آیات محبوب کتاب مقدس از مَتّی 10

به اشتراک گذاشتن

«مه به شما مثه کَهرُ وسط گُرگُ اَفِرِستُم. پَ مثه مار هوشیار بِشی و مثه کموتر سادَه.

هَرکَ شَوات جُنُ خو نگه بُکنت، اُ رو اَ دَس اَدِت ولی هَرکَ وا خاطر مه اَ جُن خو بگذره، اُ رو نگه اَکُنت.

اَ کسوئی که به جسم اَکُشِن ولی ناتونِن به روح بُکُشِن، مَتِرسی؛ اَ اُ کسی بِتِرسی که اِتون هم به روح و هم به جسم شما توو جَهَندم نابود بُکنت.

هَرکَ صلیبُ خو نَسِت و دُمبال مه نیاد، لایِک مه نَن.

«هَرکَ پهلو مردم وا زَبُن بیارِه که به مه ایمُن ایشَه مه هم پهلو بَپُم که توو آسَمُنِن، اَگَم که، اُ شخص مالِ مِن؛ ولی هَرکَ پهلو مردم به مه حاشا بُکنت، مه هم پهلو بَپِ خو که توو آسَمُنِن، به اُ حاشا اَکُنُم.

به مریضُ شفا هادِین، به مُردَئُن زنده بُکنین، به جُذامیُ شفا هادِین، به زارُ در بُکنین. مُفت تُگِفتِن، مُفت هم هادِی.

پَ مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتِه اَ هزار تا جوشکِن.

«گَمُن مَکُنی که هُندَم تا روی زمین صُل بیارُم. نَهُندَم تا صُل بیارُم، بلکه هُندَم تا شمشیر بیارُم!