กิจการ/ของ/อัครทูต 27
27
เปาโลลงเรือไปโรม
1เมื่อมีมติให้เราลงเรือไปประเทศอิตาลี เปาโลและนักโทษคนอื่นๆ จึงถูกส่งตัวให้นายร้อยชื่อยูเลียสจากกองทหารของจักรวรรดิ 2เราลงเรือจากเมืองอัดรามิททิยุมซึ่งกำลังจะแล่นไปยังท่าเรือต่างๆ ตามชายฝั่งของแคว้นเอเชีย แล้วเรือก็ออกทะเล อาริสทารคัสชาวมาซิโดเนียจากเมืองเธสะโลนิกาอยู่กับเราด้วย
3วันรุ่งขึ้นเราถึงเมืองไซดอน ยูเลียสเมตตาเปาโล อนุญาตเปาโลไปหาเพื่อนฝูงเพื่อจะได้จัดหาสิ่งจำเป็นให้เขา 4จากที่นั่นเราออกทะเลอีกครั้ง โดยแล่นไปด้านปลอดลมของเกาะไซปรัส เพราะลมกำลังพัดต้านเรา 5เมื่อแล่นข้ามทะเลนอกชายฝั่งแคว้นซิลีเซียกับปัมฟีเลีย เราก็มาถึงเมืองมิราในแคว้นลีเซีย 6ที่นั่นนายร้อยพบเรือจากอเล็กซานเดรียกำลังจะไปอิตาลี จึงให้พวกเราลงเรือลำนี้ 7เราแล่นเรืออย่างเชื่องช้าอยู่หลายวัน และมาถึงเมืองคนีดัสด้วยความลำบาก เมื่อลมแรงจนเราแล่นต่อไม่ไหว เราจึงเปลี่ยนมาด้านปลอดลมของเกาะครีตตรงข้ามเมืองสัลโมเน 8เราแล่นเรือเลียบฝั่งอย่างยากเย็น และมาถึงที่หนึ่งชื่อว่าท่างามใกล้เมืองลาเซีย
9เมื่อเสียเวลาไปมากและการเดินเรือก็อันตราย เพราะเป็นช่วงหลังวันลบบาป#27:9 นั่นคือ ยม คิปปูร์ เปาโลจึงเตือนว่า 10“ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้าเห็นว่าการเดินทางนี้จะประสบหายนะ และนำความเสียหายใหญ่หลวงมาให้กับทั้งเรือและสินค้า รวมถึงชีวิตของพวกเราด้วย” 11แต่แทนที่นายร้อยจะฟังเปาโล กลับไปเชื่อคำแนะนำของกัปตันและเจ้าของเรือ 12เนื่องจากท่างามนี้ไม่เหมาะจะจอดเรือในฤดูหนาว คนส่วนใหญ่จึงตกลงว่าควรแล่นเรือต่อ โดยหวังว่าจะไปถึงเมืองฟีนิกซ์และจอดพักช่วงฤดูหนาวที่นั่น นี่คือท่าเรือในเกาะครีตหันหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงเหนือ
พายุ
13เมื่อลมใต้พัดมาเบาๆ พวกเขาเห็นว่านี่เป็นโอกาส จึงถอนสมอแล้วแล่นเรือไปตามชายฝั่งเกาะครีต 14ไม่นานก็มีลมพายุหมุนที่เรียกว่า “ลมตะวันออกเฉียงเหนือ” พัดกวาดลงมาจากเกาะ 15เรือติดอยู่ในพายุและต้านลมไม่ไหว เราจึงปล่อยเรือไปตามลม 16ขณะกำลังผ่านด้านปลอดลมของเกาะเล็กๆ ชื่อคาวดา เราก็แทบจะเสียเรือชูชีพไป 17พวกเขาก็ยกมันขึ้นเรือ แล้วเอาเชือกลอดใต้ท้องเรือใหญ่เพื่อยึดไว้ด้วยกัน เพราะกลัวว่าเรือจะเกยตื้นบนสันดอนเสอร์ทิส พวกเขาจึงหย่อนสมอ#27:17 หรือ ใบเรือแล้วปล่อยเรือไปตามลม 18พายุซัดกระหน่ำเรืออย่างหนัก วันรุ่งขึ้นพวกเขาต้องเริ่มโยนสินค้าทิ้งลงทะเล 19ในวันที่สามก็ทิ้งอุปกรณ์ประจำเรือต่างๆ ด้วยมือตนเอง 20เมื่อไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวันมาหลายวันและพายุยังพัดกระหน่ำ ในที่สุดเราก็หมดหวังที่จะรอดชีวิต
21หลังจากที่ไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน เปาโลก็ยืนขึ้นพูดต่อหน้าพวกเขาว่า “พวกท่านควรฟังคำแนะนำของข้าพเจ้าว่า อย่าแล่นเรือออกจากเกาะครีต จะได้ไม่ต้องเจออันตรายและการสูญเสียอย่างนี้ 22แต่ตอนนี้ขอให้ท่านเข้มแข็งไว้ เพราะจะไม่มีใครตาย มีแต่เรือเท่านั้นที่จะอับปาง 23เมื่อคืนนี้ ทูตสวรรค์ที่มาจากพระเจ้า ผู้เป็นเจ้าของชีวิตที่ข้าพเจ้ารับใช้ มายืนอยู่ข้างๆ 24และบอกว่า ‘เปาโลอย่ากลัวเลย เจ้าต้องไปยืนให้การต่อหน้าซีซาร์ และพระเจ้าเมตตาให้คนที่อยู่ในเรือกับเจ้ารอดชีวิต’ 25ดังนั้นขอให้ท่านเข้มแข็งไว้ เพราะข้าพเจ้าเชื่อในพระเจ้าว่า สิ่งนี้จะเป็นไปตามที่พระองค์บอก 26อย่างไรก็ตามเราจะต้องเกยตื้นที่เกาะสักแห่ง”
