ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Ап.пӓш 7

แบ่งปัน

Стефан вӹкӹ кӱм кӹшкенӹт, а тӹдӹжӹ йымыдылын: «Господь Иисус, мӹньӹн йӓнгем нӓл». Вара пылвуй доно шӹнзӹн, кого юк доно сӹгӹрӓл колтен: «Господь! Ти сулыкыштылан нӹнӹм ит йӓтлӹ». Тенге келесӹмӹкӹ, тӹдӹ колен.

”Пӹлгом – Мӹньӹн престолем, мӱлӓндӹ – Мӹньӹн ял шӹндӹмӹ вӓрем. Мӹлӓнем махань пӧртӹм чангедӓ ӓли махань вӓрӹштӹ Мӹнь кӓнӓш тӹнгӓлӓм? – попа Господь.

Тӹнӓм нӹнӹ когон саслаш тӹнгӓлӹнӹт, пӹлӹшӹштӹм питӹренӹт дӓ Стефан вӹкӹ иктӹ гань кечӓлтӹнӹт. Нӹнӹ тӹдӹм хала гӹц ӧрдӹжӹш поктен лыктыныт дӓ, пушташ манын, вӹкӹжӹ кӱм кӹшкӓш тӹнгӓлӹнӹт. А свидетельвлӓ вӹлвӓл выргемӹштӹм Савл лӹмӓн сӓмӹрӹк пӱэргӹн ял сагажы кыдаш пиштенӹт.