Άγιο Πνεύμα – είμαστε εύφλεκτοι ή άφλεκτοι;Sample

Η φωτιά του Θεού μέσα στον Χριστό Για κάποιους, ήταν ένα μέρος λατρείας. Για άλλους, ένα μέρος εμπορικής δραστηριότητας για να βγάζουν τα προς το ζην. Αλλά για τον Υιό του Θεού, ήταν το σπίτι του Πατέρα Του – ένας άγιος τόπος, ένα μέρος για προσευχή, σωτηρία, θεραπεία και ελευθερία για όλα τα έθνη. Έτσι, έβγαλε το μαστίγιο εναντίον των αργυραμοιβών, των κλεφτών και των εκβιαστών, εξαγριώνοντας τους Φαρισαίους, και βάζοντας τη ζωή Του σε μεγάλο ρίσκο. Βλέποντας ότι καταπατιόταν η τιμή του Πατέρα Του, και διακυβευόταν η ελευθερία των εθνών, αψήφησε τον θάνατο, θεωρώντας ότι ο Πατέρας άξιζε κάθε θυσία. Αν ήταν αναγκαίο, θα έφτανε μέχρι και στον σταυρό. Τι απίστευτο πάθος! Από ανθρώπινης πλευράς, η φωτιά του Θεού μεταφράζεται σε πάθος – όπως το πάθος που βλέπουμε στον Ιησού. Σίγουρα το πάθος δεν φαινόταν μόνο στα λόγια Του. Όταν ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για τελευταία φορά, διαβάζουμε ότι περπατούσε μπροστά απ’ τους μαθητές Του. Όλοι πρόσεξαν πόσο βιαζόταν (κατά Μάρκον 10:32). Γιατί; Κατά κάποιον τρόπο, η φωτιά της ψυχής Του φαινόταν ακόμα και στον τρόπο που περπατούσε. Όταν έφτασαν, ο Χριστός βρέθηκε μπροστά στη βεβήλωση του ναού. Και οι μαθητές βρέθηκαν μπροστά σε περισσότερες αποδείξεις για το έντονο πάθος της καρδιάς Του. Η αντίδρασή Του Τον μεταμόρφωσε σε μια φοβερή φιγούρα. Οι μαθητές θυμήθηκαν τα λόγια του Ψαλμοί 69:10: «η φλογερή αγάπη για το ναό σου με κατέφαγε»… Ήταν ένας θυμός γεννημένος από αγάπη, όχι μια ψυχρή μανία. Ο Χριστός δεν ήταν ένας αλλόφρων φανατικός. Απλά αγαπούσε το σπίτι του Πατέρα Του, αυτό ήταν όλο. Η επιθυμία Του ήταν να δει τον λαό μέσα στον ναό, να λατρεύει με ελευθερία και χαρά. Αλλά, η εμπορευματοποίηση του ναού τα διέλυσε όλα. Η καρδιά Του ξεχείλισε σαν ηφαίστειο. Η φωτιά του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ψυχή Του Τον έκανε να καθαρίσει τον ναό. Τα παιδιά, ένας τυφλός και ένας ανάπηρος έμειναν εκεί κοντά Του και τους θεράπευσε (κατά Ματθαίον 21:14 -16). Αυτό ήθελε να κάνει εξαρχής, κι αυτός ήταν ο λόγος που ο θυμός Του άναψε σαν φωτιά. Η αγανάκτησή Του είχε ως στόχο να φέρει χαρά. Και το πέτυχε – τα παιδιά άρχισαν να τραγουδούν, «δόξα στον Υιό του Δαβίδ»!