حزقیال 33
33
خدا حِزقیال را برای دیده‌بانی برمی‌گزیند
(حزقیال 3:16-21)
1خداوند با من چنین سخن گفت: 2«ای انسان فانی، به قوم خود هشدار بده که وقتی من ارتشی به این سرزمین بیاورم، چه خواهد شد. مردم شخصی را از میان خود برای دیده‌بانی برمی‌گزینند. 3وقتی دیده‌بان آمدن ارتش را ببیند، شیپور را به صدا درآورده به مردم هشدار می‌دهد. 4آنگاه اگر کسی صدای شیپور را بشنود و به آن توجّه نکند، او در جنگ کشته خواهد شد. بنابراین خونش برگردن خودش خواهد بود. 5زیرا صدای شیپور را شنید، ولی هشدار را نادیده گرفت؛ پس خودش مقصّر است. اگر او به هشدار توجّه می‌کرد، جان خود را نجات می‌داد. 6امّا اگر دیده‌بان آمدن ارتش را ببیند و شیپور را به صدا درنیاورد و به مردم هشدار ندهد، دشمن به آن‌ها حمله خواهد کرد و مردم را در گناه خود خواهد کشت، ولی من، خداوند، دیده‌بان را مسئول مرگ آن‌ها خواهم دانست.
7«پس ای انسان فانی، تو را به دیده‌بانی قوم اسرائیل برمی‌گزینم. هرگاه سخنی از دهان من می‌شنوی، باید از سوی من به ایشان هشدار بدهی. 8اگر به اشخاص پلیدی بگویم، 'شما ای شریران یقیناً خواهید مُرد' و تو سخن نگویی و به آن مردان پلید هشدار ندهی تا راه خود را عوض کنند، آن مردان پلید در گناه خود خواهند مُرد، امّا تو مسئول مرگ ایشان خواهی بود. 9امّا اگر تو به آن مردان پلید هشدار بدهی تا از راه خود بازگردند و ایشان از راه خود بازنگردند، ایشان در گناه خود خواهند مُرد، ولی تو جان خود را نجات داده‌ای.
مسئولیّت شخصی
10خداوند با من چنین سخن گفت: «ای انسان فانی، به قوم اسرائیل بگو: شما چنین گفته‌اید، 'بار گناه و خطای ما بسیار سنگین است و ما را ضعیف و ناتوان ساخته است، پس چطور می‌توان زیست؟' 11به ایشان بگو خداوند متعال می‌گوید، 'به حیات خود سوگند که از مردن گناهکار خشنود نمی‌گردم، بلکه خشنودی من در این است که پلیدکار از راه خود بازگردد و زنده بماند. بازگردید؛ از روش‌های پلید خود بازگردید. ای قوم اسرائیل، چرا می‌خواهید بمیرید؟'
12«وقتی نیکوکاری گناه ورزد، کارهای نیکِ او، او را نجات نخواهد داد. امّا اگر شخص شریری از شرارت خود دست بردارد، تنبیه نخواهد شد. و اگر شخص نیکوکاری گناه ورزد، به‌خاطر اعمال نیک گذشته‌اش از هلاکت نجات نمی‌یابد. 13اگر به نیکوکاری قول حیات بدهم، امّا او فکر کند که کارهای نیکوی او کافی است و شروع به گناه ورزیدن کند، من هیچ‌کدام از کارهای نیکوی او را به یاد نخواهم آورد. او به‌خاطر گناهان خودش خواهد مرد. 14اگر به شخص شریری هشدار بدهم که خواهد مرد، امّا او از شرارت خود باز ایستد و آنچه را که نیکو است انجام دهد، 15برای نمونه اگر او گرویی وام‌گیرنده را برگرداند، آنچه را که دزدیده است بازگرداند و گناه نکند و از قوانینی که حیات می‌بخشند پیروی نماید، وی به‌راستی زنده خواهد ماند و نخواهد مُرد. 16هیچ‌کدام از گناهانی که مرتکب شده علیه او به‌یاد آورده نخواهد شد. او آنچه را که راست و نیکو است، انجام داده و زنده خواهد ماند.
