Những câu Kinh Thánh phổ biến từ 2 Кор 4

Chia sẻ

Ме шинчалан койшыш огыл, а койдымыш шинчанам нӧлталына, вет шинчалан койшо кӱчык жаплан веле, а койдымо – курымашлык.

Тыгеже ме вуйнам огына саке. Мемнан «тӱжвал айдемына» лунчырген пыта гынат, «кӧргӧ айдемына» кече гыч кечыш уэмеш. Тиде кӱчык да куштылго орланымашна мыланна курымашлык чапым висаш лийдымын моткоч шуко конда.

Мемнам чыла могырым шыгыремдат, но ме шыгыремдыме огынал, ӱшаннам йомдарымыла коеш, но ӱшаным огына йомдаре. Мемнам поктылыт, но кудалтен кодымо огынал, мемнам сӱмырал шуат, но пытарыме огынал.

Тиде поянлык мемнан шун атыште уло: тиде кӱдыратле куат мемнан деч огыл, а Юмо деч лектеш манын, еҥ-влак ужшаш улыт.

Нине ӱшаныдыме-влакын ушыштым тиде курымысо юмо сокырым ыштен. Тыгеракын, Христосын чапше нерген каласкалыше Поро Уверын волгыдыжо нунылан ок йолгалт. Христосшо – [ужаш лийдыме] Юмын тӱсшӧ.

Пычкемыш гыч волгыдылан йолгалташ кӱштышӧ Юмо шӱмышкына волгыдым пуэн. Тыге Юмын чапшым – Иисус Христосын чурийже гоч йолгалтше чапшым – палымаш мемнам волгалтара.