สุภาษิต 29
29
1บุคคลที่ถูกตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังแข็งคอ
ประเดี๋ยวคอจะหัก รักษาไม่ได้
2เมื่อคนชอบธรรมทวีอำนาจ ประชาชนก็เปรมปรีดิ์
แต่เมื่อคนชั่วร้ายครอบครองประชาชนก็คร่ำครวญ
3บุคคลผู้รักปัญญาย่อมทำให้บิดาของเขายินดี
แต่ผู้ที่คบค้าหญิงแพศยาก็ผลาญทรัพย์สิ่งของของเขา
4พระราชาทรงให้เสถียรภาพแก่แผ่นดินด้วยความยุติธรรม
แต่องค์ที่ทรงบีบคั้นเอาของกำนัลก็ทำให้แผ่นดินย่อยยับ
5คนที่ป้อยอเพื่อนบ้านของตน
ย่อมกางข่ายไว้ดักเท้าของเขา
6คนชั่วติดกับอยู่ในความทรยศของตน
แต่คนชอบธรรมร้องเพลงและเปรมปรีดิ์
7คนชอบธรรมรู้จักสิทธิของคนยากจน
คนชั่วร้ายไม่เข้าใจความรู้อย่างนี้
8คนมักเยาะเย้ยกระทำบ้านเมืองให้ลุกเป็นไฟ
แต่ปราชญ์แปรความโกรธเกรี้ยวไปเสีย
9ถ้าปราชญ์มีเรื่องโต้เถียงกับคนโง่
คนโง่ก็ดุเดือด ทั้งหัวเราะและไม่มีวันสงบลงได้
10คนที่กระหายเลือดย่อมเกลียดคนที่ไร้ตำหนิ
และคนชั่วร้ายแสวงชีวิตของเขา
11คนโง่ย่อมให้ความโกรธของเขาพลุ่งออกมาเต็มที่
แต่ปราชญ์ย่อมยับยั้งโทสะไว้เงียบๆ
12ถ้าผู้ครอบครองเชื่อฟังความเท็จ
ข้าราชการของท่านก็พลอยชั่วร้ายทั้งสิ้น
13คนยากจนและผู้บีบบังคับมักมาประจัญหน้ากันเสมอ
และพระเจ้าประทานความสว่างแก่ตาของคนทั้งสอง
14ถ้าพระราชาพิพากษาคนยากจนด้วยความเที่ยงธรรม
พระที่นั่งของพระองค์จะสถาปนาอยู่เป็นนิตย์
15ไม้เรียวและคำตักเตือนให้เกิดปัญญา
แต่ถ้าปล่อยเด็กไว้แต่ลำพังจะนำความอับอาย มาสู่มารดาของตน
16เมื่อคนชั่วร้ายอยู่ในอำนาจหน้าที่การทรยศก็ทวีขึ้น
แต่คนชอบธรรมจะมองดูความล่มจมของเขา
17จงฝึกสอนบุตรชายของเจ้า และเขาจะให้เจ้าได้หยุดพัก
เออ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่ใจของเจ้า
18ที่ใดๆที่ไม่มีการเผยธรรม ประชาชนก็ละทิ้งความ ยับยั้งชั่งใจเสีย
แต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติจะเป็นสุข
19สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้นจะฝึกสอนคนใช้ไม่ได้
เพราะถึงแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ฟัง
20เจ้าเห็นคนที่ปากไวหรือ
ยังมีหวังในคนโง่มากกว่าเขา
21บุคคลที่ทนุถนอมคนใช้ของตนตั้งแต่เด็กๆ
ที่สุดจะเห็นว่าเขาเป็นผู้รับมรดกของตน
22คนเจ้าโมโหย่อมเร้าการวิวาท
และคนที่มักโกรธก็เป็นเหตุให้มีการทรยศมากขึ้น
23ความเย่อหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลง
แต่คนที่มีใจถ่อมจะได้รับเกียรติ
24ผู้เข้าส่วนกับขโมยก็เกลียดชังชีวิตของตน
เขาได้ยินคำสาบาน แต่ไม่เปิดเผยอะไรเลย
25การกลัวคนวางบ่วงไว้
แต่บุคคลที่วางใจในพระเจ้าก็ปลอดภัย
26คนเป็นอันมากแสวงความพอใจจากผู้ครอบครอง
แต่คนจะได้ความยุติธรรมจากพระเจ้า
27คนอธรรมเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนชอบธรรม
แต่คนตรงกลับเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่คนชั่วร้าย
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สุภาษิต 29: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้