getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is. 17En omdat ons kinders is, is ons ook erfgename. Ons is erfgename van God, erfgename saam met Christus. Aangesien ons deel het aan sy lyding, sal ons ook deel h&#234; aan sy heerlikheid.</div><div class="s1">Die heerlikheid wat kom</div><div class="p"> 18Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie. 19Die skepping sien met gespanne verwagting daarna uit dat God bekend sal maak wie sy kinders is. 20Die skepping is immers nog aan verydeling onderworpe, nie uit eie keuse nie, maar omdat God dit daaraan onderwerp het. Daarby het Hy die belofte van hoop gegee: 21die skepping sal self ook bevry word van sy verslawing aan die verganklikheid, om so tot die vryheid te kom van die heerlikheid waaraan die kinders van God deel sal h&#234;. 22Ons weet dat die hele skepping tot nou toe sug in die pyne van verwagting. 23En nie net die skepping nie, maar ook ons wat die Gees ontvang het as die eerste gawe van God, ons sug ook. Ons sien daarna uit dat God sal bekend maak dat Hy ons as sy kinders aangeneem het: Hy sal ons van die verganklikheid bevry. 24Ons is immers gered, en ons het nou hierdie hoop. Wat 'n mens al sien, hoop jy tog nie meer nie. Wie hoop nog op wat hy reeds sien? 25Maar as ons hoop op wat ons nie sien nie, wag ons daarop met volharding.</div><div class="p"> 26Die Gees staan ons ook in ons swakheid by: ons weet nie wat en hoe ons behoort te bid nie, maar die Gees self pleit vir ons met versugtinge wat nie met woorde ges&#234; word nie. 27En God, wat die harte deurgrond, weet wat die bedoeling van die Gees is, want Hy pleit, volgens die wil van God, vir die gelowiges. 28Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir di&#233; wat Hom liefhet, di&#233; wat volgens sy besluit geroep is. 29Di&#233; wat Hy lank tevore verkies het, het Hy ook bestem om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat sy Seun baie broers kan h&#234; van wie Hy die Eerste is. 30Di&#233; wat Hy daartoe bestem het, het Hy ook geroep. En di&#233; wat Hy geroep het, het Hy ook vrygespreek. En di&#233; wat Hy vrygespreek het, het Hy ook verheerlik.</div><div class="s1">Niks kan ons van die liefde van Christus skei nie</div><div class="p"> 31Wat is nou ons gevolgtrekking oor al hierdie dinge? D&#237;t: God is v&#237;r ons, wie kan dan teen ons wees? 32Hy het sy eie Seun nie gespaar nie, maar Hom oorgelewer om ons almal te red. Sal Hy ons dan nie al die ander dinge saam met Hom uit genade skenk nie?</div><div class="p"> 33Wie kan die uitverkorenes van God aankla? God self spreek hulle vry. 34Wie kan ons veroordeel? Christus Jesus het gesterf, maar meer as dit: Hy is uit die dood opgewek, Hy sit aan die regterhand van God, Hy pleit vir ons.</div><div class="p"> 35Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? 36Daar staan immers geskrywe:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig,</div><div class="q1">dat ons soos slagskape behandel word.&#8221; </div><div class="b"></div><div class="m"> 37Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. 38Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte 39of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.</div>
 </div>
 </div>
</div>

30 Day ShredVoorbeeld

Skrif

Aangaande hierdie leesplan

Verwante Leesplanne