آیات محبوب کتاب مقدس از مزمور 144

به اشتراک گذاشتن

خداوند را که صخرهٔ من است، سپاس باد! او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.

خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردد و خوشا به حال قومی که یَهْوه، خدای ایشان است.

او قلعهٔ بلند و یار وفادار من است، سپر و نجات‌دهندۀ من. به او پناه می‌برم و او قوم‌ها را تحت فرمان من درمی‌آورد.

خداوندا، انسان چیست که تو به او می‌اندیشی، و بنی‌آدم که به او توجّه می‌نمایی؟