آیات محبوب کتاب مقدس از Лүк 11

به اشتراک گذاشتن

Әгәр сез, табигатегез белән начар кеше булып та, балаларыгызга игелекле гамәлләр кыла аласыз икән, Күктәге Атагыз Үзеннән сораганнарга Изге Рухны һичшиксез бирер.

Шулай булгач, сезгә әйтәм: сорагыз – һәм Аллаһы сезгә бирер; эзләгез – һәм табарсыз; шакыгыз – һәм Ул сезгә ачар.

Чөнки һәр сораучы – ала, эзләүче – таба, һәм шакучыга ачалар.

Гайсә аларга: – Дога кылганда болай дип әйтегез: Атабыз, исемең изге дип танылсын! Синең Патшалыгың килсен.

Гөнаһларыбызны кичер, чөнки без дә үзебезгә явызлык кылган һәркемне кичерәбез. Безне сынауларга дучар итмә, – диде.

Кирәкле икмәгебезне безгә көн дә биреп тор.

Күзләр – кешене яктырта торган шәм-чырагтыр. Күзләрең якты икән, үзең дә яктылык белән тулырсың, ә инде тонык икән, караңгылык эчендә калган кебек булырсың.

Шәмгә ут алгач, беркем дә аны яшерен урынга [яки чүлмәк астына] куймый; киресенчә, керүчеләр яктылыкны күрсен өчен шәмдәлгә утырта.