โยบ 9:1-20

แล้วโยบตอบว่า “จริงทีเดียว ข้าทราบว่าเป็นอย่างนั้น แต่มนุษย์จะชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างไร? ถ้าคนหนึ่งคนใดปรารถนาจะสู้คดีกับพระองค์ ในพันครั้งผู้นั้นก็ตอบพระองค์ไม่ได้สักครั้งเดียว พระองค์ทรงไว้ซึ่งพระปัญญาและพลานุภาพ ผู้ใดแข็งข้อต่อพระองค์และชนะได้เล่า? พระองค์ผู้ทรงเคลื่อนภูเขา และมันก็ไม่รู้ เมื่อทรงคว่ำมันด้วยพระพิโรธ ผู้ทรงทำให้แผ่นดินไหวจากที่ของมัน และเสาของมันก็สั่นสะเทือน ผู้ทรงบัญชาดวงตะวัน และมันก็ไม่ขึ้น ผู้ทรงผนึกเก็บดวงดาวทั้งหลายไว้ ผู้ทรงกางฟ้าสวรรค์ออกแต่พระองค์เดียว และทรงย่ำคลื่นทะเล ผู้ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ ดาวลูกไก่ และหมู่ดาวทิศใต้ ผู้ทรงทำการใหญ่เหลือที่จะเข้าใจได้ และการอัศจรรย์นับไม่ถ้วน ดูเถิด พระองค์ทรงผ่านข้าไป และข้าหาเห็นพระองค์ไม่ พระองค์ทรงเลยไป และข้าหาได้สังเกตไม่ ถ้าพระองค์ทรงฉวยไป ผู้ใดจะห้ามพระองค์ได้? ผู้ใดเล่าจะทูลพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงทำอะไร?’ “พระเจ้าจะไม่ทรงยับยั้งพระพิโรธ เหล่าสมุนของราหับต้องสยบใต้พระองค์ แล้วข้าจะตอบพระองค์ได้อย่างไร? จะเลือกถ้อยคำอะไรมาโต้ตอบพระองค์? แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ข้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้ ข้าจะต้องวิงวอนองค์ตุลาการของข้า ถ้าข้าร้องทูล และพระองค์ทรงตอบข้า ข้าก็ไม่เชื่อว่า พระองค์ทรงฟังเสียงของข้า เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุ และทรงเพิ่มบาดแผลแก่ข้าโดยไม่มีเหตุ พระองค์จะไม่ทรงให้ข้าได้พักหายใจบ้าง แต่ทรงให้ข้าเต็มด้วยความขมขื่น ถ้าเป็นการประลองกำลัง พระองค์ก็แข็งแกร่ง ถ้าเป็นเรื่องการพิพากษา ผู้ใดจะเรียกพระองค์ขึ้นศาลได้? แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ปากของข้าจะกล่าวโทษข้า แม้ข้าดีพร้อม พระองค์ก็จะทรงพิสูจน์ว่าข้าผิด