Van gebrokenheid naar herstelSample

Lees: Nehemia 9:38—10:27; Jeremia 31:31–33; Lukas 22:14–20

SOAP: Lukas 22:19–20

Overdenking

Gods volk zag in dat het gezondigd had. De mensen hadden berouw en bekeerden zich tot Hem. Een onderdeel van hun verbintenis met Hem was de ondertekening, gezamenlijk als volk, van een bindend verbond, als initiatief van de leiders. Zij ondertekenden met hun naam en verbonden zich zo om met God te wandelen en opnieuw aan zijn wet te gehoorzamen.

Een verbond was een betekenisvolle verbintenis. God gebruikte verbonden door heel de geschiedenis van zijn volk heen, om hun daarin beloften te doen, en ongeacht of zij Hem trouw waren, hield Hij zijn beloften. Toen het volk Israël en het volk van Juda hun verbond met God overtraden en in ballingschap werden gevoerd, beloofde God hun een nieuw verbond als zij naar het land zouden terugkeren. En hier verbindt het volk zich opnieuw aan dat verbond door hun namen eronder te schrijven.

De oprichting van een verbond werd “snijden” genoemd. Als een verbond werd “gesneden” werden als symbool dieren geslacht, om daarmee te tonen dat een verbond kostbaar was en dat beide partijen zich aan hun beloften moesten houden. Toen de mensen van Jeruzalem dit nieuwe verbond “sneden”, ondertekenden zij dat document waarmee ze lieten zien dat ze de kosten hadden berekend en bereid waren om hun afgoderij weg te doen en weer met God te gaan leven.

De Joden mochten dan wel toetreden tot dit verbond met God, maar het ultieme Nieuwe Verbond moest nog komen. God zond Jezus als degene die dat nieuwe, eeuwige verbond tot stand zou brengen. Jezus richtte dat nieuwe verbond op, en om de belofte daarvan in te lossen, werd Hij geslacht. Dit verbond heeft Jezus alles gekost; Hij offerde Zichzelf, om ons te bevrijden van zonde en dood.

De mensen van Jeruzalem schreven hun namen onder een document ter herinnering aan het verbond dat zij met God hadden gesloten. Zij vernieuwden hun hart door te herdenken wat God voor hen had gedaan als volk en vervolgens besloten zij om Hem te volgen. Wij, in onze tijd, gedenken het verbond dat Jezus heeft gesloten in het Avondmaal. Als wij het tot ons nemen, het brood en de wijn, dan denken we aan het verbond dat Jezus heeft gesloten met degenen die in Hem geloven. We gedenken dat Hij alles heeft gedaan wat nodig was om dit verbond na te komen en dat wij niets anders hoeven te doen dan in Hem te geloven en op Hem te vertrouwen.