17«امّا قوم تو می‌گویند، 'راه خداوند راست نیست،' در‌حالی‌که این روش ایشان است که راست نیست. 18هنگامی‌که شخص نیکوکاری از نیکوکاری باز ایستد و گناه ورزد، به‌خاطر آن خواهد مُرد 19و هنگامی‌که شخص شریری از گناه کردن دست بردارد و آنچه را که راست و نیکو است انجام دهد، زنده خواهند ماند. 20هنوز می‌گویند، 'راه خداوند راست نیست.' ای قوم اسرائیل، من شما را طبق کردارتان داوری خواهم کرد.»
خبر سرنگونی اورشلیم
21در روز پنجم ماه دهم از سال دوازدهم تبعید ما، شخصی که از اورشلیم گریخته بود، نزد من آمده گفت: «شهر تسخیر شده است.» 22غروب روز قبل از آمدن مرد فراری، من حضور قدرتمند خداوند را احساس کرده بودم. زمانی‌‌که مرد فراری در صبح نزد من آمد، دهان من گشوده شد و خداوند قدرت سخن گفتن را به من بازگردانید.
گناهان مردم
23خداوند با من چنین سخن گفت: 24«ای انسان فانی، ساکنان شهرهای ویران در سرزمین اسرائیل می‌گویند، 'ابراهیم تنها یک نفر بود و این سرزمین به او داده شد. امّا ما بسیار هستیم؛ پس بدون شک این سرزمین به ما تعلّق دارد.'
25«بنابراین به ایشان بگو خداوند متعال چنین می‌گوید: شما گوشت را با خونش می‌خورید، بُت‌پرستی می‌کنید و خون می‌ریزید. آیا شما فکر می‌کنید که سرزمین به شما تعلّق دارد؟ 26شما بر شمشیر خود متّکی هستید و مرتکب پلیدی می‌شوید. و همۀ شما دامن زنان همسایۀ خود را لکّه‌دار می‌کنید. آنگاه شما فکر می‌کنید که این سرزمین به شما تعلّق دارد؟!
27«به ایشان بگو که من، یَهْوه، خدا به حیات خود سوگند می‌خورم که مردمی که در شهرهای ویرانه زندگی می‌کنند، کشته خواهند شد و کسانی را که در صحرا هستند، خوراک حیوانات وحشی خواهند شد و کسانی که در دژها و غارها هستند، از بیماری خواهند مُرد. 28من این سرزمین را متروک و ویران خواهم کرد و قدرتی که به آن مغرور بود، پایان خواهد یافت. کوه‌های اسرائیل چنان ویران خواهند شد که کسی از آن‌ها نخواهد گذشت. 29هنگامی‌که این سرزمین را به‌خاطر پلیدی‌های مردم ویران و متروک سازم، آن‌ها خواهند دانست که من خداوند هستم.»
نتیجۀ پیغام حِزقیال
30خداوند به من گفت: «ای انسان فانی، قوم تو در کنار دیوارها و در کنار درهای خانه‌ها گرد هم می‌آیند و با یکدیگر دربارۀ تو صحبت کرده می‌گویند، 'بیاییم و کلام خداوند را بشنویم.' 31آنان چنان‌که از قوم تو انتظار می‌رود، نزدت می‌آیند و مانند قوم من نزد تو می‌نشینند و سخنان تو را می‌شنوند امّا از آن‌ها پیروی نمی‌کنند، زیرا چاپلوسی بر لب‌های ایشان است و دلشان در پی سودجویی است. 32برای ایشان تو چون خوانندۀ خوش صدایی هستی که ترانه‌های عاشقانه می‌خواند و خوب ساز می‌زند. ایشان آنچه را می‌گویی می‌شنوند، ولی آن را انجام نمی‌دهند. 33امّا هنگامی‌که سخنان تو به حقیقت بپیوندند، که به حقیقت خواهند پیوست، آنگاه خواهند دانست که نبی‌ای در میان ایشان بوده است.»
اکنون انتخاب شده:
حزقیال 33: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023