உங்கள் வாழ்க்கையை புரிந்துகொள்வது – பகுதி 1: யார் பொறுப்பில் இருக்கிறார்?

“ஈசாக்குக்கு யாக்கோபையும் ஏசாவையும் கட்டளையிட்டு, ஏசாவுக்குச் சேயீர் மலைத்தேசத்தைச் சுதந்தரிக்கும்படி கொடுத்தேன்; யாக்கோபும் அவன் பிள்ளைகளுமோ எகிப்துக்குப் போனார்கள்.” (யோசுவா 24:4)

நீங்கள் PhD பெற்றவராக இருந்தாலும் அல்லது பள்ளியை விட்டு வெளியேறியவராக இருந்தாலும், நீங்கள் பிரச்சனைகளை சந்தித்திருப்பீர்கள். நாமெல்லாரும் சந்திக்கிறோம்; சில சமயங்களில் வாழ்க்கையைப் புரிந்து கொள்ள முடியாது. நாம் திட்டங்கள் அமைக்கிறோம், ஆனால் அவை செயல்படவில்லை; அல்லது எதிர்பாராதது நடக்கிறது; அல்லது எதிர்பாராத விளைவில் முடிகிறது. நாம் தேவனுக்கு சேவை செய்கிறோம் என்றாலும், சில நேரங்களில் எல்லாம் கட்டுப்பாட்டை விட்டு வெளியேறியது போலத் தோன்றுகிறது, நம்மை 'இந்த உலகத்தில் என்ன நடக்கிறது?' என்று சிந்திக்க வைக்கிறது!

யோசுவா, தேவன் தமது மக்களுடன் நடந்துகொண்டதை நினைவுகூரும்போது, இஸ்ரவேலியர் இப்படிப் பட்ட உணர்வை கொண்டிருக்கலாம். தகப்பன் யாக்கோபு இரட்டை சகோதரர்களில் ஒருவராக இருந்தார். மற்ற சகோதரன் எசா அப்பத்தையும் பயற்றங்கூழையும் புசித்துக் குடித்து தன் சேஷ்ட புத்திரபாகத்தை அலட்சியம்பண்ணி தன் சேஷ்ட புத்திரபாகத்தை விற்றுப்போட்டான்.; இதன் மூலம் அவர் தேவனின் ஆசீர்வாதத்தை மதிக்கவில்லை என்பதைக் காட்டினான். எனவே, தேவன் அவனை அவ்வுரிமைக்கு தகுதிகுறைவாக மறுத்தார். ஆனாலும், எசாவுக்கு தேவன் பின்னர் சேயீர் மலைநாட்டை ஆசீர்வதித்தார், அங்கே அவன் மற்றும் அவனின் சந்ததியினர் எதிரிகளை எதிர்கொள்வதற்கு எளிதாக தங்கள் நிலையை பாதுகாத்துக்கொள்ள முடிந்தது. மற்றபடி, ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட மகனான யாக்கோபு—அவரின் குறைகளுக்கு நடுவிலும் தேவனின் தலைமைச்சாதகத்தால் தேவனால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டவர்—அவருடைய குடும்பத்துடன் எகிப்திற்கு அனுப்பப்பட்டார், அங்கே அவர்கள் அடிமைகளாக ஆகிறார்கள். அது யாதொரு உணர்ச்சியளிக்கவில்லை!

இப்பகுதியையும், நம் வாழ்க்கையிலும் நிகழ்கின்ற காரியங்களையும் நாம் புரிந்துகொள்ளுவதற்கு முன், தேவனைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில், நாம் பிரபஞ்சத்தின் பொறுப்பில் இல்லை; தேவன் இருக்கிறார். நமது வாழ்வு அவரது திட்டப்படி எல்லாருக்கும் எண்ணப்பட்டிருக்கிறது. தேவனின் முக்கிய குறிக்கோள் என்னவென்றால், நம்மை நம்பிக்கைக்குரிய ஆண்களாகவும் பெண்களாகவும் ஆக்குவது. ஆகவே, அவர் நமக்குத் தன்னம்பிக்கையை நம்பவேண்டிய சூழ்நிலைகளில் எங்களை அனுமதிக்கிறார். எல்லாமே நன்றாக இயங்கும் போது, நமக்கு தேவனை நம்ப வேண்டிய அவசியம் என்ன? இல்லை, பள்ளத்தில் தான் அவர் நம்முடைய ஆவியை நல்வழிப்படுத்துகிறார்.

தேவன் கூறினார், “யாக்கோபை நான் நேசிக்கிறேன், அவரையும் அவரது மக்களையும் நம்பிக்கையுடைய ஆண்களாகவும் பெண்களாகவும் ஆக்கப் போகிறேன்; அதற்காக அவர்களை சிரமங்களை சந்திக்க விடுகிறேன்.” நாம் அனைவரும் நம்பிக்கையின் பாடசாலையில் இருக்கிறோம், இது வாழ்க்கையில் பல விஷயங்களை விளக்குகிறது. சிரமங்களை சந்திக்காமல் எவ்வாறு நம்பப் போகிறோம்? சில நேரங்களில் கஷ்டமான நிலைமைகளின்றி நாம் தேவனை எவ்வாறு நம்பப் போகிறோம்? தேவன் நம்மிடம் நம்பிக்கையை மற்றவர்களுக்கு தெரிவிக்கவும், அவர்களை நம்பவைக்கவும் விரும்புகிறார்; ஆனால் நாமே அவரை நம்ப வைக்காதபோது, அவரை நம்புவதற்கு மற்றவர்களை கொண்டு வர முடியாது.

தேவனின் மீது நம்பிக்கையால், தேவன் யாக்கோபுக்கும் இஸ்ரவேலின் மக்களுக்கும் கொடுத்ததையும், உங்களுக்கும் எனக்கும் கொடுக்கின்றார், அதுவே சாட்சி. இஸ்ரவேலியர் இன்று வரை—ஆயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு பின்னர்—தாங்கள் எகிப்தில் இருந்ததைப் பற்றியும், தேவன் தங்களை விடுவித்ததைப் பற்றியும் பாடல்களைப் பாடுகிறார்கள். ஒரு சாட்சி என்பது நீங்கள் மனப்பாடம் செய்து கூறுவது அல்ல; அது உங்கள் வாழ்க்கை அனுபவமாகும், அதில் நீங்கள் தேவனை நம்ப வேண்டியிருந்தது, அவரால் வழியுணர்ந்து நீங்கள் மீண்டீர்கள், அதனால் பள்ளத்தில் இருக்கும் மற்றவர்களுக்கு உதவ முடியும். இப்போது நீங்கள் அவர்களை உயர்த்த முடியும், ஏனெனில் நீங்கள் கூற முடியும், “நம்பிக்கையை கைவிடாதீர்கள்! நானும் கைவிட தயாராக இருந்தேன்; ஆனால் அவர் என்னிடத்தில் செய்ததை, உங்களுக்கும் செய்வார்!”

தொடரும்…