Worsteling met Gods genade — het verhaal van de profeet JonaSample

Schuldbelijdenis zonder bekering? Toen duidelijk was dat Jona’s gedrag de oorzaak was van de storm, vroeg de bemanning hem om een oplossing. Zijn antwoord was opvallend: “Pak mij op en werp mij in de zee”. De zeelui waren geschokt over dit voorstel en ze probeerden uit alle macht een betere oplossing te vinden. Maar hun pogingen waren tevergeefs, en uiteindelijk gooiden ze Jona inderdaad in de zee. Op het eerste gezicht lijken Jona’s woorden de ultieme zelfopoffering. Hij was bereid te sterven zodat de bemanning zou overleven. Maar als we nauwkeuriger kijken, lezen we nergens dat dit Gods wil was! Meteen aan het begin van dit boek was duidelijk wat God wilde. Hij had zijn profeet opgedragen om naar Ninevé te gaan en daar te preken. Maar zelfs nu wilde Jona die opdracht niet gehoorzamen. Hij gaf zich niet over aan God. Misschien was zijn voorstel om overboord gegooid te worden wel zijn laatste poging om van Gods aanwezigheid weg te vluchten… Jona had toegegeven dat hij wegrende van de Heere, maar hij veranderde zijn gedrag niet. Als wij onze zonden belijden, moeten we ons ook bekeren en “vruchten voortbrengen in overeenstemming met de bekering”. Anders maakt ons gedrag duidelijk dat onze schuldbelijdenis slechts uit lege woorden bestond. We hebben een verandering van ons hart nodig en dat zal aan de buitenkant zichtbaar worden. Zijn er zondige patronen in jouw leven waar je mee moet breken?