آیات محبوب کتاب مقدس از Лүк 23

به اشتراک گذاشتن

Гайсә шунда: – И Атам! Кичер бу кешеләрне, чөнки нәрсә эшләгәннәрен белмиләр, – диде.] Гаскәриләр, жирәбә салып, Аның киемнәрен бүлештеләр.

Гайсә аңа: – Хак сүз әйтәм: син бүген үк Минем белән бергә оҗмахта булырсың, – дип җавап кайтарды.

аннары Гайсәгә мөрәҗәгать итеп, – Гайсә, Үз Патшалыгыңа килгәч, мине искә ал, – дип өстәде.

Гайсә шунда каты итеп: – Атам! Рухымны Синең кулыңа тапшырам, – дип кычкырды да җан бирде.

«Баш сөяге» дип аталган җиргә килеп җиткәч, Аны да, теге җинаятьчеләрне дә – берсен Аның уң ягындагы, икенчесен сул ягындагы хачка кадаклап куйдылар. [

Көн үзәге җиткән иде. Шулвакыт кояш сүнеп, бөтен җир йөзен караңгылык каплап алды, һәм шушы хәл көндезге өчкә кадәр дәвам итте. Аллаһы йортындагы пәрдә исә урталай ертылып төште.

Бу хәлләрне күреп торган йөзбашы, Аллаһыны данлап: – Бу Кеше чынлап та гаепсез булган икән, – диде.