สดุดี 73:3-17

เพราะข้าพเจ้าริษยาคนจองหอง เมื่อข้าพเจ้าเห็นความสมบูรณ์พูนสุขของคนอธรรม เพราะเขาทั้งหลายไม่มีความเจ็บปวด ร่างกายของพวกเขาปกติและสมบูรณ์ เขาทั้งหลายไม่ลำบากอย่างคนอื่นๆ พวกเขาไม่รับภัยอย่างคนอื่นๆ เพราะฉะนั้น ความเย่อหยิ่งจึงเป็นสร้อยคอของเขาทั้งหลาย ความทารุณคลุมพวกเขาไว้อย่างเครื่องแต่งกาย ตาของเขาทั้งหลายพองด้วยความอ้วนพี ใจของพวกเขาเต็มด้วยความคิดชั่ว เขาทั้งหลายเย้ยหยันและพูดด้วยความมุ่งร้าย พวกเขายโส ขู่ว่าจะบีบบังคับ เขาทั้งหลายอ้าปากสู้ฟ้าสวรรค์ และลิ้นของพวกเขาก็ตระเวนไปในโลก เพราะฉะนั้น ประชาชนของพระองค์จึงกลับมาที่นี่ และพวกเขาดื่มน้ำแห่งความบริบูรณ์ และเขาทั้งหลายพูดว่า “พระเจ้าทรงทราบได้อย่างไร? พระเจ้าผู้สูงสุดมีความรู้หรือ?” ดูเถิด คนอธรรมเป็นเช่นนี้แหละ อยู่อย่างสบายเป็นนิตย์ และร่ำรวยขึ้น ข้าพเจ้าได้รักษาใจให้สะอาด และชำระมือด้วยความบริสุทธิ์ก็เปล่าประโยชน์แน่ทีเดียว เพราะข้าพเจ้ารับภัยอยู่วันแล้ววันเล่า และถูกตีสอนอยู่ทุกเช้า ถ้าข้าพระองค์ได้กล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะพูดอย่างนี้” ข้าพระองค์ก็จะทรยศต่อพวกบุตรของพระองค์ แต่เมื่อข้าพระองค์ตรึกตรองว่า จะเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร ข้าพระองค์รู้สึกว่าเป็นงานที่เหน็ดเหนื่อย จนข้าพระองค์เข้าไปในสถานนมัสการของพระเจ้า แล้วข้าพระองค์จึงพิเคราะห์เห็นปลายทางของเขาทั้งหลาย