อิสยาห์ 1:1-9

นิมิตเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็มที่อิสยาห์บุตรอามอสได้เห็นในรัชกาลของอุสซียาห์ โยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์ บรรดากษัตริย์ของยูดาห์ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงฟัง แผ่นดินโลกเอ๋ย จงเงี่ยหู เพราะพระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราได้เลี้ยงลูกและทำให้เติบโตขึ้น แต่พวกเขาได้กบฏต่อเรา โคยังรู้จักเจ้าของของมัน และลาก็รู้จักรางหญ้าของนายมัน แต่อิสราเอลไม่รู้จัก ชนชาติของเราไม่เข้าใจ” เออ ประชาชาติบาปหนา ชนชาติที่แบกภาระหนักของความชั่ว เชื้อสายของพวกเลวทราม ลูกที่ทำความเสื่อมเสีย เขาทั้งหลายละทิ้งพระยาห์เวห์ พวกเขาดูหมิ่นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล เขาทั้งหลายหันหลังให้พระองค์ ทำไมพวกเจ้ายังอยากถูกเฆี่ยนอีก? ทำไมพวกเจ้ากบฏอยู่เรื่อยไป? ศีรษะก็เจ็บไปหมด ใจก็อ่อนเปลี้ยไปสิ้น ตั้งแต่ฝ่าเท้าถึงศีรษะ ไม่มีตรงไหนปรกติเลย ล้วนแต่ฟกช้ำและเป็นรอยเฆี่ยน ทั้งยังเป็นแผลเลือดไหล ไม่ได้บีบออกหรือพันไว้ หรือบรรเทาปวดด้วยน้ำมัน ประเทศของพวกเจ้าก็ร้างเปล่า เมืองทั้งหลายของเจ้าก็ถูกไฟเผา ส่วนแผ่นดินของเจ้าทั้งหลาย คนต่างด้าวก็ทำลายเสียต่อหน้าพวกเจ้า มันจึงร้างไปเหมือนถูกทำลายล้างด้วยคนต่างด้าว ส่วนธิดาศิโยนก็ถูกทิ้งไว้ เหมือนเพิงในสวนองุ่น เหมือนกระท่อมในไร่แตงกวา เหมือนเมืองที่ถูกปิดล้อม ถ้าพระยาห์เวห์จอมทัพ ไม่ได้เหลือคนไว้ให้เราบ้าง เราก็จะเป็นเหมือนเมืองโสโดม และเหมือนเมืองโกโมราห์