โยชูวา 5:1-12

เมื่อกษัตริย์ทั้งหมดของคนอาโมไรต์ซึ่งอยู่ฟากตะวันตกของจอร์แดน และกษัตริย์ทั้งหมดของคนคานาอันซึ่งอยู่ใกล้ทะเล ได้ยินว่าพระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้น้ำในจอร์แดนแห้งไปต่อหน้าประชาชนอิสราเอล ให้เขาข้ามฟากไปได้ พวกเขาก็ใจเสียไม่มีกำลังใจในตัวอีกต่อไปที่จะเผชิญหน้าประชาชนอิสราเอล คราวนั้น พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า “จงทำมีดด้วยหินคมและให้ประชาชนอิสราเอลเข้าสุหนัตเป็นครั้งที่สอง” โยชูวาจึงทำมีดหินและให้ประชาชนอิสราเอลเข้าสุหนัตที่กิเบอัธหะอาราโลท นี่คือสาเหตุซึ่งโยชูวาให้เขาเข้าสุหนัต ในบรรดาประชาชนผู้ออกมาจากอียิปต์ ผู้ชายทุกคนคือทหารทั้งหมดสิ้นชีวิตเสียตามทางในถิ่นทุรกันดาร หลังจากที่ออกจากอียิปต์ แม้ว่าประชาชนผู้ออกมาเหล่านั้นได้เข้าสุหนัตหมดทุกคนแล้ว แต่ประชาชนที่เกิดมาใหม่ตามทางในถิ่นทุรกันดารหลังจากที่ออกมาจากอียิปต์นั้นยังไม่ได้เข้าสุหนัต เพราะว่าคนอิสราเอลเดินทาง 40 ปีในถิ่นทุรกันดารจนชนชาติทั้งสิ้น คือพวกทหารที่ออกมาจากอียิปต์สิ้นชีวิตทั้งหมด เพราะพวกเขาไม่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงปฏิญาณกับเขาว่า พระองค์จะไม่ทรงยอมให้เขาเห็นแผ่นดินที่พระยาห์เวห์ได้ทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษของเขาว่าจะประทานแก่เราทั้งหลาย เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ แต่บรรดาบุตรของพวกเขาซึ่งพระองค์ทรงให้มาแทนเขานั้น โยชูวาก็ให้เข้าสุหนัตเพราะเขายังไม่ได้เข้าสุหนัต เนื่องจากเขาไม่เคยให้เข้าสุหนัตเมื่อมาตามทาง เมื่อได้ให้ชนชาติทั้งหมดเข้าสุหนัตแล้ว พวกเขาก็พักอยู่ในค่ายจนกว่าจะหายเป็นปกติ พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า “วันนี้เราได้กลิ้งความอดสูเพราะอียิปต์ไปให้พ้นเจ้าแล้ว” จึงเรียกชื่อตำบลนั้นว่ากิลกาลจนทุกวันนี้ ประชาชนอิสราเอลได้ตั้งค่ายที่กิลกาล และถือเทศกาลปัสกาในวันที่สิบสี่เวลาเย็น ณ ที่ราบเมืองเยรีโค วันรุ่งขึ้นหลังวันเทศกาลปัสกา วันนั้นเองพวกเขาก็รับประทานผลจากแผ่นดิน คือขนมปังไร้เชื้อและข้าวคั่ว ตั้งแต่วันรุ่งขึ้นมานาก็ขาดไป คือเมื่อเขาได้รับประทานผลจากแผ่นดิน ประชาชนอิสราเอลไม่มีมานาอีกเลย ในปีนั้นเขารับประทานผลจากแผ่นดินคานาอัน