#JEZUS - 30 dni wspólnych rozważań SłowaPrzykład

Czas z Bogiem

Księga Jeremiasza 7,23

"Ale to jedno im nakazałem, mówiąc: Słuchajcie mojego głosu i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem"

Kiedyś mieszkaliśmy w domu, który nie był jeszcze wykończony. Nie miał też jeszcze ogrodzenia.

Niedaleko mieszkała kobieta, która miała sporo wolnego czasu. Ja również byłam w domu wychowując małe dzieci. Często się zdarzało, że przychodziła posiedzieć i porozmawiać. Nie zawsze miałam czas lub ochotę na spotkanie. Ona jednak nie czekała na zaproszenie.

Pukała do drzwi a gdy nie otworzyłam wchodziła przez nie zrobioną jeszcze furtkę i obchodziła dom dookoła zaglądając do okien. A nóż mnie gdzieś zauważy i jakoś zaczepi. Była zawsze miła i uśmiechnięta. Lubiła siedzieć, wypytywać o różne rzeczy i rozmawiać o sąsiadach, ich osobistych sprawach i robić z tego sensację i plotki. Nie chciałam omawiać życia innych, czułam się z tym niekomfortowo jednak nie potrafiłam jej wyprosić.

Jeśli mnie nie było, siadała na podwórzu i czekała aż wrócę.

Podobnie odwiedza nas w myślach pewien natrętny gość, który próbuje zniszczyć naszą relację z Bogiem. Lubi zadawać masę pytań ale nie daje rozwiązań i odpowiedzi. Mówi półsłówkami, wprowadza chaos do twojej głowy. Mówi kłamstwa, pokazuje nieprawdziwe wyobrażenia, otumania i sprawia, że już nie wiesz co jest prawdą a co nie.

Osłabia to twoje przeżycia i cudowne doświadczenia z Bogiem, zmienia Jego obraz. Uderza najchętniej w to, co było najtrudniej zostawić, przebaczyć sobie. Nie jest niemiły, nie krzyczy, że Bóg jest zły, że masz o nim zapomnieć. Delikatnie tylko zadaje pytania i zasiewa wątpliwości.

Tak przychodzą natrętne myśli, które zawsze znajdą uchyloną furtkę by się wślizgnąć i przyłapać nas. Dzięki nim chętnie przypomni o tym, co kiedyś zrobiłeś nie tak, czym przecież nie zasługujesz na zbawienie. Takie zwątpienie w siebie, swoją wartość i przydatność w tworzeniu Królestwa Bożego jest jego strategią.

Kiedy skończyła się historia z sąsiadką? Gdy powstało ogrodzenie a furtka była zamknięta. Gdy przychodziła coraz rzadziej, miała już na mnie mniejszy wpływ i łatwiej mi było odmówić.

Ten nasz nachalny gość, który próbuje oddzielić nas od Boga często ma otwartą furtkę. Spędzamy z nim zbyt dużo czasu. Z kim spędzasz więcej czasu z tym masz głębszą relację.

Ta najprostsza zasada pod słońcem często rozkłada nas na łopatki. Krok po kroku dajemy przystęp złym myślom.

Tutaj można powiedzieć STOP i wyprosić kolegę. Jednak wpuszczamy na chwilę, rozkminiamy, rozmyślamy i znajdujemy wspólny temat. Kolega ma dla ciebie czas, wałkuje z tobą twoje niepowodzenia i upadki. Tym samym oddalamy się i tracimy wspólny język z Bogiem.

Jak temu zaradzić? Jest to takie proste a zarazem takie trudne.

Jednak tak jak się odeszło daleko, tak można wrócić znowu bardzo blisko.

Zadziałaj i zamień czas z nieproszonym gościem na posłuszeństwo myśli i czas z Bogiem.

"Ale to jedno im nakazałem, mówiąc: Słuchajcie mojego głosu i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem" (Księga Jeremiasza 7,23)

"Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi” (Drugi List do Koryntian 10,4-5)

Iza