เอสเธอร์ 8:7-11

กษัตริย์​อาหสุเอรัส​จึง​ตอบ​ราชินี​เอสเธอร์ และ​โมรเดคัย​ชาวยิว​ว่า “เรา​รู้​ว่า​ฮามาน​วางแผน​จะ​ฆ่า​ชาวยิว นั่น​เป็น​เหตุ​ที่​เรา​ยก​ทรัพย์​สมบัติ​ทั้งหมด​ของ​ฮามาน​ให้​กับ​เอสเธอร์ และ​ให้​เสียบ​เขา​ไว้​บน​ไม้นั้น ตอนนี้​ให้​เจ้า​ทั้งสอง​เขียน​จดหมาย​ขึ้น พวกเจ้า​เห็น​สมควร​จัดการ​เรื่อง​ของ​ชาวยิว​ยังไง ก็​ให้​เขียน​ไป​ตามนั้น แล้ว​เอา​แหวน​ของ​เรา​ประทับ​ลง​บน​จดหมาย​นั้น เพราะ​คำสั่ง​ที่​ถูก​เขียน​โดย​ชื่อ​กษัตริย์​และ​ประทับตรา​ด้วย​แหวน​นี้ จะ​ไม่​สามารถ​เปลี่ยน​แปลง​ได้” พวก​เสมียน​ของ​วัง​ก็​ถูก​ตามตัว​มา​อย่าง​รวดเร็ว ใน​วันที่​ยี่สิบสาม​เดือน​สาม เป็น​เดือน​สิวัน และ​คำสั่ง​ใหม่​ก็​ถูก​เขียน​ขึ้น​ตาม​คำสั่ง​ของ​โมรเดคัย เพื่อ​ส่ง​ไป​ให้​กับ​ชาวยิว พวก​ผู้​ควบคุม​ภาค พวก​บรรดา​ผู้ว่า​ราชการ และ​เจ้าหน้าที่​มณฑล​ต่างๆ​ทั้ง​หนึ่งร้อย​ยี่สิบเจ็ด​มณฑล เริ่ม​ตั้งแต่​ประเทศ​อินเดีย​ไป​จนถึง​ประเทศ​คูช จดหมาย​นี้​เขียน​เป็น​อักษร​ของ​แต่ละ​มณฑล และ​เป็น​ภาษา​ของ​แต่ละ​ชนชาติ และ​ยัง​เขียน​เป็น​ตัวอักษร​ยิว​และ​เป็น​ภาษา​ยิว​ด้วย โมรเดคัย เขียน​คำสั่ง​เหล่านี้​ภายใต้​ชื่อ​ของ​กษัตริย์​อาหสุเอรัส และ​ประทับตรา​ด้วย​แหวน​ของ​พระองค์ และ​ส่ง​ไป​กับ​ผู้​ถือ​สาร​ที่​ใช้​ม้าเร็ว เป็น​ม้า​ที่​เลี้ยง​ไว้​สำหรับ​กษัตริย์​เท่านั้น คำสั่ง​นั้น​บอก​ว่า กษัตริย์​อนุญาต​ให้​ชาวยิว​ใน​ทุก​เมือง​สามารถ​รวมตัว​กัน​เพื่อ​ปกป้อง​ชีวิต​ของ​ตน​ได้ พวกเขา​ได้รับ​สิทธิ์​ที่​จะ​ทำลาย ฆ่า และ​กวาดล้าง​ให้​สิ้นซาก​ต่อ​พวก​ศัตรู​ไม่ว่า​จะ​มา​จาก​มณฑล​หรือ​ชาติ​ใดๆ​ก็ตาม และ​พวกเขา​ก็​ยัง​ได้รับ​อนุญาต​ให้​ฆ่า​ลูกหลาน และ​ผู้หญิง​ของ​ศัตรู​เหล่านั้น พวกยิว​มี​สิทธิ์​ที่​จะ​ยึด​หรือ​ทำลาย​ทรัพย์สิน​ของ​พวก​ศัตรู​ได้