آیات محبوب کتاب مقدس از مَرقُس 4

به اشتراک گذاشتن

عیسی پا بو و به باد نهیب ایدا و به دریاچه ایگو: «آرُم بِگِه! خاهر بَش!» اُغایه باد کَ و همه جا کاملاً آرُم بو. عیسی به شاگردُن خو ایگو: «به چه اَتِرسیدِین؟ هِنوزا ایمُن تُنی؟»

اُشُ خیلی تِرسیدرِن، وا همدگه شاگو: «ایی کِن که حتی باد و دریاچه هم اَزی فَرمُن اَبَرِن!»

ولی عیسی تَه مَنشوبَه، سر خو روی بالشی ایناهادَه و خوافته. شاگردُنی بیداری شُکِه و شُگُفت: «استاد، بهت مهم نی که هلاک اِبودِیم؟»

بعد عیسی به اُشُ ایگو: «اُ چیزی که اَشنُوتینُ، گوش بِکِشین. با همو کِیلَه که اندازه اَگیری، با همو کِیلَه هم بهتُ اندازه اَگیرن، و بلکه بِشتِه بهتُ داده اِبو.

عیسی ایگو: «پادشاهی خدا مثه مَردین که رو زمین بذر اَپاشِه. شُو و رو، اُ مَرد چه توو خُو بَشِتُ چه توو بیداری، دُنه چِغ اَزَنت و گَپ اِبو. ولی برزگر نادونه چطوکا.

هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.»