15
บทเพลงของโมเสสและมิเรียม
1โมเสสและชาวอิสราเอลจึงร้องเพลงนี้ถวายแด่พระยาห์เวห์ว่า
“ข้าพเจ้าจะร้องเพลงถวายแด่พระยาห์เวห์
เพราะพระองค์เป็นที่เทิดทูนสูงส่ง
พระองค์เหวี่ยงทั้งม้าและทหารม้า
ลงในทะเล
2พระยาห์เวห์เป็นกำลังและปราการ#15:2 หรือ บทเพลงของข้าพเจ้า
พระองค์ได้มาเป็นความรอดของข้าพเจ้า
พระองค์เป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์
พระองค์เป็นพระเจ้าของบรรพบุรุษของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะเทิดทูนพระองค์
3พระยาห์เวห์เป็นนักรบ
นามของพระองค์คือพระยาห์เวห์
4พระองค์เหวี่ยงรถม้าศึกและกองทัพของฟาโรห์
ลงในทะเล
นายทหารฝีมือดีที่สุดของฟาโรห์
จมน้ำตายในทะเลแดง#15:4 หรือ ในทะเลต้นกก เช่นเดียวกับข้อ 22
5น้ำลึกหลากท่วมพวกเขา
พวกเขาจมดิ่งลงในห้วงลึกเหมือนก้อนหินก้อนหนึ่ง
6พระยาห์เวห์มือขวาของพระองค์
มีฤทธิ์เดชน่าเกรงขาม
พระยาห์เวห์มือขวาของพระองค์
ขยี้ศัตรูแหลกลาญ
7ด้วยความยิ่งใหญ่สูงสุดของพระองค์
พระองค์คว่ำพวกที่ตั้งตนเป็นปฏิปักษ์ต่อพระองค์
พระองค์ระบายความโกรธเผาผลาญพวกเขา
เหมือนไฟเผาตอข้าว
8โดยพายุเกรี้ยวกราดที่พัดออกจากจมูกของพระองค์
น้ำก็แยกตั้งขึ้น
น้ำที่ซัดสาดตั้งตระหง่านดั่งกำแพง
น้ำลึกตั้งขึ้นที่ใจกลางทะเล
9ศัตรูโอ้อวดว่า
‘ข้าจะรุกไล่พวกเขา ข้าจะตามพวกเขาทัน
แล้วเอาของที่ยึดได้มาแบ่งกัน
ข้าจะกลืนกินพวกเขา
ข้าจะชักดาบออกมา
และมือของข้าจะทำลายพวกเขา’
10แต่พระองค์ระบายลมหายใจของพระองค์
ทะเลก็ท่วมพวกเขา
เขาจมดิ่งลงในห้วงน้ำใหญ่
เหมือนก้อนตะกั่วจม
11พระยาห์เวห์ในบรรดาพระทั้งปวง
ใครเล่าจะเสมอเหมือนพระองค์
ผู้ใดเสมอเหมือนพระองค์
ผู้ยิ่งใหญ่ในความบริสุทธิ์
เกียรติสิริน่าครั่นคร้าม
ผู้ทำการมหัศจรรย์
12พระองค์เหยียดมือขวาออก
แผ่นดินโลกก็กลืนพวกศัตรูของพระองค์
13โดยความรักมั่นคงของพระองค์
พระองค์จะนำประชาชนที่ได้ไถ่ไว้
พระองค์จะนำพวกเขาด้วยกำลัง
เข้าสู่ที่พำนักอันบริสุทธิ์ของพระองค์
14ชนชาติทั้งหลายจะได้ยินและสะท้านกลัว
ความหวาดหวั่นจะจู่โจมชาวฟีลิสเตีย
15บรรดาผู้นำของเอโดมจะขวัญหนีดีฝ่อ
ผู้นำของโมอับจะตัวสั่นเทา
ประชาชน#15:15 หรือ ผู้มีอำนาจปกครองชาวคานาอันจะจางหายไป
16พวกเขาจะอกสั่นขวัญแขวน
พระยาห์เวห์โดยกำลังแขนของพระองค์
พวกเขาจะแน่นิ่งดั่งก้อนหิน
จนกว่าประชาชนของพระองค์จะผ่านไป
จนกว่าประชาชนที่พระองค์ซื้อ#15:16 หรือ สร้าง ไว้จะผ่านไป
17พระยาห์เวห์พระองค์จะนำประชาชนของพระองค์เข้าไป
และปลูกไว้บนภูเขาอันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
คือสถานที่ซึ่งเป็นที่พำนักของพระองค์เอง
พระยาห์เวห์ สถานนมัสการที่มือของพระองค์ได้สถาปนาขึ้น
18พระยาห์เวห์ครอบครอง
สืบๆ ไปเป็นนิตย์”
19เมื่อม้า รถม้าศึก และพลม้า#15:19 หรือ พลขับรถม้าศึกของฟาโรห์บุกลงทะเลตามมา พระยาห์เวห์ทลายทำนบทะเลลงมาท่วมพวกเขา แต่ชาวอิสราเอลเดินบนทางแห้งข้ามทะเล 20แล้วมิเรียมผู้เผยพระวจนะหญิงพี่สาวของอาโรนก็ถือรำมะนาออกมา แล้วสตรีทั้งปวงก็ถือรำมะนาตามมิเรียมออกมาร่ายรำกับเธอ 21มิเรียมขับร้องว่า
“จงร้องเพลงแด่พระยาห์เวห์
เพราะพระองค์เป็นที่เทิดทูนสูงส่ง
พระองค์เหวี่ยงทั้งม้า
และทหารม้าลงในทะเล”
น้ำแห่งมาราห์และเอลิม
22จากนั้นโมเสสนำคนอิสราเอลเดินทางต่อไปจากทะเลแดงเคลื่อนเข้าสู่ทะเลทรายชูร์ ตลอดสามวันที่เดินทางในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาไม่พบน้ำเลย 23เมื่อพวกเขามาถึงมาราห์ พวกเขาดื่มน้ำไม่ได้เพราะน้ำที่นั่นมีรสขม (ที่นั่นจึงได้ชื่อว่ามาราห์#15:23 แปลว่า ขม) 24ดังนั้นประชาชนจึงบ่นโมเสสว่า “จะให้พวกเราเอาอะไรดื่ม”
25แล้วโมเสสวิงวอนพระยาห์เวห์ และพระยาห์เวห์จึงสำแดงให้เขาเห็นไม้ท่อนหนึ่ง เขาโยนมันลงไปในน้ำ น้ำก็หายขมใช้ดื่มได้
ที่มาราห์นี้เอง พระยาห์เวห์ออกกฎและคำสั่งต่างๆ สำหรับประชาชน และทดสอบพวกเขา 26พระองค์พูดว่า “หากเจ้าตั้งใจฟังเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า และทำสิ่งที่พระองค์เห็นชอบ ถ้าเจ้าเอาใจใส่ต่อคำสั่งและปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระองค์ เราจะไม่ให้โรคภัยไข้เจ็บซึ่งเกิดกับชาวอียิปต์นั้นเกิดกับเจ้า เพราะเราคือพระยาห์เวห์ผู้รักษาเจ้า”
27แล้วพวกเขาก็มาถึงเอลิมซึ่งมีน้ำพุสิบสองแห่งและต้นอินทผลัมเจ็ดสิบต้น พวกเขาตั้งค่ายพักแรมที่ริมน้ำ