Những câu Kinh Thánh phổ biến từ Лукас 11

Chia sẻ

Шулай булғас, һеҙ үҙегеҙ яман була тороп та, балаларығыҙға яҡшылыҡ өләшә беләһегеҙ икән, күктәге Атағыҙ Үҙенән һорағандарға Изге Рухты һис шикһеҙ бирәсәк.

Шулай булғас, һеҙгә әйтәм: һорағыҙ – һеҙгә бирелер; эҙләгеҙ – табырһығыҙ; шаҡығыҙ – һеҙгә асырҙар.

Сөнки һәр һораған кеше ала, эҙләгән таба һәм шаҡығанға асалар.

Ғайса уларға: – Доға ҡылғанда былай тип әйтегеҙ: Атабыҙ! Исемең мөҡәддәс булып танылһын, Һинең Батшалығың килһен.

Гонаһтарыбыҙҙы ярлыҡа, беҙ ҙә бит үҙебеҙгә яуызлыҡ ҡылған һәр кемде ғәфү итәбеҙ. Беҙҙе һынауға дусар итмә, – тине.

Көндәлек икмәгебеҙҙе беҙгә һәр көн бир.

Тәндең яҡтыртҡысы – күҙ. Күҙең һау булғанда, бөтә тәнең нурлы була, ә инде күҙең насар булғанда, тәнең дә ҡараңғы була.

Шәмде тоҡандырып, бер кем дә уны аҫҡа тығып ҡуймай, киреһенсә, өйгә килеп ингәндәр яҡтыны күрһен өсөн, уны шәмдәлгә ултырталар.