Lukas 18
18
Jlikjnis von de Wätfru un vom Rechta
1Jesus säd siene Jinja derch een Jlikjnis, daut see emma bäden sullen un nich mootloos woaren. #1Tess 5,17 2Hee säd: En eene jewesse Staut wia een Rechta, dee Gott nich fercht un kjeene Menschen achten deed. 3Doa wia uk eene Wätfru en dee Staut, dee emma wada no am kjeem un prachad, daut hee ar sull halpen von äaren Jäajna loostokomen. 4Hee leet sikj lang kroagen, oba säd schlieslich to sikj selfst: Wan ekj Gott uk nich fercht un Menschen nich acht, 5oba wiels dise Wätfru soo omhäa es, woa ekj ar to äa Rajcht vehalpen, daut mie daut nich tolatst met ar enoolent woat. #Luk 11,7-8
6Dan säd de Har: Horcht waut dee ojjerajchta Rechta sajcht! 7Un sull Gott nich siene utjewälde to äa Rajcht vehalpen, dee am Dach un Nacht doarom aunhoolen? Un wudd hee sikj lang prachren loten? 8Ekj saj junt, daut hee an sea boolt to äa Rajcht vehalpen wudd. Un doch, wan de Menschensän komen woat, woat hee opp de Ieed uk Gloowen finjen?
Jlikjnis vom Farisäa un Takskollakjta
9Un to dee, dee sikj no äare Meenunk secha wieren, daut see jerajcht wieren, un opp aundre rauf kjikjten, vetald hee dit Jlikjnis: #Reema 10,3 10Twee Menschen, een Farisäa un een Takskollakjta jinjen em Tempel nenn to bäden. 11De Farisäa stunt opp un bäd fa sikj selfst soo: Gott, ekj dank die, daut ekj nich soo sie aus aundre Menschen, Reiba, ojjerajchte, Ehebräakja, ooda soo aus dis Takskollakjta. #(11 un 12) Jes 58,2-3 12Ekj faust tweemol de Wäakj un jäw von aul miene Ennom dän Tieenden auf. #Mat 23,23 13Oba de Takskollakjta stunt wieda auf un wull nich emol nom Himmel kjikjen, oba schluach sikj opp de Brost un säd: Gott, hab Metleet met mie Sinda! #Psa 51,3.19 14Un ekj saj junt, daut dis Maun, un nich jana, ver Gott jerajchtfoadicht no Hus jinkj. Wiels wäa sikj selfst erhäft, woat rauf jesat woaren, oba wäa ut sikj selfst rauf sticht, woat erhowen woaren. #Mat 21,31; 23,12; Luk 14,11
Jesus säajent kjliene Kjinja
(Mat 19,13-15; Mrk 10,13-16)
15Dan brochten see uk kjliene Kjinja no am, daut hee an de Henj opplajen sull. Oba aus de Jinja daut sagen, schullen see doaräwa. 16Oba Jesus roopt sikj dee un säd: Lot de kjliene Kjinja no mie komen, un vebeet an daut nich, wiels soone jrod jehieet daut Gottesrikj. 17Ekj saj junt woarhauftich: Wäa daut Gottesrikj nich soo aunnemt aus een kjlienet Kjint, woat doa nich nenn komen.
Een rikja Maun un Jesus
(Mat 19,16-30; Mrk 10,17-31)
18Een jewessa Leida fruach am: Gooda Meista, waut mott ekj doonen, om daut eewje Läwen to oawen? #Luk 10,25-28 19Doaropp säd Jesus to am: Wuarom nanst du mie goot? Doa es bloos eena dee goot es, un daut es Gott. 20Du best met de Jebooten bekaunt: “Du saust nich ehebräakjen; du saust nich doot moaken; du saust nich stälen; du saust nich faulsch Zeichnis jäwen; du saust Voda un Mutta ieren.” #2Mo 20,12-16 21Un hee säd: Daut hab ekj von junk opp aula jehoolen. 22Aus Jesus dit hieed, säd hee to am: Die fält noch eenalei. Vekjeep aules, waut du hast, un jeff de oame daut. Dan woascht du een Schauz em Himmel haben, un dan folj mie no. #Mat 6,20 23Aus hee dit hieed, muak am daut sea truarich, wiels hee wia sea rikj.
24Aus Jesus sach, daut am daut soo truarich muak, säd hee: Woo schwoa es daut doch fa de rikje en daut Gottesrikj to komen! #Luk 19,9 25Wiels daut es leichta fa een Kameel derch een Notel Uag to gonen, aus fa een rikjen Mensch, em Himmel to komen. 26Un dee, dee daut hieeden, säden dan: Wäa kaun dan seelich woaren? 27Hee oba säd: Waut fa Menschen ommäajlich es, es fa Gott mäajlich.
28Dan säd Petrus: Kjikj, wie haben aules veloten un sent met die metjekomen. 29Doaropp säd hee to an: Ekj saj junt woarhauftich: Doa es nich eena dee om Gottesrikjs haulwen Hus, Elren, Breeda, ooda Fru ooda Kjinja veloten haft, 30dee daut nich aul en dit Läwen trigjkjrieen woat un en de komende Welt, daut eewje Läwen.
Jesus rät daut dredde Mol von sien Stoawen
(Mat 20,17-19; Mrk 10,32-34)
31Dan neem hee de Twalw tosied un säd to an: Kjikjt, wie gonen nu no Jerusalem, un dan woat aules soo romkomen aus de Profeeten von dän Menschensän jeschräwen haben. #(31-33) Luk 9,22.44-45; Jes 52,13—53,12 32Wiels hee woat de Velkja en de Henj jejäft woaren, dee am meshaundlen, vespotten un bespieejen woaren. 33Dee woaren am veheiwen un doot moaken, un dän dredden Dach woat hee wada oppstonen. 34See, oba, vestunden doavon nuscht. See kjeemen nich doarhinja, waut hee säd, un wisten nich, von waut hee räd. #Luk 9,45; 24,45
Jesus heelt een blinja Pracha
(Mat 20,19-34; Mrk 10,46-52)
35Dan neem sikj daut soo rom, aus hee noda no Jericho kjeem, saut een blinja Maun aum Wajch un prachad. 36En aus hee daut Volkj hieed vebie gonen, fruach hee waut daut bedied. 37Dan säden see am, daut Jesus von Nazaret doa vebie jinkj. 38Un hee schrieech: Jesus, du David sien Sän, hab Metleet met ons! 39Dee doa veropp jinjen, dreiwden am un säden, hee sull stell sennen; oba hee schrieech bloos sooväl dolla: David sien Sän, hab Metleet met ons! 40Dan stunt Jesus stell un säd, see sullen am hanbrinjen. Un aus hee ieescht noda kjeem, fruach hee am: 41Waut es daut, waut ekj fa die doonen saul? Un hee säd: Har, ekj well wada seenen kjennen! 42Dan säd Jesus to am: Du saust seenen! Dien Gloowen haft die jeholpen. #Luk 17,19 43Un hee kunn fuaz seenen un jinkj met am met un dankt Gott. Un aule Menschen, dee daut sagen, lowden Gott.
Currently Selected:
Lukas 18: PB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Plautdietsch Bible © 2003 Kindred Productions and United Bible Societies Association, Inc.