مزمور 1:38-22

به اشتراک گذاشتن

مزمور 1:38-22 Persian Old Version (POV-FAS)

ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد من بهسبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم بهسبب خطای خودم سلامتی نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، بهسبب حماقت من. به خود میپیچم وبی نهایت منحنی شدهام. تمامی روز ماتمکنان تردد میکنم. زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بیحس و بینهایت کوفته شدهام و از فغان دل خود نعره میزنم. ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من میطپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار میایستند و خویشان من دور ایستادهاند. آنانی که قصد جانم دارند دام میگسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز میگویند و تمام روزحیله را تفکر میکنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیدهام که نمی شنود و کسیکه در زبانش حجتی نباشد. زیرا کهای خداوند انتظار تو را میکشم. توای یهوه خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفتهام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شدهام ودرد من همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار مینمایم و از خطای خود غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بیسبب بر من بغض مینمایند بسیاراند. وآنانی که به عوض نیکی به من بدی میرسانند. برمن عداوت میورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرماای خداوندی که نجات من هستی.

مزمور 1:38-22 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن. تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام. در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند. تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند. به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند. به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم. از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است. تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم. خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست. قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است. دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند. آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند. من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید. مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد. ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد. نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند. نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد. من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم. دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند. آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم. خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش. ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

مزمور 1:38-22 مژده برای عصر جدید (TPV)

خداوندا، هنگامی‌که خشمناک هستی مرا مجازات نکن. تیرهای تو در بدنم فرو رفته‌اند؛ و مرا به زمین زده‌ای. به‌خاطر خشم تو در عذاب شدید هستم. از دست گناهانم، همهٔ اعضای بدنم به درد آمده است. چون گناهان من از سرم گذشته و برای من بار سنگینی شده‌اند. به‌خاطر حماقتم، زخمهای بدنم بو گرفته و متعفّن شده‌اند. به خود می‌پیچم و قامتم منحنی شده و سراسر روز ناله می‌کنم. کمرم از شدّت درد می‌‌سوزد و همهٔ اعضای بدنم به درد آمده است. بکلّی لِه شده و از بین رفته‌ام و از شدّت ناله به تلاطم افتاده‌‌ام. خداوندا، تو از خواسته‌های من آگاهی و ناله‌ها‌یم از تو پنهان نیست. دل من به تپش افتاده و نیرویم را از دست داده‌ام و نوری در چشمم نمانده است. دوستان و همسایگانم به‌خاطر بلایی که بر من آمده از من دوری می‌کنند و حتّی خویشاوندانم از من گریزانند. دشمنان جانم برایم دام گسترده‌اند و کسانی‌که می‌‌‌خواهند مرا اذیّت کنند، تهدیدم می‌کنند و تمام روز برایم نقشه می‌کشند. امّا من مانند ناشنوایی هستم که نمی‌شنود و همچون لالی که حرف نمی‌زند. بلی، مانند کرها نه می‌شنوم و نه جواب می‌دهم. امّا ای خداوند، به تو توکّل دارم. ای خداوند، خدای من، تو جواب خواهی داد. من به درگاه تو دعا می‌کنم. تو نگذار که آنان از ناراحتی من شاد شوند و بر خود ببالند. جانم به لب رسیده است و از شدّت درد لحظه‌ای آرام ندارم. من به گناهان خود اعتراف می‌کنم و از خطاهایی که کرده‌‌ام پشیمانم. دشمنانم سالم و قوی هستند و آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند بسیارند. آنانی که به عوض نیکی‌های من به من بدی می‌کنند با من مخالفت می‌کنند، چون من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم. خداوندا، مرا ترک مکن! ای خدای من، از من دور مباش! ای خداوند، ای نجات‌دهندهٔ من، به کمک من بشتاب!

مزمور 1:38-22 هزارۀ نو (NMV)

خداوندا، در خشم خویش توبیخم مکن و در غضبت، تأدیبم مفرما. زیرا که تیرهای تو در من نشسته، و دستت بر من فرود آمده است. در تن من به سبب خشم تو، صحتی نیست؛ و نه سلامتی در استخوانهایم، به سبب گناه. تقصیراتم از سَرَم گذشته، همچون باری گران از طاقتم سنگینتر است. زخمهایم به سبب حماقتم به چرک نشسته و نفرت‌انگیز شده است. به خود می‌پیچم و بسیار خم گشته‌ام؛ همۀ روز ماتم‌کنان می‌گردم. کمرم از سوزش پر گشته، و در تن من صحتی نیست. رمقی در من نمانده و سخت کوفته شده‌ام؛ از سوز دل، ناله برمی‌آورم. خداوندگارا، آرزوهایم همه در برابر توست؛ ناله‌هایم از تو پنهان نیست. دلم در سینه به تندی می‌تپد، توانم از من رخت برکشیده، نورِ دیدگانم تباه شده است. دوستان و رفیقانم از زخمهایم کناره می‌جویند؛ نزدیکانم دور می‌ایستند. آنان که قصد جانم دارند، دام می‌گسترند، بدخواهانم از هلاکتم سخن می‌گویند؛ و همۀ روز خیانت را تدبیر می‌کنند. اما من همچون کَرانم و نمی‌شنوم، و چون گنگان، که دهان نتوانند گشود؛ آری، من همچون کسی گشته‌ام که نمی‌شنود، و در دهانش پاسخی نیست. در انتظار توام، خداوندا؛ تو ای خداوندگارْ خدایم، پاسخ خواهی داد. چراکه گفتم: «چون پایم بلغزد، مگذار بر من شادی کنند و فخر فروشند.» زیرا که نزدیک است بیفتم، و دردم همیشه با من است. به تقصیر خود معترفم، و از گناه خود رنج می‌برم. دشمنانم سرزنده و بسیارند؛ پر شمارند آنان که بی‌سبب از من بیزارند. آنان که به تلافی نیکی، بدی بر من روا می‌دارند، چون در پی نیکویی‌ام، بر من اتهام می‌زنند. خداوندا، ترکم مکن؛ ای خدای من، از من دور مباش. به یاری‌ام بشتاب، ای خداوندگار، که نجات من هستی.