Geef je geloof vleugels!

Ik heb mijn eerste week van vasten en bidden gedaan toen ik een jonge christen was. Ik ging naar Zwitserland, in Ebnat-Kappel, in een prachtig hotel, om met een groep deel te nemen aan een vastenweek. Daar ontmoette ik voor het eerst Eric Dufour, die een dierbare vriend werd. Ik had echter een vreselijke week... Om financiële redenen sliep ik in een nucleaire bunker onder het hotel (ik heb niet veel van het prachtige Zwitserse landschap gezien!).

Mijn lichaam reageerde niet goed op het vasten en ik kreeg twee keer buikgriep. Ik was zo ziek als een hond en lag het grootste deel van de tijd in mijn "militaire" bed tijdens deze vastenweek.

De laatste dag zag ik een appel in de lobby van het hotel liggen. Ik pakte hem onopvallend en omdat ik niet wilde dat een andere deelnemer me zou betrappen, ging ik hem buiten opeten, vol schaamte. Ik voelde me een beetje zoals Adam die van de verboden vrucht at.

Hierna durfde ik niet eens het avondmaal te vieren waarmee het seminar werd afgesloten... Dus zei ik tegen mezelf: "Eric, vasten is niets voor jou."

Jarenlang heb ik mezelf de goede kanten van vasten en gebed onthouden: de geestelijke, lichamelijke en emotionele voordelen enzovoort. Totdat ik een sabbatical nam en een pauze van 3 maanden in mijn bediening. In deze tijd, waarin ik niet langer opging in mijn werk, kon ik mijn focus op Jezus leggen en me door Hem laten leiden om opnieuw te vasten. Ik leerde, eigenlijk van Eric Dufour en zijn vrouw Rachel, dat we op verschillende manieren konden vasten, zoals met fruit- en groentesappen.

Ik leerde dat het normaal is dat het lichaam soms heftig reageert en dat er manieren zijn om dat te verzachten. Dus begon ik met 3 dagen vasten, toen 7 dagen, toen 12 dagen... en ik plande zelfs regelmatig momenten in mijn schema om weg te gaan, vaak naar een afgelegen plek, om te bidden en te vasten. En ook om sommige van de teksten te schrijven die je nu leest...

En wat me totaal onmogelijk en medisch onverstandig leek, werd iets waar ik vol ongeduld op wachtte. Wetende, ondanks de honger van de eerste dagen, hoe heilzaam deze gewoonte is en hoezeer het mijn geloof vleugels geeft.

God zal je de kracht geven en je ondersteunen bij je vastentijd. Wees dus niet ontmoedigd als het vasten niet lukt! God is niet boos op je, integendeel, Hij wil je aanmoedigen om niet op te geven. Ik moedig je aan om een manier van vasten te vinden die bij je past (door langzaam te beginnen) en God je te laten ontmoeten waar je bent.

Ik nodig je uit om met mij te bidden...
"Heer, U ziet mijn verlangen om U te gehoorzamen, om een tijd apart te zetten om te vasten en te bidden om dichter bij U te komen. Ik heb het verschillende keren geprobeerd, maar ik heb het niet tot het einde volgehouden. Geef me de kracht om deze toewijding vol te houden en toon me de beste manier om U te eren, zodat ik een verandering in mijn leven kan zien. Dank U, Heer. Amen."