สุภาษิต 27
27
1อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้
เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆจะนำอะไรมาให้บ้าง#ยก. 4:13-16
2จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเอง
ให้คนต่างถิ่นสรรเสริญ ไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนัก
แต่การยั่วเย้าของคนโง่ ก็หนักยิ่งกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้น
แต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้
5ว่ากันต่อหน้า
ดีกว่ารักกันลับๆ
6บาดแผลที่มิตรทำก็สุจริต
แต่การจุบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7บุคคลที่อิ่มแล้ว น้ำผึ้งก็น่าเบื่อ
แต่สำหรับผู้ที่หิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน
8คนที่เจิ่นไปจากบ้านของตน
ก็เหมือนนกที่เจิ่นไปจากรังของมัน
9น้ำมันและน้ำหอมกระทำให้ใจยินดี
# หรือ แต่ความลำบากนั้นฉีกจิตใจ และคำเตือนสติอันอ่อนหวานของเพื่อนก็เป็นที่ ให้ชื่นใจ
10อย่าทอดทิ้งมิตรของเจ้า และมิตรของบิดาเจ้า
และอย่าไปที่เรือนพี่น้องของเจ้าในวันลำบากยากเย็นของเจ้า
เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้
ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ห่างไกล
11บุตรชายของเราเอ๋ย จงฉลาด และกระทำใจของเราให้ยินดี
เพื่อเราจะตอบบุคคลที่ตำหนิเราได้
12คนหยั่งรู้ เห็นอันตรายและซ่อนตัวของเขาเสีย
แต่คนเขลาเดินเรื่อยไป และรับอันตรายนั้น
13จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่น
และยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขารับประกันหญิงต่างด้าว
14บุคคลที่ตื่นแต่เช้ามืดไปอวยพรเพื่อนบ้านด้วยเสียงดัง
เขากลับจะเห็นว่าเป็นคำสาปแช่ง
15ฝนย้อยแปะๆไม่หยุดในฤดูฝนฉันใด
ผู้หญิงที่ขี้ทะเลาะก็เหมือนกันฉันนั้น
16ที่จะยับยั้งเธอก็เหมือนยับยั้งลม
หรือกอบน้ำมันด้วยมือขวา
17เหล็กลับเหล็กได้
คนหนึ่งก็ลับเพื่อนของตนได้
18บุคคลที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมัน
และบุคคลที่ระแวดระวังนายของตนจะได้รับเกียรติ
19ในน้ำ คนเห็นหน้าคนฉันใด
ความคิดของคนก็ส่อคนฉันนั้น
20แดนผู้ตายและแดนพินาศไม่รู้จักอิ่ม
ตาของคนเราก็ไม่รู้จักอิ่ม
21เบ้ามีไว้สำหรับเงิน เตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำ
คำสรรเสริญของคนจะพิสูจน์คน
22เอาคนโง่ใส่ครกตำด้วยสาก
พร้อมกับข้าวต้ม
คนโง่ก็ยังโง่อยู่นั่นเอง
23จงรู้ความทุกข์สุขของฝูงแพะแกะของเจ้าให้ดี
และจงเอาใจใส่ฝูงโคของเจ้า
24เพราะความมั่งคั่งไม่ได้ทนอยู่ได้เป็นนิตย์
และมงกุฎทนอยู่ได้ทุกชั่วชาติพันธุ์หรือ
25เมื่อเก็บหญ้าแห้งไปแล้ว และหญ้างอกใหม่ปรากฏขึ้นมา
และเขาเก็บผักหญ้าต่างๆ ที่ภูเขากันแล้ว
26เมื่อนั้นลูกแกะจะให้เสื้อผ้าแก่เจ้า
และแพะก็จะเป็นค่านา
27จะมีนมแพะเป็นอาหารแก่เจ้าเพียงพอ
ทั้งเป็นอาหารแก่ครัวเรือนของเจ้า
และเป็นเครื่องยังชีพสาวใช้ของเจ้า
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สุภาษิต 27: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้