உங்கள் வாழ்க்கையை புரிந்துகொள்வது – பகுதி 3: அதை இயேசுவிடம் சொல்லுங்கள்!

“அவர்கள் கர்த்தரை நோக்கிக் கூப்பிட்டார்கள்; அப்பொழுது அவர் உங்களுக்கும் எகிப்தியருக்கும் நடுவே அந்தகாரத்தை வரப்பண்ணி, சமுத்திரத்தை அவர்கள்மேல் புரளச்செய்து, அவர்களை மூடிப்போட்டார்; நான் எகிப்திலே செய்ததை உங்கள் கண்கள் கண்டது; பின்பு வனாந்தரத்தில் அநேகநாள் சஞ்சரித்தீர்கள்.” (யோசுவா 24:7)

ஒரு புதிய கண்டுபிடிப்பை அதன் கண்டுபிடிப்பாளரைச் சந்திக்காமல் எப்படி புரிந்துகொள்வது? அதே மாதிரி, சிருஷ்டியையும் புரிந்துகொள்ள முடியாது. நாம் தேவனின் சிந்தனைகளையும் வழிகளையும் நோக்கங்களையும் அறிந்து கொண்டால் தான், அவர் சிருஷ்டியையும் நம் வாழ்க்கையையும் முழுமையாக புரிந்துகொள்ள முடியும்.

அதற்காகதான் நாம் தேவனின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்களின் கதையைப் பார்க்கிறோம். அவர்கள் எகிப்தில் அடிமைத்தனத்தில் இருந்தபோது, தேவன் மோசேயையும் ஆரோனையும் எழுப்பினார், மக்களை விடுவித்தார். ஆனால் அதற்கு முன் எகிப்தியர்கள் ஒரு கடைசி தாக்குதலுக்கு முனைகொண்டு, செங்கடலில் அவர்களை சிக்கவைத்தார்கள். இந்த சிரமங்களுக்கெல்லாம் தேவன் அனுமதி அளித்தது அவருடைய மக்களில் நம்பிக்கையை வளர்ப்பதற்காகவும், அவர் தரும் ஆறுதலின் மூலம் அவர்கள் பிறருக்கு ஆறுதல் அளிக்கமுடிய உதாரணமாக மாற்றுவதற்கும்.

ஆனால் கவனியுங்கள், இந்த இரக்கமும் ஆறுதலும் தேவனின் மக்கள் “கர்த்தரை நோக்கிக் கூப்பிட்டார்கள்” என்பதை தொடர்ந்து வந்தது. பரிசுத்த வேதத்தின் வரலாற்றில், எபிரேய மக்கள் ஒருமித்தமாக ஜெபம் செய்தது எகிப்தில் இருந்தபோது தான். சிரமங்கள் அவர்கள் தேவனை நோக்கி கத்திக்கொள்ள வைத்தது. கர்த்தர் அவர்களுடைய குரலை கேட்டு, “மோசே, விரைவாக செல்; என் மக்களின் குரல் எனது காதுக்கு வந்துவிட்டது” என்று கூறினார். இது முன்பு ஒருபோதும் நடக்கவில்லை. ஆபிரகாம் ஜெபம் செய்யவில்லை என்று அர்த்தமில்லை; ஆனால் ஒருமித்த முறையில் தேவனின் கரத்தை இயக்கும் ஜெபம் எகிப்தில் உள்ள சிரமங்களின் போது தான் நடந்தது.

இதே தேவன் உங்களையும் என்னையும் விரும்புகிறார். அவர் நம்மை நம்முடைய பிரச்னைகளுக்கும், தேவைகளுக்கும் கத்தும் மக்களாக உருவாக்க விரும்புகிறார். நாமும், “கர்த்தாவே, உமக்கே நான் நன்றி சொல்கிறேன். எனக்கு உமது ஆசீர்வாதங்கள் அனைத்தும் கிடைத்துள்ளன, ஆனால் நீர் என் யெகோவா-யிரே; நீரே என் ஆதாரம். எனக்கு இந்தச் சிரமத்திற்குள் நம்பிக்கை கொஞ்சம் சலித்து இருக்கிறது; ஆனால், ஓ தேவனே, என்னை உதவிடும்! உமது நம்பிக்கையை எனக்கு நிச்சயம் நிலைநிறுத்தும்!” என்று கதறுவதை தேவன் விரும்புகிறார்.

கர்த்தர் உங்களுக்குத் தேவையான ஆற்றலை அளிப்பார், நீங்கள் கண்ணீரை துடைத்துகொண்டிருப்பீர்கள்; ஏனெனில் நாம் அவரை அழைக்கும்போது, அவர் நமது ஜெபத்தை கேட்பார் என்பதே அவரது வாக்குறுதி. அவர் நமது வாழ்க்கையில் சிரமங்களை அனுமதிக்கிறார், நாம் அவசரமாக அவர் கிருபையின் சிங்காசனத்தை நோக்கி சென்று உதவியை வேண்டிக்கொள்ள நமக்கு வழிவகுக்க செய்கிறார்.

அந்தக் குரலை அவர் கேட்டு விரைந்து உங்களுக்கு உதவிக்கிடக்கிறார்! அவர் உங்களை ஆறுதலளிக்கிறார், நிவாரணமும் தருகிறார். ஏனெனில் இறுதியில், தேவன் தேடுவது, நம்பிக்கையுடனும் இரக்கத்துடனும் நிறைந்த மக்களை தான். அவர்களுக்கு தான் சிரமம் என்ன என்பதை அவர்கள் அனுபவத்தில் அறிந்திருக்க வேண்டும். அவர் நம்மிடமிருந்து மற்றவர்களுக்காகவும் தேவையை நோக்கி கதறும் கிறிஸ்தவர்களை உருவாக்க விரும்புகிறார்.

நாம் எப்படி வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதை இப்போது சிறப்பாகப் புரிந்துகொள்ள முடிகிறதா? கடினமான இடத்தில்தான் தேவன் தனது வல்லமையை வெளிப்படுத்துகிறார், உங்களையும் என்னையும் அவர் விரும்பும் மனிதராக ஆக்குகிறார். தேவன் நீதிமனிதர்களை தேடவில்லை; எந்த ஒருவர் மற்றவரை நீதி செய்ய முடியும். ஆனால் தேவன் பூமியில் விடுதலையாளர்களை தேடுகிறார், அவர்கள் துயரத்தின் உலர்ந்த சூடான அடுப்பில் வடிவமைக்கப்பட்டவர்கள், இயேசுவின் நாமத்தை அழைக்க தெரிந்தவர்கள், அவர்கள் துயரத்தில் இருந்து வெளியே வந்து, மற்றவரிடம், “கர்த்தர் எனக்கு செய்ததை உங்களுக்குச் செய்யமுடியும்!” என்று உறுதியாகச் சொல்லும் நம்பிக்கையுடன் நிற்கும் மக்களைத் தேடுகிறார்.