โยเอล 1
1
1พระวจนะของพระยาห์เวห์ที่มาถึงโยเอล บุตรของเปธุเอล
การคร่ำครวญถึงความหายนะของบ้านเมือง
(อพย.10:1-20)
2ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย จงฟังเรื่องนี้
ทุกคนที่อาศัยในแผ่นดิน จงเงี่ยหูฟัง
สิ่งเหล่านี้เคยเกิดขึ้นในสมัยของพวกท่าน
หรือเกิดขึ้นในสมัยบรรพบุรุษของท่านหรือ?
3จงบอกลูกๆ ของพวกท่านให้รับรู้
และให้ลูกๆ บอกหลานๆ
และให้หลานๆ บอกกับคนอีกชั่วอายุหนึ่ง
4สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยเดินกินแล้ว
ตั๊กแตนวัยบินก็กินเสีย
สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยบินกินแล้ว
ตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสีย
สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยกระโดดกินแล้ว
ตั๊กแตนตัวอ่อนก็กินเสีย
5พวกขี้เมาเอ๋ย จงตื่นขึ้นและร้องไห้
คอเหล้าทุกคน จงคร่ำครวญ
เนื่องด้วยเหล้าองุ่นหวาน
เพราะมันจะถูกตัดขาดจากปากของพวกเจ้าแล้ว
6เพราะว่าประชาชาติหนึ่งขึ้นมาสู้กับแผ่นดินของข้าพเจ้า#ของข้าพเจ้า ในข้อนี้และข้อ 7 แปลได้อีกว่า ของเรา หมายถึงของพระยาห์เวห์
มันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน
ฟันของมันเหมือนฟันสิงโต# วว.9:8
เขี้ยวของมันเหมือนเขี้ยวสิงโตตัวเมีย
7มันทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้า
และปอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้า
มันลอกเปลือกออกและโยนทิ้ง
กิ่งก้านก็ดูขาวโพลน
8จงโอดครวญเหมือนหญิงพรหมจารีที่คาดผ้ากระสอบไว้ทุกข์
ให้แก่เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว
9ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาถูกเอาไป
จากพระนิเวศของพระยาห์เวห์
ปุโรหิตก็โศกเศร้า
คือผู้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์
10นาก็ร้างเปล่า
พื้นดินก็เศร้าโศก
เพราะข้าวถูกทำลาย
เหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มี
น้ำมันก็ขาดมือไป
11ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงระทดหดหู่
ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญ
เนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์
เพราะผลผลิตจากนาก็ถูกทำลาย
12เถาองุ่นก็เหี่ยวแห้ง
ต้นมะเดื่อก็เฉาไป
ทั้งต้นทับทิม และต้นอินทผลัมกับต้นแอปเปิลด้วย
ต้นไม้ทั้งหมดในนาก็เหี่ยวแห้งไป
ความยินดีก็ห่อเหี่ยวไป#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เหี่ยวแห้งไป
จากบรรดาบุตรของมนุษย์
การเรียกร้องให้กลับใจและอธิษฐาน
13ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดผ้ากระสอบ#ภาษาฮีบรูไม่มีคำว่า ผ้ากระสอบ ใส่เพื่อให้ข้อความสมบูรณ์และโอดครวญ
ท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชา จงคร่ำครวญ
บรรดาผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้า
จงเข้ามาค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบ
เพราะว่าธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา
ได้ขาดไปจากพระนิเวศพระเจ้าของท่าน
14จงจัดพิธีอดอาหาร
จงเรียกประชุมทำพิธี
จงรวบรวมพวกผู้ใหญ่
และทุกคนที่อาศัยในแผ่นดิน
ให้ไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
และร้องทูลต่อพระยาห์เวห์
15อนิจจา วันนั้น
เพราะวันแห่งพระยาห์เวห์มาใกล้แล้ว
วันนั้นจะมาเหมือนการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์# อสย.13:6
16อาหารก็ถูกเอาไปแล้ว
ต่อหน้าต่อตาของเราไม่ใช่หรือ?
ความร่าเริงและความยินดี
ก็ถูกเอาไปจากพระนิเวศพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?
17เมล็ดพืชแห้งตายอยู่ในดิน
ฉางก็ร้างเปล่า
ยุ้งก็พังทลาย
เพราะว่าข้าวก็ม้านแล้ว
18เหล่าสัตว์เลี้ยงร้องครวญคราง
ฝูงวัวก็สนเท่ห์
เพราะไม่มีทุ่งหญ้าให้พวกมัน
ฝูงแพะแกะก็อ่อนระโหยด้วย#คำว่า อ่อนระโหย ความหมายในภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
19ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์
เพราะว่าไฟได้เผาผลาญ
ทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร
และเปลวไฟได้ไหม้
ต้นไม้ในทุ่งหมดสิ้นแล้ว
20แม้สัตว์ป่าในทุ่งก็ร้องทูลต่อพระองค์ด้วย
เพราะว่าน้ำในห้วยแห้งไป
และไฟก็เผาผลาญ
ทุ่งหญ้าของถิ่นทุรกันดาร
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยเอล 1: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้