Shëmbëlltyrat e JezusitShembull

PUNËTORËT NË VRESHTA
Kur e lexoni këtë, me kë doni të bashkoheni, me pronarin e tokës apo me punëtorët? A e gjeni veten duke argumentuar se pagat nuk duhet të ishin të barabarta ose duke mbrojtur pronarin e tokave që paguan pikërisht siç ka thënë?

Kjo shëmbëlltyrë shërben për të zbuluar ndjenjat tona lidhur me përpjekjet tona dhe me pranimin e Perëndisë. Efesianëve 2: 9 (NLT) na kujton se “shpëtimi nuk është një shpërblim për gjërat e mira që ne kemi bërë, kështu që asnjëri prej nesh nuk mund të mburret me të”. Megjithatë, shumë veta janë shumë të etur të mburren për punën e tyre për Perëndinë dhe për të kërkuar një pagesë të “drejtë” për kaq punë të “mirë”!

Pronari në këtë histori është i ndershëm dhe i drejtë; ai i jep çdo punonjësi ashtu siç premtonte, dhe ashtu siç e sheh të arsyeshme. Perëndia, në të njëjtën mënyrë, jep hir dhe mëshirë jo për shkak të përpjekjeve tona, por për shkak të dashurisë së Tij. Por çfarë lloj punëtorësh jemi ne? A i shohim veprat tona më të mëdha se të tjerët dhe presim një shpërblim më të madh? A i shohim të tjerët të bëjnë më pak dhe të marrin hirin e njëjtë si ne, dhe duan të përplasim këmbët tona dhe të protestojmë?

Apo falënderojmë Perëndinë tonë që na ka pranuar? A e mbajmë mend se Ai nuk na detyrohet në asgjë, por na jep gjithçka? Nuk ka një sasi të kufizuar të hirit dhe mëshirës së Perëndisë, prandaj të mos të lejojmë veten tonë që të jemi xhelozë apo të stresuar me mënyrat dhe përmasat që i janë dhuruar të tjerëve. Në vend të kësaj, le të vazhdojmë vazhdimisht të gëzohemi që Perëndia na zgjedh!