آیات محبوب کتاب مقدس از Мисирден чыгъыу 4

به اشتراک گذاشتن

Раббий а: – Адамгъа аууз ким бергенди? Тилсиз неда сангырау, неда кёрген, неда сокъур ким этеди? Муну этген – Мен, Раббий, тюйюлмеми? – деди. – Энди бар; Мен сени сёлешдирирме, не айтырыгъынгы санга юйретирме.

Мусса Раббийге: – Я Раббий! Мен тюнене да, бирси кюн да, Сен къулунг бла сёлешип башлагъан заманда да, сёзге уста адам тюйюлме, мен тилкъаума да, къыйналып сёлешеме, – деди.

Раббий Муссагъа ачыуланып: – Къарындашынг, лебийли Харун бар ушайды да! Мен ол иги сёлешаллыгъын билеме. Ма, ол энди санга тюберге келир да, сени кёргенлей, жюреги къууаныр.