مزمور 12

12
سرسپرده‌ای باقی نمانده است
برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’شِمینیت.‘#12‏:0 احتمالاً اصطلاحی در موسیقی است. مزمور داوود.
1خداوندا، نجات بده، زیرا سرسپرده‌ای باقی نمانده است
و وفاداران از میان بنی‌آدم محو گردیده‌اند.
2همه به یکدیگر دروغ می‌گویند؛
لبهای چاپلوسشان به ریا سخن می‌گوید.
3باشد که خداوند همۀ لبهای چاپلوس را قطع کند
و هر زبان لاف‌زن را،
4که می‌گویند: «به زبان خویش پیروز خواهیم شد؛
لبهای ما با ماست، کیست سَروَر ما؟»
5خداوند می‌گوید: «به سبب غارت ستمدیدگان، و نالۀ نیازمندان،
اکنون برمی‌خیزم.
ایشان را در امنیتی که برایش آه می‌کشند، بر پا خواهم داشت.»
6سخنان خداوند خالص است،
همچون نقرۀ تصفیه شده در کورۀ گِلی
که هفت بار پاک شده باشد.
7خداوندا، تو ایشان را نگاه خواهی داشت؛
تو ما را از چنین مردمان، جاودانه حفظ خواهی کرد.
8شریران به هر سو پرسه می‌زنند،
آنگاه که فرومایگی در میان آدمیان برافراشته شود.

اکنون انتخاب شده:

مزمور 12: nmv

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید

YouVersion از کوکی ها برای شخصی سازی تجربه شما استفاده می کند. با استفاده از وب سایت ما، استفاده ما از کوکی ها را همانطور که در خط مشی رازداریتوضیح داده شده است، می پذیرید