Joel 2:12-17
خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛ دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود. کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما. در صَهیون کَرِنا بنوازید، زمانی را به روزه اختصاص دهید، و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید. قوم را گرد آورید، و جماعت را تقدیس نمایید؛ پیران را جمع کنید، و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید. داماد از حُجرۀ خویش به در آید، و عروس از حِجله‌اش. کاهنان که خادمان خداوندند، میان رواق و مذبح بگریند و بگویند: «خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما، و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان، و نه ضرب‌المثل در میان قومها. چرا در میان ملتها بگویند: ”خدای ایشان کجاست؟“»
یوئیل 2:12-17