Zonde en BekeringSample

De spijt van Saul Samuel is op weg gegaan en deelt Gods woorden met Saul. Saul reageert wanhopig. Hij schreeuwt het uit van spijt en valt op de grond uit wanhoop, maar Gods besluit lijkt vast te staan. Ik vroeg het me af: waarom zou God hem niet vergeven? Hij heeft toch spijt van zijn fouten? Is onze God niet een God van nieuwe kansen? Als we doorlezen zien we het antwoord: de hartshouding van Saul wordt namelijk zichtbaar. De houding die Saul al die jaren had, waarin hij in al zijn jaren weigerde te veranderen: het ging hem om zichzelf. Wanneer Saul, in vers 30, zijn laatste poging tot herstel doet, zegt hij het volgende: "Val me niet af waar anderen bij zijn"... Saul had helemaal geen spijt van zijn zonde, hij had spijt van de gevolgen van zijn zonde! Hij was niet verdrietig om het feit dat hij God ongehoorzaam was, hij was bang dat zijn reputatie eraan ging! Sauls verhaal laat ons achter met een vraag: wat is onze houding als we een fout maken? Balen we van onze fout of van de gevolgen van de fout? Komen we bij Jezus omdat we willen dat Hij de rommel opruimt, zodat we precies hetzelfde verder kunnen gaan of willen we oprecht veranderen? Wat is jouw hartshouding?