கடவுளின் இதயத்திற்கு ஏற்றமாதிரி

உண்மையான தியாகம்

என் தாத்தா ஒரு பழமொழியைக் சொல்வார்: "ஒரு செயலைச் செய்வது மதிப்புக்குரியது என்றால், அதைச் சரியாக செய்வது மதிப்புக்குரியது." நாங்கள் சில புதிய பொம்மைகளை ஒருங்கிணைக்க தொடங்கலாம், ஆனால் நான் அறிவுறுத்தல்களைப் புறக்கணித்து, அதை விரைவாக ஒன்றாக சேர்க்க விரும்புகிறேன், அப்பொழுதுதான் நான் அதனுடன் விளையாட முடியும். அந்த தருணங்களில், அவர் என்னைப் பார்த்து, "ஏதாவது செய்வது மதிப்புக்குரியது என்றால், அது சரியாகச் செய்வது மதிப்புக்குரியது" என்று கூறுவார். அந்த நேரத்தில், நான் உண்மையில் அவரது அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளவில்லை, ஆனால் ஆண்டுகள் செல்ல செல்ல அவர் முற்றிலும் சரியாக சொன்னார் என்பதை நான் உணர்ந்தேன். நாம் செய்யத் தகுந்ததாகக் கருதும் எந்தவொரு செயலுக்கும் தியாகத்தோடு நமது நேரத்தையும், முயற்சியையும், சக்தியையும், பணத்தையும், சரியான வழியில் செய்வதில் கவனம் செலுத்துவதையும் செய்வோம். விசுவாசிகளாக, கடவுளை வணங்குவதும் அவருடைய மகத்துவத்தை அறிவிப்பதும் நமது மிகப்பெரிய அழைப்புகளில் ஒன்றாகும். எங்களைப் பொறுத்தவரை, ஆராதனை என்பது செய்யத் தகுந்த காரியங்களின் பிரிவில் தெளிவாக வருகிறது. அப்படியானால் நாம் அதை எப்படிச் சரியாகச் செய்வது?

2 சாமுவேல் 24 ல், தாவீது ராஜாவின் வாழ்க்கையிலிருந்து ஆராதனையைப் பற்றிய முக்கியமான பாடத்தை நாம் கற்றுக்கொள்கிறோம். இஸ்ரவேல் தேசத்திற்கு கடவுள் தடை விதித்திருந்த இஸ்ரவேலின் மக்கள்தொகைக் கணக்கெடுப்பை எடுத்துக்கொண்டு கடவுளுக்குக் கீழ்ப்படியாமல் போவதை தாவீது தேர்ந்தெடுத்ததில் கதை தொடங்குகிறது. தாவீதின் பாவம் தேசத்திற்கு விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது, மேலும் மூன்று தண்டனைகளில் ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுக்கும்படி கடவுள் தாவீதிடம் கூறுகிறார்: ஏழு வருட பஞ்சம், மூன்று மாதம் எதிரிகளிடமிருந்து தப்பியோடுவது அல்லது மூன்று நாட்கள் கொள்ளை நோய். தாவீது மூன்று நாட்கள் கொள்ளை நோயைத் தேர்ந்தெடுத்தார், அதன் விளைவாக 70,000 இஸ்ரவேலர்கள் அழிந்தனர். கொள்ளை நோயை முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் முயற்சியில், அர்வனா என்ற மனிதனின் களத்தில் பலிபீடத்தைக் கட்ட தாவீது செல்கிறார். அர்வனா மன்னருக்கு தனது களத்தை இலவசமாக வழங்குகிறார், ஆனால் தாவீது பதிலளித்தார் "இல்லை, ஆனால் நான் அதை உங்களிடமிருந்து விலைக்கு வாங்குகிறேன். என் தேவனாகிய கர்த்தருக்குச் சர்வாங்க தகனபலிகளைச் செலுத்தமாட்டேன்” (வச. 24). அதனால் தாவீது களத்தை வாங்கி, பலிபீடத்தைக் கட்டி, கர்த்தரை வணங்கிய போது, இஸ்ரவேலிலிருந்து கொள்ளைநோய் தவிர்க்கப்பட்டது.

இந்தப் பகுதியில், ஆராதனையின் தன்மை பற்றிய ஒரு முக்கிய உண்மையைக் கற்றுக்கொள்கிறோம்: ஆராதனைக்கு தியாகம் தேவை. தாவீது தனக்கு எதுவும் செலவாகாத பலியை கர்த்தருக்குச் செலுத்த மறுக்கிறான். அவரது ஆராதனை முக்கியமானது என்பதை அவர் அறிவார், மேலும் அவர் வழங்க வேண்டிய சிறந்ததை கடவுள் தகுதியானவர் என்பதை அவர் அறிவார். விசுவாசிகளாக, ஆராதனையின் மீது நாம் வைக்கும் மதிப்பு, அதில் நாம் எதை வைக்க தயாராக இருக்கிறோம் என்பதன் மூலம் எப்போதும் தீர்மானிக்கப்படும்.

அப்படியானால், இது நமக்கு என்ன அர்த்தம் தருகிறது? நம்மிடம் உள்ள சிறந்தவற்றுக்கு கடவுள் தகுதியானவர் என்பதை இது வெறுமனே நினைவூட்டுவதாக இருக்கலாம். நமது நேரம், பணம், ஆற்றல் மற்றும் துதி ஆகியவற்றால் இறைவனை எவ்வாறு சிறப்பாகக் கனம்பண்ணலாம் என்பதைப் பற்றி சிந்திக்க இது ஒரு வாய்ப்பாக இருக்கலாம். இந்த வாரம், இறைவனை தியாகத்தோடு ஆராதிப்பதற்கான வழிகளைத் தேடுவோம், அவருக்கு நாம் வழங்க வேண்டிய சிறந்ததைக் கொடுப்போம்.

உங்களை நீங்களே கேட்டுக்கொள்ளுங்கள்: நீங்கள் கடவுளை ஆராதிக்கும் பல்வேறு வழிகள் என்ன? இந்த வாரம் எப்படி தியாகத்தோடு ஆராதிக்கலாம்?