Job 21:1-21

Atebodd Job: “Gwrandewch eto ar fy ngeiriau; felly y rhowch gysur imi. Goddefwch i mi lefaru, ac wedi imi lefaru, cewch watwar. Oni chaf ddweud fy nghwyn wrth rywun? a pham na chaf fod yn ddiamynedd? Edrychwch arnaf, a synnwch, a rhowch eich llaw ar eich genau. Pan ystyriaf hyn, rwy'n arswydo, a daw cryndod i'm cnawd. “Pam y caiff yr annuwiol fyw, a heneiddio'n gadarnach eu nerth? Y mae eu plant yn byw o'u cwmpas, a'u teulu yn eu hymyl. Y mae eu tylwyth yn ddiogel oddi wrth ddychryn, ac ni ddaw dyrnod Duw arnynt. Y mae eu tarw'n cyfloi yn ddi-feth, a'u buwch yn bwrw lloi heb erthylu. Caiff eu plantos grwydro'n rhydd fel defaid, a dawnsia'u plant yn hapus. Canant gyda'r dympan a'r delyn, a byddant lawen wrth sŵn y pibau. Treuliant eu dyddiau mewn esmwythyd, a disgynnant i Sheol mewn heddwch. Dywedant wrth Dduw, ‘Cilia oddi wrthym; ni fynnwn wybod dy ffyrdd. Pwy yw'r Hollalluog i ni ei wasanaethu, a pha fantais sydd inni os gweddïwn arno?’ “Ai yn eu dwylo'u hunain y mae eu ffyniant? Pell yw cyngor y drygionus oddi wrth Dduw. “Pa mor aml y diffoddir lamp yr annuwiol, ac y daw eu dinistr arnynt hwy, ac y tynghedir hwy i boen gan ei lid? A ydynt hwy fel gwelltyn o flaen y gwynt, neu fel us a ddygir ymaith gan y storm? A geidw Duw ddinistr rhiant i'w blant? Na, taled iddo ef ei hun, a'i ddarostwng. Bydded i'w lygaid ei hun weld ei ddinistr, ac yfed o lid yr Hollalluog. Pa ddiddordeb fydd ganddo yn ei deulu ar ei ôl, pan fydd nifer ei fisoedd wedi darfod?