เรืออับปาง
27คืนที่สิบสี่ เรือของเรายังลอยในทะเลอาเดรียติก#27:27 ในสมัยโบราณชื่อนี้หมายถึงบริเวณที่แผ่ไปถึงทางใต้ของอิตาลี ราวๆ เที่ยงคืนพวกลูกเรือรู้สึกได้ว่าใกล้ฝั่งแล้ว 28พวกเขาจึงหยั่งระดับน้ำดู พบว่าน้ำลึกประมาณ 37 เมตร#27:28 ภาษากรีกว่า 20 ออร์กุยอัส จากนั้นไม่นาน เขาก็หยั่งระดับน้ำดูอีกและพบว่าลึกประมาณ 27 เมตร#27:28 ภาษากรีกว่า 15 ออร์กุยอัส 29เรากลัวว่าเรือจะกระแทกกับโขดหินจึงทิ้งสมอสี่ตัวลงจากท้ายเรือ และอธิษฐานให้ถึงรุ่งเช้าเร็วๆ 30พวกลูกเรือพยายามที่จะหลบหนี จึงปล่อยเรือชูชีพลงทะเล ทำทีว่าจะทอดสมอลงจากหัวเรือ 31เปาโลบอกนายร้อยและพวกทหารว่า “ถ้าคนพวกนี้ไม่อยู่ในเรือ พวกท่านก็จะไม่รอด” 32พวกทหารจึงตัดเชือกที่ยึดเรือชูชีพแล้วปล่อยให้ลอยไป
33จวนรุ่งสางเปาโลชักชวนให้ทุกคนกินอาหาร เขาพูดว่า “ในช่วงสิบสี่วันที่ผ่านมา พวกท่านกระวนกระวายใจ และกินอะไรไม่ลง 34ดังนั้น ขอให้ท่านกินอาหารบ้าง ประทังชีวิตไว้ จะไม่มีใครต้องเสียแม้ผมสักเส้นเดียว” 35หลังจากพูดเสร็จ เปาโลก็หยิบขนมปังและขอบคุณพระเจ้าต่อหน้าพวกเขาทั้งหมด แล้วหักขนมปังกิน 36พวกเขาทุกคนได้รับกำลังใจและเริ่มกินอาหาร 37เรามีกันทั้งหมด 276 คนบนเรือ 38เมื่อพวกเขาอิ่มแล้วก็โยนข้าวสาลีทิ้งลงทะเลให้เรือเบาขึ้น
39พอรุ่งเช้า พวกเขาจำแผ่นดินไม่ได้ว่าเป็นที่ไหน แต่เห็นอ่าวที่มีหาด จึงตัดสินใจจะแล่นเรือเกยหาดถ้าทำได้ 40พวกเขาตัดสมอเรือทิ้งลงทะเล และขณะเดียวกันก็แก้เชือกที่มัดหางเสือออก แล้วชักใบเรือขึ้นให้รับลม แล่นตรงเข้าหาฝั่ง 41แต่เรือชนสันดอนและเกยตื้น หัวเรือติดแน่นขยับไม่ได้ และท้ายเรือก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะแรงคลื่นซัด
42พวกทหารวางแผนจะฆ่านักโทษเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครว่ายน้ำหนี 43แต่นายร้อยต้องการที่จะไว้ชีวิตเปาโล จึงห้ามไม่ให้พวกนั้นทำตามแผน และสั่งคนที่ว่ายน้ำเป็นให้กระโดดลงน้ำขึ้นฝั่งก่อน 44ส่วนคนที่เหลือก็เกาะไม้กระดานหรือชิ้นส่วนเรือลอยไป โดยวิธีนี้ทุกคนจึงขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย
ที่ได้เลือกล่าสุด:
กิจการ/ของ/อัครทูต 27: TCV
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
Biblica® พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับไทยสามัญแบบเปิด™
สงวนลิขสิทธิ์ © 2025 โดย Biblica, Inc.
Biblica® Open Thai Common Version™
Copyright © 2025 by Biblica, Inc.
“Biblica” เป็นเครื่องหมายการค้าจดทะเบียนในสำนักงานสิทธิบัตรและเครื่องหมายการค้าสหรัฐอเมริกาของ Biblica, Inc. ซึ่งใช้งานภายใต้ใบอนุญาต
“Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.
See promoVersionInfo in metadata.xml for Creative Commons license.
