حزقیال 37
37
درّۀ استخوان‌های خشک
1من حضور پُرتوان خداوند را احساس کردم و روح او مرا برداشت و در درّه‌ای قرار داد. آنجا پُر از استخوان بود. 2او مرا در اطراف آن‌ها چرخاند. دیدم که استخوان‌های فراوان و بسیار خشک در آنجا افتاده‌اند. 3او به من گفت: «ای انسان فانی، آیا این استخوان‌ها می‌توانند زنده شوند؟»
پاسخ دادم: «ای خداوند متعال، تنها تو می‌توانی آن را پاسخ بدهی.»
4آنگاه او به من گفت: «بر این استخوان‌های خشک نبوّت کرده بگو: ای استخوان‌های خشک، به کلام خداوند گوش دهید. 5خداوند متعال به شما ای استخوان‌های خشک، چنین می‌گوید: من به درون شما نَفَس خواهم دمید و شما زنده خواهید شد. 6من به شما رگ و پِی داده و گوشت بر شما خواهم آورد و شما را به پوست پوشانده و نفس در شما خواهم دمید. شما زنده خواهید شد و خواهید دانست که من خداوند هستم.»
7پس من چنان‌که به من دستور داده شده بود، نبوّت کردم. ناگهان صدایی برخاست، صدای جنبش، و استخوان‌ها به هم پیوستند، استخوان به استخوان. 8نگاه کردم دیدم که رَگ و پی و گوشت بر آن‌ها بود و پوست آن‌ها را پوشانده بود، امّا نَفَس حیات در آن‌ها نبود.
9آنگاه خداوند به من گفت: «بر نَفَس نبوّت کن، ای انسان فانی، به نَفَس بگو خداوند متعال چنین می‌گوید، 'ای نَفَس از چهار باد بیا و بر این کشتگان بدَم تا زنده شوند.'»
10پس همان‌گونه که به من فرمان داده شده بود نبوّت کردم و نفَس به درون آن‌ها رفت و زنده شدند و به پا ایستاده لشکر بزرگی را تشکیل دادند.
11سپس خداوند گفت: «ای انسان فانی، این استخوان‌ها همه قوم اسرائیل هستند. اینک می‌گویند، 'استخوان‌های ما خشک شده‌اند و امید ما گُم گشته است؛ ما کاملاً منقطع شده‌ایم.' 12پس نبوّت کرده به ایشان بگو: بنابراین خداوند متعال می‌فرماید، من گورهای شما را خواهم گشود و شما را از گورهایتان بیرون خواهم آورد. ای قوم من، شما را به سرزمین اسرائیل بازخواهم گرداند. 13ای قوم من، هنگامی‌که گورهای شما را بگشایم و شما را بیرون بیاورم، خواهید دانست که من خداوند هستم. 14روح خود را در شما خواهم گذاشت تا زنده شوید و شما را در سرزمینتان قرار خواهم داد. آنگاه خواهید دانست که من، خداوند، سخن گفته‌ام و به قول خود عمل خواهم کرد.» خداوند متعال چنین سخن گفته است.
یهودا و اسرائیل در یک پادشاهی
15خداوند با من چنین سخن گفت: 16«ای انسان فانی، یک تکّه چوب بردار و روی آن بنویس، 'برای پادشاهی یهودا و اسرائیلیان متّحد با او' آنگاه تکّه چوبی دیگر را بردار و بر روی آن بنویس، 'برای پادشاهی اسرائیل و قبایل متّحد او' 17و انتهای دو چوب را طوری نگه‌دار که یک چوب به‌نظر بیایند. 18هنگامی‌که قوم معنی این کار را از تو بپرسند، 19به آن‌ها بگو من، خداوند متعال، چوبی را که نمایانگر پادشاهی اسرائیل و قبایل متّحد او است، برداشته و آن را کنار چوبی که نمایانگر یهودا است خواهم گذاشت. من آن‌ها را یکی نموده و در دستم نگاه خواهم داشت.
20«چوب‌هایی را که بر روی آن‌ها نوشته‌ای در برابر چشمانشان نگه‌دار، 21آنگاه به ایشان بگو خداوند متعال چنین می‌فرماید: اینک قوم اسرائیل را از میان همۀ مللی که رفته‌اند، برخواهم داشت و از هر گوشه‌ای ایشان را جمع کرده به میهن خودشان بازخواهم گرداند. 22من ایشان را در سرزمین در کوه‌های اسرائیل به‌صورت یک ملّت متّحد درخواهم آورد. یک پادشاه بر همۀ ایشان فرمانروایی خواهد کرد و دیگر دو ملّت نخواهند بود و به دو پادشاهی تقسیم نخواهند شد. 23آن‌ها دیگر خود را با بُت‌های کَریه، آلوده و با گناهان، فاسد نخواهند ساخت. من آن‌ها را از تمام راه‌هایی که در آن گناه کرده و به من خیانت ورزیده‌اند، رهایی خواهم بخشید. 24پادشاهی مثل بندۀ من داوود، پادشاه آنان خواهد بود. آن‌ها تحت پادشاهی او متّحد خواهند شد و فرمان‌های مرا وفادارانه اطاعت خواهند نمود. 25ایشان در سرزمینی که به بنده‌ام یعقوب دادم زندگی خواهند کرد، سرزمینی که نیاکانشان در آن زیستند. آن‌ها و همچنین فرزندان و بازماندگان ایشان همواره در آن سرزمین زندگی خواهند کرد. پادشاهی چون داوود تا ابد بر ایشان حکومت خواهد کرد. 26با ایشان پیمان جاودانۀ صلح خواهم بست، ایشان را برکت داده و تعداد ایشان را زیاد خواهم کرد و معبدِ بزرگ خود را تا ابد در سرزمین ایشان خواهم گذاشت. 27محل سکونت من در میان ایشان خواهد بود. من خدای ایشان و ایشان قوم من خواهند بود. 28هنگامی‌که معبدِ بزرگ من در بین ایشان تا ابد مستقر شود، آنگاه ملّت‌ها خواهند دانست که من، خداوند، اسرائیل را قوم برگزیدۀ خود کرده‌ام.»
اکنون انتخاب شده:
حزقیال 37: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023