อพยพ :จากความทุกข์ทรมานสู่ความรอดตัวอย่าง

รู้จักพระเจ้าผู้ทรงปลดปล่อยให้ฉันเป็นไท

เรื่องราวการปลดปล่อยชนชาติอิสราเอลในช่วงแรกนั้น เป็นเรื่องราวที่ไม่อ้อมค้อม พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน พระเจ้าทรงปลดปล่อยพวกเขาผ่านโมเสส พวกเขาอพยพออกจากอียิปต์ แต่นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

นักศาสนศษสตร์ เอ็น.ที. ไรท์ ได้กล่าวไว้ดังนี้

“ในการเดินทางเพื่อการปลดปล่อยในหนังสืออพยพนั้นมีสองช่วง คือ ช่วงที่อิสราเอลออกจากการเป็นทาสในอียิปต์ และช่วงที่เอาความเป็นทาสออกจากอิสราเอล”

ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในสภาพทาสอีกต่อไป แต่ชนชาติอิสราเอลยังคงมีความคิดแบบทาส พวกเขาไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตอิสระเป็นเช่นไร

เพื่อที่จะเอาความคิดแบบทาสออกจากชนชาติอิสราเอล พวกเขาต้องรู้จักพระเจ้า และนั่นหมายถึงการรู้จักพระนามของพระองค์ เพราะว่าในบางช่วงของชีวิต—ท่ามกลางการกดขี่และก่อนการปลดปล่อย—พวกเขาลืมพระนามของพระเจ้า และในทางกลับกัน พวกเขาลืมไปว่าแท้จริงแล้วพระองค์ทรงเป็นผู้ใด

ฉะนั้น พระเจ้าจึงทรงทำสิ่งที่พระองค์เท่านั้นทำได้ คือ พระองค์ทรงเปิดเผยพระองค์เอง

ในขณะที่เราชมคลิปพระเจ้ากับโมเสสพบกันที่พุ่มไม้ที่ลุกไหม้ ให้ใคร่ครวญถึงความน่าเกรงขามและความใกล้ชิดของพระองค์โดยเน้นที่ความเป็นพระเจ้าของพระองค์เองที่ทรงเปิดเผยและทรงกล่าวด้วยฤทธานุภาพว่า “เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น” ช่วงเวลานี้ไม่ได้มีไว้สำหรับโมเสสเท่านั้น แต่มีไว้สำหรับชาวอิสราเอลทั้งหมด และสำหรับพวกเราด้วย

พระเจ้าไม่ได้อยู่ห่างไกล พระองค์เผยให้เห็นพระองค์ว่าทรงเป็นพระยาห์เวห์ ซึ่งในภาษาฮีบรูหมายถึง “เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น” พระองค์คือผู้เดียวที่ทรงประทับอยู่ในห้วงลึกแห่งความต้องการและในที่สุดแห่งความสงสัยของเรา

“ชนชาติอิสราเอลจะลืมพระนามของพระเจ้าได้อย่างไร” บ่อยแค่ไหนที่เรามักจะติดกับดักเดิมๆ และบ่อยแค่ไหนที่เรามักจะละทิ้งความเชื่อในพระเจ้าเมื่อพระองค์ไม่ทรงทำในสิ่งที่เราคาดหวังให้พระองค์ทำ

เมื่อเราหมดหวัง เราก็สูญเสียสายตาที่จะมองเห็นว่าพระเจ้าทรงเป็นใคร

พระเจ้าไม่ใช่แค่เอโลฮิมของเรา—ชื่อภาษาฮีบรูโบราณนี้หมายถึงผู้มีอำนาจ—พระองค์คือยาห์เวห์ พระนามของพระเจ้าผู้ทรงสำแดงพระองค์เองว่าเป็นผู้ปกป้อง ผู้ทรงเลี้ยงดู ผู้ทรงยกโทษบาป และผู้ไถ่

การเดินทางของเราจากการเป็นทาสของบาป ความหดหู่ใจ และความวิตกกังวลนั้นช่างแสนยาวนาน แต่พระเยซูเสด็จมาเพื่อเดินเคียงข้างเรา

เราอาจคิดว่า “ฉันแตกสลาย” แต่พระเยซูเตือนเราว่า “เราคือผู้ที่ทำให้สมบูรณ์”

เราอาจคิดว่า “ฉันอยู่ลำพัง” แต่พระเยซูตรัสว่า “เราคือผู้ที่ทรงอยู่ด้วยและไม่ละหรือทอดทิ้งท่าน ”

เราอาจคิดว่า “ฉันยังดีไม่พอ” แต่พระเยซูตรัสว่า “เราเป็น”

คิดใคร่ครวญ:

ในด้านใดของชีวิตคุณที่ยังต้องมอบไว้แด่พระเยซู เพื่อจะได้สัมผัสกับความครบถ้วน การทรงสถิต และความเพียงพอของพระองค์?

คำอธิษฐาน:

พระเจ้าข้า โปรดทรงเปิดเผยพระองค์แก่ข้าพระองค์ในแบบที่ข้าพระองค์ไม่เคยเห็นมาก่อน เพื่อข้าพระองค์จะได้เดินใกล้ชิดกับพระองค์มากขึ้น อาเมน