پیدایش 42
42
رفتن برادران یوسف به مصر برای خرید غلّه
1وقتی یعقوب فهمید كه در مصر غلّه وجود دارد، به پسرانش گفت: «چرا دست روی دست گذاشته‌اید؟ 2من شنیده‌ام كه در مصر غلّه هست. به آنجا بروید و غلّه بخرید تا از گرسنگی هلاک نشویم.» 3پس ده برادر ناتنی یوسف برای خرید غلّه به مصر رفتند. 4امّا یعقوب بنیامین را كه برادر تنی یوسف بود با آنها نفرستاد. چون ترسید بلایی به سرش بیاید.
5پسران یعقوب به اتّفاق عدّه‌ای دیگر برای خرید غلّه به مصر آمدند. زیرا در تمام سرزمین كنعان قحطی بود. 6یوسف نخست‌وزیر مصر بود و غلّه را به تمام كسانی‌كه از سراسر دنیا می‌آمدند، می‌فروخت. پس برادران یوسف آمدند و در مقابل او سجده كردند. 7وقتی یوسف برادران خود را دید آنها را شناخت. امّا طوری رفتار كرد كه گویی آنها را نمی‌شناسد. یوسف با خشونت از آنها پرسید: «شما از كجا آمده‌اید؟»
آنها جواب دادند: «ما از كنعان آمده‌ایم تا آذوقه بخریم.»
8یوسف برادران خود را شناخت ولی آنها یوسف را نشناختند. 9یوسف خوابی را كه دربارهٔ آنها دیده بود، به یاد آورد و به آنها گفت: «شما جاسوس هستید و آمده‌اید تا از ضعف كشور ما آگاه شوید.»
10آنها گفتند: «نه، ای آقا، ما مثل غلامان تو برای خرید آذوقه آمده‌ایم. 11ما همه برادریم، ما جاسوس نیستیم بلكه مردمان امین و راستگویی هستیم.»
12یوسف به آنها گفت: «نه شما آمده‌اید تا از ضعف كشور ما آگاه شوید.»
13آنها گفتند: «ای آقا، ما دوازده برادر بودیم. همه فرزندان یک مرد در سرزمین کنعان. یكی از برادران ما اكنون نزد پدرمان است و یكی هم مرده است.»
14یوسف گفت: «به همین جهت است كه گفتم، شما جاسوس هستید. 15حالا شما را این‌طور امتحان می‌كنم: به جان فرعون قسم كه تا برادر كوچک شما به اینجا نیاید شما را آزاد نخواهم كرد. 16یكی از شما برود و او را بیاورد. بقیّهٔ شما هم اینجا زندانی خواهید شد تا درستی حرف شما ثابت شود. در غیر این صورت، به جان فرعون قسم می‌خورم كه شما جاسوس هستید.» 17سپس آنها را مدّت سه روز در زندان انداخت.
18روز سوم یوسف به آنها گفت: «من مرد خداترسی هستم. شما را به یک شرط آزاد می‌كنم. 19اگر شما راست می‌گویید یكی از شما اینجا در همین زندان بماند و بقیّهٔ شما با غلّه‌ای كه برای رفع گرسنگی خانوادهٔ خود خریده‌اید، بازگردید. 20سپس شما باید برادر كوچک خود را نزد من بیاورید تا حرفهای شما ثابت شود و من شما را هلاک نكنم.»
آنها با این پیشنهاد موافقت كردند 21و به یكدیگر گفتند: «ما حالا در نتیجهٔ كاری كه با برادر خود كردیم مجازات می‌شویم. چگونه از روی ناراحتی به ما التماس می‌كرد و ما گوش ندادیم، به‌خاطر همین است كه ما اكنون دچار چنین زحمتی شده‌ایم.»
22رئوبین گفت: «من به شما گفتم كه آن پسر را اذیّت نكنید. ولی شما گوش ندادید و حالا به‌خاطر مرگ او مجازات می‌شویم.» 23یوسف فهمید كه آنها چه می‌گویند ولی آنها این را نمی‌دانستند، زیرا به وسیلهٔ مترجم با او صحبت می‌كردند. 24یوسف از نزد آنها رفت و شروع كرد به گریه كردن و بعد دوباره نزد آنها برگشت و با آنها صحبت كرد. سپس شمعون را گرفت و در مقابل آنها دست و پای او را بست.
بازگشت برادران یوسف به كنعان
25یوسف دستور داد تا كیسه‌های برادرانش را پُر از غلّه كنند. پول هركس را در كیسه‌اش بگذارند و توشهٔ سفر به هركس بدهند. این دستور انجام شد. 26سپس برادرانش كیسه‌های غلّه را بر الاغهای خود بار كردند و به راه افتادند. 27در جایی‌که شب را منزل كرده بودند، یكی از آنها كیسهٔ خود را باز كرد تا به الاغش غذا بدهد. امّا دید كه پولش در درون كیسهٔ اوست. 28پس به برادرانش گفت: «پول من به من پس داده شده و الآن در كیسهٔ من است.» همه دلهایشان فرو ریخت و از ترس از یكدیگر می‌پرسیدند: «این چه‌كاری است كه خدا با ما كرده است؟»
29وقتی در كنعان به نزد پدرشان رسیدند، هرچه برایشان اتّفاق افتاده بود برای او تعریف كردند 30و گفتند: «نخست‌وزیر با خشونت با ما صحبت كرد و خیال كرد كه ما برای جاسوسی به آنجا رفته بودیم. 31ما جواب دادیم كه ما جاسوس نیستیم، بلکه مردمان درستكاری هستیم. 32ما دوازده برادر بودیم همه فرزند یک پدر. یكی از برادران ما مرده است و برادر كوچكمان هم الآن نزد پدرمان است.» 33آن مرد جواب داد: «به این طریق می‌فهمم كه شما مردمان درستكاری هستید: یک نفر از شما نزد من بماند و بقیّه برای رفع گرسنگی خانوادهٔ خود غلّه بگیرید و بروید. 34سپس برادر كوچک خود را به نزد من بیاورید. آن وقت خواهم دانست كه شما جاسوس نیستید. بلكه مردمان درستكاری هستید و برادر شما را به شما پس می‌دهم. آن وقت شما می‌توانید در اینجا بمانید و داد و ستد كنید.»
35وقتی آنها كیسه‌های خود را خالی می‌كردند، هركس پولش را در كیسهٔ خودش پیدا كرد. وقتی پولها را دیدند، آنها و پدرشان ترسیدند. 36پدرشان به آنها گفت: «آیا شما می‌خواهید كه من همهٔ فرزندانم را از دست بدهم؟ یوسف دیگر نیست، شمعون هم نیست و حالا می‌خواهید بنیامین را هم ببرید. همهٔ اینها به سر من آمده است!»
37رئوبین به پدرش گفت: «اگر من بنیامین را برنگردانم، تو می‌توانی هر دو پسر مرا بكشی. تو او را به من بسپار، من خودم او را برمی‌گردانم.»
38امّا یعقوب گفت: «پسر من نمی‌تواند با شما بیاید. برادر او مرده و او تنها مانده است. ممكن است در راه اتّفاقی برای او بیفتد. من یک پیرمرد هستم و این غم مرا خواهد كشت.»
اکنون انتخاب شده:
پیدایش 42: TPV
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.
Genesis 42
42
His Brethren's Visits
1Now when Jacob saw that there was corn in Egypt, Jacob said unto his sons, Why do ye look one upon another? 2And he said, Behold, I have heard that there is corn in Egypt: get you down thither, and buy for us from thence; that we may live, and not die.
3And Joseph's ten brethren went down to buy corn in Egypt. 4But Benjamin, Joseph's brother, Jacob sent not with his brethren; for he said, Lest peradventure mischief befall him. 5And the sons of Israel came to buy corn among those that came: for the famine was in the land of Canaan. 6And Joseph was the governor over the land, and he it was that sold to all the people of the land: and Joseph's brethren came, and bowed down themselves before him with their faces to the earth. 7And Joseph saw his brethren, and he knew them, but made himself strange unto them, and spake roughly unto them; and he said unto them, Whence come ye? And they said, From the land of Canaan to buy food. 8And Joseph knew his brethren, but they knew not him. 9And Joseph remembered the dreams which he dreamed of them, and said unto them, Ye are spies; to see the nakedness of the land ye are come. 10And they said unto him, Nay, my lord, but to buy food are thy servants come. 11We are all one man's sons; we are true men, thy servants are no spies. 12And he said unto them, Nay, but to see the nakedness of the land ye are come. 13And they said, Thy servants are twelve brethren, the sons of one man in the land of Canaan; and, behold, the youngest is this day with our father, and one is not. 14And Joseph said unto them, That is it that I spake unto you, saying, Ye are spies: 15hereby ye shall be proved: By the life of Pharaoh ye shall not go forth hence, except your youngest brother come hither. 16Send one of you, and let him fetch your brother, and ye shall be kept in prison, that your words may be proved, whether there be any truth in you: or else by the life of Pharaoh surely ye are spies. 17And he put them all together into ward three days.
18And Joseph said unto them the third day, This do, and live; for I fear God: 19if ye be true men, let one of your brethren be bound in the house of your prison: go ye, carry corn for the famine of your houses: 20but bring your youngest brother unto me; so shall your words be verified, and ye shall not die. And they did so. 21And they said one to another, We are verily guilty concerning our brother, in that we saw the anguish of his soul, when he besought us, and we would not hear; therefore is this distress come upon us. 22And Reuben answered them, saying, Spake I not unto you, saying, Do not sin against the child; and ye would not hear? therefore, behold, also his blood is required. 23And they knew not that Joseph understood them; for he spake unto them by an interpreter. 24And he turned himself about from them, and wept; and returned to them again, and communed with them, and took from them Simeon, and bound him before their eyes. 25Then Joseph commanded to fill their sacks with corn, and to restore every man's money into his sack, and to give them provision for the way: and thus did he unto them.
26And they laded their asses with the corn, and departed thence. 27And as one of them opened his sack to give his ass provender in the inn, he espied his money; for, behold, it was in his sack's mouth. 28And he said unto his brethren, My money is restored; and, lo, it is even in my sack: and their heart failed them, and they were afraid, saying one to another, What is this that God hath done unto us?
29And they came unto Jacob their father unto the land of Canaan, and told him all that befell unto them; saying, 30The man, who is the lord of the land, spake roughly to us, and took us for spies of the country. 31And we said unto him, We are true men; we are no spies: 32we be twelve brethren, sons of our father; one is not, and the youngest is this day with our father in the land of Canaan. 33And the man, the lord of the country, said unto us, Hereby shall I know that ye are true men; leave one of your brethren here with me, and take food for the famine of your households, and be gone: 34and bring your youngest brother unto me: then shall I know that ye are no spies, but that ye are true men: so will I deliver you your brother, and ye shall traffick in the land.
35And it came to pass as they emptied their sacks, that, behold, every man's bundle of money was in his sack: and when both they and their father saw the bundles of money, they were afraid. 36And Jacob their father said unto them, Me have ye bereaved of my children: Joseph is not, and Simeon is not, and ye will take Benjamin away: all these things are against me. 37And Reuben spake unto his father, saying, Slay my two sons, if I bring him not to thee: deliver him into my hand, and I will bring him to thee again. 38And he said, My son shall not go down with you; for his brother is dead, and he is left alone: if mischief befall him by the way in the which ye go, then shall ye bring down my gray hairs with sorrow to the grave.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Rights in the Authorized (King James) Version in the United Kingdom are vested in the Crown. Published by permission of the Crown’s patentee, Cambridge University Press.
در مورد King James Version اطلاعات بیشتر کسب کنید