Pobierz aplikacjęPrzygotowując nasze serca na Wielkanoc: Rozważania wielkopostnePrzykład
„Dzień 4: Sprawdzian”
Oto jeden z najbardziej rozpoznawalnych i jeden z najtrudniejszych fragmentów w Biblii. W 12 rozdziale Księgi Rodzaju, Abraham przedstawiony jest jako ten, przez którego „dostąpią błogosławieństwa wszystkie pokolenia ziemi” (Rodzaju 12:1-3; BP). Kiedy jednak przyjrzymy się tej scenie, przekonamy się, że to, co zaczęło się jako Boże powołanie dla Abrahama polegające na tym, by opuścił swój dom, teraz osiągnęło dramatyczny punkt kulminacyjny. Bóg włączył w to powołanie bezwarunkowe poświęcenie i sprawdzian wiary Abrahama - gotowość poświęcenia swojego jedynego syna. Ból z tym związany i powagę chwili uwypukla fakt, że Abraham i Sara latami czekali na spełnienie się Bożej obietnicy dotyczącej posiadania syna. Boże zobowiązanie, że wywiedzie naród z ich rodziny, wydawało się Abrahamowi i Sarze niemożliwe do spełnienia, biorąc pod uwagę ich bezowocne starania o dziecko.
A po wysłuchaniu ich modlitw i obdarowaniu ich synem, Bóg prosi Abrahama o coś, co wydaje się być całkowicie irracjonalne i okrutne. Jak Bóg zamierza stworzyć naród przez ofiarę jedynego dziedzica Abrahama? Jak ta śmierć miałaby doprowadzić do wypełnienia się błogosławieństw obiecanych w 12 rozdziale Księdze Rodzaju? Odpowiedź przychodzi, gdy przechodzimy od wydarzeń z życia Abrahama do wydarzeń z życia Jezusa.
Rozważając historię wiary i poświęcenia w świetle tego okresu poprzedzającego Wielki Tydzień, poświęć czas na zastanowienie się, w jaki sposób zapowiada ona wiarę i ofiarę Jezusa. Deklaracja Abrahama, że sam Bóg upatrzy jagnię (Rodzaju 22:8) przypomina nam Boży dar Baranka na ocalenie świata (Marka 10:45; Jana 1:29, 36). Dostarczenie przez Boga baranka na górze Moria zapowiada ofiarę Jego jedynego Syna, Jezusa Chrystusa — prawdziwego Baranka bez skazy, który umarł za nas na krzyżu. Podobnie jak Izaak, Chrystus jest barankiem prowadzonym na rzeź, lecz w przeciwieństwie do Izaaka, Jezus nie otworzył ust. Tak jak Izaak niósł własne drewno na ołtarz, tak Chrystus niósł swój drewniany krzyż (Jana 19:17). Wróć i ponownie przeczytaj tamten fragment z oczami utkwionymi w Jezusie, sprawcy i dokończycielu twojej wiary (Hebrajczyków 12:2).
Modlitwa
Ojcze Święty, dziękuję Ci i uwielbiam za wysłanie Twojego jedynego Syna na świat. Daj mi oczy, abym mógł zobaczyć piękno i doskonałość Jezusa, nieskazitelnego Baranka, który dobrowolnie poświęcił się, abym mógł otrzymać przebaczenie i nowe życie. Niech w świetle Twojej łaski żyję życiem wiary, ufając w Twoją dobroć oraz oddając swoje życie za innych. W imię Chrystusa. Amen.
Wszystkie prawa zastrzeżone (c) 2012 przez Redeemer Presbyterian Church.
Oto jeden z najbardziej rozpoznawalnych i jeden z najtrudniejszych fragmentów w Biblii. W 12 rozdziale Księgi Rodzaju, Abraham przedstawiony jest jako ten, przez którego „dostąpią błogosławieństwa wszystkie pokolenia ziemi” (Rodzaju 12:1-3; BP). Kiedy jednak przyjrzymy się tej scenie, przekonamy się, że to, co zaczęło się jako Boże powołanie dla Abrahama polegające na tym, by opuścił swój dom, teraz osiągnęło dramatyczny punkt kulminacyjny. Bóg włączył w to powołanie bezwarunkowe poświęcenie i sprawdzian wiary Abrahama - gotowość poświęcenia swojego jedynego syna. Ból z tym związany i powagę chwili uwypukla fakt, że Abraham i Sara latami czekali na spełnienie się Bożej obietnicy dotyczącej posiadania syna. Boże zobowiązanie, że wywiedzie naród z ich rodziny, wydawało się Abrahamowi i Sarze niemożliwe do spełnienia, biorąc pod uwagę ich bezowocne starania o dziecko.
A po wysłuchaniu ich modlitw i obdarowaniu ich synem, Bóg prosi Abrahama o coś, co wydaje się być całkowicie irracjonalne i okrutne. Jak Bóg zamierza stworzyć naród przez ofiarę jedynego dziedzica Abrahama? Jak ta śmierć miałaby doprowadzić do wypełnienia się błogosławieństw obiecanych w 12 rozdziale Księdze Rodzaju? Odpowiedź przychodzi, gdy przechodzimy od wydarzeń z życia Abrahama do wydarzeń z życia Jezusa.
Rozważając historię wiary i poświęcenia w świetle tego okresu poprzedzającego Wielki Tydzień, poświęć czas na zastanowienie się, w jaki sposób zapowiada ona wiarę i ofiarę Jezusa. Deklaracja Abrahama, że sam Bóg upatrzy jagnię (Rodzaju 22:8) przypomina nam Boży dar Baranka na ocalenie świata (Marka 10:45; Jana 1:29, 36). Dostarczenie przez Boga baranka na górze Moria zapowiada ofiarę Jego jedynego Syna, Jezusa Chrystusa — prawdziwego Baranka bez skazy, który umarł za nas na krzyżu. Podobnie jak Izaak, Chrystus jest barankiem prowadzonym na rzeź, lecz w przeciwieństwie do Izaaka, Jezus nie otworzył ust. Tak jak Izaak niósł własne drewno na ołtarz, tak Chrystus niósł swój drewniany krzyż (Jana 19:17). Wróć i ponownie przeczytaj tamten fragment z oczami utkwionymi w Jezusie, sprawcy i dokończycielu twojej wiary (Hebrajczyków 12:2).
Modlitwa
Ojcze Święty, dziękuję Ci i uwielbiam za wysłanie Twojego jedynego Syna na świat. Daj mi oczy, abym mógł zobaczyć piękno i doskonałość Jezusa, nieskazitelnego Baranka, który dobrowolnie poświęcił się, abym mógł otrzymać przebaczenie i nowe życie. Niech w świetle Twojej łaski żyję życiem wiary, ufając w Twoją dobroć oraz oddając swoje życie za innych. W imię Chrystusa. Amen.
Wszystkie prawa zastrzeżone (c) 2012 przez Redeemer Presbyterian Church.
O tym planie
Czym jest Wielki Post? Jest czasem, w którym oczekujemy zwycięstwa światła i życia, które niesie Chrystus, nad ciemnością grzechu i śmierci. Podczas naszej podróży od Środy Popielcowej do Wielkanocy, ponownie uzmysławiamy sobie jak bardzo rzeczywiste są zarówno nasza słabość, jak i zbawienna Boża łaska.
More
Rozważania zostały opracowane przez zespół Redeemer Presbyterian Church i pierwotnie opublikowane na www.redeemer.com w 2012 roku. Wykorzystane za zgodą.
