آیات محبوب کتاب مقدس از پیدایش ۱۵

به اشتراک گذاشتن

ابرام، خوداوندَ ایمأن بأورده و خوداوند هَه ایمأن ابرامٚ ره پارسایی به حیساب بأورده

بعدٚ اَ ایتفاقأن، خوداوندٚ کلام رویا دورون ابرامَ نازلَ بوسته: «ابرام، نَوأ ترسئن. من تی سپر و تی پیله پاداشم.»

خوداوند ابرامَ ببرده بیرون بوگفته: «تی سرَ بوجورَ گیر آسمانَ فَندر، ستاره‌یأنَ بیشمأر، بیدین تأنی اوشأنَ بیشمأری!» بَزین بفرمأسته: «تی نسل هوطویی فراوانَ به.»

هو لحظه خوداوندٚ کلامَ ایشنَوه کی فرمایه: «تی نوکر تی وارث نیبه، بلکی پسری کی تی جَا به دونیا اَیه، تی وارث به.»

خوداوند ابرامَ بوگفته: «یقین بدأن تی نسل سرزیمینی دورون کی اوشأنٚ‌شین نی‌یه غریب بیدی. اویه چهارصد سال برده بیدی و مظلومأنه زندگی کونیدی

ولی ابرام بوگفته: «ای خوداوند کی می سروری، مرَ چی فدی؟ زأی کی نأرم، می خانه وارثم اِلعاذارٚ دمشقی‌یه.

هو روز خوداوند ابرامٚ اَمرأ عهد و پیمان دَوسته و بوگفته: «اَ سرزیمینَ تی زأکأنَ بخشم، جٚه مصرٚ روخان تا پیله روخان کی فرات ببه.

چار پوشتٚ بعدٚ تو، تی زأکأن وأگردید اَییدی اَیه، چونکی اَموریأنٚ شرارت هنوز به آخر فَنرسه